| 02 กันยายน 2011, 12:07:PM |
|
Prapacarn ❀
|
 |
« เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 12:07:PM » |
 ชุมชน
|
ปลูกต้นโศก บนกอ ตอ..ดอกรัก
เพียงแค่หัก กิ่งฝัง ยังโตได้
ปล่อยทิ้งขว้าง ร้างแห้ง แล้งน้ำใจ
ช่างโตไว หนอเจ้า ทำเหงาทรวง
ปลูกต้นรัก เฝ้าถนอม เป็นจอมขวัญ
กลับเหี่ยวงัน ชะงักหม่น จนใจห่วง
กลีบร่วงโรย โหยเฉา เจ้าพุ่มพวง
คล้ายรักร่วง หล่นถม กลบจมดิน
ดอกโศกบาน ตระการตา เย้ยฟ้าหงอย
เหมือนดวงใจ เศร้าสร้อย คอยถวิล
น้ำค้างโปรย โรยฉ่ำ น้ำตาริน
โศกรวยกลิ่น กรุ่นห้อม หอมโศกทรวง
ต้นรักร้าง ค้างตอ รอผุกร่อน
เหลือแต่ขอน ทิ้งป่น ไร้คนหวง
โศกจนช้ำ ย้ำจนเยิน เกินถามทวง
ดอกรักร่วง ใต้ต้นโศก วิโยคใจ....
 |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, รพีกาญจน์, ตะวันฉาย, ไพร พนาวัลย์, ดอกกระเจียว, amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, คนเผาถ่าน, ฉันเอง, นพตุลาทิตย์, สายใย, ปรางทิพย์, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 12:14:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 12:14:PM » |
ชุมชน
|
ปลูกต้นโศก บนกอ ตอ..ดอกรัก
เพียงแค่หัก กิ่งฝัง ยังโตได้
ปล่อยทิ้งขว้าง ร้างแห้ง แล้งน้ำใจ
ช่างโตไว หนอเจ้า ทำเหงาทรวง
ปลูกต้นรัก เฝ้าถนอม เป็นจอมขวัญ
กลับเหี่ยวงัน ชะงักหม่น จนใจห่วง
กลีบร่วงโรย โหยเฉา เจ้าพุ่มพวง
คล้ายรักร่วง หล่นถม กลบจมดิน
ดอกโศกบาน ตระการตา เย้ยฟ้าหงอย
เหมือนดวงใจ เศร้าสร้อย คอยถวิล
น้ำค้างโปรย โรยฉ่ำ น้ำตาริน
โศกรวยกลิ่น กรุ่นห้อม หอมโศกทรวง
ต้นรักร้าง ค้างตอ รอผุกร่อน
เหลือแต่ขอน ทิ้งป่น ไร้คนหวง
โศกจนช้ำ ย้ำจนเยิน เกินถามทวง
ดอกรักร่วง ใต้ต้นโศก วิโยคใจ....
ดีที่รัก ยังคงค้าง คาตอผุ
รักระอุ ครุแตกก่อ ยากใช่ไหม
หากมีน้ำ ยาเติมรัก รักหวั่นหทัย
ขอเพียงหมั่น ห่วงใย ดูแลกัน
ดอกรักตาย แล้วฟื้น คืนชีพได้
เคยเห็นไหม ลองหารัก ร่วมทางฝัน
คอยใส่ใจ ให้อภัย เติมผูกพัน
คงไม่หวั่น หากรักตาย ปลูกรักเลย
หทัยกาญจน์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, ตะวันฉาย, ไพร พนาวัลย์, amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, คนเผาถ่าน, ฉันเอง, นพตุลาทิตย์, ปรางทิพย์, กฤษการกลอน, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 12:33:PM |
|
Prapacarn ❀
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 12:33:PM » |
ชุมชน
|
หทัยกาญจน์คะ...... 
หทัยกาญจน์ หวานล้ำ คำปลุกปลอบ
ประภาคารขอบ-คุณค่ะ นะเพื่อนหญิง
ต้นรักหงอย คอยท่า หารักจริง
นานวันยิ่ง เฉาหม่น ยืนต้นตาย.....
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, ตะวันฉาย, ไพร พนาวัลย์, amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, คนเผาถ่าน, ฉันเอง, นพตุลาทิตย์, ปรางทิพย์, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 12:38:PM |
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 03:38:PM |
|
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 03:38:PM » |
ชุมชน
|
...น้ำตารดต้นรักที่หักก้าน
เคยเบ่งบานก็ร่วงโรยให้โหยหา
ความร้าวรานยืนพอรอเวลา
ล้มกายาลงธุีรีพลีลงดิน
...เิกิดดอกโศกโบกสะบัดผลัดกิ่งก้าน
เข้าแผ่ซ่านทรวงในให้ถวิล
น้ำตาเอย ก็เผยรด หยดลงริน
ตามด้วยกลิ่น ความเศร้า เข้ามาเยือน...
...ฟ้าฝนเอ๋ย ไฉนเจ้า เฝ้ากลั่นแกล้ง
ไยจึงแจ้งพรหมลิขิตมาติดเหมือน-
เป็นเงาถมห่มโศกมาโยกเรือน
มิคลาดเคลื่อนร้างลาพาจากไป
...ดอกรักร่วงลงสู่ทางที่วางจบ
ดอกโศกซบอกฉันพลันหวั่นไหว
ณ แห่งนี้ดอกรักเหี่ยวรอเหนี่ยวใจ
แต่ดอกโศก กลับแกว่งไกว ไสวรอ...
ตะวันฉาย |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เอ๊พ, ไพร พนาวัลย์, ♥หทัยกาญจน์♥, ดอกกระเจียว, amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, คนเผาถ่าน, รพีกาญจน์, ฉันเอง, ปรางทิพย์, Prapacarn ❀, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ว่างเปล่า
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 05:04:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 05:04:PM » |
ชุมชน
|
...น้ำตารดต้นรักที่หักก้าน
เคยเบ่งบานก็ร่วงโรยให้โหยหา
ความร้าวรานยืนพอรอเวลา
ล้มกายาลงธุีรีพลีลงดิน
...เกิดดอกโศกโบกสะบัดผลัดกิ่งก้าน
เข้าแผ่ซ่านทรวงในให้ถวิล
น้ำตาเอย ก็เผยรด หยดลงริน
ตามด้วยกลิ่น ความเศร้า เข้ามาเยือน...
...ฟ้าฝนเอ๋ย ไฉนเจ้า เฝ้ากลั่นแกล้ง
ไยจึงแจ้งพรหมลิขิตมาติดเหมือน-
เป็นเงาถมห่มโศกมาโยกเรือน
มิคลาดเคลื่อนร้างลาพาจากไป
...ดอกรักร่วงลงสู่ทางที่วางจบ
ดอกโศกซบอกฉันพลันหวั่นไหว
ณ แห่งนี้ดอกรักเหี่ยวรอเหนี่ยวใจ
แต่ดอกโศก กลับแกว่งไกว ไสวรอ...
ตะวันฉาย
ฝนโปรยปรายต้นรักจักเติบใหญ่
เบิกบานใจแตกกิ่งก้านแตกสาขา
ดอกรักสวยออกสีสันตระการตา
สุขอุราเฉกสองเราอยู่เคียงกัน
คอกรักผลิเบิกบานจักเต็มต้น
ถ้าเปรียบคนรักสุขล้นแสนสุขสันต์
สองเรานั้นคงพบกันทุกคืนวัน
เพราะเติมรักนิรันทร์ตลอดกาล
เมื่อไหร่นะฝนจะโปรยหยาดน้ำฟ้า
ร่วงลงมาดอกโศกกลายต้นรักหวาน
เมื่อไหร่หนาฝนบนฟ้าประจักษ์พยาน
ว่าดอกโศกที่แบ่งบานกลับร่วงลง
เพราะดอกโศกโดนฝนหนักจึงเป็นรัก
เพราะประจักษ์โศกต่อไปคงเป็นผง
ขอเป็นรักต้นสูงใหญ่และมั่นคง
ขอสายฝนจงร่วงลงดอกรักบาน
หทัยกาญจน์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, คนเผาถ่าน, รพีกาญจน์, ไพร พนาวัลย์, ฉันเอง, นพตุลาทิตย์, ปรางทิพย์, Prapacarn ❀, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล, ตะวันฉาย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
| 02 กันยายน 2011, 09:44:PM |
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 685
เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 09:44:PM » |
ชุมชน
|
ดอกรักร่วงใต้ต้นโศก วิโยกไหว
บอกกับใจที่เคยรักเป็นนักหนา
ความรักแท้จึงต้องแพ้แก่เวลา
หลั่งน้ำตารดต้นโศก ก่อนโบกจร
อยากจะเก็บความรู้สึกที่นึกได้
และขอบใจใครคนหนึ่งที่พึงสอน
ว่าไม่มีสิ่งใดให้สังวร
สิ่งที่เย็นอาจต้องร้อนตอนลากัน
อันความรักเหมือนดอกไม้ทั้งหลายแหล่
คงไม่มีแจกันไหนหายโศกศัลย
คงต้องเน่าเปื่อยไปในสักวัน
ถึงวันนั้นขอพักใจใต้โศกเอย
ฉันเอง.. |
ขอแต่งโลกสวย ด้วยคำกลอน  |
|
|
| 02 กันยายน 2011, 10:05:PM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 02 กันยายน 2011, 10:05:PM » |
ชุมชน
|
   เจ้าปลูกรักลวงหลอกได้ดอกโศก
วิปโยคโรคช้ำน้ำคำเอ๋ย
เสียเวลาเสียใจไม่น่าเลย
คิดว่าเคยก่อกรรม เจ้านายเวร
เพราะเธอใช้น้ำตามารินรด
จึงกำสรดรสขมให้ชมเล่น
ดอกรักร่วงหลายหลากเป็นกากเดน
ที่ประเคนเซ่นไหว้ ด้วยใจภักดิ์
ต่อไปนี้จงรดด้วยรอยยิ้ม
ที่เอมอิ่มจากใจให้ประจักษ์
ดั่งน้ำทิพย์ชะโลมโพยมรัก
เข้าทายทักรักแท้ มอบแด่เธอ
ปลูกต้นไม้เช่นไรได้เช่นนั้น
เธอจงหมั่นเอาใจอย่าให้เก้อ
ปลูกต้นรักได้ผลนั้นปรนเปรอ
รักบำเรอหัวใจ ให้รื่นรมย์
ก่อนจะปลูกเลือกพันธ์ให้มั่นเหมาะ
ใช่เพียงเพราะหงอยเหงาให้เขาข่ม
เลือกดีแล้วรดรื่นอย่างชื่นชม
เฝ้าดอมดมดูแล อย่าแชเชือน
อย่าคิดว่าสิ้นลายของตายแล้ว
เจ้าน้องแก้วจะเก้อเมื่อเจอเกลื้อน
รักสุดแสนล้ำค่ามาสู่เรือน
ดั่งดาวเดือนเคลื่อนมา อยู่ในมือ
จะได้เลิกหงอยเหงาใต้เงาโศก
เตรียมรับโชคสองชั้นประกันชื่อ
ดอกรักให้กลิ่นหอมเข้าออมอือ
ถ้ายังดื้อลือลั่น...ขวานฟันเลย!! 
"ปรางค์ สามยอด" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ฉันเอง, รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, สายใย, ปรางทิพย์, amika29, Prapacarn ❀, กฤษการกลอน, ดาว อาชาไนย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตติกาล, ตะวันฉาย
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 03 กันยายน 2011, 03:44:AM |
กฤษการกลอน
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 70
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 109
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 03 กันยายน 2011, 03:44:AM » |
ชุมชน
|
 วิวาห์ดอกรัก บริสุทธิ์สีขาวราวดอกรัก แรกรู้จักภาพรักมักสดสวย
ผลิกลีบแล้วกาลกลับทำระทวย
หมดฉาบฉวยเหี่ยวเฉาเข้าชรา
ธรรมดานารีแลบุรุษ
ชอบพิสูจน์เสพสมสิ่งหรรษา
สละโสดเข้าสู่วันวิวาห์
รอเวลารักร่วงทรวงโศกตรม. [/font][/size]
|
มโนปุพพัง คมา ธรรมา
มโน เสฐฐา มโน มยา
|
|
|
| 04 กันยายน 2011, 01:13:AM |
|
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 01:13:AM » |
ชุมชน
|
ดอกรักร่วงใต้ต้นโศก วิโยกไหว
บอกกับใจที่เคยรักเป็นนักหนา
ความรักแท้จึงต้องแพ้แก่เวลา
หลั่งน้ำตารดต้นโศก ก่อนโบกจร
อยากจะเก็บความรู้สึกที่นึกได้
และขอบใจใครคนหนึ่งที่พึงสอน
ว่าไม่มีสิ่งใดให้สังวร
สิ่งที่เย็นอาจต้องร้อนตอนลากัน
อันความรักเหมือนดอกไม้ทั้งหลายแหล่
คงไม่มีแจกันไหนหายโศกศัลย
คงต้องเน่าเปื่อยไปในสักวัน
ถึงวันนั้นขอพักใจใต้โศกเอย
ฉันเอง..ดอกรักร่วงโรยลา..พาหวั่นไหว
เคยมีใจให้กัน..มั่นหนักหนา
แต่วันนี้หมดใจ..ในอุรา
เหมือนก่อนมาหาไม่..ไกลจากจร
เพียงรู้สึกนึกคิด..ติดก่อนเก่า
แค่เพียงเงาเฝ้าตาม..ยามถอดถอน
ใจรับรู้ผู้ใด..ใคร่อาวรณ์
แม้สุดร้อนผ่อนคลาย..กายกับเย็น
อันความรักเหมือนน้ำ..อันฉ่ำชุ่ม
คอยโอบอุ้มกุมใจ..ในความเห็น
เหมือนน้ำทิพย์ชโลมกาย..คล้ายกฎเกณฑ์
ความรักเป็นเช่นใด..ให้รู้เพียร
พระอาทิตย์อัสดง
เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 01:13:AM |
|
|
|
| 04 กันยายน 2011, 02:01:AM |
|
GreenMonkey
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 02:01:AM » |
ชุมชน
|
เจ้าดอกรัก
เจ้านั้นจัก ชูช่อ กอไสว
เจ้าจะเบ่ง จะบาน บนลานใจ
เจ้าดอกไม้ สวยงาม เพราะความรัก
น้ำที่แล้ง
น้ำนั้นแห้ง ระเหยเหือด เดือดร้อนหนัก
น้ำใจรัก หายไป ช่างไกลนัก
น้ำตาก็ เอ่อทะลัก มาล้นตา
ดอกรักร่วง
ดอกปลิดปวง ความคะนึง พึงปรารถนา
ดอกเจ้าเอย เคยหวาน ก็ผ่านลา
ดอกรักมา เป็นดอกโศก ให้โลกตรม
ใต้ต้นโศก
ใต้อาณัติ ความวิโยก อันขื่นขม
ใต้ความคิด รู้สึก ที่นึกชม
ใต้ต้นรัก กลับอุดม ด้วยเศษใจ
.. GreenMonkey .. |
!!~ I want to be a normal man ~!!
|
|
|
| 04 กันยายน 2011, 10:16:AM |
|
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 10:16:AM » |
ชุมชน
|
เพียงวจีหนึ่งนี้.....ใครโหย
ไหวหวั่นเพียงลมโชย.....หว่านไว้
คำรักร่วงลาโรย.....ครวญคร่ำ
คุณค่าหมดแล้วไซร้.....ชั่วฟ้านิรันดร์
พระอาทิตย์อัสดง |
|
|
|
|
