ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นางฟ้า ชาลี]

                                                                                                                              
             

เกิดเป็นหญิง จริงแท้ แย่ลำบาก
จะแหกปาก ป้องเปิด เชิดถูกทิ้ง
สิบสี่ปี หลี้หลบ จบรักจริง
หญิงช่วงชิง ชั่วช้า บ้าราคี

ชายที่ใช่ กลับกลาย ย้ายถิ่นกก
ตกนรก หมกไหม้ กลายเป็นผี
อย่าได้ผุด สุดแค้น แน่นทวี
อย่าตายดี แดดิ้น จนสิ้นใจ

หญิงแสนชั่ว มั่วรัก จักสาบส่ง
อยู่ในกง กรรมเกวียน เวียนหวั่นไหว
สันดานหยาบ ต่ำช้า กล้าจัญไร
จงรีบไป ให้พ้น คนหลอกลวง

ช่างมันเถอะ ถือว่า หมาคาบแดก
จะตีแสก สาบส่ง คงไม่หวง
เธอทนทุกข์ ท้อแท้ หรือแค่ควง
จะไม่ทวง รักร้าว ของเราคืน

                                                                                                                                           

[--ณัชชา--]

<a href="http://www.youtube.com/v/A-UZ3nvFhoY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/A-UZ3nvFhoY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เย็นไว้ค่ะ

 

[สุนันยา]

แรงจัง....

.....

[Prapacarn ❀]

 
ถ้าอัดอั้นตันใจจริงๆ  เขียนเป็นกลอนดีแล้วค่ะ...
เวลาแซม Counseling แซมจะแนะนำด้วยนะคะ  เขียนเป็นบันทึก เขียนอะไรก็ได้ออกมา..

เขียนเป็นกลอนได้เป็นเรื่องเป็นราว แสดงว่า ยังมีอารมณ์สุนทรีย์อยู่ค่ะ....

เป็นกำลังใจให้นะคะ...ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีๆ ค่ะ

 

แซมค่ะ

[พิมพ์วาส]

แรงมากนะค่ะ พี่นางฟ้า พิมพ์วาส อ่านแล้วรู้สึกว่าแรงจังค่ะ
ใจเย็นๆไว่ก่อนนะค่ะ พี่นางฟ้า

<a href="http://www.youtube.com/v/TWZmLulis9M&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TWZmLulis9M&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

<a href="http://www.youtube.com/v/xsxKXKcP8xA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/xsxKXKcP8xA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม !!
เอามาให้ฟังทั้งสุนทราภรณ์ต้นฉบับ และแกรมมีเอามาอัดไหมค่ะ ชอบๆๆ

[กฤษการกลอน]

ช่างอ่อนโยนโดนใจไมตรีจิต
ยามใกล้ชิดติดกันมันหวั่นไหว
ช่างน่ารักอ่อนเยาว์ขาวละมัย
ยามยักไหล่ให้ท่ามันน่ามอง

จะว่าเลวเหลวแหลกกระแทกเถิด
ชิงหมาเกิดด่าได้ไม่ช้ำหนอง
ถึงมีรักมักง่ายอยู่ก่ายกอง
ก็รักน้องถ้วนหน้ากล้าดูแล

...KrittyHema....

[บ้านริมโขง]

เกิดเป็นหญิง จริงแท้ แย่ลำบาก จะแหกปาก ป้องเปิด เชิดถูกทิ้ง สิบสี่ปี หลี้หลบ จบรักจริง หญิงช่วงชิง ชั่วช้า บ้าราคี ชายที่ใช่ กลับกลาย ย้ายถิ่นกก ตกนรก หมกไหม้ กลายเป็นผี อย่าได้ผุด สุดแค้น แน่นทวี อย่าตายดี แดดิ้น จนสิ้นใจ หญิงแสนชั่ว มั่วรัก จักสาบส่ง อยู่ในกง กรรมเกวียน เวียนหวั่นไหว สันดานหยาบ ต่ำช้า กล้าจัญไร จงรีบไป ให้พ้น คนหลอกลวง ช่างมันเถอะ ถือว่า หมาคาบแดก จะตีแสก สาบส่ง คงไม่หวง เธอทนทุกข์ ท้อแท้ หรือแค่ควง จะไม่ทวง รักร้าว ของเราคืน

ว่าอื่นร้ายคล้ายตนดีล้นเหลือ ใครคงเบื่อวาจาพาเหม็นหืน สัมผัสรู้ถ้อยคำแสนกล้ำกลืน หากใครฝืนอยู่ด้วยคงซวยตาย ไม่ได้เขาเหมาว่าให้หมาแดก มันก็แปลกใจจริงสิ่งมั่นหมาย ถ้าเราได้หมายว่าหมามันคาย ก็ไม่วายแย่งหมามันเช่นนั้นแล เวลารักมีหวังนั่งล่อเป้า เวลาเศร้าเขาไปไม่แยแส กลับก่นด่าตามหลังลงนั่งแบ อนาถแท้หญิงงามตามอารมณ์ หากเราดีมีใครไหนทอดทิ้ง ชายหรือหญิงเหมือนกันฝันสุขสม เขาต้องหาเพชรแท้แม้อยู่ตม ปล่อยซานซมเพชรเสี้ยว...ให้เหี่ยวตาย.  "บ้านริมโขง"

[♥หทัยกาญจน์♥]

ดีหรือเลวล้วนมีอยู่ในมนุษย์

จะ.....หญิงชายหมายชั่วนั่นทั่วถึง
จะ.....ระบุเฉพาะหนึ่งมิซึ่งได้
จะ.....เลวร้ายคล้ายวจีหรือดีไป
จะ.....อะไรล้วนมนุษย์ปุถุชน

จะ.....เริ่มรักหักสวาทพลั้งพลาดฝัน
จะ.....เลิกกันก่อเกิดประเสริฐผล
จะ.....ทนทุกข์ทรมานร้าวร้านตน
จะ.....ผจญทุกวิบัติสาหัสกรรม

จะ.....เรียนผูกปลูกรักหรือหักแก้
จะ.....ใช่ตัวมัวแท้หรือแค่ขำ
จะ.....ดีเลวเหลวแหลกหรือแดกคำ
จะ.....ชอกช้ำชั่วช้าหรือลาเลว

จะ.....ร่ายศาสตร์วาดศิลป์ก็สิ้นคิด
จะ.....บ่นพร่ำเพ้อจิตพินิจเหว
จะ.....เรียงร้อยถ้อยเขียนดุจเทียนเปลว
 จะ.....ดีเลวล้วนใช่จิตชวนคิดเอย

******************

บทส่งท้าย
   ใครจะดี ดีที่สุด ประดุจแก้ว
   ใครจะแวว วาววับ น่าจับเผย
   ใครจะสวย รวยความหวาน น้ำตาลเปรย
   ใครจะเชย ชมแก้วร้าว คงหนาวใจ

หทัยกาญจน์
ดีหรือเลวล้วนมีอยู่ในมนุษย์ทุกผู้ทุกคน เพียงแต่ว่ามนุษย์ใดจะดีหรือเลวมากน้อยแตกต่างกัน มิได้ขึ้นอยู่กับเพศ
ปล. สุดท้าย กลอนบทนี้มิได้เขียนขึ้นเพื่อที่จะให้กระทบกับนักเขียนท่านใดๆ ทั้งสิ้น
หากทำให้ใครไม่สบายใจก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

[สล่าผิน]

ไยนางฟ้ามาแรงแซงกระแส
คงท้อแท้ต่อชายที่หายหน้า
ใจเย็นเย็นเข้าไว้ไหมนางฟ้า
คนโศกาใช่มีแต่แค่น้องนาง

คนเศร้าใจในรักมักคิดแค้น
คงจะแสนช้ำฟก ยกมาอ้าง
ทุกทุกคำไฟลุกทุกพยางค์
คงอยู่อย่างอึดอัอคัดแค้นใจ

อย่ายอมแพ้แก่รักนักนะครับ
จงยอมรับจิตคนสับสนได้
แต่จงสู้อยู่ต่อก่อรักไป
สวรรค์คงส่งให้ได้รักจริง

สล่าผิน

[ดาว อาชาไนย]

เพราะรักเธอหมดใจไร้เหตุผล
จึงต้องทนหมองไหม้ในใจหญิง
กับนางฟ้าจากได้ไม่ประวิง
เธอทอดทิ้งไปอยู่คู่หมาวัด

เธอบอกฉันวันก่อนสอนเรื่องรัก
กฏเกณฑ์มักไม่มีที่จำกัด
ไม่มีมาตรให้เห็นเป็นเครื่องวัด
ไม่ผูกมัดสิ่งใดไว้ด้วยกัน

ไม่จำเป็นอยู่ในใจทั้งสอง
ไม่จำต้องเคียงข้างอย่างสุขสันต์
อุดมคติเรียนลัดปัจจุบัน
จึงทิ้งฉ้นจากไปไม่กลับคืน

สายลมพัดผ่านฟ้ามาวูบหนึ่ง
ฉันซาบซึ้งความหลังช่างชุ่มชื่น
ช่วยฝากกลิ่นแก้มไปได้รื้อฟื้น
ปลุกความหลังให้ตื่นคืนกลับมา

ดาว อาชาไนย

[..กุสุมา..]

ใจน้องหญิงเคยร้ายครายที่ไหน
อยู่แสนไกลยังคิดถึงคนึงหา
แค่เบื่อเบื่อเซ็งเซ็งค่ะพี่ยา
ไม่ใช่หมาคนค่ะจ้าวรพีฯ

คิดถึงหญิงคนนี้หรือพี่ขา
ก็ไหนว่ายกให้ไปแล้วนี่
แล้ววันนี้ขอคืนคิดให้ดี
เจ็บละซี้ส์ช้ำละซี้ส์..ใจพี่ดาว
..กุสุมา..
มาแจม..ขำขำน่ะค่ะ คลายเครียดค่ะ
 

[sitang]

ไม่ชั่วเลวเหวห่ากว่าเท่าไร
ใม่ว่าใครก็ผิดในรักได้
ใช่แก้ตัวว่าแต่อย่างใด
ชายโฉดใช้ใครเขาก็เรียกกัน
ไม่ร้ายนักฉันนี้เท่าที่รู้
ไม่ได้ชั่วแต่มีชู้ก็แค่นั้น
ใช่แล้วสิสองเราไม่เข้ากัน
หญิงชั่วนั้นคือคำเขาว่ามา




สิตางศุ์

๑๔๑๐๒๕๕๔

เข้าใจความรู้สึก
เขาเรียกว่า
ไม่ชั่วไม่ใช่ชายไม่ร้ายไม่ใช่หญิง
แต่ความรักมันก็ยากที่จะกรอบเกณฑ์ใดมาตัดสินนะ

[นางฟ้า ชาลี]

 

สองมือกราบ ทาบลง ตรงหว่างอก
หวั่นวิตก กังวล ทนไม่ไหว
เขียนกลอนกาพย์ พลั้งพลาด สาดลงไป
ขออภัย เพื่อนพ้อง ในห้องกลอน

ด้วยอยากเขียน เรียนรู้ หลากหลายแบบ
ทั้งเจ็บแสบ แอบรัก พักใจผ่อน
ทั้งสมหวัง ร้างโศก โลกละคร
ทั้งจากจร จำจด หมดสิ้นกัน

จินตนาการ โลดแล่น บนแผ่นโสต
ไม่ได้โกรธ โทษชาย สลายฝัน
บ้านริมโขง โกรธขึ้ง ตะบึงบัน
เหตุน้อมนำ ค่าชาย หมายเอาคืน

ขอบพระคุณ มวลมิตร ที่คิดตอบ
บททดสอบ น้องใหม่ ใจไม่ฝืน
จะรีบเร่ง เรียนรู้ สู่จุดยืน
เด็กวานซืน น้อมนำ คำวิจารณ์

    ขอบคุณทุกท่าน ที่เข้ามาแจมค่ะ

[สุนันยา]

มีมากมาย ร้ายดี อยู่ที่เหตุ
บางผู้เจตุน์ ร้ายมา น่าสังหาร
เพียงวลี ที่ใช้ ในกลอนกานท์
ดูหยาบกร้าน เกินไป ก็ไม่ควร

เราเคยเจอ กับตัว จนหัวปั่น
ที่ห้องกลอน เชิงชั้น ฉันสงวน
ดีเลวร้าย ปนปะ พาทบทวน
ไม่กล้าสวน คำคม ตรมที่ใจ

ทั้งมารยา สาไถย์ ชายและหญิง
ที่ดีจริง มีแน่ แต่(ไม่รู้)คนไหน
สาส์นอักษร กลอนพา ว่ากันไป
ข้างหลังไมค์ หลบเร้น เป็นครรลอง

หากเผลอพลั้งวางใจ ได้เจ็บตอบ
ชอบไม่ชอบ แสร้งเส เล่ห์ชวนหมอง
คนที่เขลา เหยื่อช้ำ น้ำตานอง
ไม่อาจมอง เห็นได้ ใครเลว-ดี

จะว่าชาย หรือหญิง เป็นจริงล้วน
ในสังคม ปั่นป่วน จึงป่นปี้
ลืมระวัง เดินลงเหว เปลวอัคคี
จึงร้อนที่ ดวงใจ ไฟลุกลาม

เขาจะดี หรือร้าย ใจเขาก่อ
ไม่ดีพอ เราก็ถอย ไม่คอยถาม
เก็บฝังลึก บ่วงใจ ในนิยาม
คนที่ทราม คือซาตาน ในม่านใจ...

"สุนันยา"

[บ้านริมโขง]

สองมือกราบ ทาบลง ตรงหว่างอก หวั่นวิตก กังวล ทนไม่ไหว เขียนกลอนกาพย์ พลั้งพลาด สาดลงไป ขออภัย เพื่อนพ้อง ในห้องกลอน ด้วยอยากเขียน เรียนรู้ หลากหลายแบบ ทั้งเจ็บแสบ แอบรัก พักใจผ่อน ทั้งสมหวัง ร้างโศก โลกละคร ทั้งจากจร จำจด หมดสิ้นกัน จินตนาการ โลดแล่น บนแผ่นโสต ไม่ได้โกรธ โทษชาย สลายฝัน บ้านริมโขง โกรธขึ้ง ตะบึงบัน เหตุน้อมนำ ค่าชาย หมายเอาคืน ขอบพระคุณ มวลมิตร ที่คิดตอบ บททดสอบ น้องใหม่ ใจไม่ฝืน จะรีบเร่ง เรียนรู้ สู่จุดยืน เด็กวานซืน น้อมนำ คำวิจารณ์

ใช้ภาษาร้ายร้ายหมายว่าหยอก ผมก็ออกร้ายร้ายหมายสังหาร ให้สมน้ำสมเนื้อเจือวิจารณ์ เหมือนมะม่วงน้ำปลาหวาน..ประมาณนั้น ขำนางฟ้าว่าหมายชายนี้โกรธ ยกประโยชน์ให้ไปไม่หุนหัน ไม่มีส่วนได้เสียต้อง “เคลีย” กัน เพียงว่าฉันแสร้งว่า..ภาษากลอน ก็ที่เขียนบอกมาพาเสกสรร ล้วนจำนรรจ์ด้วยจินต์ศิลป์อักษร อยากเรียนรู้รสร่ายหลายบทตอน เลยเขียนย้อนกลอนตอบ มอบบทเรียน มีอีกมากหลากรสบททดสอบ จะคอยมอบนางฟ้าคราคลื่นเหียน เป็นยาดมให้แน่แก้วิงเวียน.. จะพากเพียรเขียนตอบ..จนชอบใจ      "บ้านริมโขง" นางฟ้าฯ อย่าเพิ่งรีบขั้นสวรรค์ไปก่อนนะครับ  ต้องอดทน มนุษย์โลกก็อย่างนี้แหละครับ

[...สียะตรา..]

ว่าอื่นร้ายคล้ายตนดีล้นเหลือ
ใครคงเบื่อวาจาพาเหม็นหืน
สัมผัสรู้ถ้อยคำแสนกล้ำกลืน
หากใครฝืนอยู่ด้วยคงซวยตาย

ไม่ได้เขาเหมาว่าให้หมาแดก
มันก็แปลกใจจริงสิ่งมั่นหมาย
ถ้าเราได้หมายว่าหมามันคาย
ก็ไม่วายแย่งหมามันเช่นนั้นแล

เวลารักมีหวังนั่งล่อเป้า
เวลาเศร้าเขาไปไม่แยแส
กลับก่นด่าตามหลังลงนั่งแบ
อนาถแท้หญิงงามตามอารมณ์

หากเราดีมีใครไหนทอดทิ้ง
ชายหรือหญิงเหมือนกันฝันสุขสม
เขาต้องหาเพชรแท้แม้อยู่ตม
ปล่อยซานซมเพชรเสี้ยว...ให้เหี่ยวตาย. 


"บ้านริมโขง"





......แสนคงเส้นคงวา...ภาษาสวรรค์........นะน้านะ...

...เหมือนถูกฟัน...เลือดกระเซ็น..เป็นฝอย  ฝอย

...ใครเคียงคู่โดน..you...ด่าน้ำตาปรอย

...นั่งซึมจ๋อย...อยากเอ่ยว่า...ขอลาตายยยยยย



...........มาแซวเฉยๆนาค๊ะ....ไม่ต้องต่อกลอนก็ได้ค่ะ...

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

มาอ่านกลอนสอนค่าภาษาสวรรค์
เจ็บแสบคันครั่นตัวกลัวผองสหาย
จึงเขียนรจน์บทหวานกลัวมานมลาย
เราผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเลวคณา

จึงจำใจจบจารจะจ้วงผสาน
ประพันธ์กานท์สานกันหวั่นกรรมยถา
เรียบเรียงร้อยเชิงกลบนอักษรา
เพียงทักทายหมายว่าคราสุขฤดี

บัณฑิตเมืองสิงห์

[นางฟ้า ชาลี]

มาอ่านกลอนสอนค่าภาษาสวรรค์
เจ็บแสบคันครั่นตัวกลัวผองสหาย
จึงเขียนรจน์บทหวานกลัวมานมลาย
เราผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเลวคณา

จึงจำใจจบจารจะจ้วงผสาน
ประพันธ์กานท์สานกันหวั่นกรรมยถา
เรียบเรียงร้อยเชิงกลบนอักษรา
เพียงทักทายหมายว่าคราสุขฤดี

บัณฑิตเมืองสิงห์

                                               

ท่านบัณฑิต จิตใส ใคร่ทายทัก
โค้งคำนับ งามงาม ตามวิถี
หากว่าท่าน อยู่สุข สบายดี
น้องชาลี นางฟ้า มิกล้ากวน

เป็นน้องใหม่ ในห้อง จ้องจำจด
อรรถรส บทกลอน ค่อนผันผวน
อาจกระทบ พี่ชาย ใช่ก่อกวน
ด้วยสำนวน พาไป ใช่ใจจริง
 
   ขอบคุณที่มาแจมค่ะ

       
                                            

[ไผ่เดียวดาย]

..รักบางครั้ง มีผิดหวัง หรือชังตอบ
ควรต้องขอบ คุณบทเรียน ที่เขียนสอน
รู้ใจเพื่อน รู้ใจแฟน ที่แคลนคลอน
ความแน่นอน ที่ยิ่งใหญ่ ในความจริง..

..รู้ว่าเจ็บ บาดลึกมาก และยากถอน
มันบั่นทอน รับความทุกข์ เมื่อถูกทิ้ง
แต่มีเจ็บ ก็มีหาย ได้แอบอิง
พบบางสิ่ง ที่ดีกว่า อย่าแคร์เลย ..

*สู้ต่อไปนางฟ้าชาลี ไม่มีแผลใดรักษาไม่ได้ด้วยตัวเราเอง *

[ไพร พนาวัลย์]

คงหมดบุญต่อกันวันสิ้นรัก
ศรัทธาหักแหลกยุ่ยเป็นผุยผง
จำต้องแยกทางกันในวันปลง
ดีกว่าลงโลกันต์บั่นชีวา

อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะใจร้าว
ถ้าขืนก้าวต่อไปใจขมปร่า
แยกกันเดินไม่ตายคลายเย็นชา
เพชรนั่นหนาตกที่ใดใครก็ชม

คิดว่าไก่ได้พลอย ลิงได้แก้ว
จึงต้องแคล้วคลาดกันมันขื่นขม
ดีกว่าตายจากกันวันรื่นรมย์
พากันจมน้ำตาด้วยอาวรณ์

 
"ปรางค์  สามยอด"