ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ผิดเพราะรัก"

ไม่เคยรู้ มาก่อนขอวอนกล่าว
ว่าถึงคราวเราสองต้องเปลี่ยนผัน
ของคำพูดเพียงนิดผิดใจกัน
กลายเป็นวันสิ้นสุดหยุดพบพา

ยอบรับว่าเผลอไป...ไม่ทันคิด
จึงทำผิด พลาดพลั้ง ดังก่อนหน้า
ด้วยน้อยใจ เธอย้ำ ทำเฉยชา
ในอุรา ปวดร้าว เศร้าเหลือเกิน

อยากบอกว่า ขอโทษ เธอสักครั้ง
โปรดรับฟัง เถิดหนา อย่าห่างเหิน
ถ้อยคำชี้ มอบให้ ใช่บังเอิญ
อย่าหมางเมิน ใจร้าย จนไม่คืน

ส่งคำง้อ ให้ไป จากใจเศร้า
ได้แต่เฝ้า เว้าวอน นอนสะอื้น
ที่ผิดไป ยอมเจ็บ เก็บกล้ำกลืน
เพียงเธอยื่น คำตอบ...มอบอภัย

เขียนกลอนกล่าวเจ้าน้ำตาพาไหลหยด
รินหลั่งรดริดรอน จนอ่อนไหว
คนไร้ค่า กราบกลาง ระหว่างใจ
ที่ผิดไป เพราะรัก จากแดดวง

หากแม้ไม่ อภ้ย ขอไกลจาก
เพียงขอฝาก สักหน่อย ถ้อยคำหวง
ที่ผ่านมา จำจด รันทดทรวง
หมดทั้งปวง "ผิดเพราะรัก มีมากเกิน"

"สุนันยา"
 

<a href="http://www.youtube.com/v/R6snOnoWKj0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/R6snOnoWKj0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[♥หทัยกาญจน์♥]

ไม่ มี ใคร ไม่ เคย ผิด
เพราะ รัก

เพียงความผิด คิดผิด ผิดเพราะรัก
เพียงใจหนัก หน่วงบ่วง ห่วงเต็มผืน
เพียงความเหงา เศร้าขม ระทมกลืน
เพียงขมขื่น ขาดใจ ใครต่อเติม

เพียงเพราะเรา เขลานัก รักเธอยิ่ง
เพียงรักจริง จิตใจ ใคร่ส่งเสริม
เพียงห่วงหา อาทร กลอนดั้งเดิม
เพียงพูนเพิ่ม ผลรัก จักแจ้งเธอ

ไม่มีใคร ใดผิด จิตคิดรัก
ไม่มีหนัก หน่วงใจ ใฝ่เสนอ
ไม่มีเหงา เศร้าขม ขื่นละเมอ
ไม่มีเผลอ พลาดผลั้ง ดังผิดไป

ไม่มีเขา เรารัก จักก่อเกิด
ไม่มีรัก ถักประเสริฐ เลิศล้ำให้
ไม่มีสุข สมหวัง ยั่งยืนใด
ไม่มีใคร คือคนถูก ปลูกรักเอย

หทัยกาญจน์

<a href="http://www.youtube.com/v/yY7XBlSMA_M&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/yY7XBlSMA_M&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ฉันเอง]

..เพราะรักผิด..

ผ่านรักมากี่หนตนเองรู้
เปรียบเหมือนครูสอนศิษย์อย่าติดมั่น
ยามเมื่อถึงเวลาต้องจากกัน
เศร้าจาบรรณ์ต้องมีที่จากจร

ผ่านวันเดือนผ่านรักมากี่หน
แล้วตั้งต้นเริ่มใหม่ให้รักสอน
เหมือนละครเรื่องยาวเป็นตอนตอน
ต้องมีร้อนมีเย็นเป็นเรื่องราว

ไม่อยากโทษความรักเป็นเรื่องผิด
เมื่อจะคิดรักใครให้ได้กล่าว
ความรู้สึกนึกคิดแนบชิดดาว
รักสีขาวก่อนเราทำ..ให้มันดำ



ฉันเอง..

[สุนันยา]

ไม่ มี ใคร ไม่ เคย ผิด
เพราะ รัก

เพียงความผิด คิดผิด ผิดเพราะรัก
เพียงใจหนัก หน่วงบ่วง ห่วงเต็มผืน
เพียงความเหงา เศร้าขม ระทมกลืน
เพียงขมขื่น ขาดใจ ใครต่อเติม

เพียงเพราะเรา เขลานัก รักเธอยิ่ง
เพียงรักจริง จิตใจ ใคร่ส่งเสริม
เพียงห่วงหา อาทร กลอนดั้งเดิม
เพียงพูนเพิ่ม ผลรัก จักแจ้งเธอ

ไม่มีใคร ใดผิด จิตคิดรัก
ไม่มีหนัก หน่วงใจ ใฝ่เสนอ
ไม่มีเหงา เศร้าขม ขื่นละเมอ
ไม่มีเผลอ พลาดผลั้ง ดังผิดไป

ไม่มีเขา เรารัก จักก่อเกิด
ไม่มีรัก ถักประเสริฐ เลิศล้ำให้
ไม่มีสุข สมหวัง ยั่งยืนใด
ไม่มีใคร คือคนถูก ปลูกรักเอย

หทัยกาญจน์

“ไม่มีเหตุผล”

หากถามว่า ทำไม ถึงได้รัก
ทั้งที่ต้อง เหนื่อยนัก ยากจะเผย
คนที่มี เจ้าของ ครองแนบเชย
ยังทำเฉย หมายจัก คิดปักใจ

คงตอบว่า ไร้ถึง ซึ่งเหตุผล
รักนั้นดล ผูกพัน จึงหวั่นไหว
เกิดขึ้นเอง จากห้วง ดวงหทัย
มิได้คิด แกล้งใคร ให้ร้าวราน

เคยหักห้าม ทำใจ อยู่หลายครั้ง
แต่ก็ยัง สุดทน ให้พ้นผ่าน
โอ้ใจเอย สุดท้อ ทรมาน
ไม่เคยคิด ต้องการ ผลาญแดดวง

มันไม่มี เหตุผล จะทนรัก
ช่างยากนัก จะกล่าว คราวห่วงหวง
เพราะรักก่อ ตราตรึง ซ่านซึ้งทรวง
สุดจะท้วง ห้ามจิต  ที่ติดตรึง.....


"สุนันยา"

[อัศจรรย์จิต]

ฉันต้องเป็นคนบาปใจหยาบช้า
เพราะหลงบ้าผู้ชายขายศรีศักดิ์
เจ็บจุกแน่นแค้นทรวงคนลวงนัก
อยากจะชักปืนยิงทิ้งโลกันต์

ต้องจองจำแช่งชักหักกระดูก
เพราะต้องถูกลิ้นลวงมาหน่วงฝัน
ปิดโอกาสหัวใจไปหลายวัน
อยากจะหั่นกายลบกลบด้วยเท้า

[Prapacarn ❀]

ฉันต้องเป็นคนบาปใจหยาบช้า
เพราะหลงบ้าผู้ชายขายศรีศักดิ์
เจ็บจุกแน่นแค้นทรวงคนลวงนัก
อยากจะชักปืนยิงทิ้งโลกันต์

ต้องจองจำแช่งชักหักกระดูก
เพราะต้องถูกลิ้นลวงมาหน่วงฝัน
ปิดโอกาสหัวใจไปหลายวัน
อยากจะหั่นกายลบกลบด้วยเท้า

จะใช้เท้า เข้าเขี่ย กลัวเสียเกือก
งั้นจะเลือก ทางใหม่ ดีไหมนั่น
มัวเจ็บจุก ทุกข์โหม เข้าโรมรัน
หัวใจเรา ทั้งนั้น เขาไม่แคร์

จะยิงทิ้ง เสียดาย ลูกตะกั่ว
ควรเลือกทอง เท่าหัว ดีกว่าแน่
คนหลอกลวง ไร้ค่า อย่าไปแล
ใครหลงติด ร่างแห ถือว่าซวย

เอารูปลง เฟสบุค ให้ทุกท่าน
กด like กัน มันมัน ว่าควรด้วย
โพสว่าEQต่ำ ชอบสำรวย
พวกสาวสาว จะได้ช่วย กันระวัง

 

แซมค่ะ

(EQ =Emotional Quotient = ความฉลาดทางอารมณ์)

[♥หทัยกาญจน์♥]

“ไม่มีเหตุผล”

หากถามว่า ทำไม ถึงได้รัก
ทั้งที่ต้อง เหนื่อยนัก ยากจะเผย
คนที่มี เจ้าของ ครองแนบเชย
ยังทำเฉย หมายจัก คิดปักใจ

คงตอบว่า ไร้ถึง ซึ่งเหตุผล
รักนั้นดล ผูกพัน จึงหวั่นไหว
เกิดขึ้นเอง จากห้วง ดวงหทัย
มิได้คิด แกล้งใคร ให้ร้าวราน

เคยหักห้าม ทำใจ อยู่หลายครั้ง
แต่ก็ยัง สุดทน ให้พ้นผ่าน
โอ้ใจเอย สุดท้อ ทรมาน
ไม่เคยคิด ต้องการ ผลาญแดดวง

มันไม่มี เหตุผล จะทนรัก
ช่างยากนัก จะกล่าว คราวห่วงหวง
เพราะรักก่อ ตราตรึง ซ่านซึ้งทรวง
สุดจะท้วง ห้ามจิต  ที่ติดตรึง.....


"สุนันยา"

รักไร้เหตุผล แต่บางครั้งรักมีเหตุผล เช่นกัน

ในบางครั้ง ความรัก มักไร้เหตุ
ไร้ขอบเขต ขอบคัน กั้นหวานซึ้ง
ไร้สมอง สองหยัก ปักคำนึง
เพราะรักจึง จับจิต คิดครอบครอง

ในบางครั้ง ความรัก มักไร้ผล
ไร้คุณค่า ควรคน จนมั่วหมอง
ไร้ตรึกคิด พินิจ พิศไตร่ตรอง
เพราะรักปอง ปักใจ ใคร่เชยชม

ในบางครั้ง ความรัก มักมีเหตุ
รู้สังเกตุ ก่อรัก ปักให้สม
รู้พินิจ คิดไตร่ ใช่อารมณ์
เพราะรักพรม พร่างพื้น ชื่นดั่งใจ

ในบางครั้ง ความรัก มักมีผล
รู้รักษา หาตน คนที่ใช่
รู้สติ สมาธิ ที่รักไป
เพราะรักใคร ควรรู้ อยู่ในจินต์

หทัยกาญจน์

[amika29]

..เพราะรักผิด..

ผ่านรักมากี่หนตนเองรู้
เปรียบเหมือนครูสอนศิษย์อย่าติดมั่น
ยามเมื่อถึงเวลาต้องจากกัน
เศร้าจาบรรณ์ต้องมีที่จากจร

ผ่านวันเดือนผ่านรักมากี่หน
แล้วตั้งต้นเริ่มใหม่ให้รักสอน
เหมือนละครเรื่องยาวเป็นตอนตอน
ต้องมีร้อนมีเย็นเป็นเรื่องราว

ไม่อยากโทษความรักเป็นเรื่องผิด
เมื่อจะคิดรักใครให้ได้กล่าว
ความรู้สึกนึกคิดแนบชิดดาว
รักสีขาวก่อนเราทำ..ให้มันดำ


ฉันเอง..

. . . ผิ ด เ พ ร า ะ รั ก . . ห รื อเ พ ร า ะ รั ก ผิ ด   อ ย่ า คิ ด เ ล ย ค น ดี...
อย่าวาดฝันว่าละครเรื่องนี้...จะต้องจบลงแบบไหน
จะอะไรก็ช่าง..ขอแค่เรียนรู้บ้างว่ารักเป็นอย่างไร
จะอวสานแบบที่ต้องการหรือไม่..อย่าใส่ใจ...ช่างมัน

จ ะ ม อ ง เ ห็ น เ ป็ น รั ก สี อ ะ ไ ร ก็ แ ล้ ว แ ต่
อาจต้องพ่ายแพ้..ไม่เป็นอย่างที่ใจฝัน
แต่รับรู้เถิดว่าความรู้สึกที่ได้รับจากการรักนั้น
อย่างน้อยก็ยังมีวัน ...ที่เคยได้เห็นมันเป็นสีชมพู

เอ-มิ-กา

[สุนันยา]

รักไร้เหตุผล แต่บางครั้งรักมีเหตุผล เช่นกัน

ในบางครั้ง ความรัก มักไร้เหตุ
ไร้ขอบเขต ขอบคัน กั้นหวานซึ้ง
ไร้สมอง สองหยัก ปักคำนึง
เพราะรักจึง จับจิต คิดครอบครอง

ในบางครั้ง ความรัก มักไร้ผล
ไร้คุณค่า ควรคน จนมั่วหมอง
ไร้ตรึกคิด พินิจ พิศไตร่ตรอง
เพราะรักปอง ปักใจ ใคร่เชยชม

ในบางครั้ง ความรัก มักมีเหตุ
รู้สังเกตุ ก่อรัก ปักให้สม
รู้พินิจ คิดไตร่ ใช่อารมณ์
เพราะรักพรม พร่างพื้น ชื่นดั่งใจ

ในบางครั้ง ความรัก มักมีผล
รู้รักษา หาตน คนที่ใช่
รู้สติ สมาธิ ที่รักไป
เพราะรักใคร ควรรู้ อยู่ในจินต์

หทัยกาญจน์

หากถามหา เหตุผล เล่ห์กลรัก
ตอบยากนัก ไฉน ไม่รู้สิ้น
เจ็บที่รอ รอยที่ฝัง ทั้งชีวิน
น้ำตาริน แต่งแต้ม สองแก้มนวล

ก็ยังคง ด้านชา ไม่ล้าหลบ
ยอมสยบ ดวงใจ ร่ำไห้หวน
ผิดอย่างไร ไม่เลี่ยง ส่งเสียงครวญ
ทุกสิ่งล้วน เพราะฤทธิ์ พิษรักลาม

ตั้งหลักไว้ จะใช้ผล แห่งต้นเหตุ
เหมือนอาเภท บังบด ปลดคำถาม
เมื่อรักก่อ คล้ายปิด หมดสิทธ์ตาม
สิ้นสูญความ คิดสร้าง  ดั่งโง่งม

ผิดเพราะรัก หรือรักผิด ยากคิดบอก
หาทางออก อย่างไร  จึงหายขม
รักมากล้น ทนเจ็บ เก็บระทม
จะล้างปม พิษรัก จากที่ใด?

"สุนันยา"