ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คนเผาถ่าน]

ในค่ำคืนที่ฝนหล่นโปรยปราย
ฉันทอดกายลงร่างกลางสายฝน
ให้สายน้ำเย็นหยดร่วงรดตน
ล้างกมลคนช้ำให้ฉ่ำใจ

บนถนนที่ชุ่มรายรุมล้อม
เสียงขับกล่อมกบเขียดละเมียดไหว
ดังระงมคลื้นเคลงมิเกรงใคร
ที่ฤทัยเจียนขาดจากพลาดรัก

หยดน้ำฝนปนเคล้าเข้านัยตา
ไหลลงบ่าท่วมท้นคนอกหัก
ให้น้ำฝนท่วมใจไปสักพัก
อาจถอนรักที่ฝังหยั่งรากใจ

คนเผาถ่าน

[Music]

คืนที่ฝนล้นบ่าที่หน้าต่าง
มีบางอย่างทำฉันให้หวั่นไหว
ข่าวที่บอกคือฟ้ารั่ว...ทั่วเมืองไทย
เธอจะอยู่หนใด?...คงไม่พ้น

แล้วคำมั่นสัญญาว่า"คิดถึง"
ในคืนซึ่งฟ้าถามคำรามฝน
น้ำตาเธอพร่างพรายดั่งสายชล
อ้างว่าทน...จากไปใจอาวรณ์

แล้วทุกคราฝนตกหัวอกหนาว
เธอส่งข่าวทุกครั้งว่าสังหรณ์
ฝากคำหวานผ่านสาย..ระบายกลอน
ว่าร้าวรอนเหลือทน.แต่จนใจ

และ"ไม่เกินฝนนี้...พี่จะกลับ"
คนนั่งนับวันรอ...ว่าพอไหว
เริ่มสะท้อนอ่อนทรวงความห่วงใย
เหมือนว่าใคร?...คนนั้น...ลืมสัญญา

[Design with love ᵔᴥᵔ]

จะกี่ฝนที่รินรดไม่ลดหลั่น
ใจยังหวั่นแม้ร่างยังบอกสู้ไหว
มองสายทางข้างหน้าอีกยาวไกล
ยังครึ้มฝนอยู่เรื่อยไปไม่ขาดตา

สายฝนไหลรินรดอยู่เรื่อยเรื่อย
กระทบเอื่อยต้องกายผ่านเสื้อหนา
สั่นสะท้านเนื่อตัวทั่วกายา
หนาวเน็บเหลือคณายังว่าทน

เงยหน้าสบตากับฟ้ากว้าง
ความอ้างว้างพาจิตให้สับสน
กี่ครั้งแล้วที่ใจเราเฝ้าทน
ให้สายฝนหยดสุดท้ายได้โรยลา

                              with love"

[ไพร พนาวัลย์]

พระพิรุณอยู่ไหนไยเมินเฉย
ฝนของท่านมากเลยไปแล้วหนา
เขาว่าท่านนั้นหรือคือเทวดา?
ไม่มีตาหรือไรจึงไม่มอง?

น้ำบ่าท่วมเมืองมนุษย์ต่างสุดโศก
ทั่วทั้งโลกหลากหลายทะลายล่อง
ถ้าไม่มีเทวดามาลำลอง
ก็ไม่ต้องไหว้กันให้มันเซ็ง

พวกมนุษย์รู้ตัวว่าชั่วช้า
ทำลายป่าภูเขาเผาตรงเผ็ง
เห็นต้นไม้ล้อลมช่วยกันเล็ง
เพราะพวกเอ็งเลว,โฉดโทษเทวา

ไม่อยากเห็นฝนตกหัวอกเศร้า
เห็นบ้านเราน้ำท่วมอ่วมเลยหนา
เทวดาไม่ช่วย ซวยเรื่อยมา
ต้องพึ่งพาตนเองดั่งเพรงกาล

คิดถึงน้องท้องนา น้ำบ่าท่วม
ที่ลุ่มรวมน้ำหลากยากต่อต้าน
ยามฝนแล้งเทวาไม่ประทาน
พอน้ำพล่านฝนซ้ำสุดกล้ำกลืน

หาเรื่องให้ฟ้าผ่าแล้วไง

"ปรางค์  สามยอด"
 
ขออภัยกลอนหวานๆหน่อยนะ แบบว่าเห็นน้ำท่วมบ้านเราแล้ว เซ็งอ่ะ

[สายลมที่หวังดี]

หยาดฝนที่หล่นหลั่ง
ฟ้าร้องดังแสนตกใจ
มองดูกิ่งไม้ไหว
เหมือนหัวใจจะขาดตาม

ฝนตกระรินเรื่อย
ฟ้าคงเหนื่อยอาจมองข้าม
ปล่อยฝนหยดลงตาม
ทั่วเขตคามจนพอใจ

สายฝนตกกระหน่ำ
จะชุ่มฉ่ำหรือหมองไหม้
ฝันเทรดหัวใจ
เหมือนคนไกลใจรวนเร

อยากมาเธอก็มา
ไม่อยากพบหน้าก็หักเห
ฝนมาโอละเห่
แล้วก็เล่จรจากไป

[amika29]

ฝนตกทีไรกลัวฟ้าผ่าทุกที 5555+
งานหนักเหลือเกินน้องรัก ทำได้แค่เอามาแปะไว้ให้หายคิดถึง
เคลียร์งานเสร็จเมื่อไหร่..เจอกัน..

จากพี่สาวสุดเลิฟ

[บ้านริมโขง]

ท่ามสายฝนร้าวรานสะท้านอก
สั่นงันงกลมหนาวร้าวผวา
รำพึงไยตากฝนป่นกายา
ร่มไม่กาง..วางหน้าท้าฝนโปรย

เราประชดตัวเองละเลงแค้น
หรือเราแสนโง่งมตรมระโหย
รู้ว่าเปียกยังทำกระหน่ำโรย
อยากถูกโบยให้ตายหมายสะใจ...

นึกประหวั่นวันนั้นเหมือนฉันบ้า
เมื่อน้ำตาไหลนองต้องหวั่นไหว
นอนตากฝนด้วยฉันมั่นเกินไป
ขอฟ้าให้ผ่าลงตรงฉันนอน

อยากจะตายให้พ้นคนบนโลก
ถูกสับโขลกปี้ป่นจนทอดถอน
ไม่เหลือชิ้นใดดีที่เคยวอน
เจ็บซ้ำซ้อนสะท้อนค่าราคาคน

ถูกชี้หน้าจากเธอผู้เลอค่า
ว่าน้ำหน้าอย่างเราผู้เศร้าหม่น
มาหมายปองดอกฟ้าสง่าชน
ไม่เจียมตนน่าอายตะกายดาว

ไม่รู้เคืองเรื่องใดในตัวฉัน
นอกจากมันยังจนสู้ทนหนาว
อาภัพคู่เคียงข้างอย่างพริ้งพราว
สู้เจียมตนบนเรื่องราว..ที่กล่าวมา.

"บ้านริมโขง"

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ดึกแล้วแต่ว่าฉันยังไม่หลับ
ยังสดับรับฟังเสียงจากสายฝน
ระบายเศร้าด้วยความเหงาที่วกวน
เขียนกลอนจนถึงเช้าถึงเช้าดีไหมเรา

เหตุไฉนใจถึงไม่ยอมชิน
ยังประชดชีวินด้วยเรื่องเก่า
จำอยู่ได้ซ้ำหัวใจให้มันเศร้า
ให้รุมเร้าในจิตคิดนานา

สายฝนรินรดแผ่วคล้ายใกล้หยุด
แต่ใจยังไม่สิ้นสุดความห่วงหา
ความเหงายังถาโถมจู่โจมมา
ถวินหาสิ่งบรรเทาเราไม่มี

เหตุใดเหงาไม่หยุดตามพายุ
ยังประทุใจอยู่ไม่รู้หนี
สายน้ำทิพย์หยุดรินหลั่งสมประดี
แต่สายธารน้ำตานี้ไม่แห้งไป

                               with love"

[กังวาน]

ฉันนั่งลงตรงนี้ ณ ที่เก่า
มีเพียงเงาเป็นเพื่อนเหมือนความฝัน
จากคนเคยเคล้าคลอพนอกัน
มาแปรผันเปลี่ยนไปนะใจคน

ฉันนั่งลงตรงนี้ที่เคยสุข
วันนี้ทุกข์เศร้าหมองมองสายฝน
อนิจจาฝนตกในหัวใจตน
น้ำตาล้นเต็มทรวง....เขาลวงเรา

[รัตติกาล]

<a href="http://www.youtube.com/v/Dk2aCxMTtps&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Dk2aCxMTtps&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

Rain won't you tell her that I love her so
Please ask the sun to set her heart glow
Rain in her heart and let the love we knew start to grow

สายฝนเอย...ใยเจ้าไม่บอกเธอว่า ฉันนั้นรักเธอมากเพียงใด
ได้โปรดบอกให้ดวงตะวัน...ช่วยสาดส่องแสงไปยังห้องใจเธอ
และขอให้สายฝนจงพร่างพรม..มอบความชุ่มฉ่ำแก่ใจดวงนั้น
...เพื่อที่ต้นรักของเรา...จะได้เริ่มงอกงามขึ้นอีกครา...

รัตติกาล

[สะเลเต]

สายฝนโปรยโรยร่วงจากห้วงฟ้า
เปรียบน้ำตาหมองหม่นของคนพ่าย
เหมือนตัวฉันยามนี้ที่เดียวดาย
เขากลับกลายจึงช้ำเพ้อรำพัน

เหงาเศร้าจิตคิดไปใจอ้างว้าง
บนหนทางรักร้างจางฝันนั่น
เมื่อเยื่อใยคล้องเหนี่ยวเกี่ยวพันกัน
ถึงซึ่งวันโรยลา...ชีวาล้า

---สะเลเต---

[yaguza]

ฉันหนาวเหน็บ เจ็บเอ็น แทบเป็นไข้
ทั้งทรวงใน ไหวสะทก ตกประหม่า
เหมือนคนไข้ ไร้หมอ ต้องรอยา
อนิจจา ดั่งลูกนก ตกจากรัง

ฉันมองเฉย เลยผ่าน ม่านหน้าต่าง
จะมีบ้าง บางใคร พอได้หวัง
ฉันอ่อนแรง แขนขา ล้ากำลัง
ไม่มีตังค์ ซื้อมาม่า มาต้มกิน

................................

[/b]