ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ใกล้หนาว แล้ว"(เหงาจัง)

ช่วงปลายฝน ต้นหนาว เฝ้าหวั่นไหว
สิ้นเงาใคร เคยห่วง ติดบ่วงเหงา
มองจันทรา ปลายฟ้า พาซึมเซา
คล้ายดั่งเจ้า อ่อนล้า มาครึ่งดวง

คืนเดือนแรม แต้มฟ้า ดาราร่าย
ช่างเดียวดายจริงหนอ รอคนหวง
ต้องหนาวเหน็บ อดสู ไร้คู่ควง
คงไร้ดวง รักแนบ แอบอุ่นไอ

ขาดคนเรียง เคียงใกล้ ให้อิงซบ
จะเลี่ยงหลบ ลมหนาว เข้ามุมไหน 
โอ้จันทร์เอย ..ฉันเหงา จะเย้าใคร
ปลอบฉันหน่อย ได้ไหม เพื่อคลายตรม

ยิ่งหน้าหนาว ใกล้มา พาห่วงนัก
คนไร้ดวง ความรัก มักขื่นขม
อยากมีรัก โอบรับ ซับสายลม 
ที่พร่างพรม โถมมาคราเหมันต์

"สุนันยา"

<a href="http://www.youtube.com/v/jV-wWrtdazI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jV-wWrtdazI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไม่รู้ใจ]

สายฝนสาดซัดมาเหมือนฟ้าสั่ง
คร่ำครวญฟังดั่งว่าอาลัยขวัญ
เมื่อถึงกาลพลัดพรากฝากจำนรรจ์
เสียงรำพันโหยหาก่อนลาไกล

คราฝนสิ้นจินต์ร้าวลมหนาวย้อน
อกสะท้อนรอนรานสะท้านไหว
ความเหงาล่องลอยคว้างสู่กลางใจ
เฝ้าห่วงใยใครหนึ่งซึ่งเคยเคียง

ไม่รู้ใจ

[บ้านริมโขง]

ยามหนาวเยือนเหมือนใจใครจะขาด
เหมือนหนาวอาจบาดชีวาให้อาสัญ
เหมือนข้างกายไร้ผ้าห่มตรมรำพัน
เหมือนทุกวันคอยจ้องคนครองใจ

อยากจะมีหนึ่งเคียง..เพียงคลายหนาว
หัวอกสาวหนาวนักจักทนไหว
หากสมสร้างนางครองปองหนึ่งใคร
หนาวเพียงใด..บ่ยั่น..ฉันเข้าชน   

โอ้อกสาว..หวังได้ ไม่หวังเสีย
ไม่หวังเพลีย..ละเหี่ยใจ..ไม่มัวหม่น
หากได้กอด..ไม่อุ่น ขุ่นกมล
แม่หน้ามน คงค่อน วอนต่อไป

เหมือนว้าเหว่เห่ห้อมพร้อมลมหนาว
หัวอกสาวครางครวญป่วนไฉน
แลอ้างว้างเหลือเกินขัดเขินใจ
เพียงหนึ่งใครหายากลำบากจัง 

อยากให้ทำหนังสือสื่อสวรรค์
ประท้วงพลันท่านเอียงสุดเสียงสังข์
ยุติธรรมไม่มี..ไม่จีรัง
ให้ท่านสั่ง..หนึ่งใคร..มาให้ที !

ให้เป็นหนุ่มไฟแรงทุกแท่งส่วน
สร้างปั่นป่วนอารมณ์ให้ฉมศรี
สร้างอุ่นทรวงดวงสมรให้ร้อนดี
ให้ทุกทุกนาที..มีกิจกรรม.(แก้หนาว) 

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

สายฝนสาดซัดมาเหมือนฟ้าสั่ง
คร่ำครวญฟังดั่งว่าอาลัยขวัญ
เมื่อถึงกาลพลัดพรากฝากจำนรรจ์
เสียงรำพันโหยหาก่อนลาไกล

คราฝนสิ้นจินต์ร้าวลมหนาวย้อน
อกสะท้อนรอนรานสะท้านไหว
ความเหงาล่องลอยคว้างสู่กลางใจ
เฝ้าห่วงใยใครหนึ่งซึ่งเคยเคียง

ไม่รู้ใจ

หากมีรัก กลับหวน ให้ชวนชื่น
คงเหมือนคืนเพ็ญจันทร์ สำราญเสียง
เติมเต็มใจ ให้หวาน สานสำเนียง
ดาราเรียง เด่นดวง ห้วงราตรี

จะมีไหม วันนั้น ฉันหวังไว้
ว่ารักได้ ย้อนคืน ชื่นสุขศรี
มีรักล้อม กล่อมขวัญ อันเปรมปรีดิ์
หรือจะมี เพียงในฝัน เท่านั้นเอง/...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ยามหนาวเยือนเหมือนใจใครจะขาด
เหมือนหนาวอาจบาดชีวาให้อาสัญ
เหมือนข้างกายไร้ผ้าห่มตรมรำพัน
เหมือนทุกวันคอยจ้องคนครองใจ

อยากจะมีหนึ่งเคียง..เพียงคลายหนาว
หัวอกสาวหนาวนักจักทนไหว
หากสมสร้างนางครองปองหนึ่งใคร
หนาวเพียงใด..บ่ยั่น..ฉันเข้าชน   

โอ้อกสาว..หวังได้ ไม่หวังเสีย
ไม่หวังเพลีย..ละเหี่ยใจ..ไม่มัวหม่น
หากได้กอด..ไม่อุ่น ขุ่นกมล
แม่หน้ามน คงค่อน วอนต่อไป

เหมือนว้าเหว่เห่ห้อมพร้อมลมหนาว
หัวอกสาวครางครวญป่วนไฉน
แลอ้างว้างเหลือเกินขัดเขินใจ
เพียงหนึ่งใครหายากลำบากจัง 

อยากให้ทำหนังสือสื่อสวรรค์
ประท้วงพลันท่านเอียงสุดเสียงสังข์
ยุติธรรมไม่มี..ไม่จีรัง
ให้ท่านสั่ง..หนึ่งใคร..มาให้ที !

ให้เป็นหนุ่มไฟแรงทุกแท่งส่วน
สร้างปั่นป่วนอารมณ์ให้ฉมศรี
สร้างอุ่นทรวงดวงสมรให้ร้อนดี
ให้ทุกทุกนาที..มีกิจกรรม.(แก้หนาว) 

"บ้านริมโขง"

ใกล้หนาวเยือน เตือนย้ำ คำใครเอ่ย
 สุดจะเปรย "ปีก่อน"เฝ้าวอนพร่ำ
ขออิงซบ หลบหนาว เคล้าคลอคำ
หากถลำ คงเจ็บ เกินเก็บใจ

เค้าแค่บ่น ว่าเหงา ใกล้หนาวนี้
รีบวิ่งรี่ โต้กลับ ปรับคำใหญ่
เพราะไม่สม ตามหวัง คลั่งแค้นใน
แน่ะเห็นไหม โอละพ่อ ..ขอท้าชน    

ทำวางท่า ดูที มีได้(มี)เสีย
กลัวจะเพลีย คงเป็นพี่ ..ที่ยับย่น
หวังได้กอด พรอดสาว ดึงเข้าตน
อยากได้ยล อิงอุ่น กรุ่นกลิ่นนวล

ก็จะวอน ค่อนคำ พร่ำว่าหนาว
คนเป็นสาว นี่จ๊ะ พี่อย่าป่วน
ความอ้างว้าง คอยเฝ้า เข้าก่อกวน
แต่ที่ครวญ  ว่าหนาว เค้าวางฟอร์ม

ได้เห็นใคร บางคน ทนไม่ไหว
คงกลัวใจ ถูกแย่ง แกล้งตะล่อม
อ้างสรวงสรรค์ เทวา  ทำหน้างอม(หน้าง้ำ)
อยากจะดอม  ใช่ไหมล่ะ..แกล้งมาแซว

พูดประชด ประชัน ทั้งวันวี่
บ่นจู้จี้ ไม่สิ้น ยินเสียงแว่ว
อย่างนี้ใคร มองอยู่ คงรู้แกว
ว่าจริงแล้ว (พี่)ริมโขงจ้อง ปองสุนันฯ 

"สุนันยา"

[Charlie]

ใกล้จะหนาว  แต่คราวนี้  ไม่มีคู่
แล้วจะอยู่  กันอย่างไร  เมื่อใจเหงา
น้ำท่วมบ้าน  ยังไมหยุด  สุดบรรเทา
หนาวนี้เรา  คงต้องตาย  อย่างดายเดียว

หัวอกคน  ไม่มีคู่   อยู่กับน้ำ
ต้องชอกช้ำ  เหลือคณา  ใบหน้าเขียว
เพราะขาดรัก  ขาดไออุ่น  หนุนกลมเกลียว
ขาดคนเหลียวแลหัวใจ  ให้ดูแล

หน้าหนาวนี้   ไม่มีใคร  ไหนเคียงข้าง
คงอยู่อย่าง  เหน็บหนาว  อกสาวแย่
สั่นสะท้าน  ร้าวรานทรวง  ทั้งดวงแด
ยังไม่แก่  แต่ต้องร้าว  เพราะหนาวใจ

[สุนันยา]

นึกว่ามี แต่เรา บ่นเหงาหนัก
เพราะขาดรัก ประครอง หมองหม่นไหม้
ยิ่งใกล้หนาว เข้าคลุม คงสุมไฟ
ผิงแทนไออกอุ่น  ให้แอบอิง

เป็นสาวโสด หนาวใน ไร้ยาแก้
น้ำท่วมแย่ เขาว่า หนาวมากยิ่ง
น้ำไหลหลาก มากเย็น เป็นระวิง
คงจะจริง  หญิงคงแย่ แพ้ไอเย็น

หาผ้าห่ม มาซ้อน ก่อนแก้ขัด
หากหนาวจัด ไร้คู้ ชื่นชูเห็น
แม้ต้องเศร้า หนาวหนัก รักลำเข็ญ
ผ้าห่มเป็น ที่พึ่ง ไม่ถึงตาย(เน๊าะ)

"สุนันยา" 

 

[ปากะญอ]

ลมพัดแผ่ว แนวหนาว ร้าวทรวงอก
ฝนโปรยตก กระเซ็นซัด พัดใจหาย
น้ำตาหยด รดรินหลั่ง คล้ายสั่งกาย
มาทักทาย อ้อมกอดเหงา เราอยู่เดียว

คนบ้านป่า มาไกล ไขว่หารัก
หาที่พัก อิงแอบ แบบเปล่าเปลี่ยว
ลมหนาวโชย โรยรัก เข้าทักเทียว
ใจห่อเหี่ยว เกี่ยวคนรอ พอแต่ลืม

สะอื้นครวญ ทวนลม จมกับฝัน
น้ำตาปั้น กลั่นลง ส่งให้ดื่ม
สองแก้มชาย เปียกปอน อ้อนคนยืม
ส่งความปลื้ม ประทั่งใจ ใส่ลมมา

@ ปากะญอ @

[สุนันยา]

อยู่บนดอย คงหนาวกว่าใช่ไหม
น่าเห็นใจ ยามลม พรมพฤกษา
หนาวน้ำค้าง หมอกเหมย ร่วงเลยพา
ที่หนักกว่า ใครเขา คือหนาวใจ

สีหม่นหมอก ออกฟุ้ง ปานปรุงแต่ง
สายลมแรง พัดพลิ้ว ทิวไผ่ไหว
แม่คะนิ้ง เกาะกอด ยอดไม้ใบ
ลมหนาวไกว พัดล่อง ละอองเย็น

สงสารชาย อกล้า น้ำตาปริ่ม
ไม่สู้ยิ้ม หมองมัว กลัวใครเห็น
หนาวหนักกด หยดน้ำซ้ำกระเซ็น
ช่างลำเค็ญ คราหนาว ขาดสาวเคียง..

"สุนันยา"

[มานพ]

เริ่มหนาวแล้วขาดสาวพี่หนาวใจ
จะหาใครชิดใกล้ได้ยินเสียง
ยามลมหนาวพัดมาหน้าระเบียง
มีแต่เพียงความเหงาเศร้าเหลือเกิน

ยิ่งน่าหนาวปีนี้พี่หนาวหนัก
ขาดคนรักเคียงคู่ดูเขินเขิน
อยากมีรักสักครั้งเขายังเมิน
ต้องเผชิญหนาวเหน็บเจ็บในทรวง

[สุนันยา]

สิ้นฝนสั่งฟ้าสรวงเป็นช่วงหนาว
สายลมพราว ผ่านไหว ใบไม้ร่วง
คนไร้คู่บ่นบอกคล้ายหลอกลวง
ขาดคนควง นอนเคียง สิ้นเสียงใด

หาผ้าห่ม กันหนาว บรรเทาเถิด
เมื่อรักเกิด แรมลา อย่าล้าไหว
แม้อ่อนโรย อย่างจริง ให้ผิงไฟ
พอช่วยได้ นะเออ เถอะลองดู

"สุนันยา"

[บ้านริมโขง]

สิ้นฝนสั่งฟ้าสรวงเป็นช่วงหนาว
สายลมพราว ผ่านไหว ใบไม้ร่วง
คนไร้คู่บ่นบอกคล้ายหลอกลวง
ขาดคนควง นอนเคียง สิ้นเสียงใด

หาผ้าห่ม กันหนาว บรรเทาเถิด
เมื่อรักเกิด แรมลา อย่าล้าไหว
แม้อ่อนโรย อย่างจริง ให้ผิงไฟ
พอช่วยได้ นะเออ เถอะลองดู

"สุนันยา"

แสร้งรำพันกันนักรักแก้หนาว
ไยบางคราวพราวน้ำตาพาอดสู
ไม่เพราะรักหรือไรไยพธู
ได้หดหู่โหยไห้เหมือนใกล้ตาย

ไม่เชื่อหรอกว่ารักจักแก้หนาว
แค่เจอสาวยังสั่นเกินมั่นหมาย
เย็นยะเยือกเกลือกทรวงหน่วงใจชาย
เกินจะคลายได้ลงหากหลงนาง

ยิ่งหนาวเหน็บเจ็บหนักยามรักคุด
เมื่อสะดุดมุดท่อต่อถากถาง
รักของใครไหนอุ่นให้คุณคราง...
ให้หนาวจางบางลงไม่หลงครวญ.

[panthong.kh]

เริ่มหนาวแล้วขาดสาวพี่หนาวใจ
จะหาใครชิดใกล้ได้ยินเสียง
ยามลมหนาวพัดมาหน้าระเบียง
มีแต่เพียงความเหงาเศร้าเหลือเกิน

ยิ่งน่าหนาวปีนี้พี่หนาวหนัก
ขาดคนรักเคียงคู่ดูเขินเขิน
อยากมีรักสักครั้งเขายังเมิน
ต้องเผชิญหนาวเหน็บเจ็บในทรวง

ลมหนาวพัด โชยมาประทะเนื้อ
แม้ใส่เสื้อ ตัวใหญ่ ยังไม่หาย
ยินสำนวน ครวญคร่ำ ของพี่ชาย
ว่าจะตาย แน่แท้ แม้ขาดนาง

พึ่งเริ่มหนาว สต๊อกสาว มีอยู่มาก
เลือกมาฝาก เพื่ออยู่ ดูฟ้าสาง
อยากซุกอก กลิ่นกาย ที่อ้างว้าง
จะไม่ห่าง ร้างไกล ไห้เจ็บทรวง

ได้ข่าวคราว ไม่มีสาว นอนหนุนตัก
เรื่องหนาวเหน็บ เจ็บหนัก ชักเป็นห่วง
ขอเพียงแต่ รักจริง ไม่ทิ้งขว้าง
จะเคียงคู่ จนสว่าง กระจ่างตา

พันทอง

[...สียะตรา..]

......มี....น้องหมา....อยู่เคียงใกล้จะไม่หนาว

...เห่าบางคราวก็ไพเราะเสนาะหู

...วิ่งหยอกเย้ากระเซ้าเล่นน่าเอ็นดู

...ทั้งแสนรู้...จงรัก..ภักดิ์นายเดียว



......จริง  จริงนะ...

[สล่าผิน]

พอหนาวมาเมียหนีพี่จึงแย่
หนาวเหน็บแท้เคยคู่ต้องอยู่เดี่ยว
เมียมาหนีลี้ไกลเศร้าใจเชียว
คนแลเหลียวไม่มีพี่เศร้าจัง

อยากจะได้หญิงมาคราเมียหนี
กกกอดพี่ผู้ไร้ให้มีหวัง
หนาวมาแล้วแก้วตาอย่าได้ชัง
หนาวประดังเข้ามาพาเศร้าใจ

สล่าผิน

[panthong.kh]

พอหนาวมาเมียหนีพี่จึงแย่
หนาวเหน็บแท้เคยคู่ต้องอยู่เดี่ยว
เมียมาหนีลี้ไกลเศร้าใจเชียว
คนแลเหลียวไม่มีพี่เศร้าจัง

อยากจะได้หญิงมาคราเมียหนี
กกกอดพี่ผู้ไร้ให้มีหวัง
หนาวมาแล้วแก้วตาอย่าได้ชัง
หนาวประดังเข้ามาพาเศร้าใจ

สล่าผิน

เสียงครวญคร่ำ พร่ำมา ว่าเมียหนี
จริงหรือนี่ หนาวนี้ พี่แทบแย่
อยากจะเป็น ผ้าห่ม ให้จริงแท้
คงคลายหนาว ได้แน่ แม้เศร้าใจ

คนบ้่านใกล้ เรือนเคียง มองเมียงอยู่
อยากได้คู่ นอนกก กอดก่ายไหม
น้องเนื้อนุ่ม นอนหนุน อุ่นละไม
คงช่วยให้ หายหนาว อย่างแน่นอน

พันทอง


 

[สุนันยา]

แสร้งรำพันกันนักรักแก้หนาว
ไยบางคราวพราวน้ำตาพาอดสู
ไม่เพราะรักหรือไรไยพธู
ได้หดหู่โหยไห้เหมือนใกล้ตาย

ไม่เชื่อหรอกว่ารักจักแก้หนาว
แค่เจอสาวยังสั่นเกินมั่นหมาย
เย็นยะเยือกเกลือกทรวงหน่วงใจชาย
เกินจะคลายได้ลงหากหลงนาง

ยิ่งหนาวเหน็บเจ็บหนักยามรักคุด
เมื่อสะดุดมุดท่อต่อถากถาง
รักของใครไหนอุ่นให้คุณคราง...
ให้หนาวจางบางลงไม่หลงครวญ.

หรือไม่จริง อิงอุ่น คนคุ้นรัก
เข้ามาทัก มีเหน็บ ให้เจ็บหวน
หาช่องทาง หวังเชย พี่เลยกวน
อยากเย้ายวน เผยมา อย่าแกล้งอำ

ยามปวดร้าว ครางควญ นวลอยากอ้อน
ที่เว้าวอน เผื่อใคร ได้ถลำ
มีคนคอย ปลอบเหงา เฝ้าประจำ
ใจบอบช้ำ ค่อยคลาย ได้สุขแทน

ก็ตอนนี้ ใกล้หนาว สาวไร้คู่
บอกให้รู้ เรื่องราว ว่าเหงาแสน
หากโชคดี ปีนี้ อาจมีแฟน
มอบอ้อมแขน อกอุ่น ละมุนทรวง...หุหุ

"สุนันยา"

[สุนันยา]

เริ่มหนาวแล้วขาดสาวพี่หนาวใจ
จะหาใครชิดใกล้ได้ยินเสียง
ยามลมหนาวพัดมาหน้าระเบียง
มีแต่เพียงความเหงาเศร้าเหลือเกิน

ยิ่งน่าหนาวปีนี้พี่หนาวหนัก
ขาดคนรักเคียงคู่ดูเขินเขิน
อยากมีรักสักครั้งเขายังเมิน
ต้องเผชิญหนาวเหน็บเจ็บในทรวง

ลมหนาวพัด โชยมาประทะเนื้อ
แม้ใส่เสื้อ ตัวใหญ่ ยังไม่หาย
ยินสำนวน ครวญคร่ำ ของพี่ชาย
ว่าจะตาย แน่แท้ แม้ขาดนาง

พึ่งเริ่มหนาว สต๊อกสาว มีอยู่มาก
เลือกมาฝาก เพื่ออยู่ ดูฟ้าสาง
อยากซุกอก กลิ่นกาย ที่อ้างว้าง
จะไม่ห่าง ร้างไกล ไห้เจ็บทรวง

ได้ข่าวคราว ไม่มีสาว นอนหนุนตัก
เรื่องหนาวเหน็บ เจ็บหนัก ชักเป็นห่วง
ขอเพียงแต่ รักจริง ไม่ทิ้งขว้าง
จะเคียงคู่ จนสว่าง กระจ่างตา

พันทอง

หน้าหนาวนี้ พี่ชาย คงได้อุ่น
มีพี่สาว คอยลุ้น ด้วยห่วงหา
มอบรักจริง จากใจ ไม่ส่างซ่า
เป็นคู่เคียง พี่ยา พาชื่นจินต์

ไม่ต้องบน ทนหนาว ปวดร้าวหนัก
ได้ประจักษ์ คู้แท้ แลถวิล
น้องสาวก็วางใจ เมื่อได้ยิน
รักรวยริน ใกล้หนาว ไม่เศร้าแล้ว...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

......มี....น้องหมา....อยู่เคียงใกล้จะไม่หนาว

...เห่าบางคราวก็ไพเราะเสนาะหู

...วิ่งหยอกเย้ากระเซ้าเล่นน่าเอ็นดู

...ทั้งแสนรู้...จงรัก..ภักดิ์นายเดียว



......จริง  จริงนะ...

ไม่ยึดติด รักไหน ก็ไม่เจ็บ

แหมนาวเหน็บ กอดน้อง(หมา)พาท่องเที่ยว

ก็สุขใจ ไร้ฝัน เหมือนพันเกลียว

อยู่คนเดียว กับหนึ่งตัว ไม่กลัวภัย...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

พอหนาวมาเมียหนีพี่จึงแย่
หนาวเหน็บแท้เคยคู่ต้องอยู่เดี่ยว
เมียมาหนีลี้ไกลเศร้าใจเชียว
คนแลเหลียวไม่มีพี่เศร้าจัง

อยากจะได้หญิงมาคราเมียหนี
กกกอดพี่ผู้ไร้ให้มีหวัง
หนาวมาแล้วแก้วตาอย่าได้ชัง
หนาวประดังเข้ามาพาเศร้าใจ

สล่าผิน

เสียงครวญคร่ำ พร่ำมา ว่าเมียหนี
จริงหรือนี่ หนาวนี้ พี่แทบแย่
อยากจะเป็น ผ้าห่ม ให้จริงแท้
คงคลายหนาว ได้แน่ แม้เศร้าใจ

คนบ้่านใกล้ เรือนเคียง มองเมียงอยู่
อยากได้คู่ นอนกก กอดก่ายไหม
น้องเนื้อนุ่ม นอนหนุน อุ่นละไม
คงช่วยให้ หายหนาว อย่างแน่นอน

พันทอง

 

บอกแล้วนี่ พี่สล่า อย่อมัวเผลอ
หรือพี่เบลอ เกินไป มิได้อ้อน
เมียของพี่ จึงมี อาการงอน
รีบไปวอน ง้อมา คราหนาวเยือน

ไม่ต้องมา บ่นบอก แกล้งหลอกสาว
อยากคลายหนาว ร้าวใน หาใดเหมือน
คราวเมียหนี พี่ช้ำ ทำบิดเบือน
เมียกลับเรือน คงทิ้งน้อง ไม่มองมา...

"สุนันยา"