"ฝน..และเธอ..ที่รัก?"

"ฝน..และเธอ..ที่รัก?"

๐

"ฝน..
ฟ้าอื้ออึงคำรณจนแสบหู
หนาวปลาบแปลบใจหนุ่มกลุ้มพอดู
ร่างแทบคู้นั่งขดหมดน้ำยา

ฝนคืนนี้เยือนฟ้าบ้าระห่ำ
ตั้งแต่ค่ำเรารำพัน..ขวัญผวา
พร่างหยาดฝนซ่านกระเซ็นเย็นวิญญาณ์
ยามลมพาละอองมาต้องกาย

ร่างอักษรวันนี้ที่สิบสอง
ส่งถึงน้องคนนี้ดั่งที่หมาย
ปิดตำราการเรียนเอียนแทบตาย
เพื่อผ่อนคลายเพราะคำนึง..คิดถึงน้อง

นึกถึงฝนอยากหวนฝันถึงวันเก่า
นึกแล้วเศร้านึกแล้วคิดจิตยิ่งหมอง
นึกแล้วยิ้มกับตนบ่นเป็นกอง
นึกแล้วลองฝึกใจให้อดทน

กลั่นความนัยเขียนกลอนตอนหม่นหมอง
ใจมันร้องเรียกมาพาฉงน
ฝนปลายเดือนมิถุนามาเยี่ยมยล
ซึ่งส่งผลมาวันนี้..มิเลือนราง

ณ ที่นั้น..
กลางกลุ่มควันภักดีปรี่รอบข้าง
หัวใจสุขบรรเจิดเตลิดพลาง
ใจหนุ่มคว้างลอยอยู่มิรู้ทิศ

หล่อนเป็นใคร!มาจากไหน..ก็ไม่รู้
ภาพหล่อนอยู่ฝังใจคงไม่ผิด
แม่แน่งน้อยน้องนวลชวนเพ่งพิศ
พี่นั้นคิดล่วงเกินไป..ทางใจแล้ว

ยามพี่มองสบตาพาพี่เก้อ
เมื่อครั้นเธอเบือนไปใจพี่แป้ว
อยากสัมพันธ์ไมตรีไร้วี่แวว
เสียงเคยแจ้วคล่องสบายกลับหายพลัน

มีแต่เพียงเอ้ออ้า!มาบอกเพื่อน
รู้สึกเหมือนห้วงใจอยู่ในฝัน
จะเริ่มต้นลงท้ายเอ๊ะ!ไงกัน
และจะสรรคำใดให้คู่ควร

เธอชื่อ"หน่อง"เสียงเกลอแก้ว..ดังแผ่วบอก
เสียงคล้ายตอกตรึงใจไม่กลับหวน
แต่คนจีบเขาเยอะเถอะใคร่ครวญ
จิตปั่นปวนเมื่อเพื่อนเผย..เปรยออกมา

ความซึมเซาเข้าเยือนเพื่อนแสนซื่อ
ขายืนทื่อเป็นครั้งแรก..แปลกสิ้นท่า
ทำไมใจทำไมจิต..คิดนานา
วาสนาเราคงไร้..อดใกล้เธอ

ก้มหน้าเศร้าทำฉันใดให้สับสน
ก้มหน้าหม่นทำอย่างไรใจเผยอ
เงยหน้าขึ้นย้ำเตือนเจ้าเพื่อนเกลอ
หนุ่มหน้าเซ่อฝากบอกว่า..หล่อนน่ารัก?"

ระนาดเอก

ปล.เป็นสำนวนกลอนเก่า
เมื่อครั้งเจอแฟน ที่มหาวิทยาลัยน่ะครับ..

อายแบบน่ารัก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "ฝน..และเธอ..ที่รัก?" (อ่าน 2865 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้