ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เขามาเหมือนพายุ
เขาปะทุเหมือนบั้งไฟ
ออดอ้อนพิรี้พิไร
แล้วจากไปดั่งสายลม

โหมกระหน่ำจนผิวเจ็บ
คล้อยลูกเห็บหล่นทับถม
ฉ่ำชื่นจนกลืนกลม
โลกถล่มไหวสะเทือน

แล้วคราวที่ห่างหาย
คล้ายน้ำลายที่เปรอะเปื้อน
ไม่แลเพราะแชเชือน
หรือบิดเบือนเพราะไม่จริง

กี่ครั้งที่ว่างเปล่า
ต้องปวดร้าวโอ้อกหญิง
คิดไปคล้ายคล้ายลิง
ไยต้องวิ่งคอยติดตาม

หยุดเถิดหัวใจแกร่ง
เพราะไร้แรงจะไต่ถาม
ปล่อยให้เป็นไปตาม
กระแสชลที่วนเวียน

ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง
จะปล่อยวางจากบังเหียน
วิบไหวคล้ายเปลวเทียน
ต้องดับเหี้ยนเพราะแรงลม

สะสมก็สมสั่ง
ขุดหลุมฝังความขื่นขม
เก็บงำความระทม
ซุกในซอกมิบอกใคร.....




 

โอ๊ะ.... รูปของประภาคารใหญ่โตมากมาย  จะลด  size  ได้ไงคะ...ขอบคุณค่ะ

[มานพ]

ชุกในซอกแห่งไหนใครจะเห็น
ทำซ่อนเร้นแบบนี้พี่หมองไหม้
เจ้าจะแอบจะงอนซ่อนทำไม
ในซอกใจของพี่มีให้ซุก

มาเถิดหนาอย่ามองปล่องภูเขา
หากมีเราเคียงคู่ดูสนุก
ความขมขื่นทั้งหลายไม่คลายทุกข์
น้องจงลุกหันมามองหน้ากัน

"มานพ"

 

[ไม่รู้ใจ]

พ้อพร่ำคร่ำครวญเหม่อ
รำพึงเพ้อเพียงเผลอไผล
เพราะเหงาทาบเงาใจ
จึงหวั่นไหวในอารมณ์

รักซ้อนแอบซ่อนรัก
เหมือนไม้ปักหลักเลนถม
หยัดยืนฝืนแรงลม
เอนลู่จมกลางหล่มโคลน

ไม่รู้ใจ