ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

เคยมีเมียเคลียคลอร่วมหอห้อง
กลับมาต้องนอนเดียวเปลี่ยวใจเหงา
เคยสนุกสุขศรีเคยมีเรา
กลับนอนเศร้าเจ้าหนีเพราะพี่กรน

แสนสลดทดท้อต่อชีวิต
กรนทำพิษพาให้ใจหมองหม่น
ต้องอ้างว้างเดียวดายกลายจำทน
นอนเดียวบนเตียงเก่าที่เจ้าไกล

กอดหมอนข้างอย่างเหงาเศร้าดวงจิต
ก่อนเคยชิดเคียงกันเหมือนฝันใฝ่
เหลือหมอนข้างวางอยู่คู่พี่ไย
เจ้าจากไปเหลือความว่างไว้ข้างกาย

จะยอมเปลี่ยวเดียวแดแค่นับสาม(วัน)
และไม่ตามกลับมา หาที่หมาย
จะแอบย่องหาหญิง ปิ๊งสักราย
อย่าว่าผัวใจร้ายแต่ฝ่ายเดียว

สล่าผิน

[♥หทัยกาญจน์♥]

เมียหนีหาย คล้ายร้าง ห่างเหินรัก
ร้องทายทัก ทั่วบ้าน กานท์กลเหลียว
หทัยฯหมาย หาหญิงงาม สามกลมเกลียว
ส่งสล่าฯ พาเคี้ยว เสี้ยวจนมัน

หนึ่งข้ออ้าง อิงถึง ซึ่งณัชชา
ผู้สง่า งามสม อารมณ์ฉัน
แสนใจดี มีเมตตา พาเคียงกัน
คงสุขสันต์ สุขชื่น รื่นภิรมย์

สองข้อวาง ทางทาบ คาบนางฟ้า
ผู้เริงร่า  รักใคร่ ใฝ่สุขสม
หุ่นหมวยเอ็ก เซ็กอึม ครึมน่าชม
คงนิยม อย่างยิ่ง หญิงหุ่นดี

สามตัวจริง จิตคิด พินิจให้
คือมะมิว สยิวไซร้ จากใจนี้
ผู้น่ารัก ทักร้อย ถ้อยวจี
อีกหน้าที่ การงาน ละลานตา

มีให้เลือก ล้วนสาม สาวงามยิ่ง
โปรดเลือกสิ่ง สวยสด จรดคุณค่า
ควรเลือกคู่ เคียงหมอน เคียงกายา
สมสง่า สล่าผิน ถวิลปอง

หทัยกาญจน์
ปล. หทัยกาญจน์ขออภัยที่อ้างอิงถึงคุณป้าณัชชา คุณนางฟ้า และคุณพี่มิวสิคด้วยนะคะ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ลุงสล่าอย่าบ่นเหมือนคนแก่  
เมียไม่แลแม้หนีคืนผีเที่ยว
นอนอ้างว้างร้างนุชสุดดายเดียว
บัณฑิตเชี่ยวเรื่องกรนบ่นให้ฟัง  

เพราะนอนหงายสบายตัวมัวกรนใหญ่
สาเหตุให้เมียห่างทิ้งข้างหลัง
ให้ผัวนอนกรนเสียงสำเนียงดัง
หนีไปทั้งร่างกายชายคะนึง

นอนตะแคงช่วยได้รู้ไหมเอ่ย
หากไม่เคยลองคิดสักนิดหนึ่ง
จากเมียหายกลับคร่ำร่ำรำพึง
ทั้งคิดถึงไม่อยากพรากอีกเลย  

 

พี่ดวงใจตัดหน้า ไม่สัมผัสเลย

บัณฑิตเมืองสิงห์

[บ้านริมโขง]

มัวแต่กรนไม่เกาเขาเลยหนี
จะกี่ปีที่นอนอ้อนที่ไหน
หัวตกหมอนหลับจากฝากอาลัย
จะสะกิดอย่างไร..ไม่รู้ตัว

ล่อยาดองเป็นยาโด๊บสลบเหมือด
สุดดุเดือดดวลเหล้าเจ้าตาขรัว
รักยาดองล่องลำไม่ทำครัว
แล้วยังกลัวเมียใกล้ไม่กล้าคลำ

ไม่ให้หนีได้ไงใจเธอเศร้า
เวลาเข้าฉิ่งฉับกลับเสียงต่ำ
ยังคออ่อนคอพับรับประจำ
เธอคอยปล้ำจนเหนื่อยเลยเฉื่อยชา

จะให้นอนท่าไหนก็ไม่ฟื้น
ตะแคงคืนตะแคงข้างวางแข้งขา
ล้วนอนาถใจเมียเสียเวลา
เธอปรึกษา “’ริมโขง” เลยโล่งใจ..!

"บ้านริมโขง"

[รพีกาญจน์]

....................................
....................................

จะยอมเปลี่ยวเดียวแดแค่นับสาม(วัน)
และไม่ตามกลับมา หาที่หมาย
จะแอบย่องหาหญิง ปิ๊งสักราย
อย่าว่าผัวใจร้ายแต่ฝ่ายเดียว

สล่าผิน

เป็นหมอดู ชูคอ พอรู้รอบ
สล่าชอบ หาวิธี ออกหนีเที่ยว
ครีมพอกหน้า ทาแป้ง ผมแต่งเยียว
มักขบเคี้ยว ปีโป้ อมโบตัน

ดื่มยาดอง สองแก้ว แล้วกินจุ
นอนอุตุ คว่ำลง หลับก่งก้น
จมูกแฟบ แป๊บแบน ลมแล่นวน
อ้าปากพ่น โดนลิ้นปี่ มีเสียงดัง

เพราะท่อสาย หายใจ ไม่สะดวก
กินไข่ลวก สามฟอง ลองลุกนั่ง
ยาลูกกลอน หย่อนเคี้ยว "ปู่เสียวจัง"
ตบตามหลัง น้ำหมัก ผักเพชรพลอย

แขนขวาซ้าย ฟายฟ้อน ก่อนตาหลับ
สองมือจับ อกนูน ลิ้นดุนค่อย
อาการกรน พ้นไป ไร้สำออย
จิตล่องลอย สู่แถน แดนวิไล

ทำละเหี่ย เมียหนี พี่จะช่วย
ควบก้านกล้วย บอกศาลา หาแฟนใหม่
ณัช.นาง.หมิว ชิวซึ้ง งามตรึงใจ
อย่าทะเล้น เว้นหทัยฯ ให้รพีฯ
 
รพีกาญจน์ 59

[ดาว อาชาไนย]

สงสัยจังเมียหนีไยมีโศก
ควรเป็นโชคมากเหลือเมื่อเมียหนี
ชายบางคนภาวนามาทั้งปี
เพราะยัยนี่แก่ง่ายตายยากจัง

ความสุขของชายนี้มีสองข้อ
หนึ่ง-คือพอได้ชมสมใจหวัง
สอง-คือไปเสียได้ไม่อินัง
ดีใจมั้งสล่าแกล้งมาครวญ

ดาว อาชาไนย

[สุนันยา]

ก็มัวแต่ เขียนกลอน ออนเฟสบุ๊ค
เฝ้าแต่ขลุก หน้าจอ รอคำสวน
ไม่สนใจ แม่ย่านาง ที่นั่งกวน
เธอคงป่วน ใจเปลี้ย เพลียพฤติกรรม

หนีหน้าหาย ดีกว่า จะทนอยู่
อย่างอดสู ฤดี เพราะชีช้ำ
สามีไม่ เอาไหน อะไร?ไม่ทำ
งานประจำ ยังปล่อย เมียน้อยใจ

หากเป็นสุนันยา ก็จะหนี
อยู่กับพี่ รพีฯ ดีกว่าไหม
พี่สล่า หมดน้ำยา ต้องลาไกล
รู้ตัวไว้ อย่าทำงอน ต้องอ้อนเมีย...

"สุนันยา"
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

ทำละเหี่ย เมียหนี พี่จะช่วย
ควบก้านกล้วย บอกศาลา หาแฟนใหม่
ณัช.นาง.หมิว ชิวซึ้ง งามตรึงใจ
อย่าทะเล้น เว้นหทัยฯ ให้รพีฯ
 
รพีกาญจน์ 59

วรรคสุดท้าย ปลายทาง สร้างสานฝัน
รพีฯหมั่น หมายหทัยฯ ตรึงใจนี้
กลอนนึกถึง ซึ่งสาสน์ ผ่านกวี
แสนงดงาม ตามวจี รพีกาญจน์

หทัยฯชอบ กรอบคำ ลำนำตอบ
ความรู้รอบ รู้จริง ยิ่งกล่าวขาน
บอกสล่าฯ ว่ารพีฯ นี้เชี่ยวชาญ
จงกล้าหาญ หวนสู้ ดูรพีฯ

พลิกด้านหน้า หน้าบ้าน ชานสล่าฯ
เห็นเมียนั่ง โซฟา สง่าศรี
ใยสล่าฯ มาครวญคร่ำ ร่ำร้องมี
เมียคนดี ดันนอนข้าง มิห่างกัน

เห็นคลอเคลีย เพลียเหนื่อย เมื่อยหลายยก
สล่าฯตก ตังเตียง เคียงสวรรค์
มาประกาศ วาดสำเนียง เสียงรำพัน
ว่าเมียฉัน ฉวดหาย คล้ายหนีไป

รีบสืบเสาะ ลัดเลาะ เคาะหน้าบ้าน
ขีดเขียนกานท์ กลกลอน อ้อนหญิงไหน
เมียนอนอยู่ คู่สล่าฯ พาสุขใจ
หรือมองหา เมีย....  ใยร้องเอยฯ

กว่าจะแต่งจบ อิอิ 



หทัยกาญจน์

[สล่าผิน]

ทำละเหี่ย เมียหนี พี่จะช่วย
ควบก้านกล้วย บอกศาลา หาแฟนใหม่
ณัช.นาง.หมิว ชิวซึ้ง งามตรึงใจ
อย่าทะเล้น เว้นหทัยฯ ให้รพีฯ
 
รพีกาญจน์ 59

วรรคสุดท้าย ปลายทาง สร้างสานฝัน
รพีฯหมั่น หมายหทัยฯ ตรึงใจนี้
กลอนนึกถึง ซึ่งสาสน์ ผ่านกวี
แสนงดงาม ตามวจี รพีกาญจน์

หทัยฯชอบ กรอบคำ ลำนำตอบ
ความรู้รอบ รู้จริง ยิ่งกล่าวขาน
บอกสล่าฯ ว่ารพีฯ นี้เชี่ยวชาญ
จงกล้าหาญ หวนสู้ ดูรพีฯ

พลิกด้านหน้า หน้าบ้าน ชานสล่าฯ
เห็นเมียนั่ง โซฟา สง่าศรี
ใยสล่าฯ มาครวญคร่ำ ร่ำร้องมี
เมียคนดี ดันนอนข้าง มิห่างกัน

เห็นคลอเคลีย เพลียเหนื่อย เมื่อยหลายยก
สล่าฯตก ตังเตียง เคียงสวรรค์
มาประกาศ วาดสำเนียง เสียงรำพัน
ว่าเมียฉัน ฉวดหาย คล้ายหนีไป

รีบสืบเสาะ ลัดเลาะ เคาะหน้าบ้าน
ขีดเขียนกานท์ กลกลอน อ้อนหญิงไหน
เมียนอนอยู่ คู่สล่าฯ พาสุขใจ
หรือมองหา เมีย....  ใยร้องเอยฯ

กว่าจะแต่งจบ อิอิ 



หทัยกาญจน์

มัวหาเมียหลายวันดั้นต้นหา
จึงไม่มีเวลามาเอื้อนเอ่ย
เฝ้าตามหาเมียเก่าเอามาเชย
เมียที่เคยร่วมเรียงเคยเคียงกัน

ตอบดวงใจให้คู่ไว้ชูชื่น
เป็นหญิงอื่นสามสาวชาวสวรรค์
มีนางฟ้า น้องณัช น้องมิวนั้น
พี่รู้สึกอัดอั้นตื้นตันใจ

ขอขอบคุณความหวังดีที่ยิบยื่น
รอหลายคืนเมียไม่มาค่อยหาใหม่
จองณัชชานางฟ้าหรือว่าใคร
หรือมิวสิคก็ได้หากเธอยอม

สล่าผิน

ขอโทษด้วยครับ ช่วงนี้มีเวลาน้อยเหลือเกินเลยไม่ได้มาตอบกลอนครับ

[สล่าผิน]

ลุงสล่าอย่าบ่นเหมือนคนแก่  
เมียไม่แลแม้หนีคืนผีเที่ยว
นอนอ้างว้างร้างนุชสุดดายเดียว
บัณฑิตเชี่ยวเรื่องกรนบ่นให้ฟัง  

เพราะนอนหงายสบายตัวมัวกรนใหญ่
สาเหตุให้เมียห่างทิ้งข้างหลัง
ให้ผัวนอนกรนเสียงสำเนียงดัง
หนีไปทั้งร่างกายชายคะนึง

นอนตะแคงช่วยได้รู้ไหมเอ่ย
หากไม่เคยลองคิดสักนิดหนึ่ง
จากเมียหายกลับคร่ำร่ำรำพึง
ทั้งคิดถึงไม่อยากพรากอีกเลย  

 

พี่ดวงใจตัดหน้า ไม่สัมผัสเลย

บัณฑิตเมืองสิงห์

นอนตะแคงลองแล้วลุงลองแล้ว
เมียยังแห้วเข้าใส่รู้ไหมเอ่ย
เพราะน้ำลายไหลหยด บทนี้เคย
เมียเยาะเย้ยหลายครั้งยังจำดี

ขอขอบคุณบัณฑิตคิดทางช่วย
ให้พ้นซวยหายระเหี่ยที่เมียหนี
คงเพราะลุงย่ำแย่แท้หลายที
เมียคงมีความเบื่อลุงเหลือทน

สล่าผิน

[♥หทัยกาญจน์♥]

มัวหาเมียหลายวันดั้นต้นหา
จึงไม่มีเวลามาเอื้อนเอ่ย
เฝ้าตามหาเมียเก่าเอามาเชย
เมียที่เคยร่วมเรียงเคยเคียงกัน

ตอบดวงใจให้คู่ไว้ชูชื่น
เป็นหญิงอื่นสามสาวชาวสวรรค์
มีนางฟ้า น้องณัช น้องมิวนั้น
พี่รู้สึกอัดอั้นตื้นตันใจ

ขอขอบคุณความหวังดีที่ยิบยื่น
รอหลายคืนเมียไม่มาค่อยหาใหม่
จองณัชชานางฟ้าหรือว่าใคร
หรือมิวสิคก็ได้หากเธอยอม

สล่าผิน

ทั้งสามสาวดาวงามท่ามสวรรค์
ที่โจษจันจับจิตพิศเนื้อหอม
หนุ่มหมายตาหมายใจใคร่ควรออม
มีชะลอมทองกระบุงฟุ้งเฟ้อเงิน

ลุงสล่าฯรักแน่แท้หรือเปล่า?
จะควงสาวสวยสวยรวยสรรเสริญ
มีบ้านรถลานที่ดินสินทรัพย์เกิน
ดวงใจเพลินเพิ่มพูนคูณสามคน

หากคำตอบชอบคำถามตามว่าแน่
รวยเงินแท้ที่รักมักจะสน
ผสมดีที่สล่าฯพาผู้คน
รีบร้อนร้นเร่งรีบจีบคุณลุง

หากตอบแน่ จะคูณให้อีกสามคนคะ ๕๕๕

หทัยกาญจน์
 
ปล. ถ้าป้าณัชชาผู้งดงามมาเห็น พี่มิวสิคผู้น่ารักมาเห็น และคุณนางฟ้า หทัยกาญจน์มิได้เจตนาโปรดอภัยด้วยนะคะ

[ดอกกระเจียว]

เมียไม่มาเมียไม่ไปเมียไม่มี
นี่น่ะซีเดียวดายในให้ยากยุ่ง
หมอนนั้นมีผ้าห่มมีคอยปรับปรุง
อีกทั้งมุ้งก็มีไว้ป้องกัน

อยากมีเมียมียังไงไม่เคยมี
บอกสักทีเรานี้เฝ้าคิดฝัน
มีทำไมมีเอาไว้เพื่อผูกพัน
แต่เรานั้นก็ไม่มีเลยสักที

อยากสักทีสองทีมีเมียนั้น
ทุกคืนวันคงไร้ทุกข์เป็นสุขขี
แล้วใครหนาจะมาร่วมฤดี
เราคนโสดคนนี้สักทีกัน


 

[--ณัชชา--]

ป้าไม่ว่าอะไรดวงใจเอ๋ย
ป้าคุ้นเคยลุงสล่าป้าไม่ยุ่ง
คดีเก่าแกมากจังช่างนังนุง
แกชอบฟุ้งไปเรื่อยป้าเหนื่อยใจ

พี่มิวสิคกิ๊กเก่าเขาก็ทิ้ง
ป้าก็ยิ่งแค้นคับรับไม่ได้
ให้นางฟ้า มารับแกกลับไป
พ่อปลาไหล ใส่สเก๊ต..เข็ดจริงจริง

--ทองใส--

[นางฟ้า ชาลี]

                                                                  

พี่สล่า หางดง คงคิดหนัก
เกิดศึกรัก ปักอก กกเกยหญิง
ด้วยเมียเก่า เจ้าไล่ ไม่ประวิง
เลยคิดชิง หาใหม่ ในสามวัน

เลยเวลา ห้าวัน ฉันเห็นแล้ว
ทำบ๊องแบ๊ว ตาโต โธ! น่าขัน
ยิ้มตลอด กอดหมอ จ้อทั้งวัน
ตายละนั่น  สล่า มาสวนปรุง

     ล้อเล่นนะค่ะ พี่สล่า อิ อิ

                                     

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เอิ่ม... เรื่องน้ำลายไหลนี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงนะครับ 

สงสัยคงต้องหาผ้าพันปาก
น้ำลายหลากไหลลงคงต้องยุ่ง
เอาผ้าพันให้แน่นไปเลยลุง
รอวันพรุ่งเมียจะบ่นว่าอะไร

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[สมนึก นพ]

เมียแอบหนีพี่ตามหาจ้าละหวั่น
สิบกว่าวันเจ้านั้นนั่นอยู่ไหน
ลิ้นกับฟันกระทบบ้างต่างเข้าใจ
แต่ทำไมผกผันจากบ้านมา

เพื่อนพานพบตอบให้ได้รู้ความ
ด้วยคนงามไปห่างทางแยกขวา
จำไม่ผิดคือทิศบูรพา
เดินก้มหน้าไม่ทายทักรู้จักกัน

ทราบเส้นทางนางหนีที่เพื่อนบอก
ตะวันออกไม่หลงตรงไปนั่น
จึงได้ติดตามหาไม่ช้าพลัน
กลับหลังหันตรงข้ามกับงามงอน

ตั้งแต่เช้ายันค่ำย่ำจนเหนื่อย
สองขาเมื่อยปวดนักต้องพักผ่อน
อาบอบนวดคงหายคลายข้อตอน
หมออรชรเห็นอยู่เอ็นดูจัง

สิบกว่าวันนั้นหนาตามหาเจ้า
จะต้องเข้าเคล้นคลายหายปวดหลัง
วันต่อวันครุ่นคิดไม่ปิดบัง
นวดตามสั่งสิบวันฉันสบาย.

นพ
20 ต.ค.54

[สล่าผิน]

มัวแต่กรนไม่เกาเขาเลยหนี
จะกี่ปีที่นอนอ้อนที่ไหน
หัวตกหมอนหลับจากฝากอาลัย
จะสะกิดอย่างไร..ไม่รู้ตัว

ล่อยาดองเป็นยาโด๊บสลบเหมือด
สุดดุเดือดดวลเหล้าเจ้าตาขรัว
รักยาดองล่องลำไม่ทำครัว
แล้วยังกลัวเมียใกล้ไม่กล้าคลำ

ไม่ให้หนีได้ไงใจเธอเศร้า
เวลาเข้าฉิ่งฉับกลับเสียงต่ำ
ยังคออ่อนคอพับรับประจำ
เธอคอยปล้ำจนเหนื่อยเลยเฉื่อยชา

จะให้นอนท่าไหนก็ไม่ฟื้น
ตะแคงคืนตะแคงข้างวางแข้งขา
ล้วนอนาถใจเมียเสียเวลา
เธอปรึกษา “’ริมโขง” เลยโล่งใจ..!

"บ้านริมโขง"

มัวแต่กรนบนเตียงเมียเลี่ยงหนี
มานานปีเมียเบื่อเพื่อหาใหม่
หัวถึงหมอนนอนหลับลืมจับไง
เมียจึงได้ตามชู้ไม่รู้ตัว

ดื่มยาดองถองยาโด๊ปจนครบสูตร
นอนคว่ำตูดมิเห็นความเป็นผัว
เมียนอนแกร่วแห้วตามท่ามใจรัว
เมียจึงกลัวได้อดบทประจำ

จึงจำจิตคิดหนีฤดีเศร้า
เสาะหาเอาคนใหม่ให้ใจฉ่ำ
คงจะดีที่ได้ใครลูบคลำ
มีคนปล้ำตลอดสอดกายา

คงได้นอนท่าใหม่ให้ใจชื้น
สุขสุดคืนสุขใจได้ดังว่า
น่าเห็นใจเจ้าเมียเสียเวลา
ที่อยู่กับสล่าหลับท่าเดียว

สล่าผิน

ล้อเลียนกลอนพี่ริมโขง เอาสนุกสนานนะครับ อย่ามองสล่าไปตามกลอนนะครับ อิอิ

[สล่าผิน]

ป้าไม่ว่าอะไรดวงใจเอ๋ย
ป้าคุ้นเคยลุงสล่าป้าไม่ยุ่ง
คดีเก่าแกมากจังช่างนังนุง
แกชอบฟุ้งไปเรื่อยป้าเหนื่อยใจ

พี่มิวสิคกิ๊กเก่าเขาก็ทิ้ง
ป้าก็ยิ่งแค้นคับรับไม่ได้
ให้นางฟ้า มารับแกกลับไป
พ่อปลาไหล ใส่สเก๊ต..เข็ดจริงจริง

--ทองใส--

ป้าทองใสไยมาว่าร้ายเขา
ลืมรักเก่าเราได้หนอใจหญิง
ลุงสล่ารักใครไม่เคยทิ้ง
รักทองใสอย่างยิ่งกลับทิ้งลุง

เรื่องมิวสิคกิ๊กเก่าเขาใส่ร้าย
เธอแค้นชายหมายใจให้เรื่องยุ่ง
และนางฟ้า ชาลีที่หอมฟุ้ง
มิเคยมุ่งหมายใจใฝ่พบนาง

ยังคงรักทองใสด้วยใจซื่อ
เพราะเธอคือคู่สวรรค์ที่สรรสร้าง
อยากเคียงเธอเสมอไปในเส้นทาง
รักกันอย่างปาท่องโก๋โชว์คู่กัน

สล่าผิน

[yaguza]

มัวแต่กรนไม่เกาเขาเลยหนี
จะกี่ปีที่นอนอ้อนที่ไหน
หัวตกหมอนหลับจากฝากอาลัย
จะสะกิดอย่างไร..ไม่รู้ตัว

ล่อยาดองเป็นยาโด๊บสลบเหมือด
สุดดุเดือดดวลเหล้าเจ้าตาขรัว
รักยาดองล่องลำไม่ทำครัว
แล้วยังกลัวเมียใกล้ไม่กล้าคลำ

ไม่ให้หนีได้ไงใจเธอเศร้า
เวลาเข้าฉิ่งฉับกลับเสียงต่ำ
ยังคออ่อนคอพับรับประจำ
เธอคอยปล้ำจนเหนื่อยเลยเฉื่อยชา

จะให้นอนท่าไหนก็ไม่ฟื้น
ตะแคงคืนตะแคงข้างวางแข้งขา
ล้วนอนาถใจเมียเสียเวลา
เธอปรึกษา “’ริมโขง” เลยโล่งใจ..!

"บ้านริมโขง"

มัวแต่กรนบนเตียงเมียเลี่ยงหนี
มานานปีเมียเบื่อเพื่อหาใหม่
หัวถึงหมอนนอนหลับลืมจับไง
เมียจึงได้ตามชู้ไม่รู้ตัว

ดื่มยาดองถองยาโด๊ปจนครบสูตร
นอนคว่ำตูดมิเห็นความเป็นผัว
เมียนอนแกร่วแห้วตามท่ามใจรัว
เมียจึงกลัวได้อดบทประจำ

จึงจำจิตคิดหนีฤดีเศร้า
เสาะหาเอาคนใหม่ให้ใจฉ่ำ
คงจะดีที่ได้ใครลูบคลำ
มีคนปล้ำตลอดสอดกายา

คงได้นอนท่าใหม่ให้ใจชื้น
สุขสุดคืนสุขใจได้ดังว่า
น่าเห็นใจเจ้าเมียเสียเวลา
ที่อยู่กับสล่าหลับท่าเดียว

สล่าผิน

ล้อเลียนกลอนพี่ริมโขง เอาสนุกสนานนะครับ อย่ามองสล่าไปตามกลอนนะครับ อิอิ

พี่สล่า แต่งกลอน จึงนอนดึก
เจ้าสมชาย ไม่คึก ไม่นึกเสียว
จึงอดอยาก ปากมัน ปานนั้นเชียว
ไม่อยากเกี่ยว เทียวสะกิด คิดติ่วติ้ว

คุณแม่บ้าน รำคาญ เลยพาลเบื่อ
พ่อเรือเกลือ อดไป จนใส้กิ่ว
เรื่องในมุ้ง ปวดหัว กลัวผิดคิว
นั่งหน้านิ่ว การบ้าน ขี้คร้านทำ

.......ยากูซ่า.......

[รพีกาญจน์]

ถาม - เมียหนี ทำไงดี
ตอบ - สบายมากครับ
 
หน้าดำแดง แช่งด่า หอบผ้าหนี
มุขทั้งปี เป็นนิตย์ ติดนิสัย
ชอบเอะอะ มะเทิ่ง เปิดเปิงไป
เหมือนหมูไก่ เคยออกเล้า เอาไม่ฟัง

จะงอนง้อ ทำไม ทำให้โง่
หยิบถ้วย.โถ โอ.กา มาวางตั้ง
กล่องกระดาษ ถาด.ถัง กะละมัง
ตีเสียงดัง กึกก้อง รำร้องเพลง

กะ.จอง.งอง กะจองงอง เจ้าข้าเอ้ย
ขอเชิญเลย น้องพี่ เป็นที่เคร่ง(พยาน)
เป็นพยาน ให้ที รพีฯเอง
เมียตูเลง ควบม้า หนีหน้าไป

นำกับแกล้ม มาสู่ ลาบ หลู้ ส้า
ฉู่ฉี่ปลา อ่องออแอบ ควายแคบไข
สามสิบห้า ยาดอง ของไทยไทย
แจ้งเมื่อไร ฟ้าเบิก ค่อยเลิกลา

แสนเปรมปรีด์ ชีวิต อิสระ
ถึงวันพระ ลงเลข เสกคาถา
จุดเทียนชัย ไหว้ขอ ต่อเทวา
พรุ่งพ่อตา นำโฉมยง มาส่งเอง
 
รพีกาญจน์ 59