ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

“คำตอบที่ได้..เมื่อใจรักกลอน?”

๐

๐ รักกลอนวันละนิดคิดงานศิลป์
ประดิษฐ์คำกวินศิลป์อ่อนหวาน
สื่อด้วยใจใส่กมลจนชำนาญ
ยามนั่งอ่านนอนชมก็สมใจ

๐ รักกลอนวันละหน่อยค่อยค่อยรัก
เหมือนกับตักอาหารสู่จานใหญ่
ตักทุกรสดั่งเขียนเปลี่ยนเรื่องไป
พจน์หลั่งไหลเรื่องมากหลากคนดู

๐ รักกลอนวันละน้อยร้อยทอถัก
อนุรักษ์ศิลป์ไทยให้คงอยู่
ใช้คำหวานหว่านไปให้พรั่งพรู
ชนทุกผู้รู้ชอบจักขอบคุณ

๐ รักกลอนวันละหนบนโลกสวย
พินิจคำอำนวยช่วยใจอุ่น
จินตนาสร้างฝันอันละมุน
เหมือนนอนหนุนก้อนเมฆเสกนิทาน

๐ รักกลอนวันละบทสดชื่นจิต
ด้วยมีฤทธิ์คุณค่ามหาศาล
ค้นคำสอนอ่อนเย็นเช่นสายธาร
ชำระมานปัดเป่าเกลาอารมณ์

๐ รักกลอนวันละครั้งดั่งเสพทิพย์
โลกแห่งฝันระยิบหยิบสั่งสม
เกิดวิมานในทรวงล่วงชื่นชม
หัวใจพรมด้วยสุขทุกวารวัน..

ระนาดเอก

[♥หทัยกาญจน์♥]

"คำตอบที่ได้เมื่อใจรักกลอน"
เขียนกาพย์กลอน เพียรอ่าน งานศาสตร์ศิลป์
ยามยลยิน ช่างไพเราะ เสนาะหู
เสน่ห์กลอน คำหลากคำ ที่พรั่งพรู
จากความรู้ ประสบการณ์ คนเขียนกลอน
ด้วยใจรัก พากเพียร ขวนขวายอ่าน
จิตวิญญาณ รักเรียงร้อย ถักอักษร
ขอพิทักษ์ ป้องปก ในบทตอน
ที่กวี  ร้อยเรียงกลอน เป็นบทเอย

[ภู กวินท์]

เพราะรักกลอนนอนคิดสนิทแนบ
ไม่ต้องแอบอารมณ์ชมสงวน
เพียงถ้อยคำนำหลักมาชักชวน
ก็อบอวลมวลกลิ่น, ของถิ่นกลอน

บางอารมณ์ ซมเศร้า เหงาสลาย
มองดูคล้ายอึดอัดขึ้นกัดกร่อน
บางอารมณ์ตรมสิทธิ์ถูกลิดรอน
มาหลอกหลอนตอนอ่าน, วิมานคำ

ในคืนหม่นจนเกลื่อนโลกเคลื่อนไหว
หวาดกลัวในศรัทธาอันคร่าคร่ำ
เห็นหัวใจมนุษย์ดุจสีดำ
คอยเก็บงำสำนวน, ชวนระบาย

รังสีแสงแห่งรักจักผ่องแผ้ว
กำเนิดแล้วคำฝากจนหลากหลาย
ให้ความสุข...ทุกข์ม้วยระรวยละลาย
สาธยายหมายตอบ, ปลอบวิญญาณ

คือคำตอบมอบมาศรัทธาหนึ่ง
หวานคะนึงถึงจิตลิขิตสาร
เพียงถ้อยคำน้อยนิดสะกิดมาน
ก็สำราญในจิต, สถิตคำ!!

......................

 

ขอบคุณพี่ระนาดครับ!

[บ้านริมโขง]

จากอ่านกลอนใครอื่นด้วยชื่นชอบ
ที่ประกอบภาษาได้พาฝัน
หลับตาเห็นความหมายสายสัมพันธ์
กลอนเหล่านั้นกลั่นคำนำอารมณ์

ภาษาไทยภาษาเราเอามาสร้าง
จัดเรียงวางฉันทลักษณ์สลักสม
เกิดมีแสงเจิดจ้าสง่าชม
ส่องทั้งตรม, ขม, สุข –ได้ทุกครา

เลยเกิดฝันอยากเป็นเช่นนั้นบ้าง
สู้คลำทางถางท้อ กรอภาษา
เกลาสติผลิช่อรอเวลา
วันแรกแย้มแซมดาราภาษากลอน

ได้ความคิดผิดชอบรอบคอบขึ้น
ค่อยมีกึ๋นตื่นรู้มีครูสอน
ยามผ่อนพักสลักคำนำอาทร
บางบทตอนอ้อนเอ่ยเผยชมนาง

ภาษากลอนสอนจิตยามคิดกล่าว
เคยแข็งกร้าวก็งามยามขวากขวาง
ภาษาพูดรื่นรมย์ชมทุกทาง
ไม่เวิ้งว้างยามเหงาเรามีกลอน

คงต้องเขียนเรื่อยไปด้วยใจรัก
ไม่เลิศนักถักทอขออักษร...
ได้เป็นสื่อบอกบ้างบางบทตอน
ถึงอาวรณ์- ร้อนหนาว...หรือคราวตรม.

"บ้านริมโขง"

[...สียะตรา..]

......ได้ระบาย..อารมณ์บ่ง..ลงอักษร

...จะซับซ้อนเพียงใด..ใช้ภาษา

...เหมือนสื่อด้วย..ดวงจิต...พิศสารา

...ซึ้งซาบค่า...กว่าคำเอ่ย....เผยความนัย

[พิมพ์วาส]

ชอบอ่านกล่อน พร่ำออก ลีลาเสียง
ชอบสำเนียง ความสัมผัส อันพิศมัย
ชอบเพราะกลอน ถักเรียงร้อย ดั่งมาลัย
ชอบปราศรัย ด้วยคำกลอน อ้อนวาจา

           

[สล่าผิน]

ด้วยดวงจิตคิดรักงานอักษร
เฝ้าแต่งกลอนด้วยจิตคิดรักใคร่
สองปีกว่าพาฝันอันถูกใจ
นำมาเลี้ยงหทัยได้อย่างดี

ด้วยจิตรักถักทอก่อความหมาย
ต่อเป็นสายสร้อยคำลำนำศรี
มิได้หวังให้เห็นเป็นกวี
เพียงแต่มีใจรักจะถักทอ

แต่งมาได้สองปีที่ฝึกหัด
ปฎิบัติตามกฎหมดทุกข้อ
แต่สำนวนยังด้อยพลอยอยากท้อ
แต่ใจก็ยังรักอักษรา

สิ่งที่ได้อีกทางอย่างเกินคาด
เสียงตวาดเสียงบ่นเสียงก่นด่า
เป็นเสียงของคนดีศรีภรรยา
ว่าผมรักอักษรามากกว่าเธอ

สล่าผิน

[ไพร พนาวัลย์]

     

จากคำตอบที่ได้คือคลายเหงา
ได้กล่อมเกลาบทกลอนในตอนเผลอ
ได้มิตรรักนักกลอนเมื่อออนเจอ
ได้พร่ำเพ้อเหม่อลอย ดั่งคอยใคร

ได้ปล่อยวางความเครียดที่เฉียด,จี้
ในบางทีไร้สาระเหมือนจะ ไม่ใช่
อาจมองดูไม่ดีที่เป็นไป
ขอปล่อยใจร่วมสนุกกับทุกคน

มีความสุขกับลูกหลานที่แวดล้อม
อยู่ในอ้อมอิ่มเอมที่เข้มข้น
ยามอ่านกลอนวอนเว้าได้เข้ายล
ดั่งมีมนต์มัดใจให้ติดตาม

ได้แลกเปลี่ยนความคิดที่หลากหลาย
ได้ระบายความขมที่ข่ม,หาม
ได้รับความเยือกเย็นในบางยาม
ได้คอยห้ามบางใคร มิให้ครวญ

 
"ปรางค์  สามยอด"
 

[m1]

แสนโชคดี    มีกลอนไทย      ช่วยไถ่ถอน
จากเมื่อก่อน    ติดเวปไซด์     ไหลทางต่ำ
ถูกอสรพิษ      ขบกัดเอา        เป็นประจำ
ต้องชอกช้ำ     กายและใจ       ไปทุกครา
อาจเป็นเพราะ  กระแสจิต        มิตรนักกลอน
ที่ออดอ้อน      ร้อยถ้อยคำ       ให้นำพา
เปลี่ยนวิถี       โคจรใจ            ให้มีค่า
ได้ยาตรา        สู่นคร              บ้านกลอนไทย
ต้องขอบคุณ    ในธรรมทาน      งานบทกลอน
ทุกๆตอน         ทุกบท             ช่างสดใส
ต้องขอบคุณ    ทุกท่าน           ในบ้านกลอนไทย
ก็เพราะใจ        รักกลอน          จึงจรมาเจอกัน

[สะเลเต]

ฉันพบเจอเธอนั้นในวันเหงา
มีความเศร้าเร้ารุมกลุ้มมิหาย
ฉันไขว่คว้าหาทางอย่างมิวาย
และสุดท้ายเธอนั้นพลันเข้ามา

ได้สัมผัสเพียงนิดก็คิดรัก
เกินจะหักหทัยรู้ในค่า
สารภาพว่ารัก"คุณอักษรา"
หนึ่งปีกว่า..พานพบและคบกัน

เธอมาเพิ่มเติมฝันในวันโศก
เธอสร้างโลกใบใหม่ให้กับฉัน
ด้วยค่าเธอเลิศล้ำเกินรำพัน
สร้างสุขสันต์วันชื่นไร้ขื่นตรม

เปลี่ยนชีวิตจิตคนพ้นมัวหมอง
สาดแสงส่องสุขสันต์ลืมวันขม
จะขอรักเรื่อยไปตราบสิ้นลม
ขอเชยชมเชิดชู...เธอผู้เดียว
 
---สะเลเต---

[จันทรา..ราตรีกานท์]

เข้ามาหาคำคมนิยมใช้
เพื่อสอนใจนักเรียนให้เพียรหมั่น
หลงเสน่ห์บทกลอนอักษรอัน
ล้วนเสกสรรปั้นแต่งแสดงลง

หากวันเหงาเปล่าเปลี่ยวก็เทียวมา
อ่านภาษาร้อยกรองจนต้องหลง
ต่อกลอนกันสักบทจารจดตรง
ตามประสงค์ทักทายหรือหมายใด

มิตรภาพก่อเกิดประเสริฐยิ่ง
ที่ติติงรับด้วยช่วยแก้ไข
คำมากมายรู้เพิ่มเริ่มเข้าใจ
ภาษาไทยวิจิตรสนิทนาน

จันทรา