ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

สัมผัสเลือน

เหมือนละอองไอเย็นเห็นสลัว
เกาะกระจกมากมัวเป็นตัวหม่น
ปิดบังแสงสดใสสายตาคน
มองให้พ้นผ่านยากเป็นฉากบัง

มองทุกอย่างระหว่างนี้เหมือนลี้ลับ
หาสดับใดแท้แก่วาดหวัง
ยิ่งก้าวตามยิ่งห่างอย่างรุงรัง
เอื้อมคว้ายังพลั้งพลาดขาดประเมิน

สัมผัสได้หาใช่สัมผัสจริง
เหมือนทุกสิ่งสัมผัสเลือนเคลื่อนขาดเขิน
ที่ยึดเหนี่ยวไร้ค่าคราเผชิญ
เป็นเพียงเดินถลำต้องคลำทาง

ใจสัมผัสว่าใช่ก็ไม่แน่
ล้วนปรวนแปรแค่เห็นเป็นเพียงหาง
ไม่เห็นตัวหัวหายคล้ายแสงจาง
สลัวร่างสัมผัสไหนไร้ตัวตน

สัมผัสใดใสสุกทุกสถาน
แต่ร้าวรานสัมผัสใครให้มัวหม่น
ยิ่งสัมผัสหัวใจในสองคน
ยากยิ่งล้นบนหมายหลบสายตา

สัมผัสเลือนบทกลอนถูกสอนสั่ง
สัมผัสยังไม่ชัดจัดใหม่หนา
สัมผัสเลือนชีวิตผิดทุกครา
ใครอาสา..ชี้ด้วย ..ช่วยชี้นำ..

"บ้านริมโขง"

[Music]

ทุกย่างก้าวเราสัมผัสได้สัดส่วน
ดินน้ำลมไฟล้วนมิควรขำ
จวบมาเจอนักกวีที่มีคำ
สัมผัสนำสัมผัสเลือนมาเตือนใจ

เรายิ่งกลัวแคล้วคลาดพลาดสัมผัส
ด้วยประวัติทำผิดคนชิดใกล้
อยากห่วงหวงทวงถามยามห่างไกล
แต่ทำไม?เฉยนิ่งยิ่งระแวง

ครั้งก่อนเคยชิงสัมผัสก็ปัดป้อง
เลิกเกี่ยวข้องจางจบต้องหลบแฝง
เดี๋ยวนี้เหมือนเลือนสัมผัสจัดแสดง
ใครเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปช่างไวจัง

มิกล้าขอ"สัมผัสใจ"กับใครอีก
ต้องหลบหลีกแววใสที่ใจหวัง
อยากให้เราริเริ่มเพิ่มพลัง
แต่ก็ยัง...อึดอัด..สัมผัสเลือน

 

[สุนันยา]

สัมผัสเลือน เบือนบิด เพราะจิตต่าง
สัมผัสวาง ผิดไป จึงไกลสรวง
สัมผัสรัก อยู่ที่ ฤดีดวง
สัมผัสลวง เสแสร้ง แกล้งมีใจ

สัมผัสใน แนบเนา ทุกเช้าค่ำ
สัมผัสคำ กลับกรอก เหมือนหลอกใช้
สัมผัสกาย ก่ายกอด พลอดพิไร
สัมผัสใด ที่ซึ้ง คนึงครวญ

สัมผัสอยู่ แก่ใจ ได้สดับ
สัมผัสกลับ เผลอไผล พาไห้หวน
สัมผัสที่ ดวงใจ คล้ายเชิญชวน
สัมผัสนวลนางไหน...พี่ชายเอย

สัมผัสใจ บางบาง คงหยั่งรู้
สัมผัสอยู่ แนบใน หทัยเผย
สัมผัสจิต นานเนา ที่เย้าเปรย
สัมผัสเชย ตรึงติด สนิททรวง..

...


"สุนันยา"
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

สัมผัสเลือน เตือนตน ชนให้คิด
สัมผัสเลือน เตือนจิต สนิทใกล้
สัมผัสเลือน เตือนใจ ใฝ่ฝันไป
สัมผัสเลือน เตือนใคร ใคร่ครวญมอง

สัมผัสเลือน เลื่อนลาง พลางพินิจ
สัมผัสเลือน เลื่อนชิด ติดต่อสอง
สัมผัสเลือน เลื่อนรอง ปองครอบครอง
สัมผัสเลือน เลื่อนคล้อง จองกรองคำ

สัมผัสเลือน เพื่อนผอง ของน้องพี่
สัมผัสเลือน เพื่อนดี วจีขำ
สัมผัสเลือน เพื่อนล้ำ คำลำนำ
สัมผัสเลือน เพื่อนย้ำ ชำนาญกลอน

ลัมผัสเลือน เกลื่อนกล้น ล้นสัมผัส
สัมผัสเลือน เกลื่อนกวัด ปัดอักษร
สัมผัสเลือน เกลื่อนกล่อน จรจากตอน
สัมผัสเลือน เกลื่อนซ้อน  อ้อนออดกานท์

สัมผัสเลือน เดือนดาว พราวพร่างฟ้า
สัมผัสเลือน เดือนนภา คราฟ้าสาน
สัมผัสเลือน เดือนผ่าน กาลล่วงนาน
สัมผัสเลือน เดือนวาร ขานขับพิณ

สัมผัสเลือน เยือนย้ำ คร่ำครวญรัก
สัมผัสเลือน เยือนยัก จักถวิล
สัมผัสเลือน เยือนกลิ่น ถิ่นฟ้าดิน
สัมผัสเลือน เยือนยิน สิ้นรักเลือน

หทัยกาญจน์

[บ้านริมโขง]

สัมผัสเลือนเลื่อนไปได้สัมผัส
ความเคร่งครัดจัดคำนำเสนอ
ฟังดูคล้ายหมายเน้นเช่นที่เจอ
ใดไหนเออคือสนองคนต้องการ

ต่างจำแนกแจกเรื่องประเทืองจิต
ต่างก็คิดควรค่าน่าสมาน
ต่างก็ตรึกนึกนำพร่ำตำนาน
ต่างกล่าวขานด้านปัจจัยในนิยม

สุดซาบซึ้งตรึงใจในบทอ้าง
ที่นำวางให้รู้ดูเหมาะสม
ช่วยเปิดใจให้รับกับอารมณ์
จารสุขสมตามจินต์ถวิลกานท์

ในส่วนตัว ณ วันนี้ ที่รับรู้
ล้วนขึ้นอยู่กับตนคนขับขาน
ไม่สร้างกฎสับสนบนผลงาน
จะสร้างสานตามกฎใหม่ให้จริงจัง

ภาษาไทยมากมายการใช้เขียน
คำไวพจน์มากเวียนให้เขียนขลัง
จึงควรใช้แต่ละคำนำพลัง
เพียงหนึ่งครั้งยังหนึ่งบทให้งดงาม

ทั้งบังคับจะเน้นเป็นตามผัง
ที่คนยังใช้อยู่คู่สนาม
เสียงส่วนใหญ่นิยมใดเด่นในความ
จะไม่ลามล้นหลักนักวิชา
๐๐๐๐๐

นี่คือเสียงหนึ่งในดวงใจนี้
ร้อยกวีเพียงพักสลักหา
ใช่เอาดีเอาเด่นเป็นหน้าตา
คือผ่อนพักกายา...คราเหนื่อยงาน.

"บ้านริมโขง"

[สมนึก นพ]

กลอนสัมผัส  จัดแจง   แต่งให้เหมาะ
หวังไพเราะ  เพราะพริ้ง  หลบสิ่งห้าม
จะให้งาม  ความไฉน  กลับไม่งาม
ดูเสื่อมทราม  ตามเห็น  เช่นไม่ดี

ก็ลองดู  รู้ไว้   ใช่ใส่บ่า
แบกหามพา  เหนื่อยอ่อน  ค่อนวิถี
ว่าทำดี    นี่ไฉน   ยังไม่ดี
สัมผัสนี้  ยากนัก  จักให้ตรง

มือหัดใหม่  ใจจ้อง  ว่าต้องได้
จึงแต่งไป  แต่งไป  ถึงได้หลง
คำที่ลง  มันก็คง  ไม่น่าลง
จึง งง งง  ตรงไหน  ไม่ใช่เกณฑ์

เรื่องสัมผัส  จัดไป  ตามใจชอบ
ไม่รอบคอบ  ผิดขั้น   ลูกหลานเหลน
มันเบี่ยงเบน เห็นขัด  ได้ชัดเจน
โอ้ตาเถร   ตัวเรา  โง่ไม่เบา

ต้องขออภัยทุกท่านด้วยครับ

ด้วยความอยากรู้ครับ และคงเข้าใจผิดมานานแล้วด้วย คือคำที่ขีดเส้นใต้ ผมเข้าใจว่าคือสัมผัสใน
สรุปว่า ผิดหลักอย่างไรครับ (อย่าเข้าใจอย่างอื่นเลยครับ คือไม่รู้จริงๆครับ)

นพ
16 ก.ย.54

[สมนึก นพ]

ขอบคุณครับ

และขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำมาตลอด บ้านกลอนไทยทำให้ผมรักการเขียนกลอน

จึงหัดเขียนมาจนปัจจุบัน และจะหัดเขียนต่อไป ส่วนการเขียนประกวดนั้น รู้ตัวว่าคงยังอีกไกล

โอกาสหน้าจะรบกวนอีกนะครับ....นพ

[ไพร พนาวัลย์]

ผมดีใจจริงๆที่ทั้งDEWADAและ Victoriasecret (หรือคุณแจ๊คของเรา)ได้เข้ามาเปิดอก แสดงความคิดเห็นกันอย่างนี้ เป็นการถกเรื่องราวทียังอึมครึมในใจให้แจ่มแจ้ง เพื่อท่านผู้รู้จะได้เข้ามาชี้แจงให้คำแนะนำเพิ่มเติม และชาวเราที่ยังเปรียบตัวเองว่า ยังไม่ถึงขั้นกวี(รวมทั้งตัวผมเองด้วย)และเยาวชนลูกหลานไทยที่สนใจในการเขียนกลอนต่างๆจะได้รับรู้ รับทราบกันไปด้วย ท่านทั้งหลายที่มีอะไรคาใจ ก็ขอให้เขียนออกมาเถิด อย่าคิดว่าจะไปผิดใจใครๆเลย เพราะผมคิดว่าชาวเราย่อมมีวุฒิภาวะพอที่จะยอมรับความเห็นต่าง เพื่อจะได้เปิดใจรับมุมมองของท่านอื่นๆบ้าง อย่าได้คิดว่าเป็นการเอาชนะคะคานอะไรกันเลยนะ คนที่ยังไม่รู้ ไม่ทราบจะได้ไม่ต้องเคอะเขินที่จะเข้ามาไต่ถามในสิ่งที่อยากรู้ ไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดๆจะได้แก้ไขให้ถูกต้องต่อไป เพื่อเป็นวิทยาทานต่อๆไป ความรู้ต่างๆที่ท่านมีอยู่ ก็ขอให้นำออกมาเผยแพร่เถิด ดีกว่าที่จะให้มันตายไปกับตัวของเรา
ผมชื่นชมรุ่นพี่ๆที่ผมสามารถเรียกท่านได้อย่างเต็มปากว่า ท่านคือกวีในดวงใจ ที่คอยชี้แนะ แนะนำ ตักเตือนอยู่เสมอๆ นี่แหละคือเสน่ห์ของบ้านกลอน ที่ทำให้ผมจดจำเป็นแบบอย่างที่ดีงาม มาคอยสะกิดเตือนน้องๆหลานๆที่เข้ามาใหม่ๆเสมอๆ ขอเชิญทุกเท่านแสดงความเห็นออกมาเถิด ถือเสียว่า ศิษย์อายครูบ่รู้วิชา สามีอายภรรยา บ่มีลูก (เอ เกี่ยวกันไหมเนี่ย?)

ลุงปรางค์

[♥หทัยกาญจน์♥]

สัมผัสเลือน เลือนลาง พลางพินิจ
สัมผัสคิด คล้องคำ ลำนำสม
สัมผัสใน สัมผัสนอก ตอกอารมณ์
สัมผัสกลอน อ้อมชม ภิรมย์คำ

สัมผัสใด ใครว่า หาใช่ผิด
สัมผัสจิต จากใจ ใช่ว่าขำ
สัมผัสบท บาทตอน วรรคลำนำ
สัมผัสซ้ำ สัมผัสซ้อน กลอนกวี

สัมผัสผิด จิตพินิจ คิดครวญใคร่
สัมผัสไป เปรียบเปรย เผยราศี
สัมผัสรัก ถักทอ ต่อวจี
สัมผัสดี ฝีปากเอก เฉกเช่นกลอน

สัมผัสคำ ซ้ำซ้อน กลอนที่ร่าย
สัมผัสส่าย เสียงสระ ประจักษ์อ้อน
สัมผัสสม ชมคำ พร่ำนิวรณ์
สัมผัสสอน อักษรา วาจาจาร

หทัยกาญจน์

[นพตุลาทิตย์]

มันผิดตรงที่  อัน  ไม่ควรจะไปรับกับคำว่า  อาน  ครับ

เขาถือว่า สระคนละตัวกัน   อย่าง   โคน  กับ คน  แม้เสียงจะใกล้กัน

แต่ก็คือสระคนละตัวครับ  จัดเป็นสัมผัสเพี้ยน  หรือสัมผัสเผลอ

(ตามที่เขาว่ามานะครับ)

             DEWADA

     

ปล.ถ้าเกิดคุณ นพ จะส่งกลอนประกวด  จะต้องระวังตรงจุดนี้ด้วยนะครับ
เกิดไปเจอกรรมการเคร่งๆ  จะได้เข้าใจว่า แพ้เพราะเหตุใด

อีกอย่างหนึ่งก็คือ  เรื่องเขียนคำสลับกัน  อย่าง  ว้าเหว่  เป็น เหว่ว้า   ทักทายเป็นทายทักงี้  ความหมายมันเปลี่ยน
ทำให้เราชวดรางวัลได้(แม้ว่าจะแต่งดีก็ตาม)

แบบว่า ขอแจมนะครับ

ในความเห็นส่วนตัว นะครับ ผมว่าในการเขียนกลอนไม่ได้บังคับให้มีสัมผัสในครับ
แต่ถ้ามีจะดูไพเราะ อย่างที่คุณนพยกมา ผมว่าไม่ใช่สัมผัสเพี้ยนครับ ถ้าเป้นสัมผัสนอกนี่ผิดแน่ครับ
ถ้าอ่านแล้วสัมผัสในพอไปได้มันไม่ค่อยสะะดุดหรอกครับ

ส่วนเรื่อง การสัมผัสซ้ำจริง ๆไม่เคยมีใครบอกว่ามันผิด บางครั้งเขาก็ต้องการเน้นคำ อย่างที่คุณ เทวดา บอก

ลองทบทวนกลบทให้ดี จะดูออกว่าบางกลบท มันจะทำให้กลอนเพี้ยนได้  ไม่มีตัวอย่างนะครับ อย่างถอยหลังเข้าคลอง ลองแต่งดูจะรู้ว่า มันเพี้ยนๆ
ไม่มีใครบอกว่าผิด แต่ฉันทลักษณ์ ที่กำหนดไว้ รวมถึงข้อห้ามต่างๆ ผ่านการพิจารณา มาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่า ถ้าเป็นไปตามนั้นกลอนจะมีความไพเราะ อย่างที่สุด

เรื่องPMก็ยังสืบทอดกันมาอยู่ ครับพี่แจ้ค แต่ว่าหลายๆ คนไม่มีศิลปะในการสอน ทำให้เหมือนไปด่า ไปจู้จี้เขา ทำตัวเป็นครูที่เคร่งจัด ทั้งที่ไม่ใช่ มันน่ารำคาญครับ
หลายคนบอกมา จึงเห็นย้ายเวปหนีกันบ่อยๆ คือเตือนกันได้แต่ให้เหมือนพี่น้องมากกว่าจะเป็นครู นะครับ เพราะมาตรฐานตัวเองไม่สามารถไปตัดสิน อะไร หรือความคิดใครเขาได้หรอก

พงษ์

[บ้านริมโขง]

ขอขอบคุณทุกท่านร่วมสรรสร้าง
แนะแนวทางต่างหมายคล้ายสร้างเสริม
ในสัมผัสที่ได้คล้ายต่อเติม
ได้เรียนเริ่มเพิ่มค่าภาษากานท์

จากเดิมทีกระทู้ที่สู่ตั้ง
เพียงแค่หวังเปรียบเปรยเกยประสาน
สัมผัสเลือนเหมือนใจได้ร้าวราน
สัมผัสผ่านหวานเลือนเหมือนไม่จริง

๐๐๐๐๐

เหมือนจะใช่..แต่ไม่..ในทุกส่วน
เหมือนจะรวน ชวนพังดังผีสิง
สัมผัสเลือนเคลื่อนคล้ายหมายประวิง
ให้บางสิ่งผ่านไป...ไม่แน่นอน

มันเนิ่นนานที่เห็นเป็นเช่นนี้
หลายขวบปีที่เขลาเฝ้าทอดถอน
ตามไม่ทันจิตคนบนใบบอน
กลิ้งเวียนว่อนอ่อนใจไม่สมปอง

จึงบอกเล่าให้รู้ผู้ทนทุกข์
ไม่พบสุขจากรักพักสนอง
มีแต่เลือนผ่านไปไร้เคียงครอง
สุดหม่นหมองต้องตรมระทมทรวง

จะมีไหมใครเหมือน..เป็นเพื่อนฉัน
จะมีไหมเพื่อนกัน..วันห่วงหวง
จะมีไหมรักล้น...บนแดดวง
คนทั้งปวง...มีไหม..ในรักเลือน...

"บ้านริมโขง"

[...สียะตรา..]

......มีหนึ่งคนไงสหายชื่อ...ยายสี

...เอื้อนวจีว่าห่วงแสนและแหนหวง...(เอาใจเค้าหน่อย )

...เป็นความจริงนะเพื่อนใช่..เลือน...ลวง

...ให้ตกบ่วงแยบยลของคนงาม



......เห็นด้วยกับความคิดของคุณ  จ.รัตติกาล...ค่ะ...กฎมมีไว้ท่องจำ...แต่ไม่ต้องทำ..ก็ย่อมได้..

[บ้านริมโขง]

......มีหนึ่งคนไงสหายชื่อ...ยายสี

...เอื้อนวจีว่าห่วงแสนและแหนหวง...(เอาใจเค้าหน่อย )

...เป็นความจริงนะเพื่อนใช่..เลือน...ลวง

...ให้ตกบ่วงแยบยลของคนงาม

เห็นหัวใจใสพริ้งของหญิงเพื่อน
ก็เมื่อเยือนใกล้ยมสมวาบหวาม
ก่อนสาวหนุ่มแรงดีหนีทุกยาม
มาได้ความ...ตอนแก่...แหม..อ่อนใจ.

[จ.รัตติกาล]

สัมผัสเลือนเตือนย้ำในคำผิด
สัมผัสจิตติดตรึงคะนึงหา
สัมผัสใจใฝ่ฝันจำนรรจา
สัมผัสมาคราใดเขียนใส่กลอน

งานกวีที่ทำคำซ้ำบ้าง
นำคำวางสร้างสลักศิลป์อักษร
เรียงลำนำซ้ำคำคงย้ำตอน
จิตรกรจะเกิดจินต์หากสิ้นเกณฑ์

จ.รัตติกาล

โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าศิลปะไม่มีถูกไม่มีผิด
มันคือสิ่งสะท้อนความคิดจากกมลสันดานและจิตวิญญาณ ผ่านผลงานนั้นๆออกมาครับ
แต่ถ้ายึดติดกับหลักเกณฑ์มากไป ก็จะไม่มีความแปลกใหม่เกิดขึ้นในงาน(ความคิดส่วนตัวครับ)

[พิกุลแก้ว]

อยากบอกรัก  แต่ไม่ยัก  จะกล้าบอก
จึงช้ำชอก  เหมือนมีหอก  มาทิ่มหัว
บอกก็อาย  มันคล้ายคล้าย   นึกหวาดกลัว
กว่ารู้ตัว  เธอมีผัว  ไปหลายคน



ยกมาจากกระทู้ของคุณ  Dewada   กลอนแบบนี้พิกุลก็ชอบอ่านนะ รู้สึกนำเสียงมันกระแทกคำ เหมือนเน้นย้ำดี
แม้จะรู้ว่าไม่ถูก แต่อ่านแล้วสะใจในอารมณ์  ความชอบส่วนตัวค่ะ  แต่พิกุลก็ชื่นชอบหลายแบบ และโดยสว่นมากเน้นไปที่
ทัศนคติคนแต่ง การช่างเปรียบช่างเปรย บางกลอนไม่ถูกฉันทลักษณ์หรอก แต่โดน!!!!  5555 
เอ่ยถึงในฐานะคนเสพนะคะ มิใช่คนสร้าง 

และบางทีแอบให้คะแนนไป ไม่ถูกฉันทลักษณ์หรอก แต่อ่านแล้ว เอ้อ ความคิดแนวดี  และก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร 55555

[สมนึก นพ]

สัมผัสเลือนเยือนบ้างเป็นบางครั้ง
คือความหวังตั้งหมายได้เสาะหา
สัมผัสนอกสัมผัสในหลายตำรา
สัมผัสซ้ำเย็นชามาหลายปี

หวังจะเปลี่ยนเขียนใหม่วางหลายบท
น้ำหมึกหมดกลอนค้างว่างไว้นี่
ได้สามวรรคหลักค้ำช้ำเต็มที
เริ่มวรรคสี่สัมผัสเพี้ยนเปลี่ยนไปพลัน.

นพ
18 ก.ย.54

[รุ่งอรุณ]

สัมผัสเลือนเลือนสัมผัสชัดความหมาย
สัมผัสกายกายสัมผัสชัดมองเห็น
สัมผัสใจใจสัมผัสชัดประเด็น
สัมผัสเป็นเป็นสัมผัสชัดอารมณ์

สัมผัสใดใดสัมผัสชัดสิ่งนั้น
สัมผัสกันกันสัมผัสชัดการบ่ม
สัมผัสซึ้งซึ้งสัมผัสชัดนิยม
สัมผัสขมขมสัมผัสชัดเปลี่ยนใจ

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[Prapacarn ❀]

งั้นแซมจะถามหละนะคะ....

แซมอ่านมาตั้งนาน.. แซมยังไม่ทราบเลยว่า  สัมผัสเลือน นี่มันคืออะไร..

แซมสารภาพตรงๆ เลยว่า แซมไม่เคยเรียน การเขียนร้อยกรองมาก่อน..
ภาษาไทยแซมก็ลืมศัพท์ไปซะมากมาย..เวลาแซมเขียนกลอนนี่  แซมมีคำในสมองจำกัดมากๆ..
คำครุ-ลหุ นี่ แซมไม่เคยเข้าใจมันเลย....

ตอนนี้ใช้ภาษาอังกฤษซะมากในชีวิตประจำวัน..แต่จิตใต้สำนึกนี่ยังนึกเป็นภาษาไทย  แซมยังฝันเป็นภาษาไทยอยู่ค่ะ
รู้สึกครึ่งๆ กลางๆ ยังไงไม่ทราบ..คล้ายๆ เป็ด  บินได้หน่อยๆ  ว่ายน้ำได้นิดๆ...
 
ครูของแซมคือ.....นี่เลยค่ะ..

ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย..

ขอบคุณท่านที่จะตอบแซมนะคะ....

แซมค่ะ

 

[บ้านริมโขง]

ที่นี่คือห้องเรียนหนึ่งที่ผมแวะประจำ ครับ

http://www.st.ac.th/bhatips/

[พี.พูนสุข]

                              สัมผัสเลือนอีกครั้ง

                                       ค้นพบอีกหนึ่งตำรา  "ร้อยกรอง" ของ รองศาสตราจารย์ วราภรณ์  บำรุงกุล  หน้า ๑๘๐ ว่า..

                                                ในการรับสัมผัส ไม่ควรให้มีการรับสัมผัสหลายคำ ที่เรียกว่า "สัมผัสเลือน" เช่น

                                                          ๑. "ถึงเดือนยี่ปีระกามาถึงแล้ว  โอ้น้องแก้วให้แคล้วไปจากฉัน"

                                                     ** ๒. "สายน้ำนิ่งดิ่งลึกนึกหวาดเสียว  สายน้ำเชี่ยว เกลียววนล้นถล่ม"

                                        เป็นสัมผัสบังคับ คำสุดท้ายของวรรคแรก   ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๓, ๔ หรือ ๕ ถ้ามีเสียงสัมผัสซ้ำ
                                ในช่วง ๓ คำนี้ ถือเป็น สัมผัสเลือน  ไม่ควร

                                                                             **แต่งเองค่ะ
                                                                   
                                                                             ..Peepoonsuk..