| 09 ตุลาคม 2011, 03:01:PM |
|
ภู กวินท์
|
 |
« เมื่อ: 09 ตุลาคม 2011, 03:01:PM » |
 ชุมชน
|
 เดินทาง............... รู้สึกชื้นที่ตาเมื่อมาส่ง
ส่วนแม่คงนั่งรอพ่อกลับบ้าน
ความอาลัยห่างเหินเกินประมาณ
นั่นคือการพลัดพราก, จากครอบครัว
พอรถออกจากหน้าสถานี
ทุกอย่างที่พบเห็นเป็นไปทั่ว
เห็นเด็กน้อยคอยนั่งอยู่หลังวัว
เห็นโลกที่น่ากลัว, จากตัวเรา
......
อยู่ในที่กว้างใหญ่อย่างไร้เพื่อน
อาศัยเดือนส่องสว่างเป็นทางเท้า
สะพายเป้ที่หลังแต่ยังเยาว์
กลางคืนกล่อมกลางวันเหงา, เศร้าเหลือเกิน
ยังมีอีกไม่น้อยคอยโอกาส
เหมือนคลื่นที่ซัดสาดความขาดเขิน
เป็นสิ่งที่ชี้นำการดำเนิน
ให้เผชิญต่อโลก, โชคชะตา
..
แต่ละหยดรดอาบคราบความหวัง
ถึงอีกฝั่งไม่หยุดไปสุดหล้า
บานประตูบานเก่าสีเทาทา
ใกล้จะได้หลังคา, เอามามุง
อวลกลิ่นอายยิ้มแย้มภาพแจ่มชัด
ความหมายพัดพาฝันของวันพรุ่ง
จากขายแรงฝันเฟื่องอยู่เมืองกรุง
เก็บข้าวของใส่ถุง, มุ่งกลับบ้าน
เช้าวันหนึ่งเบื้องบนดูหม่นพร่า
หยิบจดหมายสีฟ้าขึ้นมาอ่าน
บ้านของเรามันล่มจมบาดาล
กล้าที่หว่านพาลหมด, แทบอดตาย
จากทุกสิ่งหลายเรื่องก็เปลืองเปล่า
คำบอกเล่าของแม่แค่มาสาย
สิ้นวิญญาณของพ่อรอทักทาย
เมื่อความหวังสุดท้าย, ได้หายไป!
 ๙/๑๐/๕๔ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, amika29, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, --ณัชชา--, บ้านริมโขง, พิมพ์วาส, rit sriduang, Music, ดาว อาชาไนย, คนกันเอง.., เมฆา..., พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2011, 06:13:PM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2011, 06:13:PM » |
ชุมชน
|
โลกมนุษย์ สุดคิด ปริศนา
เมื่ิอผู้มา ลาไกล ทำใจหาย
ดูนอกสุข ทุกข์ใน ฤทัยกาย
ก็มิวาย หมายปลอบ อุ่นครอบกาล...
รัตนาวดี
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : --ณัชชา--, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, ภู กวินท์, Music, บ้านริมโขง, ดาว อาชาไนย, คนกันเอง.., เมฆา..., พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 10 ตุลาคม 2011, 01:02:AM |
|
ภู กวินท์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 10 ตุลาคม 2011, 01:02:AM » |
ชุมชน
|
บ้าน.............. อากาศเริ่มแปรปวนปั่นป่วนจิต
ท้องฟ้ามืดสนิทลุกปิดม่าน
แผ่นดินคล้ำน้ำหมองมองโรงงาน
หมดแรงต้านตั้งหลัก, ปักกำแพง
เสียงรถทัวร์เคลื่อนตัวอย่างช้าช้า
เห็นน้ำป่าไหลหลากมาจากแสง
เหมือนเลือดใครไหลปรี่มีสีแดง
สุดเรี่ยวแรงแฝงข้น, เริ่มหม่นมัว
ถ้าจะนับย้อนหลังเหมือนฟังว่า
หลายปีกว่าน้ำท่วมไม่ถึงหัว
แต่ปีนี้น้ำมากลำบากตัว
ซอกซอนทั่วไปหมด, ไร้กฎเกณฑ์
..
ฝนยังไม่โรยราจากฟ้าเก่า
บทสวดเศร้าเฝ้ารับเหมือนขับเน้น
ธูปหนึ่งดอกบอกนำสิ้นกรรมเวร
ลูกบวชเณรหน้าไฟ, อาลัยนัก
พร้อมจุดเทียนวางลงตรงกระถาง
ภาพทุกอย่างผ่านมาพาตระหนัก
ลูกอยากบอกความจริงพ่อยิ่งนัก
ว่าลูกรักยังอยู่, เพื่อดูแล
.......
เราสูญเสียมากมายเมื่อบ่ายนี้
แต่เรามีชีวิตไม่ผิดแน่
วิญญาณพ่อสั่งสอนไม่อ่อนแอ
กับคำพูดของแม่, อย่าแพ้พ่าย
น้ำในนาสีหม่นท่วมบนข้าว
ทุกรอยก้าวของพ่อต่อความหมาย
เก็บคันไถขึ้นมาจากความตาย
ตรงที่พ่อล้มหาย, อยู่ปลายนา
เก็บความหวังฝังลงตรงที่เก่า
ลบความเศร้าเฝ้าทนสู่ตนกล้า
เพียงหัวใจไม่ห่างสร้างศรัทธา
ลูกชาวนาไม่หยุด, สู้สุดแรง!
 ๑๐/๑๐/๕๔ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, Music, --ณัชชา--, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, ดาว อาชาไนย, คนกันเอง.., เมฆา..., พี.พูนสุข, พิมพ์วาส
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
