~ มัจฉาเริงชล ~

เยื้องยาตรกายก่ายกรอ้อนมัจฉา
เริงธาราชลแล,กระแสสินธุ์
สมุทรธารป่วน,บ่าเป็นอาจิณ
ธรณินถิ่นเถื่อนสะเทือนครืน

ทั้งฉอเลาะเยาะเย้ากระเซ้าแหย่
หวังดวงแดแล,ม่นแล้วยลชื่น
ชวนมัจฉาเริงชลว่าย,วน,กลืน
เกินจะฝืนขืนขัดทัดฤทธิ์ธา

เมื่อวานร,ร่อนปราดปรามาสนวล
มัจฉาป่วนเคลิ้มสั่นด้วยหรรษา
สำแดงกายว่ายเร้นเฉกเช่นปลา
อ้อนพระยาวายุบุตรที่รุดโจม

โผทะยานว่ายดำสำแดงเดช
บรรลุเจตเหตุหาก็ถาโถม
เข้าจู่จับรับดวงจึงล่วงโลม
กำซาบโซรมโหมดิ่งทิ้งบาดาล

สะท้านเทือนเลื่อนไปทั้งไตรภพ
ยาก,สยบฤทธิ์กาจที่อาจหาญ
ธรณินถิ่นฟ้าสุธาธาร
ประหนึ่งปานจะล่มให้จมครัน

เมื่อชลแหวกแทรก,กลางหว่างกายนวล
มัจฉาป่วนหวนหาพากระสัน
เทิ้มระทวยอวยอ่อนผ่อนจาบัลย์
ด้วยฤทธิ์ดั้นดิ่งด้นที่ดลดาล ฯ

~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ มัจฉาเริงชล ~ (อ่าน 5424 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้