ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ไม่ขอแทน แฟนของใคร”


@คิดอยากจะ....ดูแล...แต่ไม่ได้
แม้ห่วงใย....ก็-มิกล้า....มาเสนอ
เพราะเธอมี...เพียงเขา....เฝ้าปรนเปรอ
มิให้เผลอ...ใจเพลิน....เดินหลงทาง

@ยามเมื่อเธอ....ห่างเขา...ยังเฝ้าหวง
รักคอยหน่วง...ห่วงเกิน...ไม่เมินหมาง
คงปักใจ...คอยอยู่...มิรู้จาง
หรือลืมร้าง....เลือนเงา....คงเฝ้าคอย

@เห็นเธอเศร้า....เมื่อเขา ...นี้ไกลห่าง
แอบมองอยู่…บนทาง…อย่างเหงาหงอย
อยากปลอบขวัญ...เธอให้....หายเลื่อนลอย
อยากอยู่คอย....เคียงข้าง....ไม่ร้างไกล

@อยากดูแล....เธอไป......ให้มากกว่า
แต่กลัวว่า.....จะเกิน.....เพลินเหลวไหล
จนหลงทาง...พลั้งผิด....คิดเสียใจ
เพราะว่าไม่.....ใช่แฟน....ยากแทนกัน

@ต้อง หักห้าม....ทำใจ....ยอมไกลจาก
ต้อง จำพราก....จากทรวง....ในบ่วงฝัน
ต้อง ทำใจ...รีบฉุด....หยุดให้ทัน
ต้อง ห่างกัน...เพราะฉัน...ไม่ใช่แฟน

@ลาก่อนนะ...อ้อมแขน...แฟนคนอื่น
แม้ต้องนอน... สะอื้น...กล้ำกลืนแสน
ฉันมิใช่....สินค้า...มีค่าแทน
ปักป้ายแขวน...คำว่าแฟน...ไม่แทนใคร...


“สุนันยา”

<a href="http://www.youtube.com/v/cDfYSK9w78U&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/cDfYSK9w78U&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[มานพ]

อย่าหักห้าม....ทำจิต...คิดไกลห่าง
จะอ้างว้าง...ขื่นขม...ตรมหมองไหม้
คนเคยรัก...จากจร...ย้อนกลับใจ
ให้อภัย...เถิดหนา...โปรดปรานี

กลับมาสู่...อ้อมแขน...ที่แน่นหนัก
ยังคงรัก...ห่วงใย...จากใจพี่
ยังคิดถึง...งามงอน...อ้อนวจี
ยังคิดถึง...คนดี...มิเสื่อมคลาย

"มานพ""

[รุ่งอรุณ]

ของของใคร ใครหวง ใครห่วงรัก
ยากยิ่งนัก จะให้ ใครอย่าหมาย
จึงมีการ ยื้อยุด ที่สุดตาย
เพราะผู้ชาย หลายรัก ปักขี้เลน

มิขอแทน แฟนใคร ได้คบค้า
เพราะจะหา เรื่องทุกข์ ถูกเขม่น
และมิอยาก กระทำ ก่อกรรมเวร
ยิ่งเหลือเดน ถูกทิ้ง ยิ่งไม่มอง

 

๐รุ่งอรุณ๐

[บ้านริมโขง]

แทนหน่อยน่า..ชั่วคราวพอหนาวหาย 
อย่าโหดร้าย หมายค่า..เคยว่าไหม
จะเลิกเรียก ว่า“แฟน” เข้าแทนใจ
จะเก็บไว้ข้างตัว..ชั่วชีวี

เป็นอะไหล่ใส่แทนยาม “แฟน” หาย
เป็นเป้าหมายให้ครองไม่หมองศรี
เป็นเพื่อนชื่นยามเหงาเศร้าฤดี
เป็นนารีมีใจ..ไม่ใช่ “แฟน”

จะออดอ้อนเอาใจให้ที่สุด
เรียกนงนุช ว่า “กิ๊ก” ระริกแสน
จะโอบกอดยอดชู้สู่เมืองแมน
คนทั่วแดนได้อิจฉา...หาใดปาน

ใครเรียก “แฟน” แสนเชย เลยนะนี่
คบนานปีไร้ชื่นอื่นใดหวาน
คนเป็น“กิ๊ก” หัวเราะคิก กระซิกนาน
ลิ้มน้ำตาลจากร่าง..อย่างโอชา

คนเป็นแฟน..อะไร ..ก็ไม่ทำ
อมพะนำไม่บอกออกภาษา
วางตัวเด่น เป็นค่า ปั่นราคา
พูด อืออา พาป่วน กวนหัวใจ

อย่าเห็นยากหากนำ ทำแทนนี่
เพียงยินดีว่าตามสุดหวามไหว
ทุกเรื่องเกิด..เถิดสอน ให้ก่อนใคร
รู้บ้างไหม..กระซิบใกล้...ยิ่งได้จำ. 

"บ้านริมโขง"

อย่าคิดมาก อาจไม่จริง..เพียงคิดไว้เท่านั้น ครับ   

[สุนันยา]

อย่าหักห้าม....ทำจิต...คิดไกลห่าง
จะอ้างว้าง...ขื่นขม...ตรมหมองไหม้
คนเคยรัก...จากจร...ย้อนกลับใจ
ให้อภัย...เถิดหนา...โปรดปรานี

กลับมาสู่...อ้อมแขน...ที่แน่นหนัก
ยังคงรัก...ห่วงใย...จากใจพี่
ยังคิดถึง...งามงอน...อ้อนวจี
ยังคิดถึง...คนดี...มิเสื่อมคลาย

"มานพ""

ขอบคุณด้วย ไมตรี ที่มีมอบ
คำว่าชอบ ว่ารัก ที่มากหลาย
แต่พี่เอย เผยแล้ว ไม่แคล้วอาย
สิ่งเสียหาย มองเป็น เป็นรางวัล


แม้หากมี ใจบ้าง ต้องยั้งก่อน
เก็บรักซ่อน ก่อนที่ มีโศกศัลย์
หากเผลอตัว ชั่วติด ปิดไม่ทัน
คนจาบัลย์ คือน้อง...ที่ต้องตรม...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

ของของใคร ใครหวง ใครห่วงรัก
ยากยิ่งนัก จะให้ ใครอย่าหมาย
จึงมีการ ยื้อยุด ที่สุดตาย
เพราะผู้ชาย หลายรัก ปักขี้เลน

มิขอแทน แฟนใคร ได้คบค้า
เพราะจะหา เรื่องทุกข์ ถูกเขม่น
และมิอยาก กระทำ ก่อกรรมเวร
ยิ่งเหลือเดน ถูกทิ้ง ยิ่งไม่มอง

 

๐รุ่งอรุณ๐

เห็นชอบด้วย ของใคร ใครรักหวง
หากเห็นควง อีกคน คงหม่นหมอง
อีกอย่างคือ ไม่อยากยื้อ เป็นสำรอง
จะประคอง รักได้ อย่างไรกัน


ทางที่ดี ควรรู้ สู้ตัดไฟ
แต่ต้นลม มิให้ ไกลเกินกั้น
เพราะสุดท้าย ต้อกแยก แหลกจาบัลย์
เลิกเถอะนะ ความฝัน ...มันไม่จริง...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

แทนหน่อยน่า..ชั่วคราวพอหนาวหาย 
อย่าโหดร้าย หมายค่า..เคยว่าไหม
จะเลิกเรียก ว่า“แฟน” เข้าแทนใจ
จะเก็บไว้ข้างตัว..ชั่วชีวี

เป็นอะไหล่ใส่แทนยาม “แฟน” หาย
เป็นเป้าหมายให้ครองไม่หมองศรี
เป็นเพื่อนชื่นยามเหงาเศร้าฤดี
เป็นนารีมีใจ..ไม่ใช่ “แฟน”

จะออดอ้อนเอาใจให้ที่สุด
เรียกนงนุช ว่า “กิ๊ก” ระริกแสน
จะโอบกอดยอดชู้สู่เมืองแมน
คนทั่วแดนได้อิจฉา...หาใดปาน

ใครเรียก “แฟน” แสนเชย เลยนะนี่
คบนานปีไร้ชื่นอื่นใดหวาน
คนเป็น“กิ๊ก” หัวเราะคิก กระซิกนาน
ลิ้มน้ำตาลจากร่าง..อย่างโอชา

คนเป็นแฟน..อะไร ..ก็ไม่ทำ
อมพะนำไม่บอกออกภาษา
วางตัวเด่น เป็นค่า ปั่นราคา
พูด อืออา พาป่วน กวนหัวใจ

อย่าเห็นยากหากนำ ทำแทนนี่
เพียงยินดีว่าตามสุดหวามไหว
ทุกเรื่องเกิด..เถิดสอน ให้ก่อนใคร
รู้บ้างไหม..กระซิบใกล้...ยิ่งได้จำ. 

"บ้านริมโขง"

อย่าคิดมาก อาจไม่จริง..เพียงคิดไว้เท่านั้น ครับ   

**********************

emo_52พี่ริมโขง ชวนเป็นกิ๊ก  น่าหยิกนัก
คนน่ารัก แบบนี้ พี่อย่าขำ
จริงไม่กลัว แต่กลัว พี่แกล้งอำ
ให้ถลำ ตกเหว  ของเปลวไฟ

เพราะไม่มี รักแท้ เป็นแค่กิ๊ก
น้องร้องไห้ กระซิก ทำไฉน
หรือเห็นไม่ มีค่า มาเคียงใจ
แค่ชั่วคราว พี่ให้ ได้คลอเคลีย

พอหนาวหาย คงไกล ไม่ให้เห็น
แหม..แค่เป็น กิ๊กกัน มันเท่าเนี๊ยะ
คิดคิดไป พาให้ ใจอ่อนเพลีย
ได้หรือเสีย ถ้ารับปาก คิดยากจัง

อยากออดอ้อน เอาใจ เป็นที่สุด
กลัวรักคุด ระทม ที่โถมถั่ง
ถ้าเป็นคู่ อยู่ยาว จะยอมฟัง
อยู่เคียงข้าง ให้สอน อ้อนพี่ยา

ให้ พี่กล่อม เป็นกลอน ยามนอนคู่
ให้ พี่อยู่ ชื่นเชย จนเอ่ยล้า
ให้ พี่เป็น ผ้าห่ม ตอนลมมา
ให้ พี่ยา เป็นหมอน นอนคู่เคียง

แต่..พี่ให้ เป็นได้ ก็แค่กิ๊ก
น้องคงปลีก ไกลตา ไม่กล้าเถียง
คารมพี่ ร้ายนัก หากร่วมเรียง-
คงต้องเสี่ยง ต้องซ่อน...ขอจรแล้ว...

 
"สุนันยา"

คิดไปแล้วค่ะ พี่...เพราะว่าอาจจริง ก็ได้นี่..ใช่ป่าว...หุหุ

[กระต่าย]

คนเป็นแฟน..อะไร ..ก็ไม่ทำ
อมพะนำไม่บอกออกภาษา
วางตัวเด่น เป็นค่า ปั่นราคา
พูด อืออา พาป่วน กวนหัวใจ
 

"บ้านริมโขง"

ไม่ใช่กิ๊ก  ไม่ใช่แฟน  อย่าแม้นหมาย
สาวใจง่าย ชายชอบนัก มักลุ่มหลง
กิ๊กหรือแฟน พี่ก็อ้อน  ต้อนให้งง
แล้วบรรจง  โปรยเสน่ห์ เล่ห์ลมลวง

สงสารแฟน ของพี่ ที่อืออา
พูดจ๊ะจ๋า วางท่าดี พี่ไม่หวง
พอเจอสาว ขาวเซ็กซี่ รี่ไปควง
ขอประท้วง หาคนใหม่ ดามใจแทน

หาว่าป่วน กวนหัวใจ ให้นึกรู้
ทีเจ้าชู้  ไม่เคยยั้ง  ดั่งขุนแผน
เป็นนางพิม ให้พี่ภูมิใจ ใช่แค่ "แฟน"
หากยังแล่น  หากิ๊กใหม่  ตามใจ..ละกัน