ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

นอนหัวค่ำตื่นดึกรู้สึกเปลี่ยว
ตื่นก็เลี้ยวบ้านกลอน..ออนสุขสม
อ่านสำนวนใครเขาเฝ้าชื่นชม
สุดระทม..สำนวนเรา..เขลาเหลือใจ

ตั้งกระทู้ตัวเองก็เกรงว่า
คนระอาด้วยเห็นเป็นเหลวไหล
หรือก็ว่าปากจัดระบัดใบ
บ้างเขาว่าหัวใจไร้ค่ามอง

ตื่นตอนดึกนึกปลงส่งสังขาร
อีกไม่นานความหนุ่มคงคลุมหมอง
เถอะ..คราวนี้สาวเจ้าคงเฝ้าปอง
อิจฉาน้อง..แน่เลยเผยวาจา...

ตื่นตอนดึกนึกไปไร้ขอบเขตุ
เหงาเป็นเหตุเลศนัยให้ห่วงหา
คิดโน่นนี่ จิปาถะ นึกระอา
เคยก่อกรรมใดมา..บ้างหนาเรา

จะมีเพียงก็บ้างบางขณะ
วางเบ็ดดะละวางบางใครเขา
บ้างก็โดนหมัดสอยตาลอยเอา
บ้างโดนเข่า..โดนยำ..ทำน้ำยา

ชีวิตนี้แลแปลกแลกทุกอย่าง
ก่อเกิดวางทางสู้..เพียงรู้ค่า
แค่มีกินมีใช้ไม่ คณนา
แต่ทำไมเกิดมา..มันระทม..ฮึ ! 

"บ้านริมโขง"

[tina]

นอนหัวค่ำตื่นดึกรู้สึกเปลี่ยว
ตื่นก็เลี้ยวบ้านกลอน..ออนสุขสม
อ่านสำนวนใครเขาเฝ้าชื่นชม
สุดระทม..สำนวนเรา..เขลาเหลือใจ

ตั้งกระทู้ตัวเองก็เกรงว่า
คนระอาด้วยเห็นเป็นเหลวไหล
หรือก็ว่าปากจัดระบัดใบ
บ้างเขาว่าหัวใจไร้ค่ามอง..(ท่านโขง)

ฤาจะจริง สิ่งที่เค้า มาเม้าท์เอ่ย
คนคุ้นเคย รอบข้าง ต่างสยอง
ทั้งปากจัด อยากอัดเปรี้ยง ลงเดี้ยงกอง
เกรงตัวน้อง ถูกจองแค้น สุดแผ่นดิน

จะตื่นนอน ตอนไหน ใช่ข้ออ้าง
อายุย่าง วางเลขห้า ฟันหน้าบิ่น
จะตำหมาก ยากล้น ต้องป่นกิน
กว่าล๊อกอิน ก็งกเงิ่น เนิ่นเวลา... (คนน่ารัก55)

ตื่นตอนดึกนึกไปไร้ขอบเขตุ
เหงาเป็นเหตุเลศนัยให้ห่วงหา
คิดโน่นนี่ จิปาถะ นึกระอา
เคยก่อกรรมใดมา..บ้างหนาเรา

จะมีเพียงก็บ้างบางขณะ
วางเบ็ดดะละวางบางใครเขา
บ้างก็โดนหมัดสอยตาลอยเอา
บ้างโดนเข่า..โดนยำ..ทำน้ำยา...(ท่านโขง)

นี่หล่ะกรรม จำให้ ไล่ตามติด
ใช่ตื่นดึก เป็นนิจ ให้คิดว่า
มีผลก่อ ท้อเหงา เศร้าอุรา
แท้จริงว่า ชราภาพ ทราบกันดี

ไหงไม่เปลี่ยน เวียนกัน ทันตื่นเช้า
อาจไม่เหงา เข่าติดหน้า บ้าอย่างนี้
อย่างน้อยน้อย รอยเหี่ยวย่น บนหน้ามี
จะได้ถอย น้อยกว่านี้ ที่หน้าเธอ .... (คนน่ารัก อีกแล้ว 555+)

[บ้านริมโขง]

เข้ามาแซวแบบมีกึ่นหน้ารื่นเชียว
เดี๋ยวพ่ะเหนี่ยวซักป๊าบจ๊าบอะเหอ
ทำรู้ดีกว่าใครคนใจเบลอ
มาแก้เก้อโน่นนี่ที่เรียก “วอน”

มากระตุกหนวดเสือ..เหลือจะกล้า
ยัยติ๊น่ามาแปลกแหวกคำสอน
แหย่เสือหลับจับเล่นเป็นแมวนอน
เดี๋ยวจะสอนให้รู้ผู้ซุกซน

มาพลิกฝอยหาตะเข็บเจ็บใจเล่น
ใครก็เห็นตัวฉันนั้นแสนหม่น
คนคุ้นเคยที่ไหนมี..นี่หน้ามน
แค่เริ่มต้นก็อ้างอย่างเลื่อนลอย

ที่ตื่นดึกเพราะเหงาเจ้าก็รู้
ตื่นมาสู้อารมณ์ที่ตรมหงอย
หากมีคนคุ้นเคยเผยสำออย
คงได้ลอยสวรรค์ชั้นฉิมพลี

จะไม่ทำอำใครให้เจาะจับ
จะไม่สับวาจาพาคนหนี
จะไม่กวน ‘รมณ์ค้าง..บางนารี
จะไม่มีใครแค้น..ให้แค่นคำ

เถอะ..จะเลขใดไม่ว่า..ข้าฯ ไม่สน
ข้าฯ เป็นคนมีบุญหนุนกระหน่ำ
อายุยืนหมื่นปีที่พรนำ
ข้าฯ ต้องจำทนอยู่...ครบหมู่บุญ.

"บ้านริมโขง"

[tina]

แต่ช้าแต่ มาแก้ตัว กลัวคนคิด
เข้าใจผิด ติดหลง คงวายวุ่น
ว่าท่านแก่ แย่จริง ชิ่งอ้างบุญ
ที่คอยหนุน ซะกระหน่ำ จนช้ำใจ

จะไม่อ้าง อายุ ที่ลุล่วง
เกินจะทวง ทักทอน ย้อนกลับไม่
เดี๋ยวงอนง้ำ ทำปากจู๋ หน้าบู้ไป
เหมือนในรูป ของเธอไง ให้ขำดี 

แต่ตอนฉัน นั่นอยู่ดึก กลับคึกคัก
กลับมิยัก ง๋อยเหงา เศร้าอย่างนี้
หรือเพราะตาม ความบ๊อง ต๊องเต็มที่
เลยไม่มี ความสุข ทุกข์ระทม....55+

เป็นที่ตัวคนแน่ๆ ไม่เกี่ยวกับตื่นดึกไม่ดีกหล่ะ ท่านโขง โฮ้ๆๆๆ

[...สียะตรา..]

......เพราะ "งาม"..โลด (แหย่เสียหน่อย)...โกรธแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย

...แต่ถ้าร้ายยยยอีกนะเกลอ..เป็นเจอของ

...มนต์แม่มดจะสาปซ้ำเป็นทำนอง

...ให้ตาพอง...นอนไม่หลับชั่วกัปกัลป์



........................     ...................................

[บ้านริมโขง]

......เพราะ "งาม"..โลด (แหย่เสียหน่อย)...โกรธแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย

...แต่ถ้าร้ายยยยอีกนะเกลอ..เป็นเจอของ

...มนต์แม่มดจะสาปซ้ำเป็นทำนอง

...ให้ตาพอง...นอนไม่หลับชั่วกัปกัลป์



........................     ...................................

เพราะ..”คิดถึง”  คะนึงหาว่า  “กันเอง”
เลยครื้นเครง เย้าหยอก บอกสุขสันต์
ให้สมน้ำสมเนื้อ..เชื่อสัมพันธ์
เลยกอดรัดฟัดกันจนลั่นโรง

พอหายเหนื่อย “ไม่โกรธ” ยกโทษให้
ปล่อยเถอะ “ใจ” ให้ปลดลดเหลงโหรง
อภัยกันวันพลั้งอย่าคลั่งโคลง
วางจิตโปร่ง..รักดอก จึงหยอกเอิน..

"บ้านริมโขง"

[ภู กวินท์]

แวะมาดูคนหม่นบ่นนอนดึก
อารมณ์คึกนึกหวนชวนสยอง
ตั้งกระทู้ไหวหวั่นจนหันมอง
เป็นทำนองของกวี, ผู้ชีช้ำ

เห็นทีวียังเปิด…เถิดพี่ข้า!
ด้วยสองตาอาวรณ์นอนร้องร่ำ
เมื่อตอนดึกนึกไปหรือใครทำ?
หรือเป็นเพียงเสียงพร่ำ, ระกำกลืน

ห่างกระทู้มานานอาการแปลก
ใครทำให้ใจแตกแหลกสะอื้น
สาวคนไหนซ่อนซุกจึงลุกยืน
ท่ามดึกดื่นขื่นขับ, ไม่หลับนอน

เข้ามาดูคนดึก…นึกเป็นห่วง
กลัวถูกลวง ถูกอุ้ม จนรุ่มร้อน
สิ้นใบมีดคมลึกผนึกกลอน
กลัวพี่อ่อนนอนเศร้า, สาวเย้ายวน

หรือพี่ข้าซานซมระบมรัก
เห็นประจักษ์ดักดอมชื่นหอมหวล
หรือสาวใดไหนทักเข้าชักชวน
จึ่งคร่ำครวญจวนหม่น, บ่นให้ฟัง!

 

[บ้านริมโขง]

แต่ช้าแต่ มาแก้ตัว กลัวคนคิด
เข้าใจผิด ติดหลง คงวายวุ่น
ว่าท่านแก่ แย่จริง ชิ่งอ้างบุญ
ที่คอยหนุน ซะกระหน่ำ จนช้ำใจ

จะไม่อ้าง อายุ ที่ลุล่วง
เกินจะทวง ทักทอน ย้อนกลับไม่
เดี๋ยวงอนง้ำ ทำปากจู๋ หน้าบู้ไป
เหมือนในรูป ของเธอไง ให้ขำดี 

แต่ตอนฉัน นั่นอยู่ดึก กลับคึกคัก
กลับมิยัก ง๋อยเหงา เศร้าอย่างนี้
หรือเพราะตาม ความบ๊อง ต๊องเต็มที่
เลยไม่มี ความสุข ทุกข์ระทม....55+

เป็นที่ตัวคนแน่ๆ ไม่เกี่ยวกับตื่นดึกไม่ดีกหล่ะ ท่านโขง โฮ้ๆๆๆ

นั่นซีนะ..อยากเป็นเช่นเจ้าบ้าง
ให้จิตว่างวางสนุกไม่ทุกข์ขม
จะโตงเตง-ติ้งต๊อง ไม่ต้องตรม
รับรื่นรมย์อย่างเดียวก็เสียวเกิน

แต่ก็ทำไม่ได้ชายถูกสอน
จัดตารางให้นอน อย่าค่อนเขิน
รู้เวลาหน้าที่มีเผชิญ
ทำเวลา หน้าเดิน จนหน้าดำ

จึงได้ตื่นยามอื่นเขาหลับใหล
มาเปิดไฟใครหลับสลับขำ
อยู่คนเดียวจินตนาพาลำนำ
ถึงชอกช้ำระกำใน...โอ้ ใจเรา

ประสาหม่นคนตื่นดึกคึกสลับ
ทำคอพับคออ่อนในตอนเหงา
ลุกตีปีกโก่งคอขันไม่บรรเทา
ยามเห็นเจ้าติ๊น่า...แวะมาชม.

แบบว่า..ไม่รู้เป็นไร ! เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

แวะมาดูคนหม่นบ่นนอนดึก
อารมณ์คึกนึกหวนชวนสยอง
ตั้งกระทู้ไหวหวั่นจนหันมอง
เป็นทำนองของกวี, ผู้ชีช้ำ

เห็นทีวียังเปิด…เถิดพี่ข้า!
ด้วยสองตาอาวรณ์นอนร้องร่ำ
เมื่อตอนดึกนึกไปหรือใครทำ?
หรือเป็นเพียงเสียงพร่ำ, ระกำกลืน

ห่างกระทู้มานานอาการแปลก
ใครทำให้ใจแตกแหลกสะอื้น
สาวคนไหนซ่อนซุกจึงลุกยืน
ท่ามดึกดื่นขื่นขับ, ไม่หลับนอน

เข้ามาดูคนดึก…นึกเป็นห่วง
กลัวถูกลวง ถูกอุ้ม จนรุ่มร้อน
สิ้นใบมีดคมลึกผนึกกลอน
กลัวพี่อ่อนนอนเศร้า, สาวเย้ายวน

หรือพี่ข้าซานซมระบมรัก
เห็นประจักษ์ดักดอมชื่นหอมหวล
หรือสาวใดไหนทักเข้าชักชวน
จึ่งคร่ำครวญจวนหม่น, บ่นให้ฟัง!

 

เสียง ทีวี ที่เปิดเลิศนักหนา
เปิดหนัง R พาหนัง X มาเสพสั่ง
เปิดจอใหญ่ภาพใสใส่พลัง
เสียงไม่ดัง เลยหนา ..ทามะดำ

สงสัยแอบเจาะรู..ขอดูด้วย
อยากดูมวยที่เล่นเห็นว่าขำ
กติกา ..ไม่มี..นี่ควรจำ
เขาชกต่ำ..กว่าเข็มขัด..วัดพลัง

กรรมการไม่มี..นี่ก็แปลก
สองเข้าแลกแปลกฮึมฮัมทำขึงขัง
โกรธกันมาแต่ไหนไยเคืองจัง
ไม่เคยรอระฆัง..สั่งละเลง

ไม่กำหนดเวลาคราต่อสู้
ทุ่มสุดกู่สู้เต็มกะ ละข่มเหง
เอาความอึดเข้าว่า..ข้านักเลง
ให้หงายเก๋ง ไปข้าง ...ค่อยวางมือ

คนแอบดูอาจเกร็งเขม็งเครียด
ก้าวขาเหยียดไม่ออกบอกอื้อหือ..
มวยอะไรไร้พิกัดฟัดกระพือ
น่านับถือ..จริงหนา..ทำมะดาครวญ

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

เหมือนดังบอก อาการ ประมาณว่า
เข้าสู่วัย โรยรา พาขื่นขม
คิดมากไป พี่ยา จะระทม
ข่มอารมณ์ เถิดหนา อย่าคำนึง

เดี๋ยวนี้ยา ดีดี มีมากโข
ประกาศโชว์ ทีวี มีให้อึ้ง
เน็ตก็มี ให้หา อย่ารำพึง
เป็นช่วงหนึ่ง ของวัย ไปตามกาล

หากแม้ใจ เริงรื่น ยังชื่นฉ่ำ
ตัวเลขนำ อย่างไร ยังไหวซ่าน
จริงไหมคะ พี่เอย อย่าเฉยนาน
สุว่าตาม เหตุการณ์ ที่ผ่านตา

เพราะเคยเห็น มากมาย ชายเดี๋ยวนี้
ความจริงมี ต่างรู้ ดูซิน่า
เจ็ดสิบยัง เตะปี๊บ ไกลสิบวา
เขาว่ามา จริงไหม โปรดไขความ......


"สุนันยา"

ไม่ได้ว่าพี่แก่นะคะ....อย่างอลลลลน๊าาาาา
ไม่รัก ไม่กล้าหยอกนะคะ...หุหุ
 

[tina]

นั่นซีนะ..อยากเป็นเช่นเจ้าบ้าง
ให้จิตว่างวางสนุกไม่ทุกข์ขม
จะโตงเตง-ติ้งต๊อง ไม่ต้องตรม
รับรื่นรมย์อย่างเดียวก็เสียวเกิน

แต่ก็ทำไม่ได้ชายถูกสอน
จัดตารางให้นอน อย่าค่อนเขิน
รู้เวลาหน้าที่มีเผชิญ
ทำเวลา หน้าเดิน จนหน้าดำ

จึงได้ตื่นยามอื่นเขาหลับใหล
มาเปิดไฟใครหลับสลับขำ
อยู่คนเดียวจินตนาพาลำนำ
ถึงชอกช้ำระกำใน...โอ้ ใจเรา

ประสาหม่นคนตื่นดึกคึกสลับ
ทำคอพับคออ่อนในตอนเหงา
ลุกตีปีกโก่งคอขันไม่บรรเทา
ยามเห็นเจ้าติ๊น่า...แวะมาชม.

แบบว่า..ไม่รู้เป็นไร ! เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย

"บ้านริมโขง"

จิตไม่ว่าง อย่างพี่แน่ มักแก้ยาก
คงลำบาก หากฝืนไป ไม่เหมาะสม
เรื่องติงต๊อง ดูคล่องออก ทำหลอกอม
เรื่องเตงโตง ท่านโขงสม อารมณ์เธอ

ที่หน้าดำ เพราะคร่ำเคร่ง เร่งสกัด
คอยฝึกหัด ถนัดไว้ ให้เสนอ
เห็นคนงาม ยามใด ได้พบเจอ
ต้องทำเว่อร์ โก่งคอขัน กันเรือยไป

ก็ยังดี มีอะไร ให้ขันหน่อย
งั้นคงจ๋อย ละห้อยเศร้า เหงาถึงไหน
หากพึ่งไว อะกร้า ว๊า เรื่องใหญ่
แต่..จะปิดไว้ ไม่บอกใคร ไปแน่นอน....เชื่อเถอะ55+



ปล...แซวๆ นะคะ  

ไปหล่ะ เดี๋ยวโดนว่า 555+ จิ๊กกริ่ว ว ว

[บ้านริมโขง]

เหมือนดังบอก อาการ ประมาณว่า
เข้าสู่วัย โรยรา พาขื่นขม
คิดมากไป พี่ยา จะระทม
ข่มอารมณ์ เถิดหนา อย่าคำนึง

เดี๋ยวนี้ยา ดีๆ มีมากโข
ประกาศโชว์ ทีวี มีให้อึ้ง
เน็ตก็มี ให้หา อย่ารำพึง
เป็นช่วงหนึ่ง ของวัย ไปตามกาล

หากแม้ใจ เริงรื่น ยังชื่นฉ่ำ
ตัวเลขนำ อย่างไร ยังไหวซ่าน
จริงไหมคะ พี่เอย อย่าเฉยนาน
สุว่าตาม เหตุการณ์ ที่ผ่านตา

เพราะเคยเห็น มากมาย ชายเดี๋ยวนี้
ความจริงมี ต่างรู้ ดูซิน่า
เจ็ดสิบยัง เตะปี๊บ ไกลสิบวา
เขาว่ามา จริงไหม โปรดไขความ......


"สุนันยา"

ไม่ได้ว่าพี่แก่นะคะ....อย่างอลลลลน๊าาาาา
ไม่รัก ไม่กล้าหยอกนะคะ...หุหุ
 

เหมือนมามอบกำลังใจ ให้ได้ชื่น
คงกลัวหลับ-ไม่ตื่นคืนความห่าม
ขอบคุณนัก..ความห่วงใย..ใจคนงาม
อารมณ์หวามยังอยู่..ดูแลดี

อารมณ์กลอนเขียนล้อพอสนุก
เล่าเรื่องทุกข์..สร้างเรื่อง..ประเทืองศรี
จริงมีน้อย ลอยน้ำ ตามวารี
เพื่อเฮฮา ปาร์ตี้...มีหยอกเอิน

ให้เพื่อนกลอน เห็นขำ นำมาเล่น
ให้เพื่อนเป็น ผู้เล่า เราสรรเสริญ
ให้เพื่อนคลายทุกข์บ้าง  บางเผชิญ
ให้เพื่อนอย่าว่าเดิน..จนเกินงาม

มีชีพยัง ใช่หวัง ลำพังเรื่อง
ต่างหมดเปลือง เพราะอื่น ดื่นหลากหลาม
มีหลายส่วน..ประกอบ มอบแวววาม
จึงสมตาม ว่า “คน”  คือปนเป

นี่ก็คือส่วนหนึ่งซึ่งใครขาด
เหมือนทั้งชาติไร้ชื่นอื่นหันเห
สิ่งใดทำให้..ใจ ได้ฮาเฮ
ต่างทุมเทหากัน..ทุกวันไป

หากเกิดมาอายุยืน..ชื่นเสมอ
ล้วนพบเจอ คำบอก ออกเฉไฉ
อายุเพียง “ตัวเลข” เสกวิไล
อายุใคร “มากล้ำ”  นำประชัน.

"บ้านริมโขง"

ครับ..ถึงว่าก็ไม่รับ ฮา...  ขอบคุณที่แวะมาแนะแนว   

[บ้านริมโขง]

จิตไม่ว่าง อย่างพี่แน่ มักแก้ยาก
คงลำบาก หากฝืนไป ไม่เหมาะสม
เรื่องติงต๊อง ดูคล่องออก ทำหลอกอม
เรื่องเตงโตง ท่านโขงสม อารมณ์เธอ

ที่หน้าดำ เพราะคร่ำเคร่ง เร่งสกัด
คอยฝึกหัด ถนัดไว้ ให้เสนอ
เห็นคนงาม ยามใด ได้พบเจอ
ต้องทำเว่อร์ โก่งคอขัน กันเรือยไป

ก็ยังดี มีอะไร ให้ขันหน่อย
งั้นคงจ๋อย ละห้อยเศร้า เหงาถึงไหน
หากพึ่งไว อะกร้า ว๊า เรื่องใหญ่
แต่..จะปิดไว้ ไม่บอกใคร ไปแน่นอน....เชื่อเถอะ55+



ปล...แซวๆ นะคะ  

ไปหล่ะ เดี๋ยวโดนว่า 555+ จิ๊กกริ่ว ว ว

แซวคืน 

เป็นความลับ สองเรา ก็เท่านั้น
มารำพันมากมีที่หลอกหลอน
ใช้งานหนักพักน้อยคอยแต่วอน
ติ๊น่าอ้อน..แต่ละครั้ง ให้คลั่งใจ !

พักบ้างหนอ ขอร้อง น้องรักจ๋า
ทอดเวลายาวนิดจิตหวั่นไหว
ยามเธอยิ้มตาหวาน..ซ่านตับ ไต
สะเทือนไปทั่วร่าง...ช่างทารุณ !

บอกไม่สู้..ยาอยู่นี่ เธอชี้บอก
แทบสำรอกของเก่าเกากระสุน
วอนเทวาเมื่อไหร่ให้สิ้นบุญ
เป็นพระคุณแน่เลย...เอ๋ยเทวา..

"บ้านริมโขง"

[Music]

แว่วเสียงครวญจวนเช้าช่างหนาวเนื้อ
ครอบคลุมเหนือม่านฟ้าอุษาสาง
อยากจะบอกใจกรอบ..แสนบอบบาง
จะครวญคราง"ประสาหม่นฯ."ก็จนใจ

ใครนอนดึก-ตื่นเช้า..เราไม่รู้
เข้ามาดู"บ้านกลอน"..ยิ่งอ่อนไหว
มีแต่ความชิดเชื้อมอบเยื่อใย
ความห่างไกล...ใช่.กั้น.ต่อสัญญา

ฟ้าเริ่มสางพรางขวัญที่ฉันซ่อน
ด้วยบทอ้อนรำพึงคณึงหา
แม้รู้ดีว่าที่หมาย...ไม่ชายตา
ยังอยากมาเคียงใกล้....เพราะไม่จำ

<a href="http://www.youtube.com/v/qqlpvZxUPas&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qqlpvZxUPas&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

!

[บ้านริมโขง]

แว่วเสียงครวญจวนเช้าช่างหนาวเนื้อ
ครอบคลุมเหนือม่านฟ้าอุษาสาง
อยากจะบอกใจกรอบ..แสนบอบบาง
จะครวญคราง"ประสาหม่นฯ."ก็จนใจ

ใครนอนดึก-ตื่นเช้า..เราไม่รู้
เข้ามาดู"บ้านกลอน"..ยิ่งอ่อนไหว
มีแต่ความชิดเชื้อมอบเยื่อใย
ความห่างไกล...ใช่.กั้น.ต่อสัญญา

ฟ้าเริ่มสางพรางขวัญที่ฉันซ่อน
ด้วยบทอ้อนรำพึงคณึงหา
แม้รู้ดีว่าที่หมาย...ไม่ชายตา
แต่ยังมาเคียงใกล้....เพราะไม่จำ

ณ. ที่นี่ มีหวังดี..และมีรัก
ยามเหนื่อยนักแวะมาหารักฉ่ำ
เป็นรักแท้..บริสุทธิ์ ผ่องผุดนำ
ล้างความช้ำ พร่ำสุข ในทุกครา

คนตื่นดึกนึกครวญล้วนปองหมาย
หวังสลายความหม่นผู้ค้นหา
แวะมาเถิด..รำพรรณ จำนรรจา
ใดเหนื่อยล้า ใดเศร้า..เจ้าเอื้อนคำ

มีรักให้ทุกใคร..ใช่เฉพาะ
ไม่จับเจาะ..เพราะเธอ เพ้อถลำ
สร้างไมตรีมีต่อพอจดจำ
กล่าวลำนำ..เพียงเพื่อน เพื่อเตือนใจ

อย่าเพ้อพก-อกช้ำกระหน่ำรัก
มาทายทักเพื่อนพ้องปองสดใส
ทิ้งความเศร้าเก่าก่อนจรจากไป
มาเริ่มใหม่..หากฝัน นั้นยังมี.

"บ้านริมโขง"