ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

หากเธอเอี้ยวเหลียวแลแม้เพียงน้อย
คงรู้ได้ใครคอยละห้อยหา
แต่นี่ทำไม่เห็นปึ่งเย็นชา
ทั้งสายตาว่างเปล่าจนเศร้าใจ
 
แอบมองเธอทุกวันเฝ้าฝันถึง
เพ้อรำพึงทุกข์ทนอย่างหม่นไหม้
มิอาจเผยเอ่ยคำจำนรรจ์ใด
ต้องเก็บเงียบเอาไว้อยู่ในทรวง
 
หากรักยังคงมั่นอย่างวันเก่า
คงไม่ต้องหมองเศร้าเหงาทุกช่วง
แต่นี่รักหักรานมานร้าวดวง
ดั่งถูกล้วงเชือดสับลงกับดิน
 
จึงเจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนเริงร่า
ถึงแม้ว่าหัวใจใฝ่ถวิล
แม้บางครั้งไหลบ่าน้ำตาริน
เพราะยลยินข่าวชื่นระรื่นเธอ
 
ก่อนเคยเคียงเอียงไหล่ในทุกที่
แต่วันนี้เดียวดายข้างกายเก้อ
ความสัมพันธ์ขาดจบจุดพบเจอ
รักล้นเอ่อฉ่ำหวานจึงซานซม
 
ความหม่นหมองครองเศร้ารุมเร้าจิต
ด้วยความคิดวนวกแน่นอกขม
เจ็บต้องจำทำไมใจยังชม
รักโง่งมจมปลักยอมดักดาน

 

"กานต์ฑิตา"
๒๗ กันยายน ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

นี่แหละหนารักหลงอยู่ตรงหน้า
ใครค่อนว่าอย่างไรไม่ไขขาน
แม้สุดเจ็บสุดปวดรวดร้าวราน
แสนทรมานปานใดไม่อินัง

มีรักหลงจึงบอดปลอดสนิท
ไม่ได้คิดสิ่งใดในความหวัง
มุมุ่งมั่นแต่เขาเศร้าใจจัง
ตัวเองยังไม่ดูอดสูใจ

ยามมีรักควรชื่นระรื่นจิต
แนบสนิทอุราพาสดใส
โอบอุ่นเอื้อเจือฝันอันวิไล
ยามอยู่ใกล้อิ่มรักสลักทรวง

ไม่อยากเห็นรักจริงหญิงต้องเศร้า
รักรุมเข้าเผาใจไร้ห่วงหวง
ไม่อยากเห็นน้ำตาค่าคำลวง
อยากเห็นดวง-สุดา...คราชื่นบาน

..หากคงหวังยังปองครองรักอยู่
อยากอุ้มชูปูทางสร้างรักหวาน
อยากล้างลด ชดเชยเคยร้าวราน
อยากขับขานด้วยรื่น..ยื่นไมตรี

โปรดรับไว้พิจารณา..พาเสนอ
ยามเมื่อเธอพบเศร้าเหงาเต็มที่
จะได้คลายหายทุกข์สุขชีวี
ไม่ต้องมี..รักโง่งม..ให้ซมซาน.

"บ้านริมโขง"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

โปรดรับไว้พิจารณา..พาเสนอ
ยามเมื่อเธอพบเศร้าเหงาเต็มที่
จะได้คลายหายทุกข์สุขชีวี
ไม่ต้องมี..รักโง่งม..ให้ซมซาน.

"บ้านริมโขง"

ช่างแสนดีมีน้ำใจกระไรนี่
ขอบคุณที่เสนอมาช่างกล้าหาญ
ประกาศเด่นเห็นชัดแจ้งแรงเอาการ
ตัวพ่อบ้านกลอนไทยแจ่มร่วมแจมกลอน

โสดหรือไรใคร่มาเอ่ยเผยคำหยอก
อย่ามาหลอกเล่นลิ้นมั่วกลัวขวัญหลอน
ทำเป็นเผยเอ่ยคารมคมยอกย้อน
มิใจอ่อนรับดอกหนาอย่าพยายาม

ว่าแต่นะประกาศเชียวไม่เสียวเหรอ
หากว่าเธอได้มาอ่านมีหารสาม
มิอยากมีส่วนแบ่งเอี่ยวเกี่ยวค้าความ
หน้าฉันงามและสวยพอแล้วพ่อคุณ

ขอแค่มองมองก็พอนะพ่อนะ
มิคิดจะนำพาตัวไปหัวหมุน
ซึ้งน้ำใจในวาจาที่การุณย์
ขอเก็บไว้ใจอบอุ่นเท่าทุนมี

 

"กานต์ฑิตา"
๒๗ กันยายน ๒๕๕๔

[มานพ]

 
เป็นเพราะใครใจน้อยคอยดื้อดึง
รักเคยซึ้งต้องมาหักรักสลาย
ก่อนเคยเคียงเอียงแอบแนบผิวกาย
ใจแทบวายหลายครั้งยังจดจำ

ยังคิดถึงวันก่อนเคยผ่อนพัก
เคยแนบตักเนื้ออ่อนตอนหัวค่ำ
เคยพร่ำบอกหยอกเย้าเจ้าประจำ
พี่มาย้ำเตือนใจอย่าได้ตรม

“มานพ”

[บ้านริมโขง]

ช่างแสนดีมีน้ำใจกระไรนี่
ขอบคุณที่เสนอมาช่างกล้าหาญ
ประกาศเด่นเห็นชัดแจ้งแรงเอาการ
ตัวพ่อบ้านกลอนไทยแจ่มร่วมแจมกลอน

โสดหรือไรใคร่มาเอ่ยเผยคำหยอก
อย่ามาหลอกเล่นลิ้นมั่วกลัวขวัญหลอน
ทำเป็นเผยเอ่ยคารมคมยอกย้อน
มิใจอ่อนรับดอกหนาอย่าพยายาม

ว่าแต่นะประกาศเชียวไม่เสียวเหรอ
หากว่าเธอได้มาอ่านมีหารสาม
มิอยากมีส่วนแบ่งเอี่ยวเกี่ยวค้าความ
หน้าฉันงามและสวยพอแล้วพ่อคุณ

ขอแค่มองมองก็พอนะพ่อนะ
มิคิดจะนำพาตัวไปหัวหมุน
ซึ้งน้ำใจในวาจาที่การุณย์
ขอเก็บไว้ใจอบอุ่นเท่าทุนมี

 

"กานต์ฑิตา"
๒๗ กันยายน ๒๕๕๔

ทำเป็นหยิ่งเสียด้วยแม่กล้วยนึ่ง
ทำปั้นปึ่งไม่สนคนอย่างพี่
ทำไม่แคร์แม้เราเฝ้าหวังดี
ทำเหมือนมีที่หมายชายอื่นปอง

แล้วมาบ่นทำไมในโน่นนี่
บอกไม่มีใครเหลียวเปลี่ยวสนอง
พร่ำว่าเขาจากไปไม่แลมอง
ปล่อยให้ต้องพร่ำโว..ว่าโง่งม

ยังถามย้อนปัญหาว่าโสดไหม
คนอะไรระแวงแกล้งให้ขม
ไม่มีใครใจเหงาเศร้าระทม
เห็นหัวอกคนตรมจึงชมชวน

ไม่อยากแบ่งหารสามตามใจเถิด
พี่จะเปิดอื่นจองห้องสงวน
ทั้งสี่ห้องหัวใจให้คู่ควร
มาจองด่วนด้วยเห็น..เป็นธรรมดา..

"บ้านริมโขง"

[ฉันเอง]

ไม่เคยคิดลิขิตรักมาผลักไส
จำต้องไกลจากหัวใจที่ใฝ่ฝัน
สุดเจ็บปวดรวดร้าวเผาชีวัน
เหมือนต้องตายทั้งเป็นนั่น..ฉันรู้ดี

ยามจะกินก็ไม่ได้ใจมันหวั่น
ยามหลับฝันพลันตืนขื่นสุขขี
ยามลืมตาเห็นใบหหน้าเธอทุกที
ต้องลุกหนีจากชีวี..ที่เคยเป็น

ฉันเข้าใจแม้เวลารักษาได้
แต่เมื่อไรนานไหมเปิดใจเห็น
หรือต้องอยู่กับเงาเขาทุกเช้าเย็น
รักเปรียบเช่น หวานเป็นขม..ให้งมงาย



ฉันเอง..

[ตะวันฉาย]

ไม่เคยคิดลิขิตรักมาผลักไส
จำต้องไกลจากหัวใจที่ใฝ่ฝัน
สุดเจ็บปวดรวดร้าวเผาชีวัน
เหมือนต้องตายทั้งเป็นนั่น..ฉันรู้ดี

ยามจะกินก็ไม่ได้ใจมันหวั่น
ยามหลับฝันพลันตืนขื่นสุขขี
ยามลืมตาเห็นใบหหน้าเธอทุกที
ต้องลุกหนีจากชีวี..ที่เคยเป็น

ฉันเข้าใจแม้เวลารักษาได้
แต่เมื่อไรนานไหมเปิดใจเห็น
หรือต้องอยู่กับเงาเขาทุกเช้าเย็น
รักเปรียบเช่น หวานเป็นขม..ให้งมงาย



ฉันเอง..

...เมื่อความรักครั้งชื่นมายื่นโศก
เข้ามาโบกทับใจให้สลาย
คิดถึงหน้านวลนางเคยข้างกาย
เอื้อมมือหมายคว้ากอด...ยังยากเย็น

...ภาพเคยรักทักมาน้ำตาร่วง
ชกเต็มหน่วงลงมาพาให้เห็น
บทสูจน์รักแท้ แพ้ประเด็น
สุดท้ายเป็นภาพหลอน...เทียวทอนใจ

...โอ้พี่จ๋า เวลาผ่านหลายกาลเนิ่น
มิมีคน เดินเคียงฝัน เมื่อหวั่นไหว
น้ำตาตก ยกมา ลาฤทัย
กลั่นกลอนใส ไล่จี้ ขยี้คำ

...ลงบทพร่ำ ครั้งรัก สลักพจน์
น้ำตาหยด ลงกลอน อ้อนเช้าค่ำ
ขอเป็นเพื่อน  เยือนกานท์ ลานประจำ
จะต่อนำ กลอนเศร้า เพราะเข้าใจ...


ตะวันฉาย

[sitang]

เหตุใดหนอความรักมักจะเศร้า
เหตุที่เราหาผลได้ที่ไหน
ยุติธรรมแน่แท้มีที่ใด
อยู่ตรงไหนหนอใจนะเจ้าเอย
ก้อยากบอกวาจาภาษาศิลป์
ให้ยลยินทั่วหล้ามาเปิดเผย
รักหนอรักจักเหตุผลกนใดเลย
ยังมิเคยมีใครตอบได้สักที
เขาไม่รักเหตุใดใจเรารัก
ประหลาดนักเจ็บใจในทุกที่
นี่ล่ะหนารักหนอรักปักฤดี
ยังจึงมีความเศร้าเคล้าอารมณ์

สิตางศุ์

๒๘๐๙๒๕๕๔

[♥หทัยกาญจน์♥]

Photo By Duangjai

ข อ ม อ บ ด อ ก ไ ม้ แ ท น รั ก
รักโง่งม ขมขื่น ฝืนบ่มเพาะ
ไร้ความเหมาะ ไม่สม ชมชูชื่น
ไร้ความหวาน ขานขับ กลับกล้ำกลืน
ไร้ความหื่น โหยหา มาฝ่าฟัน

รักโง่โง่ โธ่โธ่โธ่ โง่เขลานัก
มีความรัก ร้องเรียก เพรียกหาฝัน
มีเธออยู่ คู่กาย ร่ายรำพัน
มีคนนั้น นี้ฝ่า ฝันสิ่งใด

มีความรัก จักโง่ โธ่ที่รัก
โปรดท้อทัก ที่ฉัน ฝันพร้อมใฝ่
โปรดเลิกโง่ โลเล เกทัพไป
โปรดเริ่มใหม่ มีรัก ถักพร้อมทอ
หทัยกาญจน์

[พิมพ์วาส]

ยามมีรักที่ใดใคร่มีทุกข์
มีความสุขคราวเดียวประเดี๋ยวด๋าว
รักใครแล้วปักลงใช้ชั่วคราว
แม้ปวดร้าวก็มิเลิกรักปักใจ

ความ"โง่งม"ด้วยรักนั้นปักอก
ด้วยใจหมกมุ่นมั่นรักไฉน
ด้วยความรัก นี้ใคร่ ปักอกใคร
เหมือนน้ำใสทั้งขุ่นมัวและฉ่ำเย็น

<a href="http://www.youtube.com/v/Zbj16p1F98U&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Zbj16p1F98U&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

คนเรารักกันยาก รักกันยาก รักลำบากรักลำบน อิอิอิ

รั ก เ ธ อ ป ร ะ จำ ไ ม่ มี เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง

[ฉันเอง]

ไม่เคยคิดลิขิตรักมาผลักไส
จำต้องไกลจากหัวใจที่ใฝ่ฝัน
สุดเจ็บปวดรวดร้าวเผาชีวัน
เหมือนต้องตายทั้งเป็นนั่น..ฉันรู้ดี

ยามจะกินก็ไม่ได้ใจมันหวั่น
ยามหลับฝันพลันตืนขื่นสุขขี
ยามลืมตาเห็นใบหหน้าเธอทุกที
ต้องลุกหนีจากชีวี..ที่เคยเป็น

ฉันเข้าใจแม้เวลารักษาได้
แต่เมื่อไรนานไหมเปิดใจเห็น
หรือต้องอยู่กับเงาเขาทุกเช้าเย็น
รักเปรียบเช่น หวานเป็นขม..ให้งมงาย



ฉันเอง..

...เมื่อความรักครั้งชื่นมายื่นโศก
เข้ามาโบกทับใจให้สลาย
คิดถึงหน้านวลนางเคยข้างกาย
เอื้อมมือหมายคว้ากอด...ยังยากเย็น

...ภาพเคยรักทักมาน้ำตาร่วง
ชกเต็มหน่วงลงมาพาให้เห็น
บทสูจน์รักแท้ แพ้ประเด็น
สุดท้ายเป็นภาพหลอน...เทียวทอนใจ

...โอ้พี่จ๋า เวลาผ่านหลายกาลเนิ่น
มิมีคน เดินเคียงฝัน เมื่อหวั่นไหว
น้ำตาตก ยกมา ลาฤทัย
กลั่นกลอนใส ไล่จี้ ขยี้คำ

...ลงบทพร่ำ ครั้งรัก สลักพจน์
น้ำตาหยด ลงกลอน อ้อนเช้าค่ำ
ขอเป็นเพื่อน  เยือนกานท์ ลานประจำ
จะต่อนำ กลอนเศร้า เพราะเข้าใจ...


ตะวันฉาย

เมื่อตะวันฉายส่องเรืองรองอยู่
ก็จะรับรู้ได้ว่าอุ่นไหม
ยามตะวันลับลาลงคราใด
ความหนาวได้ปกคลุมห่อหุ้มกาย

เมื่อชีวิตลิขิตไว้แต่เพียงนี้
วันที่มีความรักได้จางหาย
ให้หนาวเหน็บสุดร้อนทุรนราย
ไม่นานคลายหายเศร้าเพราะเข้าใจ

เมื่อชีวิตมีเวลาให้เดินต่อ
อย่ามัวท้อว่าปลายทางอยู่แห่งไหน
เหมือนตะวันที่ยังเดินอยู่ร่ำไป
มีร้อนได้ก็มีเย็นสลับกัน


ฉันเอง..

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ทำเป็นหยิ่งเสียด้วยแม่กล้วยนึ่ง
ทำปั้นปึ่งไม่สนคนอย่างพี่
ทำไม่แคร์แม้เราเฝ้าหวังดี
ทำเหมือนมีที่หมายชายอื่นปอง

แล้วมาบ่นทำไมในโน่นนี่
บอกไม่มีใครเหลียวเปลี่ยวสนอง
พร่ำว่าเขาจากไปไม่แลมอง
ปล่อยให้ต้องพร่ำโว..ว่าโง่งม

ยังถามย้อนปัญหาว่าโสดไหม
คนอะไรระแวงแกล้งให้ขม
ไม่มีใครใจเหงาเศร้าระทม
เห็นหัวอกคนตรมจึงชมชวน

ไม่อยากแบ่งหารสามตามใจเถิด
พี่จะเปิดอื่นจองห้องสงวน
ทั้งสี่ห้องหัวใจให้คู่ควร
มาจองด่วนด้วยเห็น..เป็นธรรมดา..

"บ้านริมโขง"

ไม่ได้หยิ่งพ่อคุณขนุนหนัง
ต้องระวังบ้างซีในทีท่า
จะให้ปั๊บรับคำจำนรรจา
ดูจะก๋ากั่นหญิงจริงไหมจ๊ะ

ไม่ได้มีที่หมายชายคนไหน
ถามมิได้หรือเล่าไม่เอาน่ะ
หากตอบรับเร็วรี่ดีหรือคะ
มาดมีย่ะเล่นตัวก่อนชั่วคราว

ถามว่าโสดโปรดเผยเอ่ยให้ชัด
พ่อรอบจัดจ้านคำนำมากล่าว
อย่ามาแอบแบบเหมาเศร้าเรื่องราว
ไม่มีสาวคนไหนสนใจเลย

เท่าที่ดูรู้เห็นมีเป็นเข่ง
หารสามเกรงไม่พอขอยืนเฉย
สี่ห้องใจให้สิทธิ์คนชิดเชย
ที่ไม่เผยตัวตน "เธอ" คนนั้น

 

"กานต์ฑิตา"
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

ไม่ได้หยิ่งพ่อคุณขนุนหนัง ต้องระวังบ้างซีในทีท่า จะให้ปั๊บรับคำจำนรรจา ดูจะก๋ากั่นหญิงจริงไหมจ๊ะ ไม่ได้มีที่หมายชายคนไหน ถามมิได้หรือเล่าไม่เอาน่ะ หากตอบรับเร็วรี่ดีหรือคะ มาดมีย่ะเล่นตัวก่อนชั่วคราว ถามว่าโสดโปรดเผยเอ่ยให้ชัด พ่อรอบจัดจ้านคำนำมากล่าว อย่ามาแอบแบบเหมาเศร้าเรื่องราว ไม่มีสาวคนไหนสนใจเลย เท่าที่ดูรู้เห็นมีเป็นเข่ง หารสามเกรงไม่พอขอยืนเฉย สี่ห้องใจให้สิทธิ์คนชิดเชย ที่ไม่เผยตัวตน "เธอ" คนนั้น   "กานต์ฑิตา" ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๔

มัวเล่นตัวแท้แท้แม่มะขวิด เกือบจะหวิดตกค้างห่างสวรรค์ ของอย่างนี้สาวได้ให้สาวกัน ของสำคัญปั้นแต่งแข่งกันครอง รู้อยู่แล้วต้องยอมทำอ้อมแอ้ม พูดกล้อมแกล้มแกมหยอกออกสนอง เชิงชั้นนี้ชายรู้ผู้ช่ำชอง สุดท้ายต้อง.....แน่  นะแม่คุณ (เติมคำที่เหมาะสม) จึงไม่ควรเสียเวลามาอิดเอื้อน ทำเสมือนไม่สนคนรอฉุน ถ้ายิ่งแก่ยิ่งเก่าเจ้าขาดทุน ถึงได้หนุนอย่างไร...ไม่เสบย.. ทั้งสี่ห้องหัวใจให้ชายหนึ่ง เหตุนี้จึงไล่ล่าหาอยู่เฉย เขามีห้องให้หลบครบสี่เลย กว่าได้เชย..เกยหาด..อนาถปลา.. "บ้านริมโขง"

[พิมพ์วาส]

หัวใจฉัน จมปลัก กับเธอแล้ว
ไม่คลาดแคล้ว ดวงใจ ใครหวนหา
อยากปองคู่ ให้รัก ตักตอบมา
อนิจา ความรัก มั่นไม่สมปอง

ฉันจมปลักกับคำสัญญานั้น
บอกมีกัน และกัน รักเราสอง
แต่เธอกลับทิ้งไปใคร่ประลอง
ให้ฉันร้องหัวใจใฝ่ระทม