ความรู้สึกอย่างหนึ่งดึงยื้อยุด
ในที่สุดความรักก็หักเห
มิใช่เธอเปลี่ยนง่ายใจรวนเร
คือเสน่ห์อีกอย่างช่างน่ารัก
วิถีทางเป็นไปไม่อาจกั้น
เธอเป็นคนสำคัญที่รู้จัก
การเข้าใจกันได้ไม่ง่ายนัก
ไยชอบผลักไสไล่ใจตัวเอง
ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งสิ่งเคยให้
แต่เจ็บใจสังคมมันข่มเหง
จะเอ่ยปากอีกครั้งยังต้องเกรง
เหมือนฟังเพลงลาพร่ำจำจำนน
สายลมพัดผ่านฟ้ามาลิบลิ่ว
ใบไม้ปลิวโปรยปรายดังสายฝน
เหมือนรักปลิวลิ่วหายในบัดดล
หรือลมบนพัดให้เราไกลเกิน
เธอสร้างทานบารมีมากี่ครั้ง
ก็ความหลังผ่านมาอย่าได้เขิน
เป็นความสุขทางใจให้กล้าเดิน
หวังเผชิญกล้ารับกับความจริง
เธอเข้าใจผิดเลยที่เอ่ยอ้าง
ทุกทุกอย่างตัดยากลำบากยิ่ง
ใจห้ามใจใจห่วงใจท้วงติง
ทุกทุกสิ่งคอยหวังครั้งสุดท้าย
ดาว อาชาไนย
