ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Charlie]

ยังนึกถึง  ความซึ้งใจ  เคยไหวหวั่น
ครั้งเมื่อเรา  ผูกสัมพันธ์  ก็หวั่นไหว
อดีตรัก  ช่างหวานซึ้ง   ตรึงติดใจ
แม้ว่ากาล  จะผ่านไป  แต่ใจจำ

เธอกับฉัน  ในวันเก่า    เราเคยสุข
ต่างแนบซุก  ในอ้อมกอด  พรอดคำพร่ำ
ด้วยไฟรัก  ที่เข้ารุม  สุมเชื้อนำ
รักถลำ  เกินจะห้าม  ปล่อยตามจินต์

แต่บัดนนี้  ไม่มีแล้ว  แววรักนั้น
ความผูกพัน  ก็กลับคลาย  สลายสิ้น
ต่างแยกทาง ต่างทางตน  ไม่ยลยิน
เหลือเพียงรอย  ให้ถวิล  กลิ่นไอรัก

[บ้านริมโขง]

สู้ต่อเพื่อขอรัก

ด้วยยังคงอาลัยในอดีต
ตามมารีดอารมณ์ขมสลัก
ด้วยยังห่วงอาลัยไม่เลือนนัก
เกินที่จักหักห้ามหวามหวาดทรวง

ไม่โทษใครในแผลที่แลเห็น
คือแผลเป็นหัวใจไม่ลับล่วง
คือบทเรียนเขียนสวาทบาดแดดวง
คือหนึ่งท่วงทำนองผู้ลองรัก

ได้รับรู้หวานขม ตรมและเศร้า
ภายหน้าเจ้าคงตรองปองสมัคร
คงสุขุมนุ่มเนียนเพียรทายทัก
ไม่ลุปลักดินตมเพราะลมลวง

เธอกล้าแกร่งแรงฟื้นคืนมาแล้ว
ห้องหัวใจใสแววแคล้วห่วงหวง
ลุกขึ้นเดินสู้ใหม่ให้ฉ่ำทรวง
จริงหรือลวงไม่หวั่น..รู้ทันเกมส์

"บ้านริมโขง"

[♥หทัยกาญจน์♥]

สู้ต่อเพื่อขอรัก ด้วยยังคงอาลัยในอดีต ตามมารีดอารมณ์ขมสลัก ด้วยยังห่วงอาลัยไม่เลือนนัก เกินที่จักหักห้ามหวามหวาดทรวง ไม่โทษใครในแผลที่แลเห็น คือแผลเป็นหัวใจไม่ลับล่วง คือบทเรียนเขียนสวาทบาดแดดวง คือหนึ่งท่วงทำนองผู้ลองรัก ได้รับรู้หวานขม ตรมและเศร้า ภายหน้าเจ้าคงตรองปองสมัคร คงสุขุมนุ่มเนียนเพียรทายทัก ไม่ลุปลักดินตมเพราะลมลวง เธอกล้าแกร่งแรงฟื้นคืนมาแล้ว ห้องหัวใจใสแววแคล้วห่วงหวง ลุกขึ้นเดินสู้ใหม่ให้ฉ่ำทรวง จริงหรือลวงไม่หวั่น..รู้ทันเกม "บ้านริมโขง"

เฟื่องฝันฉันท์อักษร อันอดีตขีดเขียนเพียรอักษร สาดอารมณ์คมกลอนกานท์เกษม ส่งคิดถึงซึ้งจิตสนิทเปรม ป่านความรักถักอิ่มเอมไร้เกมคำ คิดเคืองโกรธโทษใคร(หรือ?)ในบาดแผล ผลาญดวงจิตพิศแท้พ่องามขำ เขียนสวาทปาดกระดาษวาดรักนำ นี้คือทำทาบรักถักท้อกลอน ก่อรสหวานกานท์ขมตรมตรอมเศร้า สุขสมเฝ้าเฟื่องฝันฉันท์อักษร ใส่บาทบทจรดจารสานวรรคตอน ติดลมล่วงบ่วงบ้านกลอนนอนมิลง รีบตื่นมาหาคำนำมาใส่ เสริมดวงใจจิตพี่เผลอไผลหลง ลุกยืนหยัดกวัดคำย้ำมั่งคง ความซื่อตรงซื่อสัตย์...ปัดไร้เกม หทัยกาญจน์

[Charlie]

ทิ้งอดีต  ที่ขื่นขม  ให้ตรมหาย
ทิ้งเรื่องร้าย  รักษาใจ  ให้เกษม
ทิ้งความฝัน ในวันเก่า  ลวงเราเปรม
เคยอิ่มเอม  หรืออ่อนล้า  คว้าทิ้งไป

ไม่โทษใคร  ที่ไหนหรอก  บอกคิดผิด
เพราะถูกฤทธ์  รักที่ลวง  ทรวงล้นไหล
ฝากบทเรียน  เจียนจะตาย  อย่าหมายใจ
หากมีรัก   ครั้งใหม้   ต้องจดจำ

หวานหรือขม  ตรมหรือเศร้า  เรารับรู้
ได้เคยอยู่  ได้เคยชิม  จนอิ่มหนำ
แต่ชีวิต  ที่ผิดพลาด  อาจเพราะกรรม
ได้เคยทำ  หรือไฉน   แต่ใดมา

เหมือนกล้าแกร่ง  เรี่ยวแรงฟื้น  คืนชีวิต
เลิกยึดติด  อดีตรัก   หักโหยหา
ไม่ใฝ่ฝัน  พิศวาส   ปาดน้ำตา
จากใบหน้า  แล้วยิ้มฝืน  ขื่นซ่อนทรวง

อดีตรัก  หรืออักษร  กลอนหลอนหลอก
ให้ช้ำชอก  ในอุรา  พาห่วงหวง
ไม่กลับซึ้ง  ถึงความหมาย  ที่คล้ายลวง
ไม่ปล่อยใจ  ให้ยึดหน่วง  คอยทวงตาม

ความคิดโกรธ  หรือโทษใคร  คงไม่เหมาะ
เขาจะเยาะ  เขาจะเย้า  เขาจะหยาม
วุ่นอาฆาต  วาดแต่เคือง  เว้นเรื่องงาม
ปล่อยบทรัก  ปักบทความ  ไปตามกาล

อันรสหวาน  อันซ่านไหว   ซึ่งใจหวิว
ก็เลิกหิว  เลิกกระหาย   ไมหมายหาญ
ขอลาจร   ตอนตัดใจ   ใช่ประจาน
พ้นจากบ่วง  ล่วงจากบ้าน  คร้านบ้าบอ

ไม่หารัก  หมักสู่ใจ    จำไว้คิด
ใช้ชีวิต    อิสระ   จะไม่ย่อ
ต่อคำคน  บนความลวง  บ่วงผูกคอ
ก้าวไปต่อ  ทิ้งความหลัง  แล้วฝังลืม.

[บ้านริมโขง]

ปากกับใจไม่ตรงกันนั้นเห็นชัด
ต่างคอยขัดจัดเสนอว่าเธอปลื้ม
หรือบางคราใจไม่สนแต่ทนยืม
ปากด่ำดื่มเจรจาฝากอารมณ์

เหมือนยังอยู่อย่างอยากปากกับจิต
ต่างคอยผลิตคำอ้างวางเสียงขรม
ว่าไม่เอา..ไม่สน..แต่บ่นพรหม
อยากจะมีคู่สม..ก่อนตรมตาย

แหงนมองจันทร์ขอจันทร์..ให้ฉันบ้าง
เหม่อมองทางคอยจ้องสุดปองหมาย
คืนเดือนมืดมองดาวอันพราวพราย
จิตก็คล้ายบนบานหวานกับดาว

นี่แหละหนาใจนางระหว่างนี้
เจอหัวเลี้ยวเปลี่ยวฤดี..ที่เหน็บหนาว
สะดุ้งไหวใบไม้หล่นปนระนาว
อกรวดร้าว..อาจถึงคราว เราร่วงลา

เถอะ..อย่าแกล้ง แปลงรักหม่น
เพียงรักคนหนึ่งในใจใฝ่หา
ร่วมเริงรื่นชื่นฉ่ำพร่ำวาจา
เธอจ๊ะจ๋า..ออดอ้อน..คู่นอนเคียง..

ร่วมฟังลม หายใจไพรกระซิบ
ชื่นชี้ชม ลมระยิบหยิบน้ำเสียง
ระร่ำระลัก จากปากฝากสำเนียง
กอดองค์เอียง เอื้อนออด..สอดลีลา.

"บ้านริมโขง"

[navee]

สมัยเรียนแอบรักสาวอักษร
ถึงกับนอนหลับเพ้อละเมอหา
หนุ่มสถาปัตย์มอบใจให้ขวัญตา
อยากเห็นหน้าทุกวันชื่นฉ่ำใจ

ต่างคณะแต่ชอบขอมอบรัก
อยากทายทักพูดคุยอยากเคียงใกล้
สเก็ตภาพคนงามตามเก็บไว้
หนุ่มสถาปัตย์มอบใจให้เธอครอง

คนพูดน้อยขี้อายไม่กล้าเอ่ย
อยากเปิดเผยหัวใจให้แกะกล่อง
เธอผ่านหน้าคณะก็แค่มอง
ไม่กล้าจ้องหลบเจ้าข้างเสาไฟ

จากวันนั้นหลายปีที่เรียนจบ
ไม่เคยพบหน้าเจ้าสาวแก้มใส
อดีตรักงดงามยังฝังใจ
เราคงไม่เจอกันอีกแล้วเธอ