27 กันยายน 2011, 12:50:PM |
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« เมื่อ: 27 กันยายน 2011, 12:50:PM » |
ชุมชน
|
หากเธอเอี้ยวเหลียวแลแม้เพียงน้อย คงรู้ได้ใครคอยละห้อยหา แต่นี่ทำไม่เห็นปึ่งเย็นชา ทั้งสายตาว่างเปล่าจนเศร้าใจ แอบมองเธอทุกวันเฝ้าฝันถึง เพ้อรำพึงทุกข์ทนอย่างหม่นไหม้ มิอาจเผยเอ่ยคำจำนรรจ์ใด ต้องเก็บเงียบเอาไว้อยู่ในทรวง หากรักยังคงมั่นอย่างวันเก่า คงไม่ต้องหมองเศร้าเหงาทุกช่วง แต่นี่รักหักรานมานร้าวดวง ดั่งถูกล้วงเชือดสับลงกับดิน จึงเจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนเริงร่า ถึงแม้ว่าหัวใจใฝ่ถวิล แม้บางครั้งไหลบ่าน้ำตาริน เพราะยลยินข่าวชื่นระรื่นเธอ ก่อนเคยเคียงเอียงไหล่ในทุกที่ แต่วันนี้เดียวดายข้างกายเก้อ ความสัมพันธ์ขาดจบจุดพบเจอ รักล้นเอ่อฉ่ำหวานจึงซานซม ความหม่นหมองครองเศร้ารุมเร้าจิต ด้วยความคิดวนวกแน่นอกขม เจ็บต้องจำทำไมใจยังชม รักโง่งมจมปลักยอมดักดาน
"กานต์ฑิตา" ๒๗ กันยายน ๒๕๕๔
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : --ณัชชา--, ดาว อาชาไนย, สุนันยา, Design with love ᵔᴥᵔ, พี.พูนสุข, sitang, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, เมฆา..., สะเลเต, amika29, Dragon., ♥หทัยกาญจน์♥, ช่วงนี้ไม่ว่าง, yotaga, มานพ, กังวาน, ปรางทิพย์, บัณฑิตเมืองสิงห์, Music, ฉันเอง, ตะวันฉาย, พิมพ์วาส, รัตติกาล, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 26 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
27 กันยายน 2011, 06:08:PM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 27 กันยายน 2011, 06:08:PM » |
ชุมชน
|
นี่แหละหนารักหลงอยู่ตรงหน้า ใครค่อนว่าอย่างไรไม่ไขขาน แม้สุดเจ็บสุดปวดรวดร้าวราน แสนทรมานปานใดไม่อินัง
มีรักหลงจึงบอดปลอดสนิท ไม่ได้คิดสิ่งใดในความหวัง มุมุ่งมั่นแต่เขาเศร้าใจจัง ตัวเองยังไม่ดูอดสูใจ
ยามมีรักควรชื่นระรื่นจิต แนบสนิทอุราพาสดใส โอบอุ่นเอื้อเจือฝันอันวิไล ยามอยู่ใกล้อิ่มรักสลักทรวง
ไม่อยากเห็นรักจริงหญิงต้องเศร้า รักรุมเข้าเผาใจไร้ห่วงหวง ไม่อยากเห็นน้ำตาค่าคำลวง อยากเห็นดวง-สุดา...คราชื่นบาน
..หากคงหวังยังปองครองรักอยู่ อยากอุ้มชูปูทางสร้างรักหวาน อยากล้างลด ชดเชยเคยร้าวราน อยากขับขานด้วยรื่น..ยื่นไมตรี
โปรดรับไว้พิจารณา..พาเสนอ ยามเมื่อเธอพบเศร้าเหงาเต็มที่ จะได้คลายหายทุกข์สุขชีวี ไม่ต้องมี..รักโง่งม..ให้ซมซาน.
"บ้านริมโขง"
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, amika29, Dragon., ♥หทัยกาญจน์♥, ♥ กานต์ฑิตา ♥, พี.พูนสุข, ช่วงนี้ไม่ว่าง, มานพ, ควายเฒ่า, ปรางทิพย์, บัณฑิตเมืองสิงห์, รพีกาญจน์, Music, ฉันเอง, ตะวันฉาย, เมฆา..., sitang, พิมพ์วาส, รัตติกาล, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
27 กันยายน 2011, 07:34:PM |
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 27 กันยายน 2011, 07:34:PM » |
ชุมชน
|
โปรดรับไว้พิจารณา..พาเสนอ ยามเมื่อเธอพบเศร้าเหงาเต็มที่ จะได้คลายหายทุกข์สุขชีวี ไม่ต้องมี..รักโง่งม..ให้ซมซาน.
"บ้านริมโขง" ช่างแสนดีมีน้ำใจกระไรนี่ ขอบคุณที่เสนอมาช่างกล้าหาญ ประกาศเด่นเห็นชัดแจ้งแรงเอาการ ตัวพ่อบ้านกลอนไทยแจ่มร่วมแจมกลอน
โสดหรือไรใคร่มาเอ่ยเผยคำหยอก อย่ามาหลอกเล่นลิ้นมั่วกลัวขวัญหลอน ทำเป็นเผยเอ่ยคารมคมยอกย้อน มิใจอ่อนรับดอกหนาอย่าพยายาม
ว่าแต่นะประกาศเชียวไม่เสียวเหรอ หากว่าเธอได้มาอ่านมีหารสาม มิอยากมีส่วนแบ่งเอี่ยวเกี่ยวค้าความ หน้าฉันงามและสวยพอแล้วพ่อคุณ
ขอแค่มองมองก็พอนะพ่อนะ มิคิดจะนำพาตัวไปหัวหมุน ซึ้งน้ำใจในวาจาที่การุณย์ ขอเก็บไว้ใจอบอุ่นเท่าทุนมี
"กานต์ฑิตา" ๒๗ กันยายน ๒๕๕๔
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พี.พูนสุข, ♥หทัยกาญจน์♥, ช่วงนี้ไม่ว่าง, amika29, สุนันยา, มานพ, บัณฑิตเมืองสิงห์, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, Music, ฉันเอง, ตะวันฉาย, เมฆา..., sitang, พิมพ์วาส, รัตติกาล, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
27 กันยายน 2011, 10:06:PM |
มานพ
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 27 กันยายน 2011, 10:06:PM » |
ชุมชน
|
เป็นเพราะใครใจน้อยคอยดื้อดึง รักเคยซึ้งต้องมาหักรักสลาย ก่อนเคยเคียงเอียงแอบแนบผิวกาย ใจแทบวายหลายครั้งยังจดจำ
ยังคิดถึงวันก่อนเคยผ่อนพัก เคยแนบตักเนื้ออ่อนตอนหัวค่ำ เคยพร่ำบอกหยอกเย้าเจ้าประจำ พี่มาย้ำเตือนใจอย่าได้ตรม
มานพ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บัณฑิตเมืองสิงห์, ♥หทัยกาญจน์♥, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, สุนันยา, ฉันเอง, ตะวันฉาย, เมฆา..., sitang, พิมพ์วาส, รัตติกาล, ♥ กานต์ฑิตา ♥, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
28 กันยายน 2011, 02:06:PM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 02:06:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, Music, สุนันยา, รพีกาญจน์, ฉันเอง, ตะวันฉาย, เมฆา..., sitang, มานพ, พิมพ์วาส, รัตติกาล, ♥ กานต์ฑิตา ♥, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
28 กันยายน 2011, 04:28:PM |
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 685
เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 04:28:PM » |
ชุมชน
|
ไม่เคยคิดลิขิตรักมาผลักไส จำต้องไกลจากหัวใจที่ใฝ่ฝัน สุดเจ็บปวดรวดร้าวเผาชีวัน เหมือนต้องตายทั้งเป็นนั่น..ฉันรู้ดี
ยามจะกินก็ไม่ได้ใจมันหวั่น ยามหลับฝันพลันตืนขื่นสุขขี ยามลืมตาเห็นใบหหน้าเธอทุกที ต้องลุกหนีจากชีวี..ที่เคยเป็น
ฉันเข้าใจแม้เวลารักษาได้ แต่เมื่อไรนานไหมเปิดใจเห็น หรือต้องอยู่กับเงาเขาทุกเช้าเย็น รักเปรียบเช่น หวานเป็นขม..ให้งมงาย
ฉันเอง..
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, รพีกาญจน์, สุนันยา, ตะวันฉาย, เมฆา..., ♥หทัยกาญจน์♥, sitang, มานพ, พิมพ์วาส, รัตติกาล, บ้านริมโขง, ♥ กานต์ฑิตา ♥, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ขอแต่งโลกสวย ด้วยคำกลอน
|
|
|
28 กันยายน 2011, 06:17:PM |
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 06:17:PM » |
ชุมชน
|
ไม่เคยคิดลิขิตรักมาผลักไส จำต้องไกลจากหัวใจที่ใฝ่ฝัน สุดเจ็บปวดรวดร้าวเผาชีวัน เหมือนต้องตายทั้งเป็นนั่น..ฉันรู้ดี
ยามจะกินก็ไม่ได้ใจมันหวั่น ยามหลับฝันพลันตืนขื่นสุขขี ยามลืมตาเห็นใบหหน้าเธอทุกที ต้องลุกหนีจากชีวี..ที่เคยเป็น
ฉันเข้าใจแม้เวลารักษาได้ แต่เมื่อไรนานไหมเปิดใจเห็น หรือต้องอยู่กับเงาเขาทุกเช้าเย็น รักเปรียบเช่น หวานเป็นขม..ให้งมงาย
ฉันเอง.....เมื่อความรักครั้งชื่นมายื่นโศก เข้ามาโบกทับใจให้สลาย คิดถึงหน้านวลนางเคยข้างกาย เอื้อมมือหมายคว้ากอด...ยังยากเย็น
...ภาพเคยรักทักมาน้ำตาร่วง ชกเต็มหน่วงลงมาพาให้เห็น บทสูจน์รักแท้ แพ้ประเด็น สุดท้ายเป็นภาพหลอน...เทียวทอนใจ
...โอ้พี่จ๋า เวลาผ่านหลายกาลเนิ่น มิมีคน เดินเคียงฝัน เมื่อหวั่นไหว น้ำตาตก ยกมา ลาฤทัย กลั่นกลอนใส ไล่จี้ ขยี้คำ
...ลงบทพร่ำ ครั้งรัก สลักพจน์ น้ำตาหยด ลงกลอน อ้อนเช้าค่ำ ขอเป็นเพื่อน เยือนกานท์ ลานประจำ จะต่อนำ กลอนเศร้า เพราะเข้าใจ...
ตะวันฉาย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, เมฆา..., ♥หทัยกาญจน์♥, sitang, มานพ, ฉันเอง, พิมพ์วาส, รัตติกาล, บ้านริมโขง, สุนันยา, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ว่างเปล่า
|
|
|
28 กันยายน 2011, 06:46:PM |
sitang
Special Class LV2 นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 46
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 129
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 06:46:PM » |
ชุมชน
|
เหตุใดหนอความรักมักจะเศร้า เหตุที่เราหาผลได้ที่ไหน ยุติธรรมแน่แท้มีที่ใด อยู่ตรงไหนหนอใจนะเจ้าเอย ก้อยากบอกวาจาภาษาศิลป์ ให้ยลยินทั่วหล้ามาเปิดเผย รักหนอรักจักเหตุผลกนใดเลย ยังมิเคยมีใครตอบได้สักที เขาไม่รักเหตุใดใจเรารัก ประหลาดนักเจ็บใจในทุกที่ นี่ล่ะหนารักหนอรักปักฤดี ยังจึงมีความเศร้าเคล้าอารมณ์ สิตางศุ์ ๒๘๐๙๒๕๕๔
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, มานพ, ฉันเอง, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, รัตติกาล, บ้านริมโขง, สุนันยา, ♥ กานต์ฑิตา ♥, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
28 กันยายน 2011, 07:23:PM |
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 07:23:PM » |
ชุมชน
|
Photo By Duangjai ข อ ม อ บ ด อ ก ไ ม้ แ ท น รั ก รักโง่งม ขมขื่น ฝืนบ่มเพาะ ไร้ความเหมาะ ไม่สม ชมชูชื่น ไร้ความหวาน ขานขับ กลับกล้ำกลืน ไร้ความหื่น โหยหา มาฝ่าฟัน
รักโง่โง่ โธ่โธ่โธ่ โง่เขลานัก มีความรัก ร้องเรียก เพรียกหาฝัน มีเธออยู่ คู่กาย ร่ายรำพัน มีคนนั้น นี้ฝ่า ฝันสิ่งใด
มีความรัก จักโง่ โธ่ที่รัก โปรดท้อทัก ที่ฉัน ฝันพร้อมใฝ่ โปรดเลิกโง่ โลเล เกทัพไป โปรดเริ่มใหม่ มีรัก ถักพร้อมทอ หทัยกาญจน์
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sitang, มานพ, ฉันเอง, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, รัตติกาล, บ้านริมโขง, สุนันยา, ♥ กานต์ฑิตา ♥, อริญชย์, ..กุสุมา..
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
28 กันยายน 2011, 09:48:PM |
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 28 กันยายน 2011, 09:48:PM » |
ชุมชน
|
ยามมีรักที่ใดใคร่มีทุกข์ มีความสุขคราวเดียวประเดี๋ยวด๋าว รักใครแล้วปักลงใช้ชั่วคราว แม้ปวดร้าวก็มิเลิกรักปักใจ
ความ"โง่งม"ด้วยรักนั้นปักอก ด้วยใจหมกมุ่นมั่นรักไฉน ด้วยความรัก นี้ใคร่ ปักอกใคร เหมือนน้ำใสทั้งขุ่นมัวและฉ่ำเย็น คนเรารักกันยาก รักกันยาก รักลำบากรักลำบน อิอิอิ
|
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
29 กันยายน 2011, 09:38:AM |
|
|
|
|
16 ตุลาคม 2011, 11:58:AM |
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 16 ตุลาคม 2011, 11:58:AM » |
ชุมชน
|
หัวใจฉัน จมปลัก กับเธอแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ดวงใจ ใครหวนหา อยากปองคู่ ให้รัก ตักตอบมา อนิจา ความรัก มั่นไม่สมปอง
ฉันจมปลักกับคำสัญญานั้น บอกมีกัน และกัน รักเราสอง แต่เธอกลับทิ้งไปใคร่ประลอง ให้ฉันร้องหัวใจใฝ่ระทม
|
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
|