ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เสียงเครื่องจักรคำรามคุกคามทั่ว
ฟ้ามืดมัวหมอกไอดั่งไฟสุม
อากาศอ้าวร้าวเหลือเหงื่อหยดรุม
บึงบ่อหลุมฝอยขยะทิ้งประปราย

คือบทหนึ่งของชีวิตยามคิดหวน
และทบทวนทางเก่าเงายังฉาย
ผีเสื้อเคยร่อนปีกหลบหลีกกราย
พากันพ่ายสูญพันธ์เพราะงันงง

คุ้นดุเหว่าเง้างอดเคยออดเอื้อน
กลับบิดเบือนเป็นหวูดไถให้เดินหลง
ผลาญป่าราบปราบไพรไร้แดนดง
สักวันคงอ้างว้างกลางถิ่นดอน

จะหวังน้ำบ่อไหนยังไหวหวั่น
บ่อแห้งพลันรานร้างอย่างเหนื่อยอ่อน
น้ำจิตไหวน้ำใจห่างอย่างร้าวรอน
เหลือกัดกร่อนคือน้ำตาที่บ่าริน

อืม..ม..ม.. มันจะกลายเป็นทะเล..หรือทะเลทรายกันนะ



แม้จะอยู่ห่างไกล สุดขอบฟ้า..แซมก็ยังห่วงใย"บ้านเรา" เสมอ...
เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนที่เดือดร้อนอยู่ตอนนี้ค่ะ...
ช่วงนี้...แซมงด ซื้อของฟุ่มเฟือยที่ประเทืองตัณหาของตนเอง เงินทั้งหมดจะไปสู่ผู้เดือดร้อนที่..บ้านเรา

 

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ความคิดถึงตรึงตราใบหน้าย้อน
ประสบการณ์พร่ำสอนกลอนกระหน่ำ
ความแปรผันเมื่อวันเปลี่ยนหมุนเวียนนำ
ฉายภาพซ้ำย้ำจิตคิดหวนคืน

ความทุกยากลำบากมากในจิต
เหมือนทนพิษแผลร้ายร่างกายฝืน
เมื่อร่างกายหมายต่อสู้กู้หยัดยืน
คงต้องฝืนกล้ำกลืนคืนน้ำตา

ความทุกยากฝากฝังรั้งโรยร่าง
มิเคยห่างร้างไกลให้โหยหา
เรื่องครั้งเก่าเล่าซ้ำย้ำจินตนา
เหมือนดังว่าทุกสิ่งทิ้งเราไป

                                    Design with love"

[rit sriduang]

 

[Prapacarn ❀]

 
   

พี่ฤทธิ์เจ้าคะ...

อย่าคำนับแซมนะคะ  เดี๋ยววิชา ความรู้ที่พี่สอนแซม จะกลับไปอยู่กับพี่อย่างเดิม
แซมจะกลายเป็น "คุณเห่ย" อย่างเก่า....



แซมค่ะ... 

[กฤษการกลอน]

2011
มองฟ้าหม่นมัวเมฆมีหมอกมาก
มองน้ำหลากไหลล้นระลอกเล่า
มองผู้คนคับขันไม่บรรเทา
มองความเศร้าเคล้าคนจนช้ำใจ

ฉูดกระฉอกยอกย้อนค่อนไหลเชี่ยว
กลมเป็นเกลียวเกี่ยววนจนจมได้
กระโดดหนีน้ำหลากลากวงใน
กระชากไว้ใต้เวิ้งวังน้ำวน

ตะเกียกว่ายป่ายปีนประคองชีพ
ลุกลี้รีบรนรานพล่านสับสน
เป็นหรือตายง่ายเพี้ยงเพียงบัดดล
น้ำท่วมท้นจนจมูกจะถูกจม

แสนสาหัสขัดเคืองเครื่องกินอยู่
ลำบากสู้เบียดเสียดเครียดทับถม
มาอยู่รวมร่วมกันปันระทม
คลายสะสมโศกเศร้าเข้ารับฟัง

ดังเคราะห์กรรมทำร่วมต้องทนยาก
โลกร้อนมากจากผลแต่หนหลัง
บริโภคทิ้งขว้างสร้างกำบัง
คาร์บอนรั้งร้อนไว้โลกละลาย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

๐นครินทร์ค่าล้ำ...แดนสรวง
เมืองเก่านครหลวง...ก่อนนี้
อุดมชั่วแดดวง...คงมั่น
ชูช่อรอรวงชี้...ทั่วท้องนาไร่ฯ
 
๐เพลงเรือในลุ่มน้ำ....แดนดิน
รำร่ายหมายดวงจินต์...ผ่านคุ้ง
แสนสุขชื่นชีวิน...สืบทั่ว
ไอกลิ่นหอมอาบรุ้ง...รุ่งเช้ารวงทองฯ

๐ยาวนานมองผ่านไซ้ร...กรุงไกร
กลายกลับดับวูบไหว....รุ่มร้อน
ตัดโคนป่าหมดใย...หาไม่
แลกค่าเงินเพียงก้อน...ต่ำต้อยด้อยเอยฯ

๐หลากไหลเผยท่วมท้น...เรือนชาน
สาแก่ใจคนพาล...หว่านไว้
ลำเค็ญร่ำขับขาน...บอกเล่า
ผลพืชยังพันธุ์ไม้...หมดสิ้นชั่วกาลฯ

๐ใจรนรานร่ำร้อง...โหยหา
ทุกสิ่งหายบอกลา...ล่วงน้ำ
มลายลับกับตา...คืนค่ำ
ใจเจ็บเก็บตอกย้ำ...อ่อนล้าสิ้นแรงฯ


พระอาทิตย์อัสดง