ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พรายม่าน]

ชวนไปเก็บผักบุ้ง

แต่เช้าตรู่กู้ไซได้ปลาสร้อย
สักสองร้อยเต็มลอบขอบสวิง
เป็นครั้งแรกแหวกหาเจอปลาจริง
กินแต่ปลิงปิ้งงบผักตบชวา

กะจะแบ่งแกงส้มต้มผักบุ้ง
กับเครื่องปรุงบะหมี่แต่ปีกว่า
ถึงพริกผงลงสีจะมีรา
ตะไคร่ทาปลาก่อนพอผ่อนยก

แต่หายากผักหญ้าเวลานี้
เขาว่ามีอยู่ไกลถึงใบหยก
กอผักบุ้งใบหนาเหมือนป่ารก
จากชั้นหกสิบหุ้มเลื้อยคลุมยาว

แต่แพหนักนักเหลือใช่เรือแข่ง
น้ำก็ลึกเกินแหล่ง หยั่งแท่งหลาว
พายต้องใหญ่ใส่ข้อตะขอราว
ถ้าห้าพายจ้วงยาว ไม่เกินเย็น

ออกสุวรรณบรรพตอย่าหมดเช้า
ตัดแพเข้าเสาวรีย์ยอดที่เห็น
แต่น้ำเชี่ยวเกลียวพัดสะบัดเป็น
ต้องคัดท้ายก่ายเข็น ให้สำคัญ

ไปถึงตึกตามหมายบ่ายแก่แก่
อย่าผูกแพเตรียมพลังกลับหลังหัน
คนบนตึกลึกดุทะลุดัน
ก็ครึ่งพันล้วนพวก กฎุมพี

ใครว่ายแข็งลอยคอผูกต่อเชือก
ไม่ต้องเลือกยอดเอาถกเถาถี่
ม้วนเป็นลูกผูกปมให้กลมดี
แล้วรีบรี่หนีให้ไกลลูกปืน

รับสมัครอาสาไปหาผัก
ใบเขียวเขียวเคี้ยวขยักหรือจักฝืน
หอยโข่งยืดยางหยุดยังสุดกลืน
ใครจะไปให้ยืน พร้อมยื่นพาย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๐.๐๙.๕๔

[สะเลเต]

"ขออาศัย ไปเก็บผัก"

อยู่ในคลองล่องเรือเพื่อหาผัก
พายอีกพักจักถึง...ซึ่งจุดหมาย
ระหว่างทางที่มองต้องตาลาย
ผักมากหลายเรียงแถว....เป็นแนวยาว

โน่นสีเหลืองเรืองอร่ามงามจริงหนอ
ดอกโสนโชว์ช่อล้อลมหนาว
เหลืองดั่งทองทาแต้มแซมเกล็ดดาว
รีบโน้มน้าวสาวกิ่ง...ชิงเด็ดพลัน

พยักหน้าพี่ชายให้พายต่อ
มิรั้งรอรีบลี้จากที่นั่น
ให้คนอื่นเขาบ้างต่างแบ่งปัน
หากเก็บมันมาหมด...เขาอดทาน

กระเฉดทอดยอดชู...ดูอวบอั๋น
หากเก็บมันยามสดรสชาดหวาน
เด็ดเอาไปฝากพ่อพอประมาณ
ผัดอย่านานนั้นกรอบพ่อชอบจริง

พายมาถึงที่หมาย....ณ.ปลายทุ่ง
มองผักบุ้งมากมายไม่อาจนิ่ง
รีบเด็ดยอดเร็วไวไม่ประวิง
หากอ้อยอิ่งเจอพาย...พี่ชายตี

พายเรือกลับโดนสวัสดิภาพ
ใจแสนทราบซึ้งในน้ำใจพี่
หากแกงกับปลาสร้อยคงอร่อยดี(คิดในใจ)
เห็นปลามีมากหนอ....ขอสักตัว

---สะเลเต---

[Prapacarn ❀]

เห็นปลาช่อนตัวใหญ่ที่ปลายทุ่ง
แอบใต้กอผักบุ้งฮุบน้ำโผง
จัดแจงปักพายผูกกับลูกโยง
แล้วเหน็บโจงกระเบนมั่นกันปลิงกวน

จับฉมวกมั่นเหมาะจำเพาะจุด
ก้มหัวงุดเขย่งขาเกรงปลาสวน
มันใหญ่มากคงต้องใช้หลายกระบวน
เรียกหา อวน สวิง แห แห่มารอ

จ้องจ้องจับนับหนึ่งไม่ถึงสาม
ไอ้ช่อนงามโดดผึงดึงตะขอ
เกี่ยวเอาเหงือกกระเสือกกระสนไปชนตอ
รีบหาหม้อมาเตรียมกระเทียมตำ

เก็บผักบุ้งแถวนั้นแล้วกันนะ
ประเดี๋ยวจะแกงส้มให้คมขำ
เด็ดผักบุ้งแล้วห่อพอเป็นกำ
จบลำนำเก็บผักบุ้ง..เข้ามุ้งนอน..

ง่วงหละ..... ไปนอนดีกว่า



"แซมคนติดดิน"
 

[สมนึก นพ]

ได้ปลาช่อนหนึ่งตัวกลัวจะหาย
ตั้งใจหมายตัดแบ่งแกงหนึ่งท่อน
อีกหนึ่งนั้นเก็บตู้เย็นเป็นทุนรอน
ย่างไฟอ่อนมื้อหน้าหาเครื่องยำ

ขังโอ่งไว้ใช้ฝามาปิดทับ
จัดแจงลับมีดไว้เมื่อใกล้ค่ำ
เลือกผักบุ้งเตรียมใช้ได้สองกำ
คิดจะทำแกงส้มผสมกัน

มะขามสดต้มก่อนน้ำค่อนหม้อ
เครื่องมีพอจัดวางไว้ข้างนั่น
ต้องทำปลาก่อนหนาไม่ช้าพลัน
ได้จับมันขึ้นมาจะหักคอ

ปลาดีดดิ้นแรงสุดหลุดลงหนอง
ด้วยห่วงของจับมีดงามขว้างตามหนอ
ปลาและมีดหายไปไม่รั้งรอ
หันดูหม้อโมโหค้างขวางลูกตา

น้ำก็เดือดได้ที่ฉีฉ่าดัง
จึงเตะปังเข้าให้ใช้เท้าขวา
น้ำร้อนลวกเจ็บแปลบแสบขึ้นมา
รีบยกขายัดโอ่งแน่แช่น้ำเย็น

ปวดทุเลาเบาบางครางเสียงอ่อย
ประคองค่อยถอดไม่ได้เหงื่อกายเห็น
โอ่งปากแคบขังปลาคราจำเป็น
ทุกข์แสนเข็ญ....รีบด้วย....ช่วยผมที.

นพ
21 ก.ย.54

[--ณัชชา--]

เรื่องง่ายง่ายทำไมคิดไม่ออก
น้องจะบอกเอาบุญนะคุณพี่
ก็หามีดคมจัดตัดเข้าซี
ตัดตรงที่ขาติดชิดโอ่งเลย

พอขาขาดพี่ชายสบายละ
ถึงขาจะด้วนไปขอให้เฉย
ดีกว่าติดในโอ่งนั้นนะท่านเอย
คำเฉลยของน้องรับรองเนียน

natcha

 

[ภู กวินท์]

ท่ามกลางความมืดมิดสนิทแสง
จากเรี่ยวแรงหนึ่งคนเริ่มปนเปลี่ยน
กับคลื่นที่โถมมาแทบอาเจียน
คอยแวะเวียนเฆี่ยนฟาด, ประกาศศักดา

น้ำทะเลสงบนิ่งยิ่งตระหนก
หมอกควันปกคลุมทางระหว่างหน้า
แสงจากสายไฟส่องล่องเรือมา
ก็แปลกตาอีกครั้ง, ริมฝั่งทะเล

ลึกเข้าไปในแก่งแหล่งชีวิต
เหมือนโดนปลิดความรักจนหักเห
รู้สึกตัวอีกครั้งเรือยังเซ
พายุเกย์พัดกราว, ที่อ่าวไทย

ยังคงลุกขึ้นฝืนในคืนช้ำ
ประคองเรือฝ่าลำคลื่นกรำใหญ่
จะหลุดพ้นฝันร้ายหรือตายไป
สิ้นสุดในจริงแท้, แก่ชะตา

สะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อตอนสาย
หมอกควันกลายซีดจางกลางแดดจ้า
มันเคว้งคว้างว้างวับกับเวลา
อนิจจา! ยินเสียง, เพียงคลื่นลม

เมื่อความจริงเผยผลิ สติแตก
โลกเราแยก แปลกกลืนดูขื่นขม
สุดลูกหูลูกตาไม่น่าชม
กับบ้านเรือนที่ดิ่งจม, คนล้มตาย!

..........................


ด้วยจิตคารวะครับ!

[yaguza]

เรื่องง่ายง่ายทำไมคิดไม่ออก
น้องจะบอกเอาบุญนะคุณพี่
ก็หามีดคมจัดตัดเข้าซี
ตัดตรงที่ขาติดชิดโอ่งเลย

พอขาขาดพี่ชายสบายละ
ถึงขาจะด้วนไปขอให้เฉย
ดีกว่าติดในโอ่งนั้นนะท่านเอย
คำเฉลยของน้องรับรองเนียน

natcha

 

จะเอามีด ที่ไหน ไปตัดขา
ก็ขว้างปลา หายไป ไม่มีเปลี่ยน
เอาอย่างนี้ ดีกว่า อย่าติเตียน
ไปโรงเรียน ถามครู ย่อมรู้ดี
..........ยากูซ่า..........

[กังวาน]

เรื่องง่ายง่ายทำไมคิดไม่ออก
น้องจะบอกเอาบุญนะคุณพี่
ก็หามีดคมจัดตัดเข้าซี
ตัดตรงที่ขาติดชิดโอ่งเลย

พอขาขาดพี่ชายสบายละ
ถึงขาจะด้วนไปขอให้เฉย
ดีกว่าติดในโอ่งนั้นนะท่านเอย
คำเฉลยของน้องรับรองเนียน

natcha

 

ดูวิธีน้องณัชชามาแก้ไข
คือให้ใช้มีดคมจัดมาตัดเจี๋ยน
เห็นวิธีแก้ปัญหาน่าวิงเวียน
กลัวจะเตียนทั้งร่างต้องห่างเธอ

เหมือนความรักหนักไปใจติดขัด
ถ้ารีบตัดรีบหนีดีแล้วเหรอ
เขาผิดบ้างพลั้งบ้างช่างเถิดเออ
ขอเสนอให้ทุบโอ่ง...พี่โล่งใจ

[พรายม่าน]

หายนะใต้กอผักบุ้ง

ฤาวรุณพิโรธแต่โสดนั้น
ยังไม่สมสาทัณฑ์ เทียบถ่อย
ที่กระเบื้องเฟื่องหรูฟูลอย
มนุษย์ร่านล้านร้อย ต้องทำลาย

กระหยิ่มโปรยโรยปลิด จากน้ำปาด
กงไกรลาศระกำล่ม จมสลาย
พิจิตหลากโพทะเล ทะเลกลาย
ชุมแสงหายผ่ายโผมโนรมย์

ป่าสักโหมโถมใส่ชลสิทธิ์
สะแกกรังวิกฤติหวิดถล่ม
อ่างทองท้องกะทะยิ่งระทม
บางบาลเลิ้งหลากซม ถึงบางไทร

แต่พลังเห็นรอยนั่นน้อยนิด
ถึงหาญปิดติดฝายเอาทรายใส่
ก็เขื่อนปริ่มริมสันล้นคันใน
รอปริภัยเพทฝังพลุ่งพังภินท์

แม้เร่งผ่านลัดโพธิ์รพีพัฒน์
จอดเรือจัดระหัดแปรกระแสสินธุ์
กว่าน้ำหมาดราดแล่นเลยแผ่นดิน
ต้องทนชินชุ่มนองเกินสองเดือน

แล้วโลกร้อนหรือไม่สร้างไอน้ำ
พายุหอบเมฆดำถลำเถื่อน
น้ำที่ผันช้าช้ากลับมาเยือน
ป่าถล่มถมสะเทือน แค่นาที

ทะลักโผนโจนข้าม เขื่อนขาด
กลืนกวาดอินทนนท์ขุ่นโคลนสี
เป็นผาน้ำค้ำฟ้าเข้าธานี
สรรพสัตว์บัดพลี ใส่เพรงกรรม

ฟ้าคล้ำกร่ำทะมึน ครืนคลั่ง
คลื่นใหญ่โจนโผนพัง ยังระส่ำ
แหละที่มั่นสุดท้าย สุดปลายจำ
ก็ดิ่งลับดับดำ สู่บาดาล ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๔.๐๙.๕๔

[พรายม่าน]

ชวนไปดำน้ำ

เป็นข่าวดีจริงจริงให้ลิงจับ
เรื่องลึกลับแต่เลิศเพิ่งเปิดเผย
ก็ฝรั่งข้าวปุ้นคนคุ้นเคย
ว่ายมาเกยใบระกาหลังคาวัด

มันว่าเครื่องเคราครูสกูบ้า
แต่พังงาหาไว้ใช้ฝึกหัด
ทั้งท่อถังเกจถ่ายทั้งสายรัด
ตอนคลื่นจัดจมอยู่ลำพูบน

แต่ข่าวเด็ดเคล็ดข้อคือหมอชิต
เพื่อนมันติดตายใต้รถไฟหล่น
มีถุงไถ้ใส่คอ สีมอปน
ในนั้นล้นหลายเม็ด เพชรเดอเบียส์

มันไม่บอกว่าใช่ บลัด ไดม่อน
เป็นของร้อนหรือไม่แต่ได้เสีย
ทั้งมาคีมาคัดล้วนจัดเจียร์
สักร้อยล้านเรี่ยเรี่ยกะรัตราย

เรื่องผักบุ้งผักใบ้ไว้ทีหลัง
เดี๋ยวใครรู้แหล่งรัง หวังก็หาย
อดสักมื้อสองมื้อหรือจะตาย
แต่ร้อยล้านละลาย เมื่อไหร่เจอ

เลยอยากได้ใครดีที่ใจเด็ด
ที่แอบมองเศษเพชร แต่ทีเผลอ
ไปดำตามความรวยช่วยละเมอ
ให้ลูกท่านหลานเธอ ต้องเพ้อตาม ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๕.๐๙.๕๔