ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายไหม]

สำราญ...อารมณ์

เมื่อโลกหมุน รอบตัว อย่ามัวหมอง
เปิดใจมอง รอบข้าง อย่าวางเฉย
อย่าให้กาล เวลา นั้นลาเลย
หยิบเอาสุข ต่างเขนย มาเชยชม

ชีวิตนี้ มีสุข อยู่ทุกที่
ตาใครดี ชี้ถูก เห็นสุขสม
มาเขียนบอก คำกานต์ สำราญรมณ์
ให้ได้ชม ได้สุข กันทุกคน

๐สายไหม


ตามหัวข้อคับ ใครมีความสุขมาเล่าสู่กันฟัง><

[สะเลเต]

~ดีใจ...ได้พบเธอ~

พบมิตรดีแสนรักชื่ออักษร
บ้านลานกลอนทำให้คลายหมองหม่น
สัมผัสเธอครั้งแรกแปลกกมล
เหมือนมีกล...ดลใจทำให้รัก

อยากเขยิบจากมิตรชิดเคียงใกล้
ฐานะใหม่พี่ชายได้รู้จัก
หลงรักคุณอักษรวอนช่วยทัก
ขอสมัครเป็นน้อง...ท่องโลกกวี

---สะเลเต---

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ขออนุญาตพูดธรรมดาแล้วกันนะครับ

สิ่งที่เป็นที่ทำอยู่ทุกวันนี้อย่าเรียกว่าความสุขเลยคุณ  ควรเรียกว่า ความบันเทิง

หรือความเพลิดเพลินใจจะถูกกว่า  เพราะคำว่าความสุขนั้นยังคงอีกไกลกว่านี้

การเที่ยว  การซื้อของ  การทำนู่นทำนี่ (รวมถึงการแต่งกลอน)เป็นแค่ความเพลิดเพลินใจ

ชั่วครู่ชั่วยาม  ไม่เรียกว่าความสุขหรอก ความสุขที่ผมฝันหรือปรารถนาก็คือ

การได้มีบ้านอยู่ใกล้ๆเขื่อนหรือทะเลสาบสักแห่ง  ได้พายเรือจับปลาทุกวัน

อยู่กับคนรัก  หรือไม่ก็มียานอวกาศซักลำ  ได้ขับยานท่องอวกาศไปพร้อมกับคนที่ตนรัก

แบบนี้มั้งถึงจะเรียกว่าความสุข  ซึ่งมันไม่มีวันที่จะเป็นจริงได้......55555

[รพีกาญจน์]

นับครั้งได้ที่ผมเขียนเป็นร้อยแก้ว
เกือบทุกครั้งเขียนเป็นร้อยกรอง
กลอน เพลง คือ ความสุขของผม
ตลอดจนการได้ช่วยเหลือสังคม
คงอยู่ที่วัย อารมณ์ และความพร้อม
ครอบครัวอบอุ่น มีอดีต-พ่อแม่
มีปัจจุบัน-สามีภรรยา มีอนาคต-ลูกหลาน
มีเครื่องอุปโภค บริโภค เพียงพอตามอัตภาพ
ผมไม่ปรารถนาอะไรเพิ่มเติมอีก
ผมจะอยู่กับกลอน จนถึงลมหายใจสุดท้าย
คงต้องนับเวลาถอยหลังแล้วกระมัง
เขียน-เขียนไม่ได้...อ่าน-อ่านไม่ได้...
ฟัง-ฟังไม่ได้...ไปละครับ...
 

[ดาว อาชาไนย]

นอกจากเขียนกลอนแล้ว
ทุกครั้งที่จับไวโอลินมาแนบคาง
สีอยู่ได้หลายชั่วโมง
บ้านข้างเคียงก็ขอเพลงและชื่นชม
จะเป็นเวลาที่มีความสุขมาก

[Music]

......สุขในฝัน แต่ มันต้องจริง.......

ถ้าจะฝันเป็นดาว...สกาวใส
มันจริงไหม?ความฝันมันมาถึง
ฝันเป็นนางวรรณคี...ที่ตราตรึง
คิดคำนึงเพ้อพกไม่วกทำ

แม้นอยากเป็นวิหค...ห่มปรกฟ้า
กางแขนขายกชูยังดูขำ
เป็นนักดิ่งพสุธา..หน้าขมำ
ให้มันตำดินเล่นไม่เห็นควร

ฝันเป็น Miss Universe ยิ่งเลิศล้ำ
พอคิดซ้ำ..สวยส่างแนวทางสวน
คิดจะสุขกับสิ่งที่ทิ้งทวน
มันต้องชวนใจฝันถวัลย์วอน
.........
เลือกเป็นนักกีฬาในร่ม...สุขสมคิด
ช่างชวนพิศสุขจังดั่งสังหรณ์
ตอนนี้ก็สุขอยู่..ดูละคร
พร้อมพิมพ์กลอนรอส่ง..ถ้าลงตัว

สุขที่แท้ชื่นบาน..คือการให้
จากผู้ได้.ผู้ดี.มากมีทั่ว
เราต่างฝัน.มิต้องฝืน.หรือขืนกลัว
ไม่เมามัว.กับอบาย.ใจกายงาม

 

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ความสุขนิดๆ ของบัณฑิตเมืองสิงห์

หากเอ่ยถามความสุขปลุกใจชื่น
บัณฑิตยื่นคืนคำนำมาใส่
จะเขียนร้อยถ้อยความตามหัวใจ
ความสุขคืออะไรใคร่จะจาร

วันจันทร์นั้นมีสุขสนุกสม
ทั้งอารมณ์ไร้ทุกข์ทุกสถาน
ชะแง้อ้อนออดใกล้"หทัยกาญจน์"
จิตสำราญปานเทพเสพภิรมย์

วันอังคารจิตใจมิใคร่ทุกข์
เริงสนุกคลุกคลีช่วยหวีผม
ให้"มิวสิค"น้องนางอย่างเกลียวกลม
ทั้งชื่นชมรูปงามของทรามวัย

วันพุธนั่งดูดาวสกาวฟ้า
"สุนันยา"มาพร้อมอ้อมแขนใกล้
กับอกพี่ที่อุ่นละมุนใน
เชยโสมใสดารายามราตรี

วันต่อไป"เอมิกา"ก็มาด้วย
รูปลักษณ์สวยหมวยขาวพราวนวลศรี
กระจ่างชัดพฤหัสบดี
นวลนารีมาพร้อมอ้อมกอดเรา

วันศุกร์แถม"แซม"นัดไปจัดสวน
ปลูกลำดวนชวนใจให้หายเหงา
ทั้งร้องเพลงเคลียคลอพอบรรเทา
ให้ความเศร้าหายไปในพริบตา

วันเสาร์หยุดว่างงานนั่งทานข้าว
และอ่านข่าวหน้าหนึ่งพึงสุขหนา
"ยามพระอาทิตย์อัสดง"ก็ลงมา
เสิร์ฟข้าวปลาอาหารเป็นอาจิณ

วันอาทิตย์"รัตนาวดี"นี้เข้าหา
เธอเนื้อหนังมังสาน่าถวิล
นวลระเรือเนื้อหอมดอมยุพิน
บัณฑิตยินดีเอยเชยเจ็ดนาง

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[Music]

...ขอบคุณภาพทรงผมอัฟโร่.จากอินเทอร์เน็ทนะ..นะ..อิอิ...

ดีใจจัง.วันนี้.พี่"มะฑิต"
มาสะกิด.หวีผม.ผสมสาง
มีความสุข.จังเลย.นั่งเกยคาง
น้องผมบาง.กว่าคนอื่น.คงลื่นดี

....ก็ไว้..ทรงนี้จริงๆอ่ะ..แต่ฟูกว่านี้สองเท่า.(ขอหวีผมให้.ถูกใจจริงๆ)....

[รพีกาญจน์]

เดินย่องตอด หยอดเบา เหาใส่หัว
หลายร้อยตัว นานแน่ ใช่แค่หวี
คอยจับเหา เกาหัว ชั่วตาปี
เลยไม่มี เวลา หาหญิงใด
 
มะหมิว..ล็อคไว้..อย่าให้ออกไป

รพีกาญจน์ 59

[กฤษการกลอน]

อ่านเปเปอร์ตอนเช้าแล้วเราว่าง
งานสะสางเสร็จสรรพได้กลับเที่ยง
เอกเขนกนอนก่ายไปบนเตียง
เปิดฟังเสียงเอ็มวีที่ยูทูบ
ตกบ่ายแก่ตื่นมาหาอาหาร
พอจุนจานท้องมารได้คลำลูบ
หยิบไอแพดแชทสาวเข้าดูรูป
ก่อนลาจูบบ้ายบายย้ายห้องกลอน

  ....ที่ห่างเหิน ไม่ได้แปลว่าห่างหาย...

[...สียะตรา..]

......กับหนึ่ง..ชีวิน....ที่สิ้นใจ

...นำฤทัยพิศได้หลายสถาน

...ทุกชีวิตมีสิทธิเอื้อและเจือจาน

...แม้นช่วงวาร...สุดท้าย...ลมหายใจ


......วันนี้..กิจกรรมทั้งหลายที่ไม่เกี่ยวกับอาชีพการงาน...น้องสาวทำแกงเผ็ดเป็ดย่างแสนอร่อย...พากันไปถวายเพลพระบนเขาที่หาดแม่พิมพ์...ขับรถย้อนกลับมาทำธุระที่บ้านเพ...แล้วขับกลับย้อนมาที่หาดแม่พิมพ์อีกครั้ง...จะไปหาอะไรทาน...พ้นหน้าบ้านไปไม่ไกลนัก...น้องหมาทุรนทุรายอยู่เกือบกลางถนน....รถชน....เอาไงดี....เก้ๆกังๆกับน้องหามเค้ามาในที่ร่มที่สุด..ตาเค้ายังแจ๋ว...ไม่ร้องไห้ว่าเจ็บตรงไหน...จับตรงไหนเค้าก็ไม่ร้อง....พรุ่งนี้นัดหมอมาทำวัคซีนน้องหมาที่บ้าน...ถ้าเค้าทนได้....แต่เมื่อเย็นเดินกลับไปดู...เค้าตายแล้ว....นอนแบบเดิมอย่างที่หามเค้ามาจากถนน...ช่วงเวลานั้นทำให้เห็นหลายๆอย่างที่ต่างๆกันไป.....ผู้คนเยอะแยะที่มองเค้า....เฉยๆ....รถบรรทุกคันใหญ่ที่ขับมาระหว่างที่ทุลักทุเลกับการพยายามแตะต้องตัวเค้า...รถบรรทุกขับเบี่ยงตามมือที่เรากวัดไกวให้ไปห่างๆ....เรียบเรียงไม่ค่อยถูกเท่าไรนัก...แต่เชื่อว่า..ลมหายใจสุดท้ายของเค้าสัมผัสได้กับความเอื้ออารีของหลายๆชีวิตที่รายรอบเค้าในนาทีทีเหลือ...

[กฤษการกลอน]

......กับหนึ่ง..ชีวิน....ที่สิ้นใจ

...นำฤทัยพิศได้หลายสถาน

...ทุกชีวิตมีสิทธิเอื้อและเจือจาน

...แม้นช่วงวาร...สุดท้าย...ลมหายใจ


......วันนี้..กิจกรรมทั้งหลายที่ไม่เกี่ยวกับอาชีพการงาน...น้องสาวทำแกงเผ็ดเป็ดย่างแสนอร่อย...พากันไปถวายเพลพระบนเขาที่หาดแม่พิมพ์...ขับรถย้อนกลับมาทำธุระที่บ้านเพ...แล้วขับกลับย้อนมาที่หาดแม่พิมพ์อีกครั้ง...จะไปหาอะไรทาน...พ้นหน้าบ้านไปไม่ไกลนัก...น้องหมาทุรนทุรายอยู่เกือบกลางถนน....รถชน....เอาไงดี....เก้ๆกังๆกับน้องหามเค้ามาในที่ร่มที่สุด..ตาเค้ายังแจ๋ว...ไม่ร้องไห้ว่าเจ็บตรงไหน...จับตรงไหนเค้าก็ไม่ร้อง....พรุ่งนี้นัดหมอมาทำวัคซีนน้องหมาที่บ้าน...ถ้าเค้าทนได้....แต่เมื่อเย็นเดินกลับไปดู...เค้าตายแล้ว....นอนแบบเดิมอย่างที่หามเค้ามาจากถนน...ช่วงเวลานั้นทำให้เห็นหลายๆอย่างที่ต่างๆกันไป.....ผู้คนเยอะแยะที่มองเค้า....เฉยๆ....รถบรรทุกคันใหญ่ที่ขับมาระหว่างที่ทุลักทุเลกับการพยายามแตะต้องตัวเค้า...รถบรรทุกขับเบี่ยงตามมือที่เรากวัดไกวให้ไปห่างๆ....เรียบเรียงไม่ค่อยถูกเท่าไรนัก...แต่เชื่อว่า..ลมหายใจสุดท้ายของเค้าสัมผัสได้กับความเอื้ออารีของหลายๆชีวิตที่รายรอบเค้าในนาทีทีเหลือ...

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก