ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

~~ ปางรัก ~~

อวลละมุนกรุ่นเอื้อ......เจือขจร
เอนร่างอิงบังอร......นิ่มน้อง
ขานขับบทสุนทร.....เห่กล่อม แม่นา
คืนค่ำรำพันพร้อง......เพรียกฟ้าเดือนดาว

อะคร้าวคราวเด่นฟ้า.......งามดวง
นวลผ่องแสงจันทร์จวง....ซ่านล้ำ
รำเพยรื่นชื่นทรวง......ฉมกลิ่น แก้วนอ
ตักพี่นางหนุนพร้ำ........นุ่มเนื้อเจ้านอน

โคลงกลอนล้วนอ่อนเอื้อน......พรรณนา
เรื่อยร่ำบรรโลมมา.....เนิ่นแล้ว
จวบดาวเคลื่อนเดือนลา......คล้อยล่วง
เอมอิ่มลิ้มเพริศแพร้ว.....พรอดย้ำคำหวาน

เพรงกาลผันผ่านพ้น......ฉันใด
เพรงรักกานต์หทัย......ย่อมคล้าย
แสงสางพร่างอุ่นไอ......ยามรุ่ง
รวิย่ำจำผ้าย......ย่างย้ายห่างขวัญ

ปภัสร์
๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๔

[กาแฟดำ]

ณ.ราตรีที่คล้อง            แขนนาง
เคียงคู่อยู่บ่ห่าง              อุ่นเนื้อ
จันทร์เพ็ญเด่นแสงจาง    สาดส่อง
อุ่นอิ่มรักโอบเอื้อ       ท่วมท้นฤทัย

พระพายเย็นดั่งคล้าย       เป็นใจ
อบอุ่นอวลกลิ่นไอ          แห่งเนื้อ
หอมเอยยิ่งชิดใกล้      หอมนัก แม่เอย
ดื่มด่ำรักโอบเอื้อ          บ่ร้างแรมไกล

กาแฟดำ

[กาญจนธโร]

ลานรัก ลานไพร

สำเนียงเสียงขลุ่ยพลิ้ว......รัญจวน
ลมผ่านพาเพลงครวญ......แผ่วเอื้อน
ทำนองเอื่อยอ่อยชวน......เชยชื่น ชมนา
รติคลี่ม่านเยื้อน......ห่มหล้าฟ้าสลัว

มัวหมอกกลางว่างเวิ้ง......ลานไพร
เสียงหริ่งหรีดเรไร......ร่ำซ้อง
หนาวเย็นเข่นผิวให้......กายสั่น
โอบร่างบางนิ่มน้อง......กอดให้หลับฝัน

จันทร์แรมแรมห่างฟ้า......ธาตรี
ระยิบดาวยังมี......แต่งแต้ม
เพลงเลาที่เป่าพลี......พลิ้วผ่าน เลือนเฮย
เอมอิ่มยังปริ่มแย้ม......กรุ่นเคล้าเนาทรวง

แดดวงหวงห่วงแก้ว......เพียงเดียว
จึงหมั่นหนทางเทียว......ก่อเกื้อ
ปางรักมั่นกลมเกลียว......สองร่วม สร้างแฮ
จดจ่อต่อจิตเฟื้อ......อุ่นเอื้อโลมขวัญ

ปภัสร์

[Design with love ᵔᴥᵔ]

*แสงโสมส่องอร่ามฟ้า       ราตรี
พรายพร่างกลางวิถี             ทั่วล้า
แผ่อุ่นซ่านฤดี                      มาห่ม
จิตจ่อมจมเหว่ว้า                สู่ห้วงลวงกาล

*ยามวานวันร่ำไห้              ในภพ
เมื่อดึกดื่นนึกหลบ              ซบหน้า
ฝังเรือนร่างอย่างสงบ          คอยกลบ กายา
ใจที่อ่อนตอนล้า                  ก่อน้ำตาโรย   

อันกลอนรักหวานหอมยามซ่อนรัก
ต้องเจ็บหนักเมื่อห้วงกาลลบล้างถ้อย
ฉันฝังใจไยคำรักชักเลื่อนลอย
หรือต่ำต้อยเพียงลมปากฝากวานวัน

ยามเจ็บสัมผัสได้หมายเจ็บปวด
ยามร้าวรวดยังรู้สึกใช่นึกฝัน
ยามเหว่ว้าน้ำตาร่วงใครห่วงกัน
ยามรำพันเสียใจใครนั่งทน

ภาพยามรักหอมหวานวานไม่ลบ
ใจจึงพบเพียงความหลังฝังแห่งหน
เรื่องเธอทำช้ำใจให้ระบม
ยังจ่อมจมสมใจเธอไม่แล

เมื่อจากไกลเธอจากไปไม่หวนกลับ
ฉันยังนับวานวันปันดวงแข
เอ่ยคำซ้ำย้ำใจไม่ผันแปร
ทำได้แค่เติมความเจ็บเเน็บน้ำตา

                                   Design with love"