ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..



“ผู้ชายคนนี้..กำลังอกหัก?”

๐

๐ ส่งสายตาเหนี่ยวรั้งดั่งสิ้นท่า
ด้วยเกินมือโอบคว้าเธอมาใกล้
เงาแห่งช้ำเคลื่อนแทรกชำแรกใจ
ก่อเกิดไฟทวีที่กลางทรวง

๐ อ้างเหตุผลกลใดมิได้แล้ว
ไม่ต่างแก้วที่ถือคือแตก-ร่วง
ฝากร้อยคมจมฝังใจทั้งดวง
ยิ่งกว่าปวงสิ่งเจ็บ-เหน็บ,เสียดแทง

๐ จำเพาะเธอเท่านั้นบันดาลได้
คนรักใคร่จำนนสู่ต้นแหล่ง
ชายคนนี้กำลังพลั้งหมดแรง
ดุจกำแพงขวางกั้นสะบั้นรัก

๐ จบวิมานโง่งม!อุดมคติ
ส่งทุกวินาทีนี้จมปลัก
เจิ่งน้ำตาปรี่แก้มแกมทะลัก
มีทั้งหนักและเบาร้าวคร่ำครวญ

๐ ไม่มีลางบอกเหตุอาเพศบอก
ฉับพลันหมอกความเศร้าก็เข้าป่วน
ยิ้มวันวานสายตาคราทบทวน
ก็ยังอวลเบ่งบาน-ชาญมายา

๐ ยื้อความรักด้วยรักยามหนักอก
ในสภาพคอตก-อกผวา
ใจเธอเปลี่ยนง่ายดายคล้ายธารา
ก่อนเชิดหน้าก้าวไกลไร้ปรานี..

ระนาดเอก

[♥หทัยกาญจน์♥]

พี่ชาย...อกหัก  จากรักหรือ
ความรักคือ สิ่งไม่แน่ แปรเปลี่ยนผัน
หากนานวัน สองเรา ไม่คู่กัน
ดั่งตะวัน มิอยู่ คู่จันทรา

ขอพี่ชาย จงพบรัก ประจักษ์ใหม่
จงพบใคร คนใดใด ที่ดีกว่า
พบคู่แท้ คู่สร้างสม ผลบุญพา
สมวาสนา ของพี่ ได้คู่เคียง

หทัยกาญจน์

[ระนาดเอก]

๐ ชาตินี้คงรักใครไม่ได้แล้ว
พี่ไม่อยากกินแห้วแล้วสุ่มเสี่ยง
ปัจจุบันแฟนพี่ที่ร่วมเรียง
เธอดีเยี่ยงนางฟ้ามาเดินดิน

๐ แค่บทกลอนเท่านั้นที่กลั่นเผย
ความจริงเกยตักหนุนคุ้นไอกลิ่น
เธอใจดีต่างจากฟากกวิน
พี่แต้มศิลป์หรอกนะน้องหทัยฯ..

พี่ระนาดเอกจ้ะ

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

"ตอบพี่ระนาดเอกนะคะ"

ยินดีด้วยพี่ชายที่เคารพ
พี่ประสบพบคู่ครองคู่หมั่นหมาย
ขอให้พี่มีความสุขล้นดวงใจ
เพราะพี่ชายอยู่เคียงใกล้ได้เชยจันทร์

พบหญิงงามจรรยาเด่นราวนางฟ้า
คงเป็นเทพธิดาจากสวรรค์
ขอให้พี่รักษารักตราบนานวัน
เธอผู้นั้นอยู่เคียงพี่นิรันดร

หทัยกาญจน์

[กระต่าย]

   

แท้เป็นเพียง  จินตนา ว่า "อกหัก"
คนเคยรัก ยังเคียงข้าง อย่างใจฝัน
เผลอหวั่นไหว ใจหวิวหวาม อยู่ครามครัน
คำรำพัน เพียงจินตนา หาใช่จริง

สวมบทบาท วาดลีลา ว่าแสนช้ำ
หว่านถ้อยคำ ว่ารักพ่าย เพราะใจหญิง
แล้วคร่ำครวญ หวนละห้อย พลอยประวิง
คนถูกทิ้ง.. หาใช่พี่.. ที่พรรณนา

ราวกับสร้าง ม่านมายา มาหลอกลวง
คนติดบ่วง บ่ทันเล่ห์ ..เสน่หา..
คนคนนั้น คือน้องนี้ ใช่พี่ยา
พิษอักษรา พาปั่นป่วน จวนละลาย

..กระต่าย..

[ระนาดเอก]

๐ อักษรหวานหว่านโปรยโชยระยิบ
อ่านแล้ววิบวาบหวิวพลิ้วงานต่าย
จะตัดพ้อหรือไรใส่อุบาย
พี่แค่พร่ำบรรยายในทางกลอน

๐ อาจมีเสี้ยวล้มลุกทุกข์เรื่องรัก
ซ่อนบางวรรคด้วยผลคนขวัญอ่อน
เกล็ดชีวิตที่ทรุดคุดรักอร
วาบมาย้อนตอนเขียนเนียนเปรียบเปรย

๐ เก็บอดีตบันทึกศึกพ่ายแพ้
ครั้งขี้แยปิดไว้ไม่เฉลย
คราอารมณ์สุนทรีคราวนี้เลย
จึงมีเชยแง้มออกตอกย้ำใจ..

ระนาดเอก

 

[กระต่าย]

๐ เก็บอดีตบันทึกศึกพ่ายแพ้
ครั้งขี้แยปิดไว้ไม่เฉลย
คราอารมณ์สุนทรีคราวนี้เลย
จึงมีเชยแง้มออกตอกย้ำใจ..
ระนาดเอก
 

อันความรัก  ครั้งแรก ช่างแปลกนัก
ให้ประจักษ์ ว่ารักแล้ว มิลืมได้
แม้เวลา พาหมุนเวียน ผันเปลี่ยนไป
คนที่ " ใช่ " คือคนเก่า ที่เฝ้าจำ

ปฏิเสธ ได้อย่างไร เมื่อใจเพ้อ
ทีพลั้งเผลอ ร่ายอักษรา ว่าแสนช้ำ
เพราะรักแรก ยังตราตรึง ซึ้งทุกคำ
เฝ้าตอกย้ำ ทุกเพ ลา คราเดียวดาย

โบราณว่า ฉันใด   ใช่ฉันนั้น
รักคงมั่น ตราบชั่วฟ้า ดินสลาย
แม้พลัดพราก ยากลืมเลือน บ่เคลื่อนคลาย
ถึงแพ้พ่าย ใจกลับจำ ที่พร่ำวอน

รอยอดีต ประทับไว้ ในส่วนลึก
ยามเจอศึก สงครามใจ ยากถ่ายถอน
ในคืนวัน ที่ฟ้าหม่น คนร้าวรอน
คิดถึงอร คนเคยใกล้  ใช่ปัจจุบัน..
   ..กระต่าย..
  อิ อิ ...ศิราณีวิเคราะห์ใจ..

 

[มัสยาหลงเหยื่อ]

ส่งสายตาอ้อนวอนอย่าไปได้ไหม
โอบกอดไว้ด้วยอ้อมแขนอันแนบแน่น
ต่อจากนี้ไม่เหลือแล้วคำว่าแฟน
ความชอกช้ำเข้ามาแทนในกลางทรวง
เหตุผลใดจะมารั้งให้เธออยู่
ใจมิอาจรับรู้...น้ำตาร่วง
เหมือนคมมีดเสียดแทงเข้ากลางทรวง
ใจทั้งดวงแตกสลายในพริบตา
ขาเจ้าเอยทำไมอ่อนแรงนัก
คงเพราะรักเขามากจนหมดท่า
วันนี้คงต้องนอนจมคราบน้ำตา
เป็นคนโง่ที่ไร้ค่าเธอไม่มอง
จบซะทีความรักอันน่าเศร้า
ไม่มีเงาคนใจร้าย..หยิ่งผยอง
น้ำตาปรี่ทั้งสองแก้ม...ยังลำพอง
หวังว่ากรรมคงสนองเธอสักวัน

[ดาว อาชาไนย]

ไปหลงเหยื่อชั้นดีที่เกี่ยวเบ็ด
น้ำตาเล็ดมองโลกอย่างโศกศัลย์
เป็นบทเรียนให้จำความสำคัญ
เตือนใจหมั่นระวังอย่างพลั้งลง

ยามเธอเป็นมัสยาอย่าหลงเหยื่อ
เขาอ่อยเพื่อได้ชมสมประสงค์
ไม่มีเหยื่อหรือจะได้ดังใจจง
เมื่ออนงค์คือนางอยู่กลางใจ

      ดาว อาชาไนย

[suknun]

 

[suknun]

[size=

16pt]ความอกหักครั้งนี้พี่เจอบ่อย
แม้เพียงน้อยก็เจ็บเสมอ
จึงไม่อยากจะพบและเจอะเจอ
หวังว่าเธอคงไม่ทำให้ช้ำทรวง
อย่าได้เห็นผู้ชายเป็นตัวเลือก

เป็แค่เปลือกหวยขมจูบแล้วกลวง
ไม่มีเนื้อไม่มีน้ำให้ห่วง
ยืมมาควงแล้วทิ้งให้อกตร�

[ตะวันฉาย]

[
" ...ผู้หญิงคนนี้...กำลังอกหัก..."


...มาเข้าแซมแต้มพจน์เข้ารดถิ่น
ใจถวิลมิจางยังวางขม
รอยดำด่างสร้างมาพาระทม
เข้าเที่ยวห่มบ่มทรวงทั้งดวงใจ

...เมื่อความรักมันก่อเกิดเปิดทางฝัน
ทุกคืนวันก็ยื่นมาพาไสว
ร้อยคำหวานหว่านลงตรงความใน
ดูสดใสสว่างรักพักชีวา

...วันเวลาล่วงเลยคนเชยเปลี่ยน
สู่สังเวียนความช้ำย้ำหนักหนา
อัสสุชลยังเป็นรอยคอยกานดา
กินน้ำตาต่างคืนยืนระทม

...โอ้อกเอยเคยรักก็พลัดจาก
เหลือเพียงฉากพอประทังฝังใจห่ม
ให้เวลาบาดทรวงเป็นดวงกลม
ดั่งมีดคมเฉือนอกหมกน้ำตา

...ผู้หญิงคนนี้กำลังจะอกหัก
ร่องรอยรักไร้ร่างสร้างห่วงหา
เหน็บแผลเก่าเขาไม่มองหมองอุรา
รอเวลาตีจากฝากให้เรา

...ได้ลิ้มรสอกหัก..ชักขมขื่น
มิอาจกลืนลงหทัยให้อับเฉา
ทุกวันนี้ยังมีรอยคอยเป็นเงา
มิบรรเทาความเจ็บ...เก็บมาจำ...


ตะวันฉาย