| 22 กันยายน 2011, 09:47:PM |
|
ภู กวินท์
|
 |
« เมื่อ: 22 กันยายน 2011, 09:47:PM » |
 ชุมชน
|
 ไร้คำตอบ
ที่ปลอบโยน....................... ลมหายใจไหวหวั่นสั่นสะท้าน
อาจร้าวรานนานพอรอผนึก
โลกเย้าหยอกหลอกเล่นอยู่เป็นนึก
ท่ามรู้สึกดึกดื่น, เมื่อฝืนใจ
ลมเงียบเหงาเศร้าสร้อยยังลอยนิ่ง
ดาวอ้อยอิ่งทิ้งดวงโลกกลวงไหว
ฝันเสนอเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป
คับแคบใด? ในตัว, กลัวเหลือเกิน
จากความหมายดายเดียวทุกเกลียวคลื่น
เสียงสะอื้นขื่นขับกับห่างเหิน
ทุกจังหวะเตลิดเสียเพลิดเพลิน
ผ่านทางเดินหลายที, ไม่คลี่คลาย
ยิ่งค้นหาคำตอบมาปลอบปลุก
ยิ่งทนทุกข์จิตตกเหมือนอกหาย
วินาทีที่หามาระบาย
ถูกทำลายหมายพราก, ลากกระเด็น
หวังพักพิงอิงแอบอยู่แนบชิด
หลบหนามพิษคิดวางอย่างที่เห็น
ไร้คำตอบปลอบคำเมื่อลำเค็ญ
มันคงเป็นเช่นเดิม, เมื่อเริ่มถาม!!
......................  |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, ดาว อาชาไนย, สุนันยา, ♥หทัยกาญจน์♥, Design with love ᵔᴥᵔ, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, plang, เมฆา..., สะเลเต, สล่าผิน
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 กันยายน 2011, 10:14:PM |
|
Music
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 22 กันยายน 2011, 10:14:PM » |
ชุมชน
|
ความเดียวดายดั่งบอก..ว่าหยอกเล่น
หัวใจเต้นไม่น้อย..ร้อยสิบสาม
อยากจะปลอบทุกครั้งแต่ยั้งความ
กลัวว่าตามตอแยเฝ้าแลมอง
ทำให้เธอสับสนบนความคิด
เผลอสนิทยิ้มสวน..ชวนสนอง
แม้บางครั้งเพิกเฉยไม่เคยปอง
ความรังรองเรืองรุ่ง..ยิ่งยุ่งใจ
ณ บางคืนยืนระเบียงเคียงบ้านเช่า
ต่างร้อนเร่าในอกจวนหมกไหม้
อยากให้เราพูดกันแล้วปันใจ
ฉันคิดไปลำพัง..ดังไม่พอ
"ไร้คำตอบที่ปลอบโยน"กลัวโดนว่า
จึงไม่กล้าเอ่ยเอื้อนเป็นเพื่อนหนอ
สองคืนก่อนเธอไม่กลับนับดาวรอ
เหมือนบ้าบอเดียวดายปลายระเบียง
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, สุนันยา, ♥หทัยกาญจน์♥, ภู กวินท์, Design with love ᵔᴥᵔ, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, plang, เมฆา..., สล่าผิน, สะเลเต, รพีกาญจน์
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
| 22 กันยายน 2011, 11:31:PM |
|
ภู กวินท์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 22 กันยายน 2011, 11:31:PM » |
ชุมชน
|
ความรู้สึกที่เห็นยังเต้นถี่
ทุกนาทีกลัดกลุ้มจากสุ้มเสียง
จนคุ้นเคยถ้อยคำพร่ำสำเนียง
ขอแค่เพียงพูดบอก, ไม่หลอกลวง
สิ้นความเหงาเขามองร้องเพลงโศก
เหมือนว่าโลกโดนบาดให้ขาดช่วง
ท่ามกลางฝัน พันธะ คนละดวง
สะท้านทรวงกำหนด, แทบบดเบลอ
สบสายตาริมทางระหว่างล้า
กับเวลาล่องลอยคนคอยเหม่อ
สูญเสียความทรงจำคำละเมอ
เมื่อพบเจอความหมาย, ที่ดายเดียว
ไม่มีใครตีกรอบให้ขอบหัก
มีแต่รักผันแปรเมื่อแลเหลียว
ความผูกพันที่เห็นปั่นเป็นเกลียว
น้ำไหลเชี่ยวเลี้ยวฉุด, ก็หยุดเย็น
ริมระเบียงเคียงผ่านแม้บ้านเช่า
ก็ไม่อาจลบเงาที่เราเห็น
ความหวังดีให้เพื่อนดั่งเดือนเพ็ญ
อย่าคิดเป็นใครอื่น, ยังตื่นกลัว
เป็นคำตอบปลอบปลุกอยู่ทุกเมื่อ
เถิด! จงเชื่อสักคราศรัทธาทั่ว
ยิ่งคืนวันผันผ่านประมาณตัว
ฟ้ามืดมัวก็สร่าง, สว่างตา!
....................
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, Design with love ᵔᴥᵔ, Music, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, plang, เมฆา..., amika29, สล่าผิน, สะเลเต, รพีกาญจน์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 23 กันยายน 2011, 02:22:AM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 23 กันยายน 2011, 02:22:AM » |
ชุมชน
|
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
| 23 กันยายน 2011, 02:51:AM |
|
Music
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 23 กันยายน 2011, 02:51:AM » |
ชุมชน
|
ฝันว่ายินคำตอบ..เธอปลอบกลับ
แท้สดับเสียงคลื่นอันคลืนโค่น
ทรวงสะท้านสั่นเทาเงากระโจน
ความโชกโชนกำกับให้หลับตา
ตื่นมารอคำตอบ..แม้บอบช้ำ
เชิญเลือกซ้ำแผลเก่าเอาเถิดหนา
ฟ้าคล้ำคลื้มซึมหม่นบนอุรา
กลั่นนำพาตาสองหมองละเมอ
ความรู้สึกกล้ำกลืนหมื่นคำอ้าง
คิดเข้าข้างเต็มข้อจีงรอเก้อ
ไหนอื่นอาจยอมท้อไม่รอเจอ
ทุกข์มีเธอชั่วครู่ท่ามผู้คน
แต่.ไม่ใช่ฉันดอกบอกให้ทราบ
สองแก้มคราบแห้งกรังฟ้าสั่งฝน
ดั่งระบายคลายเศร้ามีเหงาปน
ดิ่งสู่ชลเชี่ยวกรากที่จากไป
สุข.ซึ่งซ่อนก้นดานยังหวานชื่น
ท่ามสะอื้นลอบยิ้มเสียงนิ่มใส
ทุกข์.ถูกเถือเจือสุขปลุกหัวใจ
ได้มีใครในภวังค์..ก็ยังดี
ฟ้าเริ่มสางทางข้าม...อร่ามจ้า
บทบังค่าความค่ำ.ย่ำอยู่ที่
สอนหัวใจคนเก็บใช่เจ็บฟรี
เปลี่ยนไมตรีมีคำตอบ..ไร้ปลอบโยน
 |
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
| 23 กันยายน 2011, 06:59:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 23 กันยายน 2011, 06:59:PM » |
ชุมชน
|
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
|
