ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

มีใครเหงาเศร้าใจไหมเพื่อนๆ
เงยมองเดือนแหงนมองจันทร์มันก็เหงา
เข้าชมรมไหนๆเขาไม่เอา
เพราะว่าเรา...เศร้าและเศร้า...เหงาสิ้นดี

คุยกับหมาเล่นกับหมามันก็กัด
เห่าเราแหลกเหมือนเคืองขัดต้องหลีกหนี
นึกน้อยใจหรือว่าเรามันอัปรีย์
จึงไม่มีใครเขาเข้าใจเลย

มาเถิดหนาใครเศร้าเหงาเช่นกัน
เชิญระบายรำพันอย่างเปิดเผย
ตามกระทู้ตั้งไว้ให้เสบย
ใต้ศาลาฯนี้เอยจะรับฟัง

[ภู กวินท์]

ในศาลาสงบใช่หลบฝน
แต่หลบคนบนเนินเกินจะหวัง
หลบคนที่ไม่รักเขามักชัง
จึงมานั่งพร่ำบ่น, เหมือนคนบ้า

ใต้หลังคาคนเศร้าเหงาไหมเอ่ย
เหมือนละเลยเคยหายความหมายพร่า
จำนงรักปักจิตผิดอุรา
โหดร้ายกว่ายืนนิ่ง, ยิ่งเลอะเลือน

แวะหลบความหมองหม่นปนสะอื้น
แสนกล้ำกลืนขื่นขับไปกับเพื่อน
ใต้ศาลาคนเหงายังเฝ้าเยือน
มันกลาดเกลื่อนเต็มหน้า, น้ำตาเรา!

....................

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

ข อ  อ ยู่ ศ า ล า ห ลั ง นี้ ด้ ว ย  ค น

หากศาลาหลังนี้...เป็นที่...พักใจของคนเศร้า
คงมีคนเหงา...หงอยเงียบงัน...นั้นมากหน้า
เพราะความรัก...ที่เลิกร้างห่างกันไกล...ไม่พบพา
จนความเหงาล้นอุรา....กลายเป็นความเศร้าที่ล้นทรวง

เพียงขอแค่...ให้ฉันอาศัยร่วมชายคาด้วย
ฉันจะคอยช่วย...เช็ดถูอยู่อย่างห่วง
จะคอยเป็นเพื่อน...เตือนใจยามโดยลวง
จะเป็นคู่ควง...คู่คนเศร้าเหงารักตลอดไป

หทัยกาญจน์

[...สียะตรา..]

......ไม่ได้เหงา..เพราะไปที่ไหน...ใครใครก็รัก

...หมูหมาภักดิ์..ด้วยกายยุพิน....นั้นกลิ่นหอม

...เพ็ดดีกรี...ทวีฉม..น่าดมดอม

...สยบยอม..มิหันเห..จากเทวี......



......รัก..ดูแล...ด้วยหัวใจ....น้องหมา...น้องแมว....อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่..คน...เพียงชีวิตเดียว....ใน๒๔ช.ม...ไม่มีคำว่าเหงาค่ะ....ยืนยัน.. ...เขียนเรื่องสั้นแนวไดอะรี่ไว้เรื่องหนึ่งค่ะ..เป็นการมองชีวิตผ่านสายตาของ..น้องหมาชื่อวันเพ็น....ทำให้รู้สึกว่า..สิ่งมีชีวิตสายพันธ์อื่น..ที่เรียกว่า..มนุษย์...ยาก..ที่จะเข้าใจ...

[กังวาน]

สียะตรามีหมาแมวแล้วไม่สน
ศาลาคนเศร้าจิตคิดหน่ายหนี
วันหนึ่งหมาแมวพรากจากคนดี
เธอจะมีน้ำตาไว้ทำไมกัน

หัวใจต่อหัวใจย่อมใสกว่า
แมวกับหมาคลายเหงาไม่เท่าฉัน
มันตุกติกกระดิกหางหวังรางวัล
ให้ไม่ทันมันก็เห่าเอากับเธอ

แต่ตัวฉันตรงนี้มีเนื้อหนัง
เป็นผู้ฟังดีพร้อมยอมเสมอ
ประคับประคองใจไม่เผลอเรอ
ข้อเสนอคือคลายเหงา....ไม่เห่าเอย

[Charlie]

นึกถึงกลอน    แต่ก่อนนี้  ที่นึกหา
คือศาลาคนเศร้า   อันเหงาหงอย
เขียนกลอนส่ง  ทางจดหมาย  คล้ายต้องคอย
มีไม่น้อย  ที่เขียนไป  แล้วหายเลย

บ้างได้ลง  บทกวี  ลงที่อยู่
ให้โลกรู้  ว่ามีข้า  สง่าเผย
มีผู้อ่าน  ที่หลงกล  กลอนภิเปรย
ถึงเอื้อนเอ่ย  ร่อนจม.  ขอเป็นแฟน

ณ ศาลาคนเศร้า  อันเหงาหงอย
มีผู้คนรอคอยนับแสนแสน
ทั้งออกตกเหนือและใต้ขอบชายแดน
ต่างเหนียวแน่นคอยติดตามถามแผงรอ

ด้วยกลอนรักกลอนอกหักและกลอนเศร้า
ส่วนของเราแปลกกว่าเขากลอนหัวร่อ
ชื่อ"กรุงเทพวันนี้"คงดีพอ
คนต้นตอมิได้อ่านพาลพลาดไป

ต้นฉบับก็ทำหายมิได้อ่าน
เขาลงผ่านมิได้ซื้อติดมือไว้
มีผู้ได้อ่านกลอนเราเขาชอบใจ
เขียนจดหมายทันใดส่งให้เรา

ว่าชอบอกชอบใจเป็นนักหนา
กลอนเฮฮาท่ามกลางป่าของคนเหงา
อยากรู้จักมักจี่ดีไม่เบา
อันตัวเขาจดหมายรักร่อนทักทาย

ทุกวันนี้มีลูกสี่มีหลานสาม
เหตุลุกลามที่ปรากฏเพราะจดหมาย
เลยได้แฟนให้ควงแขนแสนสบาย
จนสุดท้ายนับรวมได้สี่ห้าคน
 

[ดอกกระเจียว]

จากอาจารย์จะเด็ดมาเจ็ดปี
ทั้งเพื่อนพี่มากมายจำหายหน
พี่อิงอร-ป้าหิ่งห้อยนับร้อยคน
เคยเวียนวนจดหมายไม่คลาดคลา

คิดถึงน้องมาลัย...ใจดี
จดหมายมาหาพี่มิลืมหนา
ทั้งคุณโอ่ง-อีกหลายคุณกรุณา
แต่กลับกลายเป็นว่าผมนี้ลืม

ยังชื่่อเก่าคนเก่าดอกกระเจียว
แต่หนังหน้าเริ่มเหี่่ยวชักไม่ปลื้ม
เข้าวงการไอ-ที เงินหยิบยืม
ไร้เศร้าซึมถอยคอมฯ ซ้อมประจำ

ไม่ได้ส่งงานไปนานผ่านศาลาฯ
การต้องรอเวลาไม่อิ่มหนำ
เท่าละเลงรสชาดสังวาสคำ
เหมือนลุยร่ำรำพันทุกวันคืน

ส่งหนังสือปีหนึ่่งได้ลงหน
แต่ความดังยังคงทนไม่เป็นอื่่น
ทั้งตำบลรู้จักเรามาล้อมยืน
ทำหน้าชื่นถึงบ้านก็นานมา

ในสังคมนักกลอนไม่นอนเปล่า
สักวันเล่าจะหันเหให้หวนหา
ขอสักคำเพื่อนเอ๋ยเคยเมตตา
ทักทายกันบ้างหนา...อย่าหมางเมิน


ดอกกระเจียว