ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

"ล้าเหลือเกิน"


จากจุดเดิมเริ่มต้นค้นความหมาย
ขีดเส้นตายท้ายสุดจุดปลายฝัน
มีภูมิใจไว้คอยร้อยกำนัล
เป็นรางวัลนักล่าท้าชิงชัย

มีสมองสองมือคือทุนเริ่ม
วางประเดิมเจิมแผนหากแล่นไหว
มองอย่างลึกตรึกกว้างทางที่ไกล
นานเพียงใดไปถึงซึ่งดวงดาว

เหลือหนึ่งปีหนึ่งเดือนเหมือนทางสั้น
กับสิ่งอันกั้นกักดักแรงก้าว
กี่ระยะมาตราค่ากว้างยาว
กำหนดคราวก้าวผ่านขั้นการคอย

หรือสิ้นท่าปราชัยในจุดหมาย
เป็นเส้นตายกำหนดบทเสื่อมถอย
ประหวั่นเกรงซึ่งฝันอันเลื่อนลอย
อาจไกลเกินเอื้อมสอยร้อยมาชม

กี่วันผ่านนานปีกี่เดือนเล่า
จึ่งใกล้เงาเส้นชัยแม้ปลายผม
ใกล้หรือไกลกันแน่?..เกินแก้ปม
หากพลาดล้มนานไหมได้ลุกยืน

เก็บบาดแผลรอยช้ำเดินย่ำต่อ
อุดมการณ์แค่ฝ่อท้อเกินฝืน
กากฝีมือแค่เถ้าในเตาฟืน
หรือสมองมันตื้นรื้นเชื้อรา

เหลือเวลาเท่าไหร่ให้เพียรสู้
สักนาทีเพื่ออยู่กู้เดินหน้า
กี่ปีเดือนเคลื่อนวันผันเข้ามา
จะฟันฝ่าท่าไหนในทางเดิน

เห็นฉันเห็นเส้นชัยไม่ชัดนัก
มีกับดักกักเท้ารั้งก้าวเหิน
ยินฉันยินเสียงกล้าท้าเผชิญ
แม้ล้าเกิน..เพียงไรต้องไปกัน!



~มะสะแป~

[...สียะตรา..]

......กำลังใจ..หนึ่งหยาด....ผงาดผ่าน

...แดนกันดารเพียงใดอย่าได้ท้อ

...พิษฐานเช่นเพื่อนเรียง..เคียงละออ

...ให้กอบก่อ...จุดดวงเพ็ญ....ของเส้นชัย



......ไม่ทราบที่มาของบทกลอนนี้...แต่เขียนด้วยความรู้สึกคล้อยตามน่ะค่ะ...

[♥หทัยกาญจน์♥]

อุปสรรค ปลายทาง ท้ายถนน
จงมั่นคง อดทน คนบากบั่น
จงต่อสู้ ก้าวข้าม อย่างรู้ทัน
จงรับเหลี่ยม เทียมชั้น อันตราย!

ทั้งปลายทาง ข้างทาง ที่เดินผ่าน
พบเรื่องพาล เรื่องดี มีจุดหมาย
ขออย่าท้อ อย่าแท้  อย่าแพ้พ่าย
มีความสุข ความสบาย กายทำงาน

หทัยกาญจน์

[พิมพ์วาส]

<a href="http://www.youtube.com/v/Xk-_n-v4JeQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Xk-_n-v4JeQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เอิ๊กๆๆๆ ได้โอกาสลงเพลงแล้ว เพลงนี้ไม่ทราบว่าต้นฉบับเป็นของใคร
เพราะร้องหลายท่านมาก แต่ชอบคุณอรวี ที่สุดเลยค่ะ

วันนี้ล้า แสนเหนื่อ ช่างเมื้อยนัก
ทำงานหนัก แต่เช้า จนเข้าค่ำ
แบกแต่หิน ขนแต่ปูน จนตัวดำ
ผิวดำคล้ำ หน้าหม่น ระทนทุกข์

เบี้ยเลี้ยงรับ ห้าร้อย ห้าสิบบาท
ก็ว่ามาก หยอดใส่ ในกระปุก
พ่อแม่ป่วย ก็จัดแจก แถลงทุบ
ว่าด้วยจุด เงินน้อยนิด ให้หมดพลัน
 

[ภู กวินท์]

เมื่อสะดุดจุดหมายปลายทางฝัน
แต่ละวันหมุนเวียนเปลี่ยนสับสน
ทางคับแคบแนบข้างเหมือนร้างคน
มองท้องฟ้าเบื้องบน, หม่นเหลือเกิน

อยู่ข้างในหัวอกเหมือนบกพร่อง
การจดจ้องทุกอย่างยิ่งห่างเหิน
และอาจเจ็บเก็บตัวกลัวทางเดิน
ต้องเผชิญหลายหลาก, จากเรื่องราว

ผ่านเหตุการณ์หลายช่วง ห่วงเล็กน้อย
ที่ทยอยคอยจนมีคนกล่าว
ในความมืดดึกดื่นไม่ยืนยาว
มีเพียงดาวพราวส่อง, ท้องนภา

ขณะที่ผู้คนทนหลับไหล
ท่ามแสงไฟไปดับกับโลกหล้า
เพียงสายลมผ่านพบประสบตา
วันเวลาหมุนเวียน, ก็เปลี่ยนไป

รุ่งอรุณอุ่นแสงแห่งยามเช้า
ลบความเศร้าเหงาเหม่อเมื่อเจอใหม่
เพื่อส่งถึงเส้นทางไม่ห่างไกล
กับหัวใจบอบช้ำ, นอกกำแพง!

……………………..