....เพียงกระซิบเบาเบาที่ข้างหู
...........สัมผัสดูใจแต้นสุดเฉลย
..................มิมีคำพูดร่ำอภิเปรย
..........ที่ชิดเชยเท่ากระซิบจากดวงมาร
..........ราตรีแล้วลมกระซิบมาเตือนกล่าว
.........ช่างเหน็บหนาวรออรุณยามอุษา
..........อยู่กลางพงเขาไพรเขาพนา
..กระซิบมาเสียงเศร้าเร้าคร่ำครวญ
ลมเย็นเย็นกระซิบมาพาครวญคร่ำ
...........ยามดึกค่ำลมเย็นพาใจหวน
...............ลมพัดมาฤทัยเต้นพาเรรวน
................ดั่งลมสวนหวนไปผ่านกายา
.......................ยามรุ่งเช้าทิวาสุรีย์ขึ้น
.......ความมัวมึนเสียงกระซิบไปแล้วหนา
...........นั่งน้ำตกยินกระซิบจากธารา
..........ที่เรียกร่าร่ำร้องให้หวนฟัง
......นั่งคร่ำครวญที่ริมผาฝั่งน้ำตก
................เฝ้าดูนกปักษาถลาหลัง
........................ยินซิบส-ดับดูมิชิงชัง
................ดูความหลังย้อยไปแต่ก่อนมา
....................ก่อนนั้นหนาตัวเราเคยมีคู่
................คอยเฝ้าดูปกป้องคอยรักษา
..........ช่างสุขสันต์มิมีคำร่ำพรรณา
..เดี๋ยวนี้หนาเราโดนทิ้งอยู่คนเดียว
