ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ฉันก็คน

ยามเธอโกรธโอษฐ์ร้ายหมายบั่นฆ่า
ให้วิญญาณ์ฉันตรมขมขื่นหมอง
ทั้งคำหยาบฉาบฉวยมิช่วยตรอง
นวลละอองเพราะไปไม่เรียกเธอ

เปลี่ยนให้เป็นมารใจในความรัก
ในเมื่อตักโทษาด่าเสมอ
ก็ขออย่าให้ได้ไปพบเจอ
กับคู่สองครองเฌอบำเรอใจ

ทำตัวร้ายส่ายหางเป็นค่างป่า
ชอบต่อว่าหาเหตุผลไม่ได้
คนอย่างนี้เลือดข้นคนอะไร
ทำเฉไฉไหลหลบกระทบตัว

เธอคนเดียวหรือที่มีความโกรธ
ทำพิโรธร้ายแรงสำแดงมั่ว
คงคิดไปว่าฉันนั้นจะกลัว
เลยกล่าวชั่วทั่วถ้วนล้วนเลวทราม

จงอย่าลืมฉันนั้นก็มนุษย์
อารมณ์หลุดบางครั้งมิยั้งห่าม
ใครจะมัวดีเด่นเห็นอาราม
มีด้านชั่วทุกนามไม่งามงด

คงเห็นแล้วด้านร้ายในตัวฉัน
เพราะฉะนั้นจงนำคำสบถ
ทิ้งกระโถนกากเน่าอย่าเอาพจน์
มาร้อยรจน์คำหวานสานตราตรึง

ฉันมิใช่หงส์เหินเดินเวหา
ใครจะมามัวหวังดั่งที่หนึ่ง
หากกล่าวร้ายโทษมั่วยั่วดันดึง
จงนอนตรมก้นบึ้งของบึงบอน

บัณฑิตเมืองสิงห์

[รัตนาวดี]

คนนั้นมี มุมจ้อง มองหลายอย่าง 
เห็นดีบ้าง อย่างเลว เป็นเปลวหลอน
ความอดกลั้น นั้นมี ขีดจบตอน
เหมือนน้ำรด จรดผ่อน หินกร่อนรน 

น้ำหยอดใส่ ในแก้ว วันละหยด 
ถึงกำหนด บทอ่วม เกินท่วมล้น
มิต่างกับ รับเจ็บ กอบเก็บทน
สำหรับคน ยลจิต ใคร่คิดครวญ

เอียงแก้วหน่อย ค่อยชิน น้ำรินทิ้ง
เพียรประวิง จริงถ้อย นั้นคอยหวน 
ถูกแล้วที่ ทีพลั้ง บางครั้งทวน
ช่วยเตือนตรวน ชวนอยู่ เพราะรู้ใจ

รัตนาวดี
 

[เมฆา...]

..คอคน ขึงขัง..

๐ ฉันก็คน..ขึงขัง..ระวังเถิด
มาทำเชิดแช่งชัก..ตระหนักไว้
เดี๋ยวจะรู้ ..ฤทธา..ว่ายามใด
ถูกเชิดใส่..จะสาป..ให้ราบเอน

๐ ให้เหมือนดั่งกระดาน..ลานโต้คลื่น
ถูกคนขื่น..ขมคายมิวายเว้น
ไร้เนื้อคู่..อยู่คาน..บ้านพี่เคน(ธีรเดช)
ให้เจ็บเล่น..ทรวงในไปวันวัน

๐ มีสิวฟ้า ตาฟางขึ้นกลางแก้ม
ริ้วรอยแถม..โถมถูเหมือนหมูหัน
ผมแตกปลาย..ลายปรุฉลุปัน
แลหน้ามัน..หมองไหม้ไร้ราคา

๐ ถ้าไม่อยาก..เป็นไปในตามนี้
เพียง..รับรัก!ฉันที..อย่าหนีหน้า
จะคลายมนต์..สาปพจน์สะกดตรา
ให้งามดั่งนางฟ้า..(คืน)มาเหมือนเดิม.

อิอิ...
 

ปล..อย่าว่ากันเด้อครับ...ช่วงนี้ฉับฉน...

[Design with love ᵔᴥᵔ]

อารมณ์ดิบเถื่อนถ่อยค่อยค่อยก่อน
อย่างตัดรอนสัมพันธ์ประชันหมาย
คำสบถตบใจชาด่าว่ากาย
ปากคอร้ายทำลายใจให้เจ็บทรวง

ฉันก็คนทนเจ็บมิได้ดอก
คำเธอบอกหลอกกันยังฝันหวง
คำเคยหวานปานน้ำตาลยังรานลวง
คอยตักตวงห้วงใจให้ไหวริน

ฉันก็คนจำไว้ ฉันก็คน
น้ำตาหล่นทนไม่ไหวใช่ใจหิน
ใช่แข็งแกร่งคำแทงใจไม่ยลยิน
ใช่ก้อนดินเหยียบย้ำแล้วซ้ำใจ

ฉันก็คนเธอเคยสนบ้างรึป่าว
มันปวดร้าวหนาวจิตคิดบ้างไหม
คำก่นด่าว่ากันฉันเก็บไว้
น้ำตาไหลร่ำไห้ใจอ่อนแอ

ฉันก็คนมีเลือดเนื้อเมื่อรู้สึก
มีสำนึกลึกในใจใครแยแส
เพียงหญิงหนึ่งมิซึ้งใจเธอไม่แคร์
ความเจ็บช้ำซ้ำดวงแดไม่แลมอง

ฉันก็คนความอดทนมีจำกัด
มิเกี่ยวรัดรั้งเธอไว้ให้ใจหมอง
รู้ว่าเจ็บเหน็บใจไม่ต่อรอง
มิหมายปองรองรับนับอารมณ์

                           Design with love"

[ฦๅฤๅ]

ฉัุนก็คนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงแก้เหงา
ตอนฉันเศร้าเธอไม่เคยจะมาหา
พอต้องการเรื่องอย่างว่าเธอค่อยมา
พร้อมลีลาในคารมเพราะอยากเอา

พอสุขสมเธอก็อ้างสารพัด
ฉันฝืนกัดก้อนอารมณ์อย่างโง่เขลา
คงเป็นเพราะคำว่ารัก โถ่ตัวเรา
ที่ทำให้ฉันต้องเศร้ามิรู้ลืม

ฦาฤๅ

[ภูติพระจันทร์ มารเจ้าเสน่ห์]

 

ด่ามาเถอะ เปรอะคำเกลียด เดียดฉันท์เข้า
ยิ่งงี่เง่า เท่าใด ไร้เหตุผล
คนหรือเปล่า เออใช่ ฉันน่ะคน
แต่สับสน ว่าเธอหรือ คืออะไร

ถึงจองเวร จองกรรม คอยซ้ำต่อ
ถึงด่าทอ หยาบคาย หลายสมัย
เป็นภูตผี ปีศาจ ชาติปางใด
ใจถึงได้ ร้ายกาจ มาดจอมมาร