ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“เป็นฉันได้ไหม”

เห็นเธอร้าว ระทม ขมในจิต
ขอโทษใน ความผิด ทึ่คิดเหนี่ยว
ด้วยอ่อนไหว อารมณ์ ตรมแท้เชียว
ขอเป็นเสี้ยว ชีวิต ผูกติดตาม

เพียงอยากรู้ ความนัย ไยเธอเศร้า
ฉันเพียรเฝ้า อยู่คอย  ส่งถ้อยถาม
เป็นเพื่อนคลาย ความเหงา คราวลุกลาม
ซับน้ำตา เมื่อยาม รินหลั่งนอง

"จะได้ไหม" คำนี้ ที่เคยกล่าว
เป็นเรื่องราว ทำให้ ดวงใจหมอง
เธอปวดร้าว ฉันได้ เพียงแค่มอง
อยากประคอง ปลอบปลุก คราทุกข์ตรม

"จะได้ไหม" ให้เป็นฉัน ในวันนี้
มาแทนที่ ระบาย คลายขื่นขม
ให้เป็นคน รองรับ กับอารมณ์
ความระทม ถมทับ แบ่งรับมา

ไม่ต้องรอ “เมื่อไหร่”จะหายเศร้า
ฉันจะเฝ้า เว้าวอน อ้อนภาษา
ส่งลำนำ หวานซึ้ง ที่ตรึงตรา
ปลอบขวัญด้วย อักขรา ภาษาใจ

นับจากนี้ จะดูแล แคร์เสมอ
จนกว่าเธอ แน่นหนัก ตั้งหลักใหม่
จนกว่าเธอ มีใครอื่น ชื่นหทัย
ฉันจะเป็น ฝ่ายไป ให้พ้นทาง....


"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

<a href="http://www.youtube.com/v/6T7L3r26EvA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/6T7L3r26EvA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

บทเพลง เป็นฉันได้ไหม
ขับร้อง สุนันยา

เป็นฉันได้ไหม
ยลยินเพลง บรรเลงขับ ขานกล่อมจิต
ใจพินิจ เพ้อพร่ำ ลำนำหวน
เพลง"เป็นฉันได้ไหม" ใคร่ฟังทวน
เจ็บรัญจวน จิตร้าว รานระทม
จากใจ หทัยกาญจน์

[สุนันยา]

เป็นบทกลอน ปลอบใจ มอบใครหนึ่ง
เคยอ่านกานท์ รำพึง ซึ่งสุดขม
จึงกรองกลั่น สานรอย ทุกถ้อยตรม
หวังลบรอย ระทม ที่ถมทับ

จากลำนำ คำวอน ทุกตอนเศร้า
เป็นเพลงเคล้า จากใจ ให้สดับ
แม้ไม่หวาน สำเนียง เสียงร้องรับ
ทุกถ้อยจับ จากจินต์ ด้วยยินดี

ยอมเป็นที่ ระบาย เพื่อคลายหม่น
ยามทุกข์ทน อยู่คอย ไม่ถอยหนี
จะแบ่งปัน หนาวเหน็บ เจ็บที่มี
ขอเป็นที่รองรับ ช่วยซับมาน..
********
ขอบคุณน้อง ดวงใจ สานใยเอื้อ
ที่จุนเจือ บทเพลง บรรเลงขาน
ซาบซึ้งทรวง พี่ยา หทัยกาญจน์
ขอบคุณผ่าน กานท์กวี ...พี่ซึ้งจัง..
 

"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

<a href="http://www.youtube.com/v/6T7L3r26EvA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/6T7L3r26EvA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

บทเพลง เป็นฉันได้ไหม
ขับร้อง สุนันยา

ขอบคุณน้อง ดวงใจ สานใยเอื้อ
ที่จุนเจือ บทเพลง บรรเลงขาน
ซาบซึ้งทรวง พี่ยา หทัยกาญจน์
ขอบคุณผ่าน กานท์กวี ...พี่ซึ้งจัง..
สุนันยา

เป็นฉันได้ไหม
เพียงขอบคุณ การุญ อุ่นคำหวาน
ร้อยกลกานท์ ก่อร่ำ นำความหวัง
เพลงบรรเลง "เป็นฉันได้ไหม" คือพลัง
เสียงสวรค์ สร้างมนต์ขลัง ยังก้าวไป

ขอ"เป็นฉัน ได้ไหม " ยังขับกล่อม
จิตที่ตรอม ตรมรัก ปักฝันใฝ่
สร้างความหวัง พลังรัก ทักเติมใจ
ให้ก้าวไป เป็นฉัน นั้นสักวัน

หทัยกาญจน์

[สุนันยา]

ขอ.เป็นฉัน ได้ไหม? ในคำถาม
เป็นเนื้อความ นานปี ที่เสกสรรค์
ไม่เคยมี คำตอบ ที่มอบกัน
ถ้อยรำพัน นี้คง ไม่ตรงใจ

จึงเป็นเพียง บทกลอน สะท้อนจิต
ย้ำรอยปิด ระทม ถาถมใส่
เนิ่นนานแล้ว ตอนนี้ อาจมีใคร
ช่วยล้างคราบ แผลใน หทัยตรม...

"สุนันยา"

[dekdek]

อ่านแล้วชอบมากๆเลย ครับ
มาใหม่ ชอบอ่านแต่งกลอนไม่เป็น ผมขออ่านอย่างเดียว นะครับ   

[พิมพ์วาส]

หทัยตรมหม่นหมองฤาร่ำไห้
อย่าอาลัยหวันไหว,ร่ำขื่นขม
อย่าหม่นหมองเศร้าใจอย่าได้ตรม
แม้จะหม่นหมองใจอาลัยลา

ขอเป็นใครคนหนึ่งที่ร่ำขอ
จะพนอเฝ้าเคลียคลอเคียงเธอหนา
จะมิปดแม้เพียงถ้อยวาจา
ฝากอักษรามาลีร้อยใจเธอ

ว๊าวๆๆ ขอบคุณพี่หทัยญกาจน์ มากๆค่ะ ชอบเพลงพี่สุนันยา จริงๆเลยค่ะ
ขอฟังสักสิบรอบนะค่ะ (ทุกเพลงเลย)

จิ๊กกริ๊ววววว

[rit sriduang]

ไม่ได้ต่อกลอนนะ แต่ขอแจมหน่อย
งานเก่าๆ สมัยปี 51

ถาม
จะยอมแก่พร้อมกันกับฉันไหม
จะยอมให้จูงมือเธอหรือเปล่า
วันเส้นผมขาวออกสีดอกเลา
วันที่ถือไม้เท้าก้าวช้าช้า

ความงดงามเธอเหมือนไม่เลือนหาย
แม้แรงกายเริ่มถอยมีรอยฝ้า
มีริ้วรอยมิหมายเราเฒ่าชรา
แต่หมายว่ากี่ปีเรามีกัน

ถ้าเหนื่อยอ่อนนอนพักแนบตักหนุน
เธออบอุ่นบ้างไหมเมื่อใกล้ฉัน
มองเธอหลับทุกคืนยิ่งตื้นตัน
คนนี้หรือฝ่าฟันกับฉันมา

จะเดินกับฉันไหมถึงปลายโลก
หากความโศกซ่อนขวางอยู่ข้างหน้า
หลงลืมเดือนเลือนวันและเวลา
ดูราวว่าพบกันแค่วันวาน

กุหลาบแดงแห้งกรอบในครอบแก้ว
คงนานแล้วเจ้าเอยที่เคยหวาน
เรารวมกันคนละครึ่งหนึ่งวิญญาณ
มาเนิ่นนานนักแล้วนะแก้วตา….

๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑

[สุนันยา]

อ่านแล้วชอบมากๆเลย ครับ
มาใหม่ ชอบอ่านแต่งกลอนไม่เป็น ผมขออ่านอย่างเดียว นะครับ   

************
ขอบคุณ ค่ะ
ลองหัดเขียนซีคะ...จะได้เขียนเป็น
สักวัน อาจจะได้ต่อกลอนกัน นะคะ....

[บ้านริมโขง]

เธอคือ..สุนันยา

เหมือนเธอหมายคลายเศร้าเขาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งรำพันวันหม่นหมาง
คนที่ซึ่งแพ้พ่ายคล้ายหมดทาง
คนที่ถอดรักวางแผ่กลางดิน

หวังวางรักลงไปให้คนย่ำ
เหยียบจนหนำเพราะใครไม่ถวิล
ชอกช้ำนักโดนผลักหักชีวิน
เธอกลับยินดีนักให้พักพิง

พร้อมวอนขอความเจ็บที่เหน็บนี้
ให้เธอมีส่วนรับกับถูกหญิง
ผู้ลวงล่อก่อกรรมทำหลอกลิง
ปล่อยทอดทิ้งให้ตรมระทมทรวง

ขอวอนเช่น..เป็นฉัน..นั้นได้ไหม
มาเป็นผู้ทุกข์ใจในห่วงหวง
มาแทนเขาผู้เศร้าเหงาแดดวง
น้ำใจเธอดุจห้วงมหรรณพ

ฟังเพลงเธอหลายครั้งยังสะท้อน
หลายบทตอนวอนหัวใจให้สยบ
ทุกข์ของตนมากมีที่ได้พบ
ยังเก็บกลบลบทิ้งวิ่งช่วยคน

ประเสริฐล้ำน้ำใจหาใครเท่า
ฉันคอยเฝ้าชื่นชมไร้ตรมหม่น
ศรัทธาในใสซื่อคือกมล
ผู้เยี่ยมยลคนงาม..นามสุนันยา.

"บ้านริมโขง"

[yaguza]

เห็นใครเขา รักกัน แต่ฉันเศร้า
รู้สึกเหงา เหลือเกิน เดินก้มหน้า
ไม่อยากให้ ใครพบ หลบสายตา
อนิจจา รักคุด สุดระทม

เดินสะปะ สะเปะ เตะกระป๋อง
หมามันมอง หน้าเรา เห่าเสียงขร่ม
วิ่งไล่ฟัด โกยแน่บ แทบเป็นลม
ฟันคมคม กัดก้น จนเป็นรอย


.........ยากูซ่า.........

[สุนันยา]

หทัยตรมหม่นหมองฤาร่ำไห้
อย่าอาลัยหวันไหว,ร่ำขื่นขม
อย่าหม่นหมองเศร้าใจอย่าได้ตรม
แม้จะหม่นหมองใจอาลัยลา

ขอเป็นใครคนหนึ่งที่ร่ำขอ
จะพนอเฝ้าเคลียคลอเคียงเธอหนา
จะมิปดแม้เพียงถ้อยวาจา
ฝากอักษรามาลีร้อยใจเธอ

ว๊าวๆๆ ขอบคุณพี่หทัยญกาจน์ มากๆค่ะ ชอบเพลงพี่สุนันยา จริงๆเลยค่ะ
ขอฟังสักสิบรอบนะค่ะ (ทุกเพลงเลย)

จิ๊กกริ๊ววววว

เธอเป็นได้ ดั่งใจ ปรารถนา
ทุกถ้อยหวาน หว่านมาซึ้งเสมอ
เป็นสาลม พรมไหว คราได้เจอ
ที่เสนอ ซับทรวง ห้วงระทม

ให้เธอเป็น น้ำใส ไหลเย็นชุ่ม
ขับร้อรุ่ม ออกห่าง เส้นทางสม
เป็นแสงดาว พร่างพราย คลายระทม
มอบภิรมย์ กล่อมขวัญ ทุกวันคืน...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ไม่ได้ต่อกลอนนะ แต่ขอแจมหน่อย
งานเก่าๆ สมัยปี 51

ถาม
จะยอมแก่พร้อมกันกับฉันไหม
จะยอมให้จูงมือเธอหรือเปล่า
วันเส้นผมขาวออกสีดอกเลา
วันที่ถือไม้เท้าก้าวช้าช้า

ความงดงามเธอเหมือนไม่เลือนหาย
แม้แรงกายเริ่มถอยมีรอยฝ้า
มีริ้วรอยมิหมายเราเฒ่าชรา
แต่หมายว่ากี่ปีเรามีกัน

ถ้าเหนื่อยอ่อนนอนพักแนบตักหนุน
เธออบอุ่นบ้างไหมเมื่อใกล้ฉัน
มองเธอหลับทุกคืนยิ่งตื้นตัน
คนนี้หรือฝ่าฟันกับฉันมา

จะเดินกับฉันไหมถึงปลายโลก
หากความโศกซ่อนขวางอยู่ข้างหน้า
หลงลืมเดือนเลือนวันและเวลา
ดูราวว่าพบกันแค่วันวาน

กุหลาบแดงแห้งกรอบในครอบแก้ว
คงนานแล้วเจ้าเอยที่เคยหวาน
เรารวมกันคนละครึ่งหนึ่งวิญญาณ
มาเนิ่นนานนักแล้วนะแก้วตา….

๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑


"rit sriduang"


ทุก ถ้อยความ จำจด ไม่ปลดปล่อย
ทุก คราวคอย เตือนย้ำ คำห่วงหา
ทุก วันคืน ชื่นรับ แม้นหลับตา
ทุก เวลา เสมอมั่น ไม่ผันแปร

วัน จะเคลื่อน เดือนคล้อย ยังคอยอยู่
วัน เลื่อนลา รับรู้ เป็นคู่แท้
วัน ไหนอื่น ยื่นรับ ซับดวงแด
วัน นี้คือ รักแน่ ไม่แพ้วาง

มี เธอเคียง ชิดใกล้ ข้างใจฉัน
มี เพียงหนึ่ง เท่านั้น ร่วมสรรสร้าง
มี เราสอง ครองกมล บนเส้นทาง
มี สิ่งขวาง ใดกั้น ไม่หวั่นเลย

รัก เป็นเหมือน กำแพง ทีแข็งครอบ
รัก เป็นดั่ง รั้วรอบ มีกรอบเผย
รัก เป็นแสง สว่าง เช่นย่างเคย
รัก เจ้าเอย มากล้น ยากค้นความ...

“สุนันยา”
 

[สุนันยา]

เธอคือ..สุนันยา

เหมือนเธอหมายคลายเศร้าเขาคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งรำพันวันหม่นหมาง
คนที่ซึ่งแพ้พ่ายคล้ายหมดทาง
คนที่ถอดรักวางแผ่กลางดิน

หวังวางรักลงไปให้คนย่ำ
เหยียบจนหนำเพราะใครไม่ถวิล
ชอกช้ำนักโดนผลักหักชีวิน
เธอกลับยินดีนักให้พักพิง

พร้อมวอนขอความเจ็บที่เหน็บนี้
ให้เธอมีส่วนรับกับถูกหญิง
ผู้ลวงล่อก่อกรรมทำหลอกลิง
ปล่อยทอดทิ้งให้ตรมระทมทรวง

ขอวอนเช่น..เป็นฉัน..นั้นได้ไหม
มาเป็นผู้ทุกข์ใจในห่วงหวง
มาแทนเขาผู้เศร้าเหงาแดดวง
น้ำใจเธอดุจห้วงมหรรณพ

ฟังเพลงเธอหลายครั้งยังสะท้อน
หลายบทตอนวอนหัวใจให้สยบ
ทุกข์ของตนมากมีที่ได้พบ
ยังเก็บกลบลบทิ้งวิ่งช่วยคน

ประเสริฐล้ำน้ำใจหาใครเท่า
ฉันคอยเฝ้าชื่นชมไร้ตรมหม่น
ศรัทธาในใสซื่อคือกมล
ผู้เยี่ยมยลคนงาม..นามสุนันยา.

"บ้านริมโขง"

นานแค่ไหน ใจนี้ ที่คอยถาม
เฝ้าติดตาม ทุกช่วง ด้วยห่วงหา
วลีร้อย ถ้อยกานท์ ดังผ่านมา
แม้นเวลา ล่วงลับ คอยนับวัน

ป่านฉะนี้ คงพบ ประสบชื่น
มีคนยื่น ส่งถ้อย  คอยกล่อมขวัญ
จึงไร้ซึ่ง คำตอบ ส่งมอบกัน
จงสุขสันต์ เถิดหนา ยอดยาใจ

ฉันจะยัง คงเวียน เฝ้าเพียรอยู่
คอยแอบดู เขารื่น ยิ้มชื่นใส
 ฉันก็พลอย เอมอิ่ม เปรมปริ่มใน
ห้วงฤทัย เริงร่า เพราะว่ารัก

หากวันใด โศกซับ กลับสนอง
คอยประคอง ดวงใจ มิไสผลัก
จะได้ไหม เป็นฉัน ที่มั่นภักดิ์
สายใยทัก ทอถาม ด้วยคำเดิม

ย้อนฟังบท เพลงขาน ทั้งกานท์ร้อย
ทุกเนื้อถ้อย จากใจ ไร้ใดเสริม
คือความหมาย สะท้อนมีอ้อนเติม
ตั้งแต่เริ่ม ถึงท้ายสุด หยุดที่เธอ...
 

“สุนันยา”

[สุนันยา]

เห็นใครเขา รักกัน แต่ฉันเศร้า
รู้สึกเหงา เหลือเกิน เดินก้มหน้า
ไม่อยากให้ ใครพบ หลบสายตา
อนิจจา รักคุด สุดระทม

เดินสะปะ สะเปะ เตะกระป๋อง
หมามันมอง หน้าเรา เห่าเสียงขร่ม
วิ่งไล่ฟัด โกยแน่บ แทบเป็นลม
ฟันคมคม กัดก้น จนเป็นรอย


.........ยากูซ่า.........

ถือว่ายัง โชคดี สีขาไล่
ไม่เช่นนั้น คงได้ ปวดใจหงอย
แม้ สี่ขา ไม่มอง คงต้องคอย
รดน้ำมนตร์ สักหน่อย ล้างรอย(ซวย)...ขอโทษนะคะ กลอนพาไปค่ะไม่เจตนาหยาบคาย

อย่าอิจฉา ใครที่ เขามีรัก
รอสักพัก ยากูซ่า น่าถูกหวย
เงินก็มี รักก็มา พาอำนวย
รมย์ระรวย รินรื่น คงชื่นทรวง...


"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

ขอมอบรักดวงใจห่วงห้องนี้
เป็นดวงที่คร่ำครวญแลหวนหา
พูดแต่พร่ำว่ารักเพ้อพรรณนา
แลคิดว่าแต่เธอคงเข้าใจ

ด้วยหมายปองนิรันดร์ห้องความรัก
ด้วยใจภักดิ์เสมออย่าผลักไส
วาจาคล้อยจากใจด้วยห้องใด
อย่าหมองไหม้เฝ้าวอนเธอนิจนิรันดร์

มาแล๊วววว..

[สุนันยา]

ขอรับรัก จากใจ น้องพิมพ์วาส
ผูที่ประกาศ ให้มา ปานว่าฝัน
โอ้น้องเอย อยู่เคียง เพียงสัมพันธ์
ร่วมสร้างสรรค์ สองเรา คราวร้อยกานท์

ด้วยดวงใจ รักมั่น  ในงานเขียน
หมั่นแวะเวียนเสมอ เธอช่วยสาน
อักษรศิลป์ ภาษา จินตนาการ
คือผลงาน ในรัก สลักตรึง

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

เธอคนนั้น    ..น่ารักจริง...      แอบหึงหวง
อยากจะควง  ...คนต่อกลอน... เพราะปากหวาน
พร่ำเพ้อว่า    ..รักที่สุด...         เกินกล่าวมา
ใครกล่าวหา    ... ไม่ได้โม้ ...   พูดจริงจริง

[สุนันยา]

หึงหวงใคร กันจ๊ะ น้องคนดี
อย่าหวงพี่ เลยนะ แม่ยอดหญิง
พี่ยังไม่ เบนเบี่ยง แบบเลี่ยงอิง
ขอท้วงติงหน่อยหนู..ยังคู่ชาย

"สุนันยา"

[สุนันยา]

เป็น-เพียงกาลผ่านห้วง.................เวลา
คน-หนึ่ง ปานชะตา......................บ่งชี้
สุด-จะกล่าวใดพา........................แปรเปลี่ยน
ท้าย-หนึ่งเพียงเธอนี้.....................หมดทั้งดวงใจ

เคียง-ไปมิห่างร้าง........................เลือนหาย
ใจ-ห่วงหวงมิวาย..........................จับจ้อง
ของ-ใครย่อมกลัวหาย...................ถูกแย่ง
เธอ-ไม่คิดเกี่ยวข้อง......................อื่นให้จาบัลย์

ตราบ-วันผันล่วงพ้น.......................นานเนา
ฉัน-มั่นเพียงสองเรา.......................ร่วมสร้าง
สิ้น-คำพร่ำลวงเขลา.......................ใครก่อ
ลม-รักมอบ บ่ร้าง...........................เปลี่ยนถ้อยแปรผัน...๚๛

"สุนันยา"

แบบว่า อยากเขียนโคลงค่ะ
ไม่รู้ จะวาง ตรงไหนดี ก็ เลย นำมาวาง ตรงนี้
ไม่ว่ากันนะคะ...