ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[amika29]

อ่านแล้วชอบค่ะ เลยเอามาฝาก

วันหนึ่งในสวนสาธารณะ หญิงคนหนึ่งนั่งลงข้าง ๆ ชายคนหนึ่ง
บนม้านั่งในสนามเด็กเล่น

"ลูกชายของฉันอยู่ที่นั่นค่ะ" เธอบอกแล้วชี้ไปที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง
ที่กำลังไถลลื่นลงมาที่กระดานลื่น

"หน้าตาดีเชียวครับ" ชายคนนั้นตอบ ลูกชายผมอยู่ที่ชิงช้า ใส่เสื้อสีฟ้าครับ
แล้วเขาจึงก้มมองนาฬิกาข้อมือพลางตะโกนเรียกลูกชาย

"ท๊อด ลูกว่าไงถ้าเราจะกลับแล้ว"

ท๊อดอ้อน "ขออีก 5 นาทีฮะพ่อ นะฮะแค่ 5 นาทีเอง" ชายผู้นั้นพยักหน้าและ
เด็กชายก็เล่นชิงช้าต่อไปอย่างที่ใจต้องการ
เวลาผ่านไป พ่อลุกขึ้นยืนและร้องเรียกอีก เหตุการณ์ก็ยังเหมือนเดิม

"หลือเชื่อ คุณช่างเป็นพ่อที่อดทนจังค่ะ" หญิงคนนั้นบอก

ชายคนนั้นยิ้มแล้วจึงพูดว่า "ทอมมี่ ลูกชายคนโตของผม ถูกคนเมา
ขับรถชนตายเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่แกขี่จักรยานเล่นแถวนี้ ผมไม่เคยใช้เวลา
กับแกมากนักและตอนนี้ผมยินดีแลกทุกอย่าง ถ้าได้ใช้เวลาแม้ 5 นาทีกับแก"

"ผมสาบานว่าผมจะไม่ทำผิดซ้ำสองกับท๊อดอีกครับ

แกคิดว่าแกมีเวลาเล่นชิงช้าเพิ่ม 5 นาที แต่ที่จริงแล้ว

ผมต่างหากล่ะครับ ที่ได้มีเวลาดูแกเล่นเพิ่มขึ้นอีก 5 นาที"

ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง

คัดย่อจากหนังสือเืรื่อง ด้วยรักและช็อคโกแลต

เอ-มิ-กา

[คันไถ]

ข้อคิดดีดี จากนิทาน

มีชายชราผู้หนึ่งที่ดูเหมือนจะมีทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตครบแล้ว เขามีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนหนึ่ง
มีม้าที่ได้รางวัลหนึ่งตัว และวัตถุต่างๆมากมายที่คนส่วนใหญ่ต้องการ
แต่อยู่มาวันหนึ่งสิ่งมีค่าของเขานั่นก็คือม้าของเขาได้แหกคอกออกมาและวิ่งเตลิดหายไปในป่าที่อยู่ใก้ลๆ
แค่ชั่วพริบตาเขาก็เสียม้าที่มีค่ามหาศาลของเขาไป.....
เมื่อเพื่อนบ้านรู้ข่าวต่างก็พากันมาแสดงความเห็นใจอย่างสุดซึ้ง ทุกคนบอกกับเขาว่า
"ม้าของท่านหนีไปแล้ว ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้" เพื่อนบ้านพยายามปลอบโยนชายชราผู้นี้แต่เขากลับตอบว่า
"พวกท่านทราบได้อย่างไรว่ามันคือโชคร้าย"....
อีก2-3วันต่อมา ม้าก็กลับมาบ้านเพราะมันรู้ว่าที่นี่จะมีอาหารและน้ำให้มันหายหิว
มันนำม้าป่าแสนสวยมากค่ากลับมาด้วยถึง12ตัว เมื่อเพื่อนบ้านทราบข่าวดีอันนี้ต่างก็พากันมาแสดงความยินดี และกล่าวว่า
"ท่านช่างโชคดีอะไรเช่นนี้" แต่ชายชราผู้นั้นก็ตอบว่า "ท่านทราบได้อย่างไรว่ามันคือโชคดี"
ในวันถัดมาลูกชายคนเดียวของเขาพยายามที่จะขี่ม้าป่าตัวหนึ่งในบรรดา12ตัวนั้น
เขาถูกสลัดตกลงมาขาหักและต้องพิการนับแต่บัดนั้น เมื่อเพื่อนบ้านรู้ข่าวก็พากันมาแสดงความเสียใจและบอกว่า
"ลูกชายท่านต้องกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิต ช่างโชคร้ายอะไรหนอ" แต่ชายชราผู้นั้นถามอีกเช่นเคยว่า
"ท่านทราบได้อย่างไรว่ามันคือโชคร้ายน่ะ"
อีก1ปีต่อมา...มีขุนศึกคนหนึ่งมาที่เมืองนี้
เพื่อเกณฑ์ชายหนุ่มที่มีร่างกายปกติแข็งแรงสมบูรณ์ทุกคนไปรบ..
พวกเขาแพ้สงครามและทุกคนถูกฆ่าตายหมด
ชายหนุ่มเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ก็คือลูกชายขาพิการของชายชราผู้นั้น....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...
เราไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่เหตุการณ์ไหนจะเป็นโชคร้ายหรือเหตุการณ์ไหนจะเป็นโชคดีที่แท้จริง...
ดังนั้นเราอย่าไปด่วนตัดสินอะไรด้วยความยึดติด หากถึงคราวโชคดีก็อย่าหลงระเริงจนเกินไป
แต่หากถึงคราวโชคร้ายก็อย่าไปฟูมฟายจนขาดสติ....


..ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง...

แต่ค้นมาจากสมุดเล่มเก่าๆของผมเองละ เคยคัดลอกไว้นานแล้ว
คันไถ

[คันไถ]

ยางลบ
สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า
เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ .. เราห้ามใช้ " ยางลบ "
ตอนนั้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว
ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย
แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ
สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ
เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน
แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป
ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า
 … ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่า..
ฉันสามารถวาดภาพๆ นั้นด้วยความมั่นใจ
และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ
การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด
ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น
และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้

ก็คือ
การที่ฉันเข้าใจว่า ธรรมชาติของความผิดพลาด
คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมอง
ต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว
การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอแหกกฎ
เพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำได้ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น
ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
เพราะถึงอย่างไร ฉันเชื่อว่า ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้โดยไม่ต้องใช้ยางลบ


เป็นเรื่องเล่า จากหนังสือ อีบุ๊ค เล่มเก่าๆผมเอง ไม่ปรากฏผู้แต่ง
หากท่านใด เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ผมขออนุญาต และขอบคุณไว้ ณ..ที่นี้ด้วยครับ
คันไถ

[คันไถ]

กฎธรรมชาติ


เอาเว็บธรรมะมาแนะนำครับ
ขอขอบคุณธรรมะดีจากhttp://board.palungjit.com/f69/%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%95%E0%B8%B9%E0%B8%99%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%87-%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99-1-34-%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%B0-144678-2.html
http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=2841

คันไถ