ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/jYL8LaED7tE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jYL8LaED7tE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ฝากลมวอน"

ยินเสียงลม พรมพลิ้ว ที่หวิวไหว
เหมือนปลอบใจ เย้าหยอก ออกความเห็น
ลมสะบัด พัดคล้อย ถ้อยคำเย็น
ไม่ว่างเว้น สักช่วง ด้วยห่วงใย

สายลมแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงสาน
ดุจกลอนกานท์ ปั้นเสก เอกพจน์ใส
ดั่งน้ำทิพย์ หยดสรวง ห้วงอำไพ
รินรดใจ คนเหงา คลายเศร้าตรม

ฝากสายลม ห่มห้อม กล่อมคนอ้อน
ด้วยคำวอน อย่าไกล ให้ขื่นขม
สายลมเอย เผยรัก  จากใจตรม
หวังเพียงลม พัดพา รักมาแล 

ลมเคยรู้ บ้างไหม มีใครหนึ่ง
บนทางซึ่ง ไร้รัก ฝากแยแส
เดินเดียวดาย ร้ายยุ่ง มุ่งรังแก
มีแต่ความ พ่ายแพ้ และภินท์พัง

บอกแสงจันทร์ พิสุทธ์ ด้วยสุดซึ้ง
ย้อนคำนึง ตรึงติด ความผิดหวัง
มีลมหวน ชวนชื่น คืนพลัง
มอบความหวัง ครั้งใหม่ ด้วยไมตรี

ฝากแสงดาว รินร่ำ คำคมร้อย
ช่วยสานรอย ลมล่อง ให้ผ่องศรี
มาปลอมขวัญ ปานลม พรมพัดวี
คืนฤดี สุขสม ด้วยลมพา

ยินเสียงแว่ว แผ่วพลิ้ว ที่ทิวไผ่
ฝากลมไกว กล่อมขวัญ ให้หรรษา
วอนลมรัก จากสรวง อย่าลวงลา
ให้ต้องมี น้ำตา  เลยนะลม....

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

<a href="http://www.youtube.com/v/zfO60MT1Ftk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/zfO60MT1Ftk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ลมพัดมา ผ่านหล้า พาใจหวิว
ใบไม้ปลิว พริ้วร่วง ไปทับถม
ให้เป็นปุ๋ย ต้นไม้ได้ดำรง
เหมือนใจคนได้คง,อยู่สืบไป

สายลมเอน พลิ้วไหว พัดรวงข้าว
ลู่เอนยาว  พัดปลิว ทุ่งเอนไหว
ลมพัดมา เอื่อยเอื่อย ช่างเหนื่อยใจ
ลมพัดไป อย่าได้ พัดใจเรา

... z...z..Z....Z....Z

[♥หทัยกาญจน์♥]

"ลมลา"

สายลมพัดสะบัดใบไม้ไหว
ทิวต้นไผ่โอนเอียงเรียงเป็นแถว
เสียงกระซิบกระซ่านค่ำผ่านแล้ว
รอใจหวังนั่งแกร่วมิแคล้วมา

คงดึกดื่นคำมืดเลยจืดหาย
หรือมิคล้ายมีคู่เคียงนอนเรียงหน้า
คงฝากสายลมพัดลอดชายคา
เพียงลมลาโอบกอดพรอดลอยไป

หทัยกาญจน์

[ดิษฐา]

ลมพัดแผ่วหอบพัด สะบัดพลิ้ว
ล่องลอยลิ่วปลิวผ่าน สะท้านไหว
ลมเอยลมเดินทาง มาอย่างไร
ก่อนเยือนใกล้เอื้อยเอย เผยหน่อยลม


ผ่านท้องฟ้าบ้านเรือน ดาวเดือนเด่น
สายลมเย็น อุ่น ร้อน ซ้อนสะสม
ระหว่างทางมีไหม ใครเรียกชม
ฝากใจห่ม ถึงอีกถิ่น ก่อนบินมา


ออกมายืนคอยถาม  ทุกยามค่ำ
คำถามย้ำคำเดิม เสริมใจล้า
หวังมีลมหอบหิ้ว ปลิวพัดพา
กระซิบว่า... จากคนคุ้น คงอุ่นใจ

[สุนันยา]

ลมพัดมา ผ่านหล้า พาใจหวิว
ใบไม้ปลิว พริ้วร่วง ไปทับถม
ให้เป็นปุ๋ย ต้นไม้ได้ดำรง
เหมือนใจคนได้คง,อยู่สืบไป

สายลมเอน พลิ้วไหว พัดรวงข้าว
ลู่เอนยาว  พัดปลิว ทุ่งเอนไหว
ลมพัดมา เอื่อยเอื่อย ช่างเหนื่อยใจ
ลมพัดไป อย่าได้ พัดใจเรา

... z...z..Z....Z....Z

ช่วงที่ต้อง ห่างกัน สัมพันธ์แน่น
ฝากลมแทน ห่วงใย อย่าได้เหงา
ความคิดถึง คะนึงหวง  ห่วงไม่เบา
ฝากลมเย้า เคล้าคลอ พะนอเธอ

แม้อยู่ไหน โปรดสดับ ยอมรับว่า
ทั้งอุรา มอบไว้ ให้เสมอ
คู่เคียงขวัญ แนบเนา คล้ายเราเจอ
นำเสนอ คำรัก วอนฝากลม...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

"ลมลา"

สายลมพัดสะบัดใบไม้ไหว
ทิวต้นไผ่โอนเอียงเรียงเป็นแถว
เสียงกระซิบกระซ่านค่ำผ่านแล้ว
รอใจหวังนั่งแกร่วมิแคล้วมา

คงดึกดื่นคำมืดเลยจืดหาย
หรือมิคล้ายมีคู่เคียงนอนเรียงหน้า
คงฝากสายลมพัดลอดชายคา
เพียงลมลาโอบกอดพรอดลอยไป

หทัยกาญจน์

โอ้ลมเอย อย่าเอ่ยลา พาใจเศร้า
อย่านำรัก ของเรา จากไปไหน
ฝากลมหวน ด้วยคำ พร่ำอาลัย
โปรดเห็นใจ เอออวย ช่วยนำพา

สองดวงใจ รวมหลอม พร้อมเป็นหนึ่ง
เมื่อยามห่าง คิดถึง คะนึงหา
สายลมรัก อย่าผลักไส ไกลแรมลา
สงสารเถิด ลมจ๋า อย่าพรากเรา...

"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

โอ้ลมเอย อย่าเอ่ยลา พาใจเศร้า
อย่านำรัก ของเรา จากไปไหน
ฝากลมหวน ด้วยคำ พร่ำอาลัย
โปรดเห็นใจ เอออวย ช่วยนำพา

สองดวงใจ รวมหลอม พร้อมเป็นหนึ่ง
เมื่อยามห่าง คิดถึง คะนึงหา
สายลมรัก อย่าผลักไส ไกลแรมลา
สงสารเถิด ลมจ๋า อย่าพรากเรา...

"สุนันยา"

"ลมโศก"

ลมสายนี้ พัดหวล อวลความโศก
มีเพียงโลก ร้างลา ฟ้าหงอยเหงา
มีเพียงฝัน เลืองลาง อันบางเบา
มีเพียงสี ที่ซืดเทา เงาจืดจาง

ลมเศร้าโศก สลด หมดหวังยิ่ง
มีเพียงสิ่ง ฟ้าสร้าง จริงกระจ่าง
มีเพียงคิด ลิขิตเฟื่อง เรื่องแนวทาง
มีเพียงเพ้อ ล่องขวาง ลอยกลางลม

หทัยกาญจน์

[สุนันยา]

ลมพัดแผ่วหอบพัด สะบัดพลิ้ว
ล่องลอยลิ่วปลิวผ่าน สะท้านไหว
ลมเอยลมเดินทาง มาอย่างไร
ก่อนเยือนใกล้เอื้อยเอย เผยหน่อยลม


ผ่านท้องฟ้าบ้านเรือน ดาวเดือนเด่น
สายลมเย็น อุ่น ร้อน ซ้อนสะสม
ระหว่างทางมีไหม ใครเรียกชม
ฝากใจห่ม ถึงอีกถิ่น ก่อนบินมา


ออกมายืนคอยถาม  ทุกยามค่ำ
คำถามย้ำคำเดิม เสริมใจล้า
หวังมีลมหอบหิ้ว ปลิวพัดพา
กระซิบว่า... จากคนคุ้น คงอุ่นใจ

ฝากลมวอน อ้อนพร่ำ ซึ้งฉ่ำหวาน
เพียงลมผ่าน ผ่าวแผ่ว ยินแว่วใส
สอดเสียงคลอ ลมเคล้า คราวห่วงใย
ชื่นกระไร คำรัก ฝากลมครวญ

ยามราตรี ที่ดาว พราวพร่างฟ้า
พระพายพัด สะบัดมา พาจิตป่วน
ลมรำเพย เคยซึ้ง ถึงกลิ่นอวล
ช่วยพัดทวน นำรัก  ปักดวงแด

โอ้..ลมจ๋า วานกล่าว บอกเขารู้
ว่าโฉมตรู ใจลอย คอยชะแง้
เมื่อไหร่ถึง คืนกลับ รับดูแล
คนอ่อนแอ  อยากหลบ...ซบอุ่นไอ...

"สุนันยา"

[สล่าผิน]

วอนลมจ๋ามาเอาไออุ่นข้า
แล้วจงพาส่งสอดกอดเธอได้
แทนอ้อมแขนแสนอุ่นให้คุ้นใจ
ลมจงไปให้ถึงซึ่งกายนาง

จงกระซิบเบาเบาเข้าข้างหู
บอกเธอรู้แม้ฉันนั้นไกลห่าง
ยังมีรักจริงใจไม่จืดจาง
ยังสรรสร้างรักไปไม่เลือนลา

ยามเธอหนาวร้าวใจในบางครั้ง
ลมจงรั้งเอาไออุ่นละมุนกว่า
ไปโอบเธอให้คลายหายเอกา
ลมจงอย่าปล่อยเธอให้เพ้อครวญ

สล่าผิน

[สุนันยา]

"ลมโศก"

ลมสายนี้ พัดหวล อวลความโศก
มีเพียงโลก ร้างลา ฟ้าหงอยเหงา
มีเพียงฝัน เลืองลาง อันบางเบา
มีเพียงสี ที่ซืดเทา เงาจืดจาง

ลมเศร้าโศก สลด หมดหวังยิ่ง
มีเพียงสิ่ง ฟ้าสร้าง จริงกระจ่าง
มีเพียงคิด ลิขิตเฟื่อง เรื่องแนวทาง
มีเพียงเพ้อ ล่องขวาง ลอยกลางลม

หทัยกาญจน์

โอ้ลมเอย อย่าเลยลัด พัดความโศก
สายลมโบกสบัด พัดสุขสม
สงสารในฤดี ที่ซานซม
ขอวอนลม พรมแผ่ว อย่าแจวจร


ลมละเมอ เพ้อคอย อย่าน้อยจิต
ลมลิขิตรักให้ ได้เคียงหมอน
ลมรัญจวน หวนหา ด้วยอาวรณ์
ลมเคยอ้อน โปรดอวย ช่วยสานใจ...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

วอนลมจ๋ามาเอาไออุ่นข้า
แล้วจงพาส่งสอดกอดเธอได้
แทนอ้อมแขนแสนอุ่นให้คุ้นใจ
ลมจงไปให้ถึงซึ่งกายนาง

จงกระซิบเบาเบาเข้าข้างหู
บอกเธอรู้แม้ฉันนั้นไกลห่าง
ยังมีรักจริงใจไม่จืดจาง
ยังสรรสร้างรักไปไม่เลือนลา

ยามเธอหนาวร้าวใจในบางครั้ง
ลมจงรั้งเอาไออุ่นละมุนกว่า
ไปโอบเธอให้คลายหายเอกา
ลมจงอย่าปล่อยเธอให้เพ้อครวญ

สล่าผิน

คำว่ารัก ฝากผ่าน จากม่านฟ้า
ส่งมอบมา พาซึ้ง คะนึงหวน
โอ้ลมเอย ตระหนัก รักเรรวน
ฝากลมทวน ถ้อยถึง ซึ่งคนไกล

คำรักฝากลอยลม ให้พรมชื่น
ยามกลางคืน โอบแทน สองแขนให้
โอ้ลมจ๋า เขาลวง โยนบ่วงใจ
วานลมไล้ ด้วยรัก ยากเชื่อคำ

ฝากลมย้อน วอนส่ง ตรงกลางห้วง
ฤทัยหน่วง ทรวงร้าว คราวถลำ
โอลมจ๋า...เขาแสร้ง แฝงลำนำ
ถ้อยที่ย้ำ หรือแน่...กลัวแต่ลวง...

"สุนันยา"

 

[สุนันยา]

เพราะเธอคือสายลม ที่พรมแผ่ว
หวานรักแว่ว ตอกย้ำ นำเสนอ
ส่งรักวาง กลางบ่วง ห้วงใจเธอ
มิใช่ลม ละเมอ ที่เพ้อลวง....

"สุนันยา"

[ดาว อาชาไนย]

สายลมหอบความรักจักไปไหน
ขอดักไว้แนบอุราค่าใหญ่หลวง
หัวใจใครฝากมาน่าตักตวง
อย่าทักท้วงเลยขอปองเจ้าของใจ

ดาว อาชาไนย

[♥หทัยกาญจน์♥]

โอ้ลมเอย อย่าเลยลัด พัดความโศก
สายลมโบกสบัด พัดสุขสม
สงสารในฤดี ที่ซานซม
ขอวอนลม พรมแผ่ว อย่าแจวจร


ลมละเมอ เพ้อคอน อย่าน้อยจิต
ลมลิขิตรักให้ ได้เคียงหมอน
ลมรัญจวน หวนหา ด้วยอาวรณ์
ลมเคยอ้อน โปรดอวย ช่วยสานใจ...

"สุนันยา"

"ฝากลม"

ณ ตอนนี้ ลมรำเพย ที่เคยพัด
กลับสะบัด โบกหาย มิกร่ายใกล้
ลมสายนี้ นั้นจะหวน อวลลอยไป
ละลิ่วล่อง ท่องไกล เกินพบกัน

ขอเพียงฝาก ฝั่งลม ลาที่ให้
กับลมโศก เศร้าห่วงใย แทนใจฉัน
ความรู้สึก นึกคิด จิตผูกพัน
ไว้เป็นนิตย์ นิรันทร์  ฉันขอลา

หทัยกาญจน์

[สุนันยา]

ฝากลมวอนอ้อนขวัญว่าฉันเศร้า
ฝากลมเคล้าประคองให้ผ่องใส
ฝากลมพัดรักพาฟากฟ้าไกล
จะดักใจ ต้องใช้ใจวางค่ายกล...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

"ฝากลม"

ณ ตอนนี้ ลมรำเพย ที่เคยพัด
กลับสะบัด โบกหาย มิกร่ายใกล้
ลมสายนี้ นั้นจะหวน อวลลอยไป
ละลิ่วล่อง ท่องไกล เกินพบกัน

ขอเพียงฝาก ฝั่งลม ลาที่ให้
กับลมโศก เศร้าห่วงใย แทนใจฉัน
ความรู้สึก นึกคิด จิตผูกพัน
ไว้เป็นนิตย์ นิรันทร์  ฉันขอลา

หทัยกาญจน์

โอ้ลมเอย ไฉน ใจร้ายนัก
หรือลมนี้ ไร้รัก จะฝากหา
ช่วยพัดโศก ห่างหายจากใจชา
มอบรักมา เคียงข้างเส้นทางใจ

ฝากลมวอน อ้อนหทัยฯดวงใจพี่
อย่าหลบลี้ ลาเลือน เหมือมิใกล้
หรือน้องมาชังพี่จึงหนีไกล
กลับมาเถิดดวงใจ อย่าได้ลา...

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

สายลมหวน ทวนไป ตามกระแส
ทำดวงแด หายวาบ ซาบทรวงหนาว
สายลมครวญ หักหวน รวนทุกคราว
ทำปวดร้าว อาจินต์ สิ้นลมปราน

กุหลาบร่วง บินพลิ้ว ปลิวกลีบว่อน
เจ้าเคยซ่อน ความเศร้า เร้าประสาน
พาลมหวน ทำจิต พิศดวงมาน
พระพายวาน ให้เจ้า เดาตัวตน
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

สายลมหวน ทวนไป ตามกระแส
ทำดวงแด หายวาบ ซาบทรวงหนาว
สายลมครวญ หักหวน รวนทุกคราว
ทำปวดร้าว อาจินต์ สิ้นลมปราน

กุหลาบร่วง บินพลิ้ว ปลิวกลีบว่อน
เจ้าเคยซ่อน ความเศร้า เร้าประสาน
พาลมหวน ทำจิต พิศดวงมาน
พระพายวาน ให้เจ้า เดาตัวตน

พิมพ์วาส
 

สายลมหวน อบอวล ชวนกลิ่นฟุ้ง
กลิ่นคละคลุ้ง ตะหลบ กลบแห่งหน
สายลมหนาว พราวพัด ซัดซุกซน
กลิ่นระคน ปะความเหงา เศร้าหนักทรวง

กุหลาบพริ้ว กลีบปลิ้ว จีบลิ่วหล่น
คล้ายกับคน เศร้าหน่าย หายหึงห่วง
ขอลมโศก โบกลา รักหลวงลวง
ลมลาร่วง รักร้าง จางตามลม

หทัยกายจน์

[พิมพ์วาส]

สายลมหวน อบอวล ชวนกลิ่นฟุ้ง
กลิ่นคละคลุ้ง ตะหลบ กลบแห่งหน
สายลมหนาว พราวพัด ซัดซุกซน
กลิ่นระคน ปะความเหงา เศร้าหนักทรวง

กุหลาบพริ้ว กลีบปลิ้ว จีบลิ่วหล่น
คล้ายกับคน เศร้าหน่าย หายหึงห่วง
ขอลมโศก โบกลา รักหลวงลวง
ลมลาร่วง รักร้าง จางตามลม

หทัยกายจน์

ลมรำเพย หรือไร พาใจวาบ
กลิ่นหวานซาบ พลิ้วไหว พาใจขม
พุทธชาด พลิ้วไหว เรไรชม
แสนทุกข์ตรม ยามหนาว อกร้าวรอน

[สุนันยา]

หากสายลม พรมพัด สะบัดถึง
บอกใครหนึ่ง รู้ใน หทัยถอน
ว่าบอบช้ำ เข้าขลุก อยู่ทุกตอน
ฝากลมวอน วาดหวัง สร้างแรงใจ

ด้วยสุดท้อ เกืนที่ วจีขาน
เจ็บดวงมาน ยากปรับ จะรับไหว
น้ำตาพรู หลั่งแต้ม รักแรมไกล
ถูกหักให้ แทบสิ้น ทั้งอินทรีย์

อยากลาโลก โศกซับ รับเหตุเกิด
อยากเตลิด ห่างหาย พาใจหนี
อยากสลาย กลายลับ กับฤดี
อยาจบสิ้นชีวี เพื่อหนีกรรม

ฝากลมวอน ย้อนบอก อย่าหลอกเลี่ยง
แทนสำเนียง เสียงนี้ ที่เจ็บช้ำ
ว่าลาแล้ว แก้วเอย ที่เคยจำ
ขอฝากคำสุดท้าย ...ให้โชคดี...

"สุนันยา"