ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ฉันยังอยู่ตรงนี้…ที่เธอเศร้า

........................

หลังจากผ่านงานเนื่องเรื่องสมอง
น้ำเจิ่งนองมองดูเหมือนผู้สร้าง
สายสวรรค์สรรเน้นเป็นเส้นวาง
ต้องยืนห่างจากฟาก, ซากอุดม

หมอกควันจางหายไปไกลไม่ถูก
ร้าวกระดูกผูกแขนอย่างแสนขม
นั่งแข็งขึงตึงแน่นแก่นอารมณ์
ทักสายลมทมท้อ, อย่างพอควร

ปรับสายตาเพ่งพิศพินิจแน่ว
ลมหายใจผ่าวแผ่วแว่วโหยหวน
ยามนี้ความง่วงหลับกับชักชวน
ท่ามกลางมวลอากาศ, แทบบาดใจ

เกิดคำถามมากมายอยู่ภายหน้า
เห็นน้ำตาแก้มนิ่มจะปริ่มไหล
เสียงสะอื้นชื้นหาทอดอาลัย
ความเป็นไปไม่ตอบ, แม้ขอบคุณ

หรือลำบากมากพอเสียงคลอสั่น
รู้สึกมันเร้นหลบไม่อบอุ่น
อยู่ในโลกอ่อนล้าแสนทารุณ
รุ่งอรุณหนุนรับ, กลับไม่เจอ

กลางสายฝนหล่นร่วงเธอหน่วงหนัก
สิ้นความรักศรัทธามาเสนอ
ถูกพรากฝันพันธะจนละเมอ
ชีวิตเธอไม่สุข, เหมือนทุกที

หรือทุกสิ่งนิ่งงันสั่นสะท้าน
หลงเจือจานความโศกโลกเต็มที่
เห็นน้ำตาไหลตกหมกชีวี
เหมือนว่ามีชีวิต, สนิทดำ

ความรู้สึกห่วงใยอยากให้รับ
เธอจงหลับสักตื่นในคืนค่ำ
ละทิ้งความเปล่าเฉยอย่างเคยทำ
ก่อนจะต้องบอบช้ำ, ถูกซ้ำเติม

ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เธอเศร้า
อยู่ในเงาทั้งหมดไม่ลดเพิ่ม
อยู่ในยามหมองหม่นเป็นคนเดิม
อยู่เพื่อเสริมเพื่อสร้าง, ไม่ร้างรา

ค่ำคืนที่ตระหนกคอยปกปัก
ส่งความรักแวะเวียนติเตียนหา
อาจเป็นเพียงสายลมพรมพัดพา
ในวันที่อ่อนล้า, จะมาเยือน!!

......................

 

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เคยเศร้า
ยังนั่งเหงาทอดเงาอย่างเหนื่อยล้า
ยังคงอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวกายา
นั่งมองฟ้ามืดครึ้มซึมในใจ

มีบ้างบางครั้งต้องทนเจ็บ
ทนหนาวเหน็บเก็บน้ำตาแทบไม่ไหว
มีบ้างบางครั้งอยากมีใคร
จับมือไว้พร้อมวางใจไว้ให้กัน

เพียงแค่นี้คนที่ยังรออยู่
ที่ทำรักทุกอณูให้เหมือนฝัน
เพียงแค่ความห่วงหาและผูกพัน
ที่เห็นฉันสำคัญมากกว่าใคร

                           with love"

[♥หทัยกาญจน์♥]

ฉันรออยู่  ที่ตรงนี้  ยามเธอเศร้า
จะนั่งเฝ้า  พะเนาพะนอ  มิแปรผัน
ดูแลเธอ  ห่วงใยเธอ  ทุกคืนวัน
เธอและฉัน  มิจากกัน  จนเธอคลาย

ขอให้เธอ  คลายจากทุกข์  ที่แสนโศรก
วิปโยค  พาฉันเศร้า  เหงาหงอยหน่าย
จะอยู่คู่  เคียงข้างเธอ  จนวันตาย
ให้เธอคลาย  จากเหงาเศร้า  ฉันขอลา

เมื่อวันใด  ที่เธอเศร้า  ให้นึกถึง
ฝากถ้อยคำ  รำพึง  ถวิลหา
มีคนรัก  คอยหวงห่วง  ดั่งแก้วตา
ขอสัญญา  อยู่เคียงเธอ  วันเศร้าใจ

หทัยกาญจน์

[ภู กวินท์]

ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เคยเศร้า
ยังนั่งเหงาทอดเงาอย่างเหนื่อยล้า
ยังคงอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวกายา
นั่งมองฟ้ามืดครึ้มซึมในใจ

มีบ้างบางครั้งต้องทนเจ็บ
ทนหนาวเหน็บเก็บน้ำตาแทบไม่ไหว
มีบ้างบางครั้งอยากมีใคร
จับมือไว้พร้อมวางใจไว้ให้กัน

เพียงแค่นี้คนที่ยังรออยู่
ที่ทำรักทุกอณูให้เหมือนฝัน
เพียงแค่ความห่วงหาและผูกพัน
ที่เห็นฉันสำคัญมากกว่าใคร

with love"

เธอจะอยู่เกาะกลางข้างถนน
หรืออยู่บนปลอกหมอนนอนร้องไห้
อยู่ในโลกคราค่ำนั่งทำใจ
กรีดร้องในประสาท, หรือหวาดกลัว

จะยื่นมือเข้าจับพร้อมปรับทุกข์
แนบแขนซุก ขึ้นอก ผงกหัว
ซบลงบ่าพาหลับเข้ากับตัว
คืนเมามัวยั่วยุ, ปะทุมา

ความรู้สึกเจ็บแปลบจนแอบร้อง
น้ำเจิ่งนองไหลเล็มขึ้นเต็มหน้า
ความผิดหวังคั่งค้างอยู่กลางตา
ธรรมดาของมนุษย์, หยุดเสียที

ความงดงามทุกสิ่งไม่ทิ้งช่วง
ใช่ว่าล่วงเข้าสู่ประตูผี
หากแต่ความสมหวังก็ยังมี
รอให้ถึงพรุ่งนี้, ชี้ชะตา!!

....................

 

[ภู กวินท์]

ฉันรออยู่  ที่ตรงนี้  ยามเธอเศร้า
จะนั่งเฝ้า  พะเนาพะนอ  มิแปรผัน
ดูแลเธอ  ห่วงใยเธอ  ทุกคืนวัน
เธอและฉัน  มิจากกัน  จนเธอคลาย

ขอให้เธอ  คลายจากทุกข์  ที่แสนโศรก
วิปโยค  พาฉันเศร้า  เหงาหงอยหน่าย
จะอยู่คู่  เคียงข้างเธอ  จนวันตาย
ให้เธอคลาย  จากเหงาเศร้า  ฉันขอลา

เมื่อวันใด  ที่เธอเศร้า  ให้นึกถึง
ฝากถ้อยคำ  รำพึง  ถวิลหา
มีคนรัก  คอยหวงห่วง  ดั่งแก้วตา
ขอสัญญา  อยู่เคียงเธอ  วันเศร้าใจ

หทัยกาญจน์

เมื่อหนทางอับจนทนไร้ค่า
เพียงสบตาครั้งก่อนก็อ่อนไหว
หันมองอีกฝากฝั่งเหมือนดั่งไฟ
ที่ร้อนในอณู, แม้ครู่เดียว

ในค่ำคืนเหน็บหนาวปวดร้าวแผล
เพียงดูแลทักทายก็หายเปลี่ยว
บนโลกที่สมมุติดุจคมเคียว
บาดจนเกลียวเลี้ยวหลุด, แทบหยุดเดิน

เพียงได้ยินถ้อยคำขึ้นนำจิต
ให้ชีวิตคิดตกไม่หกเหิน
ทุกสำเนียงเสียงบอกไม่หยอกเอิน
ฟังจนเพลินให้สู้, อย่างรู้ดี

รู้เหตุผลวันนี้ที่ตระหนัก
เพียงความรักน้อยนิดไม่คิดหนี
เพื่อจุดหมายปลายทางวางชีวี
เผยท่าทีเข้าปลอบ, พร้อมขอบคุณ!!

.......................

 

[--ณัชชา--]

เธอจะอยู่ตรงไหนฉันไม่ว่า
แต่สัญญาถ้อยคำห้ามเหลวไหล
เรื่องของบัตรผ่านประตูดูสัตว์ไง
ว่าจะให้บอกย้ำจำได้ดี

คำสัญญาพูดไว้มิได้เขียน
ฉันยังเพียรทวงถามย้ำถ้วนถี่
ไม่คิดตังค์ ด้วยนะจะให้ฟรี
โปรดดูบ้านเลขที่..ในพีเอ็ม

natcha

[♥หทัยกาญจน์♥]

ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เธอเศร้า

[♥หทัยกาญจน์♥]

ฉันรออยู่  ที่ตรงนี้  ยามเธอเศร้า
จะนั่งเฝ้า  พะเนาพะนอ  มิแปรผัน
ดูแลเธอ  ห่วงใยเธอ  ทุกคืนวัน
เธอและฉัน  มิจากกัน  จนเธอคลาย

ขอให้เธอ  คลายจากทุกข์  ที่แสนโศรก
วิปโยค  พาฉันเศร้า  เหงาหงอยหน่าย
จะอยู่คู่  เคียงข้างเธอ  จนวันตาย
ให้เธอคลาย  จากเหงาเศร้า  ฉันขอลา

เมื่อวันใด  ที่เธอเศร้า  ให้นึกถึง
ฝากถ้อยคำ  รำพึง  ถวิลหา
มีคนรัก  คอยหวงห่วง  ดั่งแก้วตา
ขอสัญญา  อยู่เคียงเธอ  วันเศร้าใจ

หทัยกาญจน์

เมื่อหนทางอับจนทนไร้ค่า
เพียงสบตาครั้งก่อนก็อ่อนไหว
หันมองอีกฝากฝั่งเหมือนดั่งไฟ
ที่ร้อนในอณู, แม้ครู่เดียว

ในค่ำคืนเหน็บหนาวปวดร้าวแผล
เพียงดูแลทักทายก็หายเปลี่ยว
บนโลกที่สมมุติดุจคมเคียว
บาดจนเกลียวเลี้ยวหลุด, แทบหยุดเดิน

เพียงได้ยินถ้อยคำขึ้นนำจิต
ให้ชีวิตคิดตกไม่หกเหิน
ทุกสำเนียงเสียงบอกไม่หยอกเอิน
ฟังจนเพลินให้สู้, อย่างรู้ดี

รู้เหตุผลวันนี้ที่ตระหนัก
เพียงความรักน้อยนิดไม่คิดหนี
เพื่อจุดหมายปลายทางวางชีวี
เผยท่าทีเข้าปลอบ, พร้อมขอบคุณ!!

.......................

 

ฉันยังอยู่  ที่ตรงนี้  ที่เธอเศร้า
ถ้าเธอเมา  รักหนัก  จะเกื้อหนุน
ฉันจะรอ  ปลอบประโลบ  อุ่นละมุน
แอบอกอุ่น  ให้เธอหนุน  ยามเศร้าใจ
ฉันยังอยู่   ที่เดิม  ณ  ตรงนี้
ถ้าเธอมี  ปัญหา  ถ้าโถมใส่
ให้เธอนึก  ถึงฉัน  ยังห่วงใย
มีอะไร  วานบอก  อยากดูแล

หทัยกาญจน์

[ดาว อาชาไนย]

เธอจะอยู่ตรงไหนฉันไม่ว่า
แต่สัญญาถ้อยคำห้ามเหลวไหล
เรื่องของบัตรผ่านประตูดูสัตว์ไง
ว่าจะให้บอกย้ำจำได้ดี

คำสัญญาพูดไว้มิได้เขียน
ฉันยังเพียรทวงถามย้ำถ้วนถี่
ไม่คิดตังค์ ด้วยนะจะให้ฟรี
โปรดดูบ้านเลขที่..ในพีเอ็ม

natcha

มากับพี่ดีกว่าพี่น่ะเก่ง
มีบัตรเบ่งอย่าตรมเหมือนงมเข็ม
ดูเสือหมีควายป่ากินหญ้าเล็ม
ดูปูเค็มก็ได้ในส้มตำ

บ้านเลขที่ที่ไหนไม่เห็นบอก
ชอบพูดหลอกเรื่อยไปไม่เห็นขำ
ว่าจะบอกเหตุใดไม่เห็นจำ
สัญญาคำพูดไหงไม่เห็นมี

    Dow archanai