. . .ก้ ม ห น้ า รั บ ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง. . เ ค ว้ ง ค ว้ า ง ก ล า ง ล ม ห น า ว. . .
กับเศษหัวใจที่แตกร้าว..ท้อเหลือทนกับปัญหา
พยายามแค่ไหน ไม่อาจฝืนกงล้อแห่งชะตา
ได้แต่เพียงส่งเสียงถึงคนบนฟ้า..ได้โปรดเมตตาเห็นใจ
. . .อ้ อ น ว อ น ส ว ร ร ค์ ผ่ า น ด ว ง จั น ท ร์ ห ลั ง ล ม ฝ น. . .
อธิษฐานกับดวงดาวที่ร่วงหล่น ขอเวลาสักหน่อยได้ไหม
รับรู้แล้ววันนี้ ว่าความทรมานอาการเป็นเช่นไร
แต่ถ้าต้องเสียเขาไป มันเกินรับไหว..ได้โปรดเห็นใจเถิดจันทร์
. . .ข อ ใ ห้ เข า ลื ม ต า เ พื่ อ ม อ ง ห น้ า กั น สั ก นิ ด. . .
ภาวนาให้ได้เอ่ยสิ่งที่ใจคิด ก่อนลับลาฝัน
ขอแค่เศษเสี้ยวของกาลเวลา เพื่อเอ่ยคำร่ำลากันและกัน
อยากเพิ่งพรากเขาไปแบบนั้น..แล้วฉัน..จะอยู่อย่างไร
. . .รั บ รู้ แ ล้ ว ว่ า ทุ ก สิ่ ง ร อ บ ตั ว ยั ง ค ง เ ห มื อ น เ ดิ ม. . .
แต่หัวใจที่ความร้าวมันเพิ่ม จะทนอยู่อย่างไรไหว
โลกที่อ้างว้าง เมื่อขาดเธอเคียงข้าง มันก็กว้างเกินไป
สุดเอื้อมมือคว้าไขว่...เกินจะทำใจให้ยอมรับมัน
. . .ก อ ด ตั ว เ อ ง ส ะ อึ ก ส ะ อื้ น ยื น ร้ อ ง ใ ห้. . .
ด้วยหัวใจที่แหลกสลาย..ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
โชคชะตา ลิขิตมาให้เรารักกัน
แล้วใยพรากเขาไปจากฉัน...ฟ้าทำแบบนั้นทำไม...
เมื่อต้องฟังคนที่หัวใจสลายพร่ำถามเราว่า "ฟ้าทำแบบนี้กับเขาทำไม" มันก็ตอบอะไรไม่ถูกจริง ๆ
ด้วยความอาลัย..หลับให้สบายเถิดนะ
เอ-มิ-กา
