25 กันยายน 2011, 01:36:AM |
รัตนาวดี
|
|
« เมื่อ: 25 กันยายน 2011, 01:36:AM » |
ชุมชน
|
" เปรียบเหงา?"
เปรียบเหงาเหมือน เฉาก๊วย คล้ำด้วยสี ดำปิ๊ดปี๋ ขาดน้ำ เชื่อมผสม ไร้น้ำแข็ง รสจืด ชืดอารมณ์ เวลาชม อมซด ก็หมดใจ
แต่อยากเป็น เฉาก๊วย ดำด้วยสี และต้องมี น้ำเชื่อม กระเพื่อมใส มาคลุกเคล้า เร้าหลอม พร้อมกลิ่นไอ น้ำแข็งใส่ ตามกฎ รสชาติดี
เปรียบความเหงา ยามที่ ไม่มีเพื่อน คอยเอ่ยเอื้อน เตือนรัก เติมศักดิ์ศรี โอ้ยอดชู้ อยู่ไหน ให้โศกี หรือไปมี รักซ่อน อ้อนกับใคร
ขอให้คิด เห็นใจ ใครคนหนึ่ง กำลังซึ้ง ตรึงเศร้า เหงาหลงใหล ถึงอยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล แต่ทรวงใน ทรมา ร่ำหาเธอ
รัตนาวดี
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, บัณฑิตเมืองสิงห์, บ้านริมโขง, สุนันยา, --ณัชชา--, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, สุวรรณ, sitang, ควายเฒ่า, Prapacarn ❀, เปรียว, ช่วงนี้ไม่ว่าง, สะเลเต, มะสะลุม
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
25 กันยายน 2011, 12:16:PM |
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 กันยายน 2011, 12:16:PM » |
ชุมชน
|
เหงาฉันเปรียบ ภูเขาเจ้าหัวล้าน โล่งโล้นลานผลาญเหี้ยนจนเกรียนหญ้า เหงาสุดทน บ่นพร่ำพรรณนา ยากเกินคว้าไม้ใดให้หยั่งดิน
ยามน้ำแรงเกินฝืนสะอื้นไห้ ไร้สิ่งใดยึดหน้าภูผาหิน จนธุลีลอยคว้างห่างธรณิน เกือบพังภินท์สิ้นท่าทลายครืน
โปรดหันมองเขาโล้นโกร๋นอย่างฉัน แล้วแบ่งปันน้ำใจ สร้างดินผืน- อันอุดมด้วยป่าที่ยั่งยืน โปรดเถิดช่วยหยิบยื่นคืนน้ำใจ
คนละมือละไม้เร่งกันก่อ ป่าที่งามลออพอสดใส ให้ภูเขาอย่างฉันรอดปลอดภัย เป็นเขาใหญ่ ให้สินถิ่นไทยนาน
|
|
|
|
29 กันยายน 2011, 04:08:PM |
sitang
Special Class LV2 นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 46
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 129
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 29 กันยายน 2011, 04:08:PM » |
ชุมชน
|
ความเหงาคงเหมือนคล้ายใกล้ความรัก ที่ตระหนักแน่นในใจเสมอ อยู่เดียวดายมีฉันและมีเธอ แต่มิเจอพบพานคำว่าเรา อันคนเหงาเท่าไรใครจักรู้ มันหดหู่แค่ไหนกระไรเท่า แค่ใกล้ใกล้คล้ายคล้ายในบางเงา ที่บางเบาของความหมายในความรัก เพราะคนเหงาจักหมายได้พิงพัก ได้ประจักษ์หฤทัยอย่างแน่นหนัก ความเหงานี้คงใกล้คล้ายความรัก แปลกยิ่งนักแต่ความหมายไม่ใกล้เลย สิตางศุ์ ๒๙๐๙๒๕๕๔
|
|
|
|
29 กันยายน 2011, 05:07:PM |
|
|
30 กันยายน 2011, 01:43:PM |
เปรียว
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 30 กันยายน 2011, 01:43:PM » |
ชุมชน
|
กับนิยามความเหงารุมเร้าจิต จะไปคิดทำไมให้อ้บเฉา หากว่าเหงามากมายไม่บรรเทา ก็จงเอาธรรมะชำระใจ
นั่งยุบหนอพองหนอคงพอสู้ กำหนดรู้ภาวะคงจะได้ นั่งพุทโธทำมังสังฆังไป เหงาที่ไหนจะกล้ามารบกวน
เปรียว
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
30 กันยายน 2011, 04:27:PM |
|
|
|