ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ร้อยเหตุผล”

เมื่อดวงใจ คิดจาก จึงผลักใส
ร้อยคำไข ขับขาน จำนรรจ์ส่ง
ปลดเงื่อนงำ คำรัก ภักดีลง
เจตน์จำนง เคยให้ มิหมายจำ

ยกเหตุผล นานา ขึ้นมาอ้าง
ให้ปล่อยวาง อย่าได้ ใจถลำ
เจ็บไหมใจ? เห็นถ้อย เขาร้อยคำ
ต้องทนช้ำ ปาดน้ำใส ใต้ดวงตา

ร้อยเหตุผล ของคนที่คิดจาก
ร้อยคำฝาก อ่อนหวาน ที่สรรหา
ร้อย ความหมาย ในเจตน์ เวทนา
ร้อยคำลวง ห่วงหา เมื่อคราไกล

........แต่...ฉันนี้ มีเพียงหนึ่ง-
เหตุผลซึ่ง เกินพร่ำ ลำนำไหน
“รัก” คำเดียว เกี่ยวข้อง ห้องหัวใจ
ไม่มีอื่น แฝงนัย สายสัมพันธ์

หรือลืมหมด น้ำคำ เคยพร่ำพลอด
หรือลืมแล้ว รอยกอด ออดอ้อนฝัน
หรือลืมสิ้นวาจา ว่ารักกัน
หรือ รักนั้น ด้อยค่า ไม่อาวรณ์

ยังจดจำ คำนี้ "สุดที่รัก"
แม้เธอผลัก รักไกล ไม่ถ่ายถอน
น้ำตาหล่น รินไหล ใจร้าวรอน
มิอาจย้อนรักคืน...ขมขื่นทรวง...


"สุนันยา"

[รัตติกาล]

“ร้อยเหตุผล”

เมื่อดวงใจ คิดจาก จึงผลักใส
ร้อยคำไข ขับขาน จำนรรจ์ส่ง
ปลดเงื่อนงำ คำรัก ภักดีลง
เจตน์จำนง เคยให้ มิหมายจำ

ยกเหตุผล นานา ขึ้นมาอ้าง
ให้ปล่อยวาง อย่าได้ ใจถลำ
เจ็บไหมใจ? เห็นถ้อย เขาร้อยคำ
ต้องทนช้ำ ปาดน้ำใส ใต้ดวงตา

ร้อยเหตุผล ของคนที่คิดจาก
ร้อยคำฝาก อ่อนหวาน ที่สรรหา
ร้อย ความหมาย ในเจตน์ เวทนา
ร้อยคำลวง ห่วงหา เมื่อคราไกล

........แต่...ฉันนี้ มีเพียงหนึ่ง-
เหตุผลซึ่ง เกินพร่ำ ลำนำไหน
“รัก” คำเดียว เกี่ยวข้อง ห้องหัวใจ
ไม่มีอื่น แฝงนัย สายสัมพันธ์

หรือลืมหมด น้ำคำ เคยพร่ำพลอด
หรือลืมแล้ว รอยกอด ออดอ้อนฝัน
หรือลืมสิ้นวาจา ว่ารักกัน
หรือ รักนั้น ด้อยค่า ไม่อาวรณ์

ยังจดจำ คำนี้ "สุดที่รัก"
แม้เธอผลัก รักไกล ไม่ถ่ายถอน
น้ำตาหล่น รินไหล ใจร้าวรอน
มิอาจย้อนรักคืน...ขมขื่นทรวง...


"สุนันยา"

<a href="http://www.youtube.com/v/9-7WPjhN9HM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9-7WPjhN9HM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เป็นคำน้อยร้อยเหตุผลของคนจาก
ที่ลำบากคิดหาเอามาพ่วง
ถ้าหมดรักกันแล้วมิแคล้วดวง
จงอย่างห่วงล่วงไปให้เฉยชา

อย่ามาตีหน้าเศร้าเอาเหตุผล
สัปดลหม่นใจเข้าใส่หา
เมื่อไม่รักภักดิ์กันวันโรยรา
ก็จงไปไกลหน้าเลือนราตรี

อย่ามาอ้างเหตุผลให้หม่นจิต
เมื่อเธอคิดจากกันให้พลันหนี
เพียงหมื่นร้อยถ้อยความเธอตามตี
หัวใจนี้ชอกช้ำระกำนัก

ถ้าหมดใจวันไหนก็ไปเถิด
จงไปเกิดภพชั่วให้หัวหนัก
คำว่า"จาก"คือนามไร้ความรัก
ไม่ต้องทักหันกลับแล้วลับเลือน

"ฉันน่ะรักหนักหนาแม้คราไหน
แต่เธอดีเกินไปพาใจเคลื่อน"
แหมทำกล่าวว่ารักตระหนักเยือน
เป็นแค่เพื่อนดีกว่าอย่าเป็นแฟน

ก่อนจะจีบทำไมไม่บอกเล่า
ว่าชอบชั่วเป็นเงาเอาหวงแหน
จะได้ชั่วดังจิตไม่คิดแค้น
เลวทรามแทนทิ้งดีบัดสีไป

พอเราชั่วมั่วเลวเป็นเปลวรุก
จะได้ทุกข์เท่ากันยันหม่นไหม้
จะบอกเลิกเธอเลยแล้วเฉยใจ
เดินจากไกลเหมือนเชือดอย่างเลือดเย็น

บัณฑิตเมืองสิงห์

[สุนันยา]

ขอบคุณนะคะ คุณ รัตติกาล
ที่หาเพลงประกอบมาลงให้
เพราะดีค่ะ...

[สุนันยา]

มากเหลือเกิน หนอคำ ที่ย้ำจาก
ลืมที่เคย ลำบากยากทุกข์เข็ญ
ตัดสัมพันธ์ หลากผล ปนประเด็น
แต่งเรื่องเป็น บทละคร ที่ซ่อนปม

ไม่คำนึง ถึงใคร ที่ไหนเจ็บ
สาระพัน ก่อเก็บ รอยเหน็บถม
ชื่นเป็นช้ำ ย้ำเล่ห์ เฝ้าเททน
ร้อยเหตุผล คนทิ้ง ไม่จริงจัง

เมื่อคิดไกล ไยเลย ไม่เอ่ยจริง
เผยในสิ่ง ที่ซ่อน ในตอนหลัง
หมดรักแล้ว ใช่ไหม บอกให้ดัง
จะไม่รั้ง หากใจ เธอไกลกัน……

"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

คนที่เคยรัก

คนที่ผูกพัน....ฝันร่วมใฝ่
คนที่จริงใจ...มั่นในฉัน
คนที่บอกรัก...ทักทุกวัน
คนที่มองกัน...พลันชื่นใจ

คนเคยเดินเคียง...เรียงกลางร่ม
คนเคยเอื้อมห่ม...พรมผ้าให้
คนเคยร่วมกอด...พรอดอุ่นไอ
คนเคยอยู่ใกล้...ไกลร้างลา

คนรักเรียงร้อย...ถ้อยเหตุผล
คนรักพูดจน...มิสนค่า
 คนรักให้เหตุ...เจตนา
คนรักเอ่ยว่า...เลิกลากัน

หนึ่งร้อยเหตุผล...คนจะไป
หนึ่งเหตุที่ให้...จากใจฝัน
หนึ่งคำสุดท้าย...คล้ายตื่นตัน
หนึ่งคำจากฉัน...นั้นรักเธอ

หทัยกาญจน์

<a href="http://www.youtube.com/v/qwcq_miI9xw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qwcq_miI9xw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รุ่งอรุณ]

คนจะจากอยากไปให้เหตุผล
ไม่แคล้วทนไม่ได้ใจมันถอย
สารพันสรรหาสาเหตุร้อย
ที่ฟังบ่อยเราไม่เข้าใจกัน

ร้อยเหตุผลคนจากปากเอื้อนเอ่ย
ธาตุแท้เผยออกมาช่างน่าขัน
แรกพานพบคบค้าจ๋าทุกวัน
ยามจากสั้นห้วนเน้นเค้นอารมณ์

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[พิมพ์วาส]

หมื่นคำล้ำ ถ้อยเหตุ ที่อ้างกล่าว
ทุกเรื่องราว ที่อ้าง เหตุผลถึง
ทุกถ้อยพจน์ ถ้อยคำ กล่าวคนึง
ถ้อยรำพึง ทุกคำ อยากจากจริง

ฟังคำพร่ำ ร้อยเหตุ แปดพันอย่าง
ทุกถ้อยขาน จะพาน จากน้องหญิง
ไหนพี่พร่ำ รักน้อง ด้วยใจจริง
ไหนจึงทิ้ง น้องไป เล่าพี่ยา

[กังวาน]

ร้อยเหตุผลคนจากอยากฝากไว้
เอาแต่ใจจับผิดคิดบ้างหนา
ต้องจูงมือทุกวันมันระอา
เสียเวลาโทรศัพท์กลับทุกวัน

ตอบคำถามมากมายหลายสาเหตุ
เฝ้าสังเกตุทุกเวลาแทบอาสัญ
กระเป๋านี่ใครซื้อให้ทำไมกัน
ไม้จิ้มฟันถึงเรือรบจบไม่ลง

ก่อนเป็นแฟนแสนแฟร์แม่ทูนหัว
พอลงตัวมังกรนี้ขี่โดยหงส์
ถ้าคบกันต่อไปคงไร้พงศ์
เธออย่างงนี่แค่เศษของเหตุเอง

[สุนันยา]

คนที่เคยรัก

คนที่ผูกพัน....ฝันร่วมใฝ่
คนที่จริงใจ...มั่นในฉัน
คนที่บอกรัก...ทักทุกวัน
คนที่มองกัน...พลันชื่นใจ

คนเคยเดินเคียง...เรียงกลางร่ม
คนเคยเอื้อมห่ม...พรมผ้าให้
คนเคยร่วมกอด...พรอดอุ่นไอ
คนเคยอยู่ใกล้...ไกลร้างลา

คนรักเรียงร้อย...ถ้อยเหตุผล
คนรักพูดจน...มิสนค่า
 คนรักให้เหตุ...เจตนา
คนรักเอ่ยว่า...เลิกลากัน

หนึ่งร้อยเหตุผล...คนจะไป
หนึ่งเหตุที่ให้...จากใจฝัน
หนึ่งคำสุดท้าย...คล้ายตื่นตัน
หนึ่งคำจากฉัน...นั้นรักเธอ

หทัยกาญจน์

คำว่ารัก หักทิ้ง ทุกสิ่งหาย
หมดสิ้นแล้วความหมาย เมื่อใจเผลอ
เขามีใครคอยอ้อน นอนปรนเปรอ
ที่เลิศเลอ เกินกว่า จึงลาไกล

อ้างสาเหตุนานา นำมากล่าว
ร้อยเรื่อราว มากมาน ที่ขานไข
เหตุผลหลัก ฉันนี้ ดีเกินไป
จึงมิอาจ เคียงใจ เพราะไม่ควร

อนิจารักแท้ แค่ลมปาก
เมื่อยามเบื่อ ตีจาก ไม่อยากหวน
ไยไม่รับ เล่าหนา ว่าเรรวน
คิดทิ้งทวน กลิ้งกลอก  เพื่อบอกลา

ร้อยเหตุผลค้นคำเพื่อนำเอย
สิ่งที่เคย เคียงเคล้า คราวก่อนหน้า
หรือไม่จำสักน้อย ถ้อยสัญญา
หมดราคาค่ารัก จำหักใจ...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

คนจะจากอยากไปให้เหตุผล
ไม่แคล้วทนไม่ได้ใจมันถอย
สารพันสรรหาสาเหตุร้อย
ที่ฟังบ่อยเราไม่เข้าใจกัน

ร้อยเหตุผลคนจากปากเอื้อนเอ่ย
ธาตุแท้เผยออกมาช่างน่าขัน
แรกพานพบคบค้าจ๋าทุกวัน
ยามจากสั้นห้วนเน้นเค้นอารมณ์

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

นิสัยเรา ยากที่เข้ากันได้
เป็นเหตุให้ เลิกร้าง อย่างสาสม
ช่างลึกลับ ซับซ้อน แบบซ่อนปม
ที่ทับถม เทถ่าย เมื่อหน่ายแล้ว

วันเวลา นานเนิ่น ทำเมินหมาง
คงเห็นนาง คนใหม่ ดูใสแจ๋ว
จึงอ้างเจต เหตุห่าง เพื่อวางแนว
เป็นเหมือนแก้ว ร้าวแยก จนแตกรอย..


"สุนันยา"

 

[สุนันยา]

ร้อยเหตุผลคนจากอยากฝากไว้
เอาแต่ใจจับผิดคิดบ้างหนา
ต้องจูงมือทุกวันมันระอา
เสียเวลาโทรศัพท์กลับทุกวัน

ตอบคำถามมากมายหลายสาเหตุ
เฝ้าสังเกตุทุกเวลาแทบอาสัญ
กระเป๋านี่ใครซื้อให้ทำไมกัน
ไม้จิ้มฟันถึงเรือรบจบไม่ลง

ก่อนเป็นแฟนแสนแฟร์แม่ทูนหัว
พอลงตัวมังกรนี้ขี่โดยหงส์
ถ้าคบกันต่อไปคงไร้พงศ์
เธออย่างงนี่แค่เศษของเหตุเอง

 "karnkai"

 
ฉันก็เป็น แบบนี้ แต่ทีแรก
เธอบอกว่า ไม่แปลก แหมช่างเก่ง
เรารักกัน เรื่องไหน ให้ละเลง
เธอบอกเจ๋ง แจกแจง ทุกแหล่งเปรย

รายงานหมด ปลดเปลื้อง ทุกเรื่องบอก
จำได้หรอก ท่าที วลีเผย
"ที่รักจ๋า"เรื่องใด ถามได้เลย
พี่ไม่เคยปกปิด สักนิดเดียว

พอเวลา ล่วงไป ใจแปรผัน
กลายเรื่องนี้ เรื่องนั้น อย่ายุ่งเกียว
ถามเพียงนิด โมโห ใหญ่โตเชียว
แท้เธอเลี้ยว ใจรัก พักที่ใด

ร้อยเหตุอ้าง วางกรอบ เป็นขอบปิด
ยื่นความผิด กลบเกลื่อน แบบเลื่อนไหล
เมื่อสิ้นรัก ใยเยื่อ ไม่เอื้อใจ
เหตุผลไหน ถูกหมด เพื่อปลดวาง..

"สุนันยา"

[amika29]

ฝื น ตั ว เ อ ง ก  ลั้ น น้ำ  ต า ไ ม่ ใ ห้  ริ น ร ด
เมื่อรักที่มันหมด ไม่มีเหลือพอจะได้
เหตุผลร้อยพัน สามคำสำคัญ เธอจะไป
ให้มีน้ำตาเพื่อรั้งไว้ มันจะได้อะไรขึ้นมา

วั น นี้. . .  เ มื่ อ รั ก ห ม ด ค ว า ม จ ำ เ ป็ น
ก็อย่าร้อง ให้เธอเห็นคงจะดีกว่า
ร้าวเพราะเธอไป ดีกว่าเสียใจที่เธอเห็นน้ำตา
จากกันตรงนี้ดีกว่า ให้เธอหันกลับมา
....เพราะสงสารกัน....

ร้ อ ย พั น เ ห ตุ ผ ล   กั บ ค น ห นึ่ ง ค น ที่ ห ม ด รั ก
สามคำที่เคยรู้จัก เมื่อวันนี้ไม่ได้เป็นของฉัน
จะสรรหามาทำไม พูดตรง ๆ ก็ได้แค่ไม่ต้องการมัน
ก็เท่านั้น จะอ้อมค้อมทำไมกัน..เสียเวลา

เ มื่ อ เ ธ อ ต้ อ ง ก า ร ไ ป   จ ะ ไ ม่ ข อ รั้ ง ไ ว้ ใ ห้ ใ จ เ จ็ บ
เมื่อความรักมันร้าวลึกเกินเก็บ จะไม่ขอไขว่ขว้า
เมื่อคนเคยรักมาหมดใจ...จะร้องทำไมให้เสียดายน้ำตา
เสียใจแค่นี้แล้วพอแล้วอย่าต้องเสียเวลา
..เพื่อฟังคำโกหกไร้ค่าอีกเลย

เอ-มิ-กา

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~รักหรือหลง~


สองสาแหรก แตกหัก รักผิดขั้ว
ต่างสมยอม มอมมัว ชั่วคืนหวาน
เมื่อเพลงบาป ฉาบท่วง ล่วงพ้นกาล
ต้องด่างพร้อย รอยมาร นานร่ำไป

รสอารมณ์ กลมกล่อม ย้อมจริต
ด้วยนิมิต ฤทธา คราหลงไหล   
จึงมองเห็น"ว่าเป็นรัก" ปักลงใจ
มิครวญใคร่ ใดงาม ตามครรลอง

เมื่อลมเล่ห์ เพพลัด ตัดสวาท     
ไร้อำนาจ แห่งรัก เป็นหลักคล้อง
จึงจบลง ตรงช้ำ น้ำตานอง
จึงร่ำร้อง ร่ำไร ใจร้าวราน

ด้วยทุกอย่าง วางอยู่ คู่เหตุผล
ใช่เพียงตน บนราก ฉากสังขาร
เมื่อเราหวัง เราปอง เราต้องการ
คนอีกล้าน ก็ใคร่ ไม่แพ้ตน

ของของเรา อยู่ไหนหนอ ก็ได้ชื่น
ของคนอื่น ฝืนไป ก็ไร้ผล
เขาบ่ซื่อ ยื้อไป ใครเล่าทน
เขาบ่สน ปล่อยไป ไม่ต้องฟัง

จิตสาแหรก แตกต่าง อ้างเหตุผล
ว่าสองคน ทนไป ก็ไร้หวัง
คนจะหัก หนักเบา..เราก็พัง
คนจะชัง ยังไง...ก็ไม่ดี

รอยทรงจำ ดำหม่น ในก้นบึ้ง
เพียงครั้งหนึ่ง ความผิด อย่าคิดหนี
ยกออกมา ปาทิ้ง แม่น้ำชี
จัดพื้นที่ เผื่อรัก ที่รักกัน

รักคือรัก บริสุทธิ์ ดุจผ้าขาว
เขียนเรื่องราว วางลง ด้วยคงมั่น
ใครร้างไป ใครช้ำ ไม่สำคัญ
ขอเรานั้น รักดี เต็มที่พอ


  ว่าไปเรื่อยเนาะ



บอม ซอง ดุ๊ก