ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รุ่งอรุณ]

คิดถึงจังเลยค่ะคุณครูขา
ครูไม่มาสอนเสริมเพิ่มให้หนู
ปิดเทอมแล้วแกร่วเหงาเฝ้าประตู
ชะเง้อดูครูขามาหรือยัง

คุณครูขามารอขอเรียนเพิ่ม
เพื่อสร้างเสริมที่อ่อนช่วยสอนสั่ง
หนูไม่ดื้อให้เบื่อจะเชื่อฟัง
คิดถึงจังครูขามานะคะ

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[กังวาน]

อย่าคิดถึงคุณครูเลยหนูขา
เสียเวลารอครูรู้ไหมล่ะ
ครูต้องเร่งสร้างเสริมเพิ่มฐานะ
ครูใช่พระโปรดสัตว์อย่าขัดใจ

ถ้าจะเรียนกับครูอยู่ที่นั่น
สารพันกวดวิชาหาตังส์ไว้
เรื่องจะสอนเสริมฟรีนี่กระไร
ครูต้องกินต้องใช้...จำไว้เธอ

ขออภัยถ้าล่วงเกินคุณครูท่านใด  และขอกราบเท้าคุณครูหลายๆคน
สมัยที่ผมเรียนชั้นประถม  มัธยม ใครเรียนอ่อนคุณครูสอนให้ฟรีแถม
เลี้ยงข้าวขนมด้วย
รักและเคารพอย่างสูง

[รุ่งอรุณ]

ต่อได้แหล่มแจ่มจิตเกินคิดคาด
และช่างบาดใจดีที่เสนอ
แต่อย่างไรก็ยังนั่งชะเง้อ
เพื่อรอเจอหน้าครูให้รู้ไป

คุณครูขามาหน่อยหนูคอยอยู่
โปรดจงรู้หนูรักภักดิ์แค่ไหน
อยากพบหน้ารอยยิ้มที่พิมพ์ใจ
ที่พวกหนูต่างได้ใจผูกพัน

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ปิดเทอมแล้วไร้วี่แววครูเคยสอน
บทเรียนเก่าเล่าย้อนก่อนห่างหาย
ปิดเทอมแล้วไร้วี่แววเพื่อนข้างกาย
ไม่มีพวกวายร้าย^^ สหายรัก

คิดถึงครูคนเก่าเราเคารพ
คิดถึงเมื่อครั้งพบประสบพักตร์
คิดถึงบทเรียนเก่าเฝ้าประจักษ์
คิดถึงเกรดยากนักจักได้มา

คิดถึงเสียงเพียงฟังเกือบนั่งหลับ
คิดถึงนับวานผันวันแปรหนา
คิดถึงเพื่อนเอื้อนเอ่ยเผยนัยนา
คิดถึงสิ่งล่วงลาว่าผ่านเร็ว

                             Design with love"

[rit sriduang]

ขอแจมด้วยคนครับ งานปี 50

ครู
เรือส่งคนขึ้นฝั่งครั้งสุดท้าย
แล้วค่อยพายล่องลอยกลับถอยหลัง
แม้พื้นผุแผ่นไม้ใกล้จะพัง
แต่ก็ยังเข้าจอดอย่างปลอดภัย

ภาพศิษย์ครั้งเมื่อคราวแรกก้าวขา
ยังติดตาทุกยุคทุกสมัย
พวกเธอต้องเติบโตกันต่อไป
ครูภูมิใจเปี่ยมสุขศิษย์ทุกคน

หน้าที่ครูปิดฉากจากวันนี้
แต่หน้าที่เธอถึงทางเริ่มต้น
หากปัญหาโถมทับจนอับจน
จงอดทนฝ่าฟันด้วยปัญญา

เรือจ้างคงห่างไกลในสายหมอก
มวลไม้ดอกผลิผลจากต้นกล้า
ผีเสื้อเพิ่งพ้นฝักดักแด้มา
กางปีกอ้าเติบโตออกโผบิน…

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๐

[มังตรา]

                  

ให้หวนคิด  ถึงครู  ผู้น่ารัก                              เรารู้จัก  มักจี่  ที่ข้างหอ 
ในตอนนั้น   เธอเพิ่งเรียน  เขียนตัวกอ                เพิ่งเริ่มก่อ  วิชาครู  ใฝ่รู้ความ   

เราไปรับ  ไปส่ง  ตรงที่เก่า                             เรื่องของเรา  ไปได้สวย  เหมือนช่วยหาม   
พอเรียนจบ  ครบถ้วน  กระบวนยาม                  ครูคนงาม  อยู่ไหน   ช่วยบอกที   

ศิษย์คนนี้  เคยเรียน  เขียนคำรัก                     แจ้งประจักษ์  รักซึ้ง  ติดตรึงที่   
ปักหลักใจ  ลงหมุดไว้  คงไม่ดี                         ครูเลยหนี  มีแฟนใหม่  ไม่เหลียวแล


                                                                                                           

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/m1hAciDnEOQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/m1hAciDnEOQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ครู.คือผู้ สอนสั่ง อันหลั่งไหล
ครู.ที่ใน โรงเรียน เพียรศึกษา
ครู.ที่สอน ทุกคำ นอกตำรา
ครู.ที่มา เช้าเย็น เป็นประจำ

ครู.ที่แนะ.บางอย่าง.แม้ห่างเหิน
ครู.ที่เดิน.สวนกัน.เช้ายันค่ำ
ครู.ที่แนะ.นำหนุน.เรื่องบุญกรรม
ครู.ที่ทำ.แชเชือน.เหมือนใช่ครู

ครู.คนแรก.ที่ลืมตา.ให้คว้าไขว่
ครู.ที่สอน.ให้ใจ.ของเราสู้
ครู.ที่แนะ.คำกลอน.คอยซ่อนดู
ครู.ที่ปู.ทางเป็น.ใจเย็นพอ

ธรรมชาติ.ดิน.น้ำ.ฟ้า.และอากาศ
ก็บังอาจ.เป็นครูได้.ใยหัวร่อ
ตัวหนังสือ.อ่านเพลิน.ไร้เยินยอ
มิต้องรอ.เรียกครู.ช่างดูดี
๑๐๙๑๓

[yaguza]

ในฐานะ คุณครู รู้สึกเขิน
ชมกันเกิน ไปแล้ว นะแก้วพี่
อันความรู้ วิชา ประดามี
เอกโทตรี ชี้นำ จนชำนาญ

ทุกทุกวัน คุยเฟื่อง เรื่องเก่าเก่า
หน้าที่เรา สอน สอบ มอบการบ้าน
เหมือนยึดติด ชีวิต ราชการ
เรือขึ้นคาน งานที่ทำ มันจำเจ

.....ยากูซ่า.....

[ควายเฒ่า]

[ฯ

[อริญชย์]

ครู:กัลยาณมิตร”

คุณครูสอนลูกศิษย์ชี้ผิด-ถูก
คุณครูปลูกจิตสำนึกช่วยฝึกฝน
คุณครูคอยสอนคนให้เป็นคน
คุณครูทนได้ยามถูกหยามคุณ

คุณครูรู้ล้ำลึกการศึกษา
คุณครูมาสอนเพื่อช่วยเกื้อหนุน
คุณครูมีเมตตารักการุญ
คุณครูคุ้นเคยทักทายนักเรียน

คุณครูแรก เริ่มหนอ คือ พ่อ แม่
คุณครูแท้ สอนวิชา เลยเกษียณ,
คุณครูหลัง สอนจน กาลวนเวียน
คุณครูเพียร ส่งข้ามฝั่ง คล้ายดั่งเรือ ฯ

                “อริญชย์:รำลึกรอยไม้เรียว”
                        ๑๔/๑๐/๒๕๕๔

[สล่าผิน]

คิดถึงครูคนดีที่รุ่งกล่าว
อยากรู้ข่าวคุณครูผู้ช่วยเหลือ
สุขสบายร้ายดีที่บกเรือ
หรือครูเบื่อบ้านกลอนเคยสอนคำ

รุ่งอรุณครวญหาพาสงสาร
ครูทิ้งบ้านกลอนไทยไม่พูดพร่ำ
ไม่คอยมาสอนศิษย์คิดลำนำ
ครูมัวทำอะไรไยไม่มา

สล่าผินคิดฮอดครูยอดรัก..อิอิ
มัวไปพักแหล่งไหนอยากไปหา
ครูคนเก่งเพลงกลอนอ้อนวาจา
จงรู้ว่าในจิตคิดฮอดครู

สล่าผิน

[Prapacarn ❀]

รักครูดอย  คอยดู  อยู่ห่างห่าง
ยามอ้างว้าง  แอบดู  ครูสร้างฝัน
เป็นเด็กน้อย  ค่อยย่าง  ตามทางชัน
เดินตามขั้น  บันได  ครูให้มา

ค่อยค่อยไต่  ตามทาง  ข้างขุนเขา
มีครูเฝ้า  เยี่ยมยาม  ตามรักษา
เป็นแนวทาง  เป็นปีกป้อง  ผองมายา
ครูล้ำค่า  อยู่ใน  ใจเด็กดอย

รักครูดอย  คอยดู  อยู่ห่างห่าง
สุดอ้างว้าง  ขาดครู  หนููเหงาหงอย
จากไปแล้ว  ไปลับ  ไม่กลับดอย
หนูยังคอย  เฝ้าดู  ครูกลับคืน......


แซมก็คิดถึงครูอยู่คนหนึ่ง.... เป็นครูที่แซมรักมากๆ เขาคือ "ครูดอย" ของแซมค่ะ

 
แซม

[รพีกาญจน์]

" ครูรพีฯ คิดถึงเธอ "

ครูจำพราก จากศิษย์ ปิดเทอมต้น
เพื่อคิดค้น วิชาการ สื่องานสอน
หากเรียบร้อย คล้อยมา พนาดอน
ให้ทันก่อน พฤศจิก เปิดอีกครา

เตรียมหนังสือ คือนิทาน อ่านสนุก
ช่วยปลอบปลุก ทุกข์เลือน เหงาเปื้อนหน้า
การ์ตูน.ดู หนูนก ตลกฮา
เกม.กีฬา อุปกรณ์ ลูกบอล.นวม

เสื้อผ้าใหม่ ของใช้เก่า เหล่าเศรษฐี
รองเท้าดี ฟรีไซ้ส์ ให้เธอสวม
ปวดพารา ยากิน วิตะมินรวม
ทาปูดบวม พุพอง หม่องเยียวบาล์ม

จัดใส่กล่อง ลองยก อกแทบหัก
เพื่อศิษย์รัก ทนแบก สาแหรกหาม
เดินเลียบดอย ลอยห้วย ด้วยก็ตาม
ไต่ซุงข้าม ปล่องเหว เอวแทบพัง

ความเหน็ดเหนื่อย เมื่อยกาย หายปลิดทิ้ง
เด็กชายหญิง รุมล้อม กันพร้อมพรั่ง
ความดีใจ สุดสุด พูดเสียงดัง
ซ้ำหลายครั้ง แน่นหนัก "รักคุณครู"

...ภาพเมื่อสามสิบปีที่ผ่าน ยังจำมิรู้ลืม...

รพีกาญจน์ 59

[rit sriduang]

อ่านครูดอยของแซมแล้ว ขอแจมด้วยคน เป็นเรื่องครูดอยเหมือนกัน
กลอนปี 52

ครูดอย
ฝันเอยฝันเล็กเล็กของเด็กน้อย
ยังรอคอยหล่อหลอมนะจอมขวัญ
หากดวงตาดำดำยังสำคัญ
โปรดจงปั้นพวกเขาด้วยเบ้าใจ

แม่คะนิ้งนิ่งหนาวในพราวหมอก
เกาะกลีบดอก..ใบหญ้าและใบไม้
รอต้องแสงอาทิตย์ทออุทัย
จะรวมไหลรินหยดเป็นผดแพรว

เปรียบประดุจเด็กน้อยคือพลอยหม่น
รอเพียงคนเจียรไนจะใสแจ๋ว
ทุกดวงตาขี้อายนั้นฉายแวว
จะเกิดแก้วอำพันแห่งปัญญา

ฝากเพลงก้องกังวานประสานเสียง
สำหรับเพียงหนึ่งครูบนภูผา
ผู้อุทิศชีวิตและเวลา
หอบศรัทธางดงามสู่น้ำปิง

ผู้สุมไฟใส่ฟืนในคืนหนาว
เธอคือดาวภูเขาหรือเจ้าหญิง
ผู้สร้างโลกเสื่อมทรามสู่ความจริง
มานั่งผิงมือมองภาพกองไฟ

ใต้ผ้าห่มคร่ำคร่าทว่าอุ่น
เด็กน้อยหนุนมอมแมมแต่แก้มใส
ใช่สองแก้มแต้มแต่งจากแดงใด
แดงจากไอหนาวเหน็บจนเจ็บเนื้อ

เธอผู้เฝ้าเล่าเรื่องคนเบื้องล่าง
เรื่องดาวหางกลางหาวกับดาวเหนือ
เรื่องทะเลกว้างใหญ่กับใบเรือ
บนผืนเสื่อปูรองต่างห้องเรียน

โรงเรียนเก่าเสาพังหลังคาร่อน
กลางวันสอนกลางลานทั้งอ่านเขียน
กลางคืนใช้แสงโสมแทนโคมเทียน
ไม่อาจเปลี่ยนใจแกร่งกว่าแรงกาย

เด็กหนุนตักแสนสุขมือซุกเข่า
ขอฝันเจ้าทุกคนอย่าหล่นหาย
อย่าให้สิ่งแวดล้อมหลอมละลาย
เจ้าคือสายเลือดใหม่แห่งไพรภู

ถ้าอุษาสางสายสลายหมอก
ครูจำออกเดินทางแต่สางตรู่
เพราะจบสิ้นภารกิจชีวิตครู
ต้องคืนสู่ความจริงที่ทิ้งมา

ตราบดาวยังวาววับจงรับทราบ
มิตรภาพ..น้ำเสียงไร้เดียงสา
ทุกแววซื่อส่องฉายประกายตา
จะเจิดจ้างดงามในความจำ
…………………..............


ตั้งใจฟังเถิดครู..ความรู้สึก
จากส่วนลึกเด็กดอยผู้ต้อยต่ำ
จากส่วนลึกเด็กดอยทุกถ้อยคำ
เสียงพึมพำจากตัก..หนูรักครู….

๑ ตุลาคม ๒๕๕๒

[ภู กวินท์]

ครูใหม่
.................

วันที่มีความสุขในชีวิต
คือวันที่บรรจุติดคิดการใหญ่
พร้อมพร้อมกับรอยยิ้มอย่างอิ่มใจ
เป็นครูใหม่บนดอยเด็กคอยนาน

การศึกษาแตกต่างช่างห่างนัก   
ให้ประจักษ์สายตาน่าสงสาร
เพียงแค่เราหันมองความต้องการ   
ร่วมกันสานศรัทธามาชี้นำ

เพราะหนทางข้างหน้ายังป่ารก
ใครจะปกป้องถางอย่างอิ่มหนำ
จากสองมือบรรเทาที่เราทำ   
คอยเคี่ยวกรำผลักไสในสังคม

ด้วยรอยยิ้มเต็มปริ่มอิ่มเอิบสุข
เกิดจากทุกดวงตามาเหมาะสม
กล่าวทักทายคนอื่นอย่างชื่นชม
ตามอารมณ์เกื้อหนุนของคุณครู

เด็กชาวเขาเหล่านั้นยังฝันใฝ่
ถึงครูใหม่หยอกเย้าพอเข้าหู
ให้วิชาเด็กน้อยคอยอุ้มชู
จนต้องรู้พูดจาภาษาเป็น

อยากให้โลกเปลี่ยนแปลงแห่งคุณค่า   
ธรรมดาลำบากแม้ยากเข็ญ   
ให้คิดซึ้งถึงภาระทุกประเด็น
เมื่ออยากเห็นสังคมอุดมการณ์.

..........................
๑๓/๑๑/๕๓

ขออนุญาตนำกลอนเก่ามาลงนะครับ เกี่ยวกับครู
 

[รุ่งอรุณ]

     คงครางครวญครุ่นคุ้น  คลางแคลง
ยินรุ่งอรุณแจง               จึ่งข้อง
ว่าจิตรุ่งพุ่งแรง               รานจิต
จิตเร่าใจเฝ้าร้อง             รุ่งรั้งอาลัย

     อาลัยใจพร่ำเพ้อ      รำพึง
ว่ารุ่งคิดถึงจึง               บ่นไห้
คุณครูค่ะยังตรึง            ตราใฝ่   ในครู
หากอยู่แล้วครูไซร้         ช่วยสร้างเสริมสอน

     ครุ่นคิดจิตครุ่นค้าง   ใครครู
ที่รุ่งอรุณหนู               แอ่วอ้อน
ไม่เอ่ยชื่อว่าชู             ครูผู้   ใดนา
ควายเฒ่าอกสะท้อน     ใคร่รู้ครูใคร

     แต่ว่าชื่อรุ่งนี้       ควายเคย
เล่นร่ำคำภิเปรย        เอ่ยใกล้
คุ้นคุ้นอยู่เจ้าเอย       ในอก   ควายแฮ
ขอแต่ชื่อครูไว้         รุ่งชี้แถลง

     หากควายมิใช่แล้ว  จะลา
หากใช่จักนำพา        ห่อนแกล้ง
ยังคอยรุ่งกลับมา      เป็นศิษย์
ยวนยั่วเย้าหยอกแย้ง  เช่นครั้งก่อนเคย ฯ

                ควายเฒ่า



     เพราะคิดถึงจึ่งอ้อน          รำพัน
ครูชื่อใดใครกัน                   จิตข้อง
นามควายเฒ่าเขามัน             คิดครุ่น  ฤาใช่
ครูชื่อมิถูกต้อง                    ใช่ผู้คิดถึง

     อาลัยใจพร่ำเพ้อ             ครูเดิม
เปรียบแม่ทบทวนเสริม           สั่งซ้ำ
วิชาอ่อนตวงเติม                  เต็มเปี่ยม  ให้นา
จิตรุ่งจึงคิดย้ำ                    พร่ำเพ้อครางครวญ

     คิดถึงควายบ่กล้า            คิดดอก
เกรงจักโดนคมหอก               ทิ่มเนื้อ
ยอมนับเช่นครูบอก                สอนสั่ง
คอยช่วยการุณย์เกื้อ              ก่อรู้กานท์กลอน

     ไหนไหนมาทักแล้ว            เชิญครู
สอนรุ่งหายปลางู                  เก่งบ้าง
อันโคลงสี่มิหมู                     ฝึกหัด  เลยนา
ยากยิ่งจัดคำสร้าง                 เพื่อให้ถูกแนว     

    วอนครูโปรดช่วยด้วย         คอยสอน
ยามเบื่อเขียนกานท์กลอน         เปลี่ยนบ้าง
ขอครูอย่าจากจร                   ไกลศิษย์
จงอยู่หยอกหยิกข้าง              แต่น้อยพอควรฯ
         
                   

                  ๐รุ่งอรุณ๐

[Nuanna2]

 


ขอบคุณพี่ๆๆค่ะ


สำหรับกลอนเพราะๆๆ

[มานพ]

ต่อได้แหล่มแจ่มจิตเกินคิดคาด
และช่างบาดใจดีที่เสนอ
แต่อย่างไรก็ยังนั่งชะเง้อ
เพื่อรอเจอหน้าครูให้รู้ไป

คุณครูขามาหน่อยหนูคอยอยู่
โปรดจงรู้หนูรักภักดิ์แค่ไหน
อยากพบหน้ารอยยิ้มที่พิมพ์ใจ
ที่พวกหนูต่างได้ใจผูกพัน

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

ครูเข้ามาศิษย์มองจ้องชะเง้อ
ไม่คอยเก้อแล้วหนาอย่ามัวฝัน
หยิบสมุดเล่มใหม่ให้พร้อมกัน
มาประชันกลอนสดสองบทเลย

หากใครเสร็จส่งไว้ให้ครูอ่าน
จะต้องผ่านตาบ้างอย่างเปิดเผย
อย่าลอกกันส่งเชียวเดี๋ยวจะเคย
จะเฉลยก่อนไปให้คะแนน

[รุ่งอรุณ]

ครูเข้ามาศิษย์มองจ้องชะเง้อ
ไม่คอยเก้อแล้วหนาอย่ามัวฝัน
หยิบสมุดเล่มใหม่ให้พร้อมกัน
มาประชันกลอนสดสองบทเลย

หากใครเสร็จส่งไว้ให้ครูอ่าน
จะต้องผ่านตาบ้างอย่างเปิดเผย
อย่าลอกกันส่งเชียวเดี๋ยวจะเคย
จะเฉลยก่อนไปให้คะแนน

มานพ

ครูที่ตามถามหาไม่มาสอน
ครูใหม่จรเข้ามาถลาแล่น
ครูขาครูคนใหม่มีไหมแฟน
ดูมาดแมนเสียจังอยากนั่งพิง

ว่าแต่ครูคนใหม่แน่ใจนะ
ว่าครูจะทนได้ในศิษย์หญิง
เพราะหนูมีฉายาว่าเป็นลิง
เกรงครูทิ้งหนูไป..ใจไม่ดี...

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[มานพ]

ครูที่ตามถามหาไม่มาสอน
ครูใหม่จรเข้ามาถลาแล่น
ครูขาครูคนใหม่มีไหมแฟน
ดูมาดแมนเสียจังอยากนั่งพิง

ว่าแต่ครูคนใหม่แน่ใจนะ
ว่าครูจะทนได้ในศิษย์หญิง
เพราะหนูมีฉายาว่าเป็นลิง
เกรงครูทิ้งหนูไป..ใจไม่ดี...

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

โอ้ศิษย์เอ๋ยศิษย์มากสอนยากจริง
เห็นศิษย์หญิงน่ารักชักเล่นถี่
เกรดไม่ออกอย่าว่าถ้าครูตี
ทุกวันนี้ขอให้ตั้งใจเรียน

เรียนเมื่อไหร่ก็มาหาครูบ้าง
อย่าเหินห่างครูไปให้อ่านเขียน
อยากบอกหนูอย่าหลงจงพรากเพียร
ถ้าครูเพี้ยนรักหนูดูนานนาน

มานพ