| 06 ตุลาคม 2011, 08:47:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
 |
« เมื่อ: 06 ตุลาคม 2011, 08:47:PM » |
 ชุมชน
|
<![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/jfZIOxJc1b0&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jfZIOxJc1b0&rel=0&fs=1</a>]]> บทเพลง บุหงันลั่นทม
ขับร้อง สุนันยา 
บุหงันลั่นทม
ยินยลบทเพลง...บรรเลงลั่น
เสียงหวลชวนสั่น..จิตหวั่นไหว
“บุหงันลั่นทม”...ตรอมตรมใจ
ขมขื่นฝืนใด...ใยโศกเอย
ขับขานร้องส่ง...ตรงถ้อยเสียง
ไพเราะสำเนียง...เพียงคำเผย
“แม่ดอกลั่นทม”...สมเปรียบเปรย
ร้องครวญโศกเลย..เฉลยมา
จากใจ หทัยกาญจน์
ปล.หวังว่าทุกท่านคงชอบนะคะ
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, บ้านริมโขง, Music, ช่วงนี้ไม่ว่าง, รพีกาญจน์, สะเลเต, สุนันยา, บัณฑิตเมืองสิงห์, กังวาน, ไพร พนาวัลย์, สล่าผิน, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
| 06 ตุลาคม 2011, 08:58:PM |
|
พิมพ์วาส
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 06 ตุลาคม 2011, 08:58:PM » |
ชุมชน
|
ลีลาวดี เจ้าช่าง งามคำสม
น่าภิรมย์ ชมชื่น กลิ่นอวนหอม
ยามเด็ดดม ช่างสม สุขใจปอง
มิใคร่หมอง สุขนั้น เพราะเจ้าเอย
ยามเบื่อแล้ว ก็ทิ้ง ปัดปลิวปล่าว
เจ้าร่วงราว หมดค่า คำเฉลย
แค่เด็ดดม ให้สุข ภิรมย์เชย
เมื่อล่วงเลย เจ้าเหี่ยวเฉา ก็ทิ้งไป
ด้วยเจ้าร่วง ลงพื้น ราคาหมด
เจ้าสลด น้ำตา รินพร่างไหล
เจ้าคร่ำครวญ ว่าเชยชม เพื่ออะไร
เพื่อสุขใจ เพียงครู่ หรือเปล่าเลย ...?พี่สุนันยา ค่ะเพราะ มากๆเลยค่ะ ชอบ ชอบ ชอบ นะค่ะ  |
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
|
|
| 06 ตุลาคม 2011, 11:21:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 06 ตุลาคม 2011, 11:21:PM » |
ชุมชน
|
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
|
|
|
| 07 ตุลาคม 2011, 07:20:PM |
|
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2011, 07:20:PM » |
ชุมชน
|
โอ้จำปา มาลี ประดับต้น
เจ้ามิหม่น โดนใคร ย่ำยีหมอง
ยามเจ้าร่วง สู้พื้น ลงมากอง
ช่างเศร้ามอง โดนเหยียบ ย่ำเท้าคน
เจ้าดอกลีลาวดี ประดับรั้ว
เจ้างามยั่ว คนเดินใคร่เด็ดสม
อยากเด็กเจ้าหน้ามนต์มาเชยชม
ทำเจ้าข่มขมใจใคร่ยำยี |
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
| 08 ตุลาคม 2011, 08:48:AM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 08 ตุลาคม 2011, 08:48:AM » |
ชุมชน
|
ระทมหรือลั่นทม
ดอกลั่นทมตรอมตรมระทมโศก
นามหมองหม่นวิปโยคโรคหน่ายหนี
คล้ายเศร้าหงอยเหงารักหนักชีวี
ดอกลั่นทมตรอมตรมนี้ทุกข์ถ่มทรวง
ในอดีตโบราณท่านขีดเขียน
ตามรากศัพท์ร่ำเรียนเพียรลุล่วง
แปลว่าละความโศก,โรคทั้งปวง
นามระทมมิโศกดวงดั่งบทเพลง
หทัยกาญจน์
ปล.ในอดีตเรียกดอกไม้ชนิดนี้ว่า”ระทม” แปลว่า ละจากความโศก,ทุกข์
ต่อมามีการเพี้ยนเสียงจึงกลายเป็น”ลั่นทม” แปลว่า ตรอมตรมโศก,ทุกข์ ทำให้คนไม่นิยมปลูกไว้ในบ้าน มักจะปลูกบริเวณวัด |
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
|
