ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

... เวิ้ง ...
...................

ขณะที่เหม่อมองละอองฝุ่น
หมอกควันกรุ่นหายไปในอากาศ
ฝ้ากระจกตกสู่อณูธาตุ
เหงาประหลาดหวาดหวั่น, ถึงวันนี้

แรงดึงดูดของโลกโยกหน้าต่าง
เบื่อหน่ายร่างสมมุติสุดวิถี
เพียงสายลมเงียบเหงาเร้านาที
ก็เหมือนมีฝันเกลื่อน, จนเลื่อนลอย

ความทรงจำตำตาอย่างหนาแน่น
มองดูแผ่นบนคานเพดานถอย
มันเวิ้งว้างค้างเห็นอยู่เป็นรอย
ที่ทยอยย่อยยับ, ไปกับตา

อารมณ์ฉุดกระซากอีกฝากหนึ่ง
มารุมทึ้งอย่างแรงทิ่มแทงหน้า
จนเสียขวัญคลุ้มคลั่งบนหลังคา
เผยออกมาให้ทราบ, ไหลอาบคาง

หวั่นหวาดหวิวลิ่วลอยบนปอยเมฆ
เหมือนฝนเสกให้อยู่ไม่รู้สร่าง
ไม่ทันได้สวมกอดตลอดทาง
ก็อับปางร้างจม, เมื่อลมพัด

หมุนลอยไปในสระตามกระแส
ความอ่อนแอทิ่มแทงแรงยืนหยัด
มันเวิ้งว้างคว้างเคว้งละเลงซัด
ในคืนดึกสงัด, วิบัติแล้ว!!

....................

 

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ในค่ำคืนดึกสงัดอันอัปแสง
ใจเยื้อแย้งความระแวงแย้งความเหงา
ภายใต้ความว่างเปล่ายังมีเรา
นั่งทอดเงาเคล้าทุกข์สุขไม่แล

ท้องฟ้าดูเวิ้งว้างแลกว้างใหญ่
เสียงหายใจรินรดได้ก็เพียงแค่
กระทบร่างห่างจิตรที่เชือนแช
ในคืนไม่มีแม้แต่แสงจันทร์

เงียบยิ่งนักพักจิตคิดว่าเงียบ
ความเย็นเฉียบรุมเร้าเย้ากายฉัน
นั่งรอนับกระชับแสงแห่งตะวัน
เมื่อไหร่กันคืนแห่งฝันพลันสิ้นไป

หากเพียงรอขอนับประดับหวัง
ที่ก่อตั้งรั้งจิตคิดหวั่นไหว
ขอรอแสงแห่งตะวันฉาบฤทัย
ท้องฟ้าใหม่วันพรุ่งรุ่งกายา

                              with love"

[BuaJantra]

ท่ามกลางเวิ้งว้าง ที่ขวางกั้น
ใช่สะบั้นหั่นขาด.เป็นริ้วแถว
จะเพียรปีนป่าย.ริมขอบแนว
ณ คืนค่ำสิ้นแล้ว.เลิกอ่อนแอ

แวะมาแจม คร๊า.....บาจันฯ

[BuaJantra]

... เวิ้ง ...
...................

ขณะที่เหม่อมองละอองฝุ่น
หมอกควันกรุ่นหายไปในอากาศ
ฝ้ากระจกตกสู่อณูธาตุ
เหงาประหลาดหวาดหวั่น, ถึงวันนี้

แรงดึงดูดของโลกโยกหน้าต่าง
เบื่อหน่ายร่างสมมุติสุดวิถี
เพียงสายลมเงียบเหงาเร้านาที
ก็เหมือนมีฝันเกลื่อน, จนเลื่อนลอย

ความทรงจำตำตาอย่างหนาแน่น
มองดูแผ่นบนคานเพดานถอย
มันเวิ้งว้างค้างเห็นอยู่เป็นรอย
ที่ทยอยย่อยยับ, ไปกับตา

อารมณ์ฉุดกระซากอีกฝากหนึ่ง
มารุมทึ้งอย่างแรงทิ่มแทงหน้า
จนเสียขวัญคลุ้มคลั่งบนหลังคา
เผยออกมาให้ทราบ, ไหลอาบคาง

หวั่นหวาดหวิวลิ่วลอยบนปอยเมฆ
เหมือนฝนเสกให้อยู่ไม่รู้สร่าง
ไม่ทันได้สวมกอดตลอดทาง
ก็อับปางร้างจม, เมื่อลมพัด

หมุนลอยไปในสระตามกระแส
ความอ่อนแอทิ่มแทงแรงยืนหยัด
มันเวิ้งว้างคว้างเคว้งละเลงซัด
ในคืนดึกสงัด, วิบัติแล้ว!!

....................

 




ท่ามกลางเวิ้งว้าง ที่ขวางกั้น
ใช่สะบั้นหั่นขาด.เป็นริ้วแถว
จะเพียรปีนป่าย.ริมขอบแนว
ณ คืนค่ำสิ้นแล้ว.เลิกอ่อนแอ

แวะมาแจม คร๊า.....บาจันฯ