หลายคืนนั้นฉันออนกลอนไทยคลับ
เม้าส์ขยับไล่กระทู้ดูงานเขียน
แต่จิตกลับสับสนคิดวนเวียน
มันเพิ้ยนเพี้ยนผิดแผกน่าแปลกใจ
อ่านกลอนรักกลอนเศร้าเฝ้าออดอ้อน
มันสะท้อนสิ่งซ่อนเร้นให้เห็นไต๋
หลายกระทู้ไม่รู้ใครเป็นใคร
ทำไฉนจะรู้จักเพื่อนสักคน
จึงพาใจหงอยหงอยค่อยค่อยย่อง
เข้าสู่ห้องสนทนาคงเป็นผล
ไฟในห้องส่องสลัวมืดมัวมน
ส่งสายตาหม่นหม่นเฝ้ามองเมียง
รอจนง่วงหงุบหงับจึงหลับตา
แต่ทว่าหูยังคอยฟังเสียง
นั่งกอดเข่าเจ่ารอจนคอเอียง
ทำได้เพียงแค่รอ..รอ..รอ..รอ
เอ๊ะ..ห้องสนทนาหรือแดนสนธยา
ไม่มีใครเข้ามากันเลยหนอ
สิ้นเรี่ยวแรงแห้งหดตัวขดงอ
ยังไม่ท้อรอบุญส่งเพื่อนหลงมา
ถ้าเธอได้เข้าออนบ้านกลอนไทย
แล้วเห็นใครคู้นั่งอย่ากังขา
เหมือนอ้างว้างค้างในห้องสนทนา
อ๋อ..ไอ้บ้าคนนั้น..คือฉันเอง ฯ
มะรุม
สนทนาภาษาพาสนุก
น้องไปปลุกพี่มะรุมกลุ้มข่มเหง
เมื่อคืนนั้นมันก็ดีที่ครื้นเครง
หรือพี่นั่งฟังเพลงพาด้านชา
พอน้องถามหาความถามไม่ตอบ
แล้วมาบอกมาชอบกรอบห่วงหา
อยากให้ใครใครแนะนำคำวาจา
โปรดแนะนำตัวเองมาแล้วว่ากัน
ด้วยความห่วงบ่วงคำย้ำว่าหลอก
เมื่อคืนกรอกข้อความคำขำขัน
แล้วพี่ยามาหาว่าขาดสัมพันธ์
สนทนาพาสุขสันต์ฉันภิรมย์
เพียงหทัยฯไปนั่งเฝ้าเมาท์กับพี่
พี่ตัวดีแกล้งหลอกบอกขื่นขม
ว่าทุกหนักอกหักภักดิ์ตรอมตรม
แล้วมาแจ้งจิตระทมซมร้าวร้าน
เพียงขอนัดล่วงหน้าพาเกี่ยวข้อง
หากพี่ต้องตรึงตราภาษาสาส์น
อยากรู้จักนักกวีวจีกานท์
โปรดนั่งนานนั่นรอต่อรจนา
ใครใครต่างต้องการสานรู้จัก
ที่พี่ชายหมายนักทักทายหา
ว่ามะรุมกลุ้มนักปักเจรจา
โปรดตอบกลอนกานท์กลับมาพาเพ้อไป
หทัยกาญจน์
พี่มะรุมฯ มิได้มีเจตนาจะล่วงเกินนะคะ แต่ตั้งใตตอบกลอน ตามความเป็นจริง 5555
