15 พฤศจิกายน 2011, 07:32:PM |
Thammada
|
|
« ตอบ #20 เมื่อ: 15 พฤศจิกายน 2011, 07:32:PM » |
ชุมชน
|
มองจันทร์เจ้า คราวคืนค่ำ ย้ำคืนเหงา นั่งในเงาเฝ้าฝัน วันวาดหวัง เพียงภาพเพ้อละเมอหา มาประทัง ใจจะยัง ฝืนเฝ้า เงาน้ำตา
จันทร์เจ้าเอย อ้างว้าง คนทางนี้ หนาวกวีวาด คำเพรียก ร่ำเรียกหา หนแห่งใด ไม่ย้อน จรจากลา ดาริกากลืนกล้ำ อยู่ร่ำไป
ห่มแสงจันทร์ จะอุ่นใจ เท่าใดได้ ดาวพรั่งพราย ภาพฟ้า มาเศร้าสรร ใจคนจร เจียรจะล้า น้ำตาพลัน ซบแสงจันทร์ จมร้าว กับคราวคืน
ห้วงใจในคืนเหงา เศร้า สะอื้น มิรู้ตื่น ต้านจม จะวันใหน หนาวน้ำตา มาชโลม โหมห้วงใจ จะวันใด ได้ไออุ่น มาจุนเจือ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เอ๊พ, รพีกาญจน์, คนกันเอง.., ♥หทัยกาญจน์♥, สุนันยา, panthong.kh, อริญชย์, พี.พูนสุข, นางฟ้า ชาลี, plang, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ภู กวินท์, สล่าผิน, รัตติกาล, บูรพาท่าพระจันทร์
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
15 พฤศจิกายน 2011, 07:37:PM |
เอ๊พ
|
|
« ตอบ #21 เมื่อ: 15 พฤศจิกายน 2011, 07:37:PM » |
ชุมชน
|
จากยอดดอยคอยห่มลมหนาวแล้ว น้ำค้างแก้วทอดวางเมื่อยามสาง ได้เปลวไฟสุมอุ่นอรุณลาง ขับม่านหมอกคลี่ขวางทางคนจร
มีเพื่อนเหงาร่วมใจเจ้าไก่ขวัญ ส่งเสียงดังลั่นลานปานจะสอน เราเจ้าถิ่นแรมร้างห่างอาวรณ์ ยังยึดคอนคาขื่อ..ลื้อเพื่อนยา
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, คนกันเอง.., สุนันยา, panthong.kh, อริญชย์, พี.พูนสุข, นางฟ้า ชาลี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, สล่าผิน, รัตติกาล, บูรพาท่าพระจันทร์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
16 พฤศจิกายน 2011, 06:24:PM |
|
|
16 พฤศจิกายน 2011, 06:31:PM |
|
|
20 พฤศจิกายน 2011, 05:44:PM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #24 เมื่อ: 20 พฤศจิกายน 2011, 05:44:PM » |
ชุมชน
|
เห็นฝนหลั่งสั่งฟ้าน้ำตาไหล ด้วยดวงใจไห้หวนคร่ำครวญหา ป่านฉะนี้จะมีสุขทุกเพลา ฤๅน้ำตามาเคล้าเป็นเจ้าเรือน
โอ้น้องน้อยกลอยใจอยู่ไหนเล่า ทิ้งพี่เศร้าเหงาใจดั่งไร้เพื่อน มีเพียงฝนกล่นนภาฟ้าหมดเดือน ดาวเคยเกลื่อนเลื่อนลับเหมือนดับไป
เคยอิงแอบแนบไออุ่นยามหนุนตัก วจีพร่ำคำรักจักหาไหน ทั้งออดอ้อนซ่อนซึ้งถึงทรวงใน ยากหาใครให้เทียบมาเปรียบปาน
แม้ฟ้าฝนหล่นหลั่งยังลาเรียก บอกคำเพรียกเรียกรับแซ่ขับขาน จากลาไกลไปสู่ฤดูกาล ไยนงคราญผ่านเลยมิเอ่ยลา.
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
20 พฤศจิกายน 2011, 07:45:PM |
สุนันยา
|
|
« ตอบ #25 เมื่อ: 20 พฤศจิกายน 2011, 07:45:PM » |
ชุมชน
|
ฤดูกาลผันตาม เมื่อยามเปลี่ยน ถึงคราวเวียน บรรจบ ครบรอบหา วสันต์ย้ายถ่ายเท เหมันต์มา สายลมพา พร่างพราว คราหนาวเยือน
โอ้ นางใด ไกลห่าง มิสั่งบอก ให้ช้ำชอก ดวงมล คนไร้เพื่อน คร่ำครวญคำ ย้ำออกบอกดาวเดือน ว่าอยู่เรือน น้ำตา ระอาจินต์-
หรือมีสุข ปลุกปลอบ มามอบเจ้า ยังคงเฝ้า อาวรณ์ ซ่อนถวิล คิดถึงนาง เคยอยู่ คู่ชีวิน ดั่งวิหค ผกผิน ที่บินจร
เมื่อฝนจาง สั่งฟ้า ใกล้หน้าหนาว ทั้งหนุ่มสาว ดายเดียว เกี่ยวคู่หมอน รินร่ายศิลป์ จินตนาว่าร้าวรอน หรือหมายอ้อน กลอนรัก บอกฝากใคร...
"สุนันยา"
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
20 พฤศจิกายน 2011, 08:32:PM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #26 เมื่อ: 20 พฤศจิกายน 2011, 08:32:PM » |
ชุมชน
|
เห็นฝนหลั่งสั่งฟ้าน้ำตาไหล ด้วยดวงใจไห้หวนคร่ำครวญหา ป่านฉะนี้จะมีสุขทุกเพลา ฤๅน้ำตามาเคล้าเป็นเจ้าเรือน
โอ้น้องน้อยกลอยใจอยู่ไหนเล่า ทิ้งพี่เศร้าเหงาใจดั่งไร้เพื่อน มีเพียงฝนกล่นนภาฟ้าหมดเดือน ดาวเคยเกลื่อนเลื่อนลับเหมือนดับไป
เคยอิงแอบแนบไออุ่นยามหนุนตัก วจีพร่ำคำรักจักหาไหน ทั้งออดอ้อนซ่อนซึ้งถึงทรวงใน ยากหาใครให้เทียบมาเปรียบปาน
แม้ฟ้าฝนหล่นหลั่งยังลาเรียก บอกคำเพรียกเรียกรับแซ่ขับขาน จากลาไกลไปสู่ฤดูกาล ไยนงคราญผ่านเลยมิเอ่ยลา. จะมัวเหงา เศร้าใจ ทำไมเล่า ไยตัวเจ้า ไม่มอง มาที่นี่ ลองหันมา จะรู้ นะคนดี วายังมี คนนี้ ที่รอคอย
อยากเป็นเพื่อน คอยเตือน ยามที่เหงา อยากเป็นเพื่อน ไว้บอกเล่า ยามเศร้าสร้อย อยากเป็นเพื่อน กับเจ้า ยังเฝ้าคอย รับไมตรี สักหน่อย อย่าปล่อยนาน
พันทอง
|
|
|
|
21 พฤศจิกายน 2011, 07:54:AM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #27 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 07:54:AM » |
ชุมชน
|
จะมัวเหงา เศร้าใจ ทำไมเล่า ไยตัวเจ้า ไม่มอง มาที่นี่ ลองหันมา จะรู้ นะคนดี วายังมี คนนี้ ที่รอคอย
อยากเป็นเพื่อน คอยเตือน ยามที่เหงา อยากเป็นเพื่อน ไว้บอกเล่า ยามเศร้าสร้อย อยากเป็นเพื่อน กับเจ้า ยังเฝ้าคอย รับไมตรี สักหน่อย อย่าปล่อยนาน
พันทอง
น้ำเอ๋ยน้ำใจ หาอื่นใด ไป่เทียม รสเยี่ยมหวาน ทั้งสามภพ จบสิ้น ถึงดินดาล ยากเปรียบปาน น้อยหนึ่ง ซึ่งน้ำใจ
ดั่งรสธาร หวานลิ้น เจือกลิ่นหอม ดั่งพยอม รมย์รื่น ชื่นไฉน หากไมตรี นี้เปรียบ พยอมไพร หวานหทัย ให้เป็น เช่นรสธาร
ขอยินยอม น้อมรับ เก็บซับไว้ ซ่อนแนบใน ให้สนิท ปิดประสาน กลัวไมตรี หนีไป ไม่อยู่นาน ดุจนงคราญ ผ่านเลย มิเอ่ยลา
อันแผลเจ็บ เหน็บกาย ล้วนหายสิ้น แต่แผลเจ็บ เหน็บจินต์ ไม่สิ้นสา ให้เจ็บปวด รวดร้าว ผ่าววิญญาณ์ ทรมาน์ พร่าจินต์ ตราบสิ้นลม.../
EasternMan
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
21 พฤศจิกายน 2011, 08:22:AM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #28 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 08:22:AM » |
ชุมชน
|
ขอยินยอม น้อมรับ เก็บซับไว้ ซ่อนแนบใน ให้สนิท ปิดประสาน กลัวไมตรี หนีไป ไม่อยู่นาน ดุจนงคราญ ผ่านเลย มิเอ่ยลา
อันแผลเจ็บ เหน็บกาย ล้วนหายสิ้น แต่แผลเจ็บ เหน็บจินต์ ไม่สิ้นสา ให้เจ็บปวด รวดร้าว ผ่าววิญญาณ์ ทรมาน์ พร่าจินต์ ตราบสิ้นลม.../
EasternMan กาลเวลา พาใจให้เจ็บปวด กาลเวลา ร้าวรวด ปวดสะสม กาลเวลา ปล่อยวาง จะไม่ตรม กาลเวลา หลุดพ้น ห้วงห่วงจินต์
กาลเลา คือยา รักษาจิต กาลเวลา ถ้าไม่คิด จักสูญสิ้น การเวลา จะหยุดพา น้ำตาริน กาลเวลา อย่าถวิล เดี๋ยวสิ้นลม
พันทอง
|
|
|
|
|