ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

ภาพสุดท้ายปลายฟ้า...ขอลาก่อน
คนขวัญอ่อน..หมดท่า..กลับมาบ้าน
ซ่อนดวงใจในฝันของวันวาน
ให้เป็นทานหอยปู...อย่างดูดาย

จบสิ้นแล้ว...นิยาย"รักปลายฟ้า"
ช่างเหว่ว้าแรมเลือนแม้เดือนหงาย
มืดสนิทปิดทางแทบวางวาย
มาฟูมฟายบนกระท่อมที่ซ่อมโทรม

ขอโทษดิน-น้ำ-นา-ศาลาพัก
ไม่สมรัก...ยอมรับให้ทับโถม
เมื่อกาฝากพักพิงกิ่งโผยม
ถูกโอ้โลมจนร่วงหมดช่วงงาม

กลับมาเป็นไม้เลื้อยที่ริมรั้ว
ระแวงกลัวใครเฉียด...จะเหยียดหยาม
เป็นผกากรองดินที่กลิ่นทราม
ไร้คนตามตอแยดูแลใจ

ฝังหัวใจบนทรายกับปลายฟ้า
เก็บความล้ากลับบ้านไปหว่านไถ
พอกันที...แสงสีศิวิไลซ์
.....มิมีใคร?รักเราเท่าตัวเอง.....

<a href="http://www.youtube.com/v/ckIenfIK1G4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ckIenfIK1G4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบคุณภาพจากอินเทอรเน็ท และ Youtube เพลงคิดถึงบ้าน ***เปิดชมนะคะ ภาพสวยมาก***

[--ณัชชา--]

<a href="http://www.youtube.com/v/AGzxb-fr3T8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/AGzxb-fr3T8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

มองภาพสวยกลอนเศร้าร้าวรันทด
หากว่าอดสะท้อนใจได้ก็เก่ง
ท่วงทำนองกลอนกานท์ที่บรรเลง
เหมือนบทเพลงไห้หวนชวนอาลัย

คิดถึงบ้าน คำนั้นเหมือนผลาญพร่า
ได้ยินมากี่ครั้ง....ยังร่ำไห้
ความรู้สึกเหมือนเราถูกเผาใจ
เหงาจนไม่ อาจร้อย เป็นถ้อยคำ

natcha

[ดอกกระเจียว]

ถึงต้องอยู่ห้องกระท่อมล้อมสังกะสี
ทุกข์มิมีสิ่งใดให้คิดร่ำ
จนแต่ทรัพย์ดอกหนาแต่ว่าคำ
ฉันออกรวยล่ำซำขั้นกวี

ทนเอาห้องแคบๆเข้าแอบพัก
เป็นสำนักกรองสำนวนชวนน้องพี่
มาสืบสานกานต์กลอนโลกไอ-ที
แอบแนบใส่ความหวังดีและจริงใจ

มิหมายคบพบรักสมัครมั่น
เทียบยศชั้นมี-จนเช่นคนไหน
หวังภาษาสื่อศิลปินไทย
เลื่องลือไกลเหมือนหมายจวบวายวาง

จนเข้าขั้นยังดั้นด้นสู้อุตส่าห์
ด้วยใจรักยิ่งหนักหนามิขัดขวาง
ทั้งความรู้ครูมิสอนเพียงเลือนลาง
สู้สุ่มมั่วจนเก่งกว้างทั้งกฎเกณท์

เพียงแต่มุมมองหนึ่่งของความคิด
ใช้เพียงสิทธิ์ประชาชนคนยากเข็ญ
ไม่หวังใดใฝ่สูงพบลมเย็น
เคืองลำเค็ญโปรดอภัย...ได้คิดครวญ

 

[สะเลเต]

จำใจจากบ้านป่าถิ่นนาทุ่ง
หัวใจมุ่งสานฝันอันมุ่งหมาย
จากพ่อแม่แก่เฒ่าเหล่าตายาย
แสนเดียวดายอาวรณ์ตอนจากลา

เข้าเมืองกรุงรุ่งเรืองดั่งเมืองสวรรค์
อาชีพฉันฝันใฝ่ได้ปรารถนา
หมายส่งเงินที่เหลือเพื่อแม่-ตา
จะฟันฝ่าอดทนเพื่อคนไกล

อยู่ห้องเช่าแสนแพงแย่งกันอยู่
แสนอุดอู้จำยอมออมเงินให้
มองรูปแม่ยามลำเค็ญเป็นแรงใจ
งานทุกอย่างทำได้ไม่ย่อท้อ

คิดถึงบ้านป่านนี้อยู่ดีไหม
เงินทุกเดือนส่งไปใช้เลยหนอ
ส่งข่าวมาพร้อมให้หากไม่พอ
ตั้งตารอกลับคืนผืนนาดอน

---สะเลเต--

[ภู กวินท์]

"...อย่าไปเลยนะลูกจะถูกฆ่า
เขาจะเอาวิญญาณ์เจ้ามาป่น
อยู่กับแม่แก่เฒ่าเฝ้าเลี้ยงตน
จะถูกคนมากมายทำร้ายมา..."

...ชอบประโยคนี้มากที่สุด...ไปต่อไม่เป็น ถ้าเพื่อนๆคิดออกก็รบกวนต่อด้วยนะครับ!
ขออภัยเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ!
 

[ไพร พนาวัลย์]

"...อย่าไปเลยนะลูกจะถูกฆ่า
เขาจะเอาวิญญาณ์เจ้ามาป่น
อยู่กับแม่แก่เฒ่าเฝ้าเลี้ยงตน
จะถูกคนมากมายทำร้ายมา..."

"...อย่ากลัวเลยนะแม่อยู่แต่บ้าน
ลูกคงไม่ชำนาญการค้นหา
ออกไปสู่ภายนอกอาจหลอกตา
แต่วิชาอยู่เมืองไกลต้องไปเรียน..."  

เอ้า จัดปาย...
   

[บ้านริมโขง]

ใครไม่เคยพลัดพรากจากที่อยู่
ย่อมไม่รู้รสเศร้า, เหงาข่มเหง
กลายเป็นคนแปลกหน้า พาวังเวง
ไร้ครื้นเครงละเลงโหยโอยโอดครวญ

แหงนมองฟ้าผลินหน้ามาทางบ้าน
อกสะท้านด้วยจิตติดกำสรวล
ให้ระทึกนึกหน้านัยน์ตานวล
สุดรัญจวนหวนสะอื้นฝืนอาลัย

ต้องจากบ้านงานเข้าเราต้องสู้
มิอาจอยู่คู่เคียงเรียงสมัย
ระทมท้อทุกครั้งดั่งฤทัย
จะขาดดิ้นสิ้นไป..ยามไกลกัน

ฉันว้าเหว่เห่หายคล้ายเดี่ยวโดด
ถูกลงโทษโหดร้ายสลายฝัน
บ้านเริ่มก่อรอเริ่มสุขในทุกวัน
แต่ต้องพลันจากไป ไกลรอนแรม

แหงนหน้ามองจ้องฟ้าข้าประท้วง
ว่าเจ้าสรวงดวงสวรรค์นั้นชอบแถม
พอให้สุขก็แซมทุกข์รุกสอดแนม
พอจะแย้มชื่นบ้างก็ห่างกัน

คิดถึงบ้าน..ยามนี้ ที่เปลี่ยวเหงา
คิดถึงเขา คิดถึงใคร..ที่ในฝัน
คิดถึงเคย เอ่ยคำ พร่ำรำพัน
คิดถึงวัน..เคยพรอด..กอดลออ.

"บ้านริมโขง"

[..กุสุมา..]

"...อย่าไปเลยนะลูกจะถูกฆ่า
เขาจะเอาวิญญาณ์เจ้ามาป่น
อยู่กับแม่แก่เฒ่าเฝ้าเลี้ยงตน
จะถูกคนมากมายทำร้ายมา..."

...ชอบประโยคนี้มากที่สุด...ไปต่อไม่เป็น ถ้าเพื่อนๆคิดออกก็รบกวนต่อด้วยนะครับ!
ขออภัยเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ!
 

กลับบ้านนามาสู่อ้อมอกแม่
รักเจ้าแท้แม่มอบตอบลูกยา
กลับเถิดน่ะคนดีแม่คอยถ้า
เจ็บเก็บมาลูกจ๋าอย่าร้องไห้

โลกข้างนอกวุ่นวายแถมร้ายเหลือ
อย่าหลงเชื่อคำคนอาจหม่นไหม้
แค่เหม็นหน้าเขาอาจฆ่าเจ้าตาย
เขาคิดร้ายเราไม่รู้อย่าอยู่เลย
..กุสุมา..