ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Design with love ᵔᴥᵔ]

~*ความจริงในบทกลอน*~

มีคนข้างกายชอบมาถาม
ทำไมตามพร่ำแต่งบทกลอนเหงา
ทั้งฉันใช่เดียวดายอยู่กับเงา
ยังมีรักรุมเร้าอยู่มากมาย

ยิ้มก็เห็นยิ้มกันอยู่อย่างมีสุข
ใยรำพันคำทุกข์น่าใจหาย
เหมือนกล้ำกลืนมันอยู่ไม่วางวาย
เหมือนร่างกายเจ็บปวดเกินจะทน

ฉันได้แต่นิ่งรับคำพูดนั้น
ต้องทนปั้นหน้ายิ้มเหมือนไม่สน
แต่ความคิดภายในใจยังวกวน
เหมือนมีคนทิ่มเข็มลงกลางใจ

เมื่อนั่งอยู่คนเดียวมานิ่งนึก
ความรู้สึกแท้จริงเป็นแบบไหน
คำถามเขายังวนเวียนอยู่ข้างใน
นึกนึกไปหาคำตอบปลอบตัวเอง

ใจยังเหงาแม้ผู้คนอยู่รายรอบ
มันยังมอบความเงียบให้โหลงเหลง
แม้คนมากมายแต่ใจยังวังเวง
ยังละเลงกลอนบทเศร้าตลอดมา

บทกลอนคือความจริงที่พาลพบ
เล่าความเหงาที่ประสบมิเรียกหา
เล่าความหมายของหยาดหยดแห่งน้ำตา
เล่าอีกด้านของชีวาว่าแปลกจริง

ทำเข้มแข็งฝืนยิ้มมันอยู่ได้
ทั้งที่ใจร่ำไห้ไม่หยุดนิ่ง
เพียรเขียนกลอนบทเหงาใจไหวติง
ทำเย่อหยิ่งแท้ที่จริง"หญิงอ่อนแอ"

                                     with love"

[มานพ]

อ่านบทกลอนจากใจได้พาลพบ
พี่มานพเศร้านักรักเป็นแผล
หยาดน้ำตาหล่นไหลใครจะแล
เป็นผู้แพ้เพราะรักสลักทรวง

ทำเข้มแข็งฝืนยิ้มกระหยิ่มสู้
ทั้งที่รู้ร่ำไห้ใจยังห่วง
เพียรเขียนกลอนมาบอกว่าหลอกลวง
น้ำตาร่วงทุกครั้งยังไม่จำ

"มานพ"

 

[TKDee~P2k_02]

ที่คอยถามเพราะว่าฉันเป็นห่วง
ไม่เคยคิดหลอกลวงเธอเลยหนา
ทั้งวันนี้และที่ผ่านผ่านมา
คอยห่วงหาและคิดถึงเธอ

ถ้าคำถามคำไหนทำให้เจ็บ
ก็อย่าเก็บใส่ใจจนไปเพ้อ
หรือคิดมากจนต้องนอนละเมอ
ห่วงเสมอที่เธอไกลห่างกัน

อยู่ทางนู้นสบายดีอยู่ไหม
เป็นอย่างไรตอนที่ไม่มีฉัน
อยู่คนเดียวข้ามผ่านคืนและวัน
อยู่อย่างนั้นคงจะไม่เป็นไร

ส่วนทางนี้คงมีแต่ความเหงา
และมีเงาเป็นเพื่อนพอทนไหว
ฉันจะคอยก้าวผ่านข้ามมันไป
นานแค่ไหนก็รอได้ตลอดมา

ความจริงที่ส่งมาตามกลอนนี้
คงจะมีสิ่งที่เธอคอยมองหา
แม้ว่ามันจะไม่มากและมีราคา
แต่ฉันกลั่นออกมาจากดวงใจ

P2K_02    ^^

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ความเป็นจริงจากใจหญิงคนเขียนกลอน
ยังพร่ำกล่าวคำวิงวอนซ้อนความเหงา
เล่าเรื่องช้ำซ้ำเติมจิตที่บางเบา
ย้ำเรื่องเก่าเล่าความเดิมที่เติมมา

ความเหงาใจไม่เคยจะห่างหนี
กลอนเลยเศร้าแบบนี้อย่างที่เห็น
คิดอย่างไรก็พร่ำไปอย่างที่เป็น
เปิดประเด็นความความรู้สึกลึกในใจ

บางครั้งมีบ้างยามนั่งอ่าน
ใจร้าวรานปรวนแปรแลหวั่นไหว
บางครั้งมีบ้างที่ตอบไป
หยาดน้ำตารินไหลกับบทกลอน

                           with love"