พี่ไม่มีเวลามาหาน้อง
พี่ขอร้องอย่าน้อยใจไปเลยเจ้า
พี่นั้นสุดสงสารงานไม่เซา
พี่ต้องเฝ้าทำงานบานตะไท
นั่งรำพึงถึงเมียน้อยคงคอยท่า
คงใจลอยคอยหาจะมาไหม
พี่ขอโทษคนดีพี่ไม่ไป
วันนี้ไม่ว่างเลยอดเชยชม
เห็นใจพี่หน่อยหนาอย่าเคืองโกรธ
ถูกเมียหลวงทำโทษโกรธด่าขรม
อีกทั้งบ่นก่นว่าพาพี่ตรม
พี่จำก้มหน้ารับกับโทษทัณฑ์
เมียน้อยจ๋าท่าหน่อยเดี๋ยวค่อยพบ
รอเรื่องจบพี่ยาพาสุขสันต์
จำเอาใจเมียหลวงควงสักวัน
อย่าเหหันไปอื่นให้ขื่นทรวง
โปรดปรานีพี่หน่อยเมียน้อยจ๋า
จะมาหายามว่างห่างเมียหลวง
จะหมั่นมาพาเพลินพาเดินควง
สู่แดนสรวงแดนฝันอันวิไล
สล่าผิน
แต่งเล่นขำขำนะครับ หากไปโดนใจใครที่มีน้อยจริงๆ จะเอากลอนนี้ไปติดหน้าบ้านเมียน้อยก็ได้นะครับ
เป็นเมียน้อย นั่งคอย ผัวไม่ว่าง
คอยมองทาง ทุกวัน แสนหวั่นไหว
เขามีเมียอยู่แล้ว ต้องทำใจ
อยากจะตัต เยื่อใย ตัดไม่ลง
เสาร์อาทิตย์ วันหยุด สุดโศกศัลย์
ถึงวันจันทร์ พุ่มพวง ห่วงไหลหลง
วันอังคาร เฝ้าคอย อย่างซื่อตรง
พุธไม่ สมประสงค์ ปลงแล้วเรา
พฤหัส เธอนัด ตอน ห้าทุ่ม
น้องนั่งกลุ้ม สามทุ่ม มานั่งเฝ้า
ถึงเวลา ไม่มา ใจสั่นเทา
เป็นเมียน้อย ของเขา ร้าวฤดี
ศุกร์สุดสัปดาห์ โทรหาอีก
เขาหลบหลีก ไม่มา หาน้องนี้
เจ็ดวันมา หนึ่งครั้ง ก็ยังดี
ช้ำสิ้นดี เป็นเมียน้อย คอยเศษทาน
พันทอง
