ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sitang]

๐กรีดเลือดเชือดหั่นเนื้อ.........หมดกาย
ปรารถนาชีพวางวาย.............หม่นไหม้
เพียงหมายเพื่อใจคลาย.........ลืมเรื่อง.......รักเอย
หากแต่ลืมบ่ได้...................ผ่านสิ้นสูญสลาย









สิตางสุ์
๒๕๐๙๒๕๕๔

[นพตุลาทิตย์]

ลมหนาวผ่าวอกสิ้น        เหน็บใจ
ในเจ็บรวดปวดไป         สุดเนื้อ
เสือนุชสางสาปไส         เจียนบาก
จากเบียนเวียนอกเรื้อ      สุดไร้แรงหนี

รี่แหนงแทงบทถ้อย        เถือความ
ถามฝากนุชแลตาม         อาจคว้าง
อ้างขาดพ่อบ่งาม           เยี่ยงแบบ
แยบเบี่ยงเลี่ยงอกสร้าง     ฝากน้ำตาสอง

ตรองสาเหตุว่าไห้           อกหวน
อวนหกระทกทวน           ค่อนร้าง
ครางรอนร่ำแรมรวน        จิตบอด
จอดบิดคู่ควรค้าง           หวั่นเศร้ารักสาม


มาแจมครับพี่

[ไม่รู้ใจ]

ไกลคะนึงร่ำร้อง              ครวญคราง
รักหม่นบนใจนาง             โศกเศร้า
วันคืนค่ำจืดจาง               แหนงหน่าย
ร้าวห่มรานโลมเล้า           จ่อมห้วงดวงมาน

ไม่รู้ใจ

[สุนันยา]

ลืมกานท์เคยสลักร้อย...............ยามเคียง
รินร่ายถกสำเนียง....................หยอกเย้า
เมินหมางบ่ยินเพียง..................เสียงสั่ง นางเอย
โอบกอดอกเองเคล้า.................ชอกช้ำอาดูร...


"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

     ลมหนาวดาวลิ่วล้ำ      ค่ำลับ
มิเกลื่่อนกล่นประดับ            ขับฟ้า
 พระจันทร์เด่นแวววับ           จับแจ่ม
        แสงอร่ามเรืองรองจ้า          ค่ำนี้ขาดดาว

หทัยกาญจน์
ปล.แต่งโคลงครั้งแรกอย่างไรก็แนะนำและติชมกันได้นะคะ

[กระต่าย]

น้ำตาเพื่อนรินไหล   พร่างพรู
ได้แต่นั่งมองดู        เพื่อนช้ำ
คำปลอบโยนดั่งครู     ยาใจ จริงแล
แม้อกหักอีกซ้ำ          ทนได้ ทนเลย

ศิราณีรักเอง             ช้ำเอง
ร่ายลำนำย้ำเพลง       ออดอ้อน
เบื้องหน้าทำครื้นเครง    แท้จริงช้ำชอก
บอกคนอื่นลืมย้อน        บอกตัว ตนเอง

[บ้านริมโขง]

รักหวานนานก่อแล้ว          ลาโรย
คืนกลับลับให้โหย                ห่างห้อง
ประดุจดั่งสั่งโบย                         โดยเจ็บ  ยิ่งนา
กระแทกแทรกส่งซร้อง                 ปิ่มให้ใจสลาย

[ดอกกระเจียว]

รักเอยรักเมื่อช้ำ             ครวญใจ
จึงจับเชือกรี่ไป            ไต่ต้น
มะเขือขื่นนี่กระไร         คราวเจ็บ  ใจเอย
ผูกมั่นกระโจนพ้น           จึ่งแคล้ว รักลวง


จึงผูกคอตาย...ใต้ต้นบักเขือขื่น

[สะเลเต]

หากชีวิตจบสิ้น...............หมดลม 
ฉันหมดสิ้นขื่นขม..............เจ็บช้ำ
ลาขาดจากโศกตรม...........ทนทุกข์
สิ้นสุดความกลืนกล้ำ..........จบสิ้นรักเรา

เขาจะระลึกบ้าง...............ไหมหนอ
คนใหม่เคียงเคล้าคลอ........แนบใกล้
ตายหรืออยู่หรือรอ.............มิต่าง
กายดับจิตร่ำไห้...............โศกเศร้าระทม

---สะเลเต---

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

จารตามความชอกช้ำ     ชินชา
อกหักประจักษ์ตา     ต่ำต้อย
เพียงรักสักหนึ่งครา     ครวญจาก นางเอย
พลันห่างนวลแน่งน้อย     นับนิ้ววันเลือน

เหมือนวันผ่านไป่ย้าย     ย้อนคืน
จิตตกอกกล้ำกลืน     กลัดกลุ้ม
อกหักมักต้องฝืน     ฟันกัด ฟันนา
เฉกเช่นกรรมครอบหุ้ม     ห่อห้อมดีหาย ฯ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[นพตุลาทิตย์]

ขออนุญาต ไม่ pm นะครับ เผื่อใครสนใจ

กลบทนี่ของพี่ทอง(คนสาธารณะ) เคยสอนไว้ ผมก็อยู่ในช่วงหัดแต่ง นะครับ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mandd&group=7
เรียกว่า กลบทรีรีข้าวสาร

ooooo   xy oo
yxooo   qw
wqooo   sd oo
dsooo    ootu

utooo  ....


ไปเรื่อยๆครับ ที่แตกต่างคือจะเป็นโคลงผวน ลองสังเกตครับ

๏ น้ำบ้วนปาก ฝากเช้า ...... รุ่งทุ๋ย
ลุยทุ่งนา มาคุย ................ แข่งฟ้า
ค่าแกว่งปาก อยากลุย ....... ล้างอยู่
รู้อย่างคำลุง ข้า ............... บ่ล้างพ่อครู

๏ ผู้ขอ ขอแค่ให้ ............. อภัย
ไอพระอบ รมไผ ............. ผ่าวร้อน
ผ่อนร้าว รับน้ำใจ ............. ใครเล่า
เขาไล่ จ่ายแจกฆ้อน ........ ตอกหน้าบ้าดี

๏ บี้ดารา ค่าเลี้ยง ............ น้ำหมัก เมาฤๅ
นักหม่ำ ค่ำคืนหนัก .......... นักร้อง
น้องรัก ไม่จำหลัก ........... จักแหลก
แจกรัก รับน้ำท้อง ........... ป่องแล้วทุ๋ยแล

๏ แถลุย เล่นน้ำเน่า ......... เศร้าหนัก
ศักดิ์เน่า เต่าตุ่นปัก .......... หลักโย้
โล้ยักแย่ ยึกยัก .............. ยันเล่น
เย็นลั่นเล้า เฝ้าโม้ ............ มั่วน้ำลายเหม็น

๏ เล็นหมายส่อง ผ่องน้ำ .... คร่ำแล
แขร่ำไข คลำแผล ............ ผ่าท้อง
พร้องท่า มาม่าแคร์ ........... รอดช่อง-ครูพ่อ
ร้องฉอดฉอด คลอดน้อง .... ดูดน้ำนมดี ๚ะ๛

่ท่าน นกโก๊ก
เป็นผู้ที่เก่งกาจ มากกว่าคนคิดซะอีก อิอิ ลองดูนะครับ

[สุนันยา]

พร่ำรักพักร่ำร้อง..................เพลงครวญ
ใดอื่นดื่นไอชวน..................เร่งรู้
รอกักรักก่อนวล...................นานเนิ่น
คืนอยู่ครูยื่นสู้....................เจ็บแล้วแจวลา....

"สุนันยา"

ลองผวนดูบ้าง พอไหวไหมคะ ท่าน วิศว(กรรม)กร 

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

บัณฑิตโง่เง่าไร้     หยักสมอง
หยองสมัครตักตวงกรอง    กลั่นถ้อย
กลอยถั่นมั่นครรลอง     ต่างโง่
โตง่างอย่างหมาคล้อย     จูบก้นจวนถึง

บัณฑิตเมืองสิงห์

[sitang]

๐ วางวายลาร่างแล้ว...........ชีวา
ดับป่นอนิจจา...................แต่นี้
ลบเลือนเรื่องแล้วมา............ปางเก่า
เงาป่วยเซาโศกชี้...............ก่นสิ้นจางใจ



สิตางศุ์
๒๖๐๙๒๕๕๔

[นพตุลาทิตย์]

หนาวเหงาหวงห่วงเจ้า        แจ่มจันทร์
หมองเหม่อวนเวียนวัน         หนักอึ้ง
ขาดคนบ่นเสียดสรรค์          คำต่อ
พอห่างต่างรู้ซึ้ง                 แห่งห้วงอารมณ์

 

พี่สุ ต้องถามอาจารย์ทองเองกระมัง ผมเคยแต่ง เหมือนกันแบบที่พี่แต่ง แต่แต่งไม่สุภาพไปหน่อยเลยโดนด่า อิอิ

[พรายม่าน]

   เขียนกลอนวอนแต่เจ้า           กลับเอียน
เกรียนอับแล้วนงเนียน      นักร้าว
   น้าวรักหักจนเคียน             เขลาโก่ง
       โขลงเก่าคือควายท้าว               ที่น้องชอบนัย

ชัยนอบมอบแด่น้อง       นับไกล
ในกลับปวดเจ็บใคร      จู่เข้า
        เจ้าขู่ลู่หัวใจ                      แคลงโต่ง สุดนา
โคลงแต่งแม้ยากเคล้า                   อกคล้ำกว่าโคลง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๖.๐๙.๕๔