ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

ดวงตะวันรุ่งสางขึ้นทางเก่า
ชีวิตเหงาของฉันนั้นไปไหน
เมื่อมิมีเธออยู่เป็นคู่ใจ
ฉันเหมือนไร้ทางเดินขัดเขินนัก

คนที่เคยเชยชิดสนิทแนบ
เคยอิงแอบไออุ่นเคยหนุนตัก
เธอคนเดียวเกี่ยวข้องปองใจรัก
กลับหาญหักหัวใจไร้ปรานี

เพิ่งรู้ฉันอ่อนแอนั้นแค่ไหน
น้ำใสใสไหลผ่านม่านตานี่
หมดพลังเดินหนอต่อไปนี้
เพราะไม่มีเธออยู่ชูจิตจินต์

จะทนอยู่สู้ความเหงาความเศร้าจิต
สู้ชีวิตต่อไปทำใจหิน
นานเท่าไรใจฉันนั้นพังภินท์
ใกล้แดดิ้นหนอใจไร้เธอเคียง

แล้วแต่เวรหรือกรรมนำชีวิต
ใจผูกติดกับเธอจนหมดเกลี้ยง
ฉันหมดแล้วความหวังรั้งร่วมเรียง
ใจฉันเดี้ยงเพราะรักมาหักพัง

น้ำตาใจไหลรินเกือบสิ้นแล้ว
หายใจแผ่วโรยรินใจสิ้นหวัง
ทั้งกายใจไร้แรงแห้งพลัง
สุดจะรั้งใจกายให้หมายเดิน

สล่าผิน

[--ณัชชา--]

เก็บไว้เถิดน้ำตาอย่าให้ไหล
เห็นครั้งใดก็ให้นึกรู้สึกเขิน
เห็นเธอเศร้าครั้งใดทำใจเมิน
คงช้ำเกินชีวันจะบรรยาย

ถูกเขาหลอกอกหักรักเรือล่ม
เธอต้องตรมถูกหมิ่นสิ้นความหมาย
น้ำตาแห่งความทุกข์ลูกผู้ชาย
ที่แพ้พ่ายย่อยยับเกินจับดู

ยังมีฉันคนนี้ที่คอยห่วง
ไม่เคยลวงหลอกใครให้อดสู
คงมีแต่ดวงจิตคิดอุ้มชู
โปรดจงรู้นะคนดียังมีเรา

natcha

[นพตุลาทิตย์]

หน้าตาดีอย่างเราหาได้ใหม่
อย่าอาลัยไปเลยจะเฉื่อยเฉา
ผู้หญิงดีมีเป็นเบือเผื่อเลือกเอา
มัวนั่งเศร้าทุกข์ใจใช่คนเดิม

เมื่อก่อนเห็นสาวน้อยคอยหน้ายื่น
ทำระรื่นวางพจน์สะกดเสริม
เพราะหน้าตาท่าที่มีมาเติม
บวกเงินเพิ่มขี้คร้านลงคานมา

อย่างเราหาเอาใหม่สบายมาก
เรื่องลมปากหวานหูคู่สล่า
หญิงใดยินผินพักตร์ปักชีวา
ต้องเลียแข้งเลียขาว่าทุกราย

ฮ่าๆ

[ภู กวินท์]

ผ่านพ้นไปอีกคืน เรายืนหม่น
น้ำตาคนไม่หยุดไร้จุดหมาย
ความรู้สึกครอบงำถูกทำลาย
ทั้งใจกายหยาบกร้าน, จนด้านชา

ทุกนาทีที่ไหวใจกระดิก
เต้นระริกข้างในไร้คุณค่า
มีชีวิตทิศทางต่างนานา
เจ็บเจียนบ้าล้าหลัง, ฝังไม่ลง

ให้มันเจ็บสาสมอารมณ์เถิด!
ให้มันเกิดขึ้นใหม่ อย่าใหลหลง
หล่อหลอมเป็นชีวิต เป็นจิตปลง
เป็นผุยผง คงมั่น, นิรันดร

แล้วจะลุกสุดแรง อย่างแกร่งกล้า
ด้วยแววตามุ่งมั่น กว่าวันก่อน
เมื่อชีวิตหักเห พเนจร
ไม่อาทรทิศทาง, ก้าวย่างไป!

......................

 

[ตะวันฉาย]

...ตากน้ำตา...


...อัสสุชลหล่นร่วงเย้ยพวงแก้ม
กำสรวลแย้มแซมปนคนหม่นหมอง
เสียงสะอื้นคืนร้าวน้าวทำนอง
บรรเลงซ้องครองช้ำกระหน่ำมา

...บทพิสูจน์รักแท้แพ้ทางกั้น
ระยะฝันปิดตายตะกายหา
ทุกบทฉากระหว่างเราเงาติดตา
แนบอุรายังมิคลายมลายจาง

...หวังจะลืมคืนเก่าที่เฝ้าติด
เนรมิตทุกข์ใดขอไกลห่าง
สิ่งพิลาสเพริศแพร้วเป็นแนวทาง
อรุณสางกลางห้วง...อย่าทวงคืน

...ใจมันหมดปัญญามาเหนี่ยวรั้ง
หมดพลังจะเดินต่อท้อเกินฝืน
บนเส้นทางที่วาดไว้ไร้ใครยืน
กี่วันตื่นยังเห็นภาพมาฉาบทา

...หวังเหลือเกินเดินผ่านม่านความเศร้า
ให้บางเบาจางทุกข์สุขสรรหา
ขอนำฝากฉากรักพักดารา
ดับมายาที่ล่อทรวงเผาดวงใจ

...ณ วันนี้จะสะบัดปัดน้ำเนตร
ออกนอกเขตแดนเนาเงาหวั่นไหว
ขอแสงแดดแผดเผาปัดเป่าไป
ตากน้ำตาที่รินไหล...ไกลจากเรา...


ตะวันฉาย

[สล่าผิน]

เก็บไว้เถิดน้ำตาอย่าให้ไหล
เห็นครั้งใดก็ให้นึกรู้สึกเขิน
เห็นเธอเศร้าครั้งใดทำใจเมิน
คงช้ำเกินชีวันจะบรรยาย

ถูกเขาหลอกอกหักรักเรือล่ม
เธอต้องตรมถูกหมิ่นสิ้นความหมาย
น้ำตาแห่งความทุกข์ลูกผู้ชาย
ที่แพ้พ่ายย่อยยับเกินจับดู

ยังมีฉันคนนี้ที่คอยห่วง
ไม่เคยลวงหลอกใครให้อดสู
คงมีแต่ดวงจิตคิดอุ้มชู
โปรดจงรู้นะคนดียังมีเรา

natcha

หากเธอช่วยเยียวยารักษาแผล
คอยดูแลหัวใจมิให้เศร้า
คอยปลอบจิตให้คลายหายซึมเซา
ช่วยขนเอาความทุกข์จุกอกไป

ก็จะขอพักจิดคิดลองรัก
โปรดอย่าหักหาญทรวงร่วงลงใหม่
ต่อแต่นี้มีเธอเสมอใจ
โปรดช่วยให้ฉันคลายหายโศกตรม

จะขอเช็ดน้ำตาคราสุดท้าย
น้ำตาชายครั้งนี้ที่ขื่นขม
จะของฝังช้ำไปให้มันจม
คงภิรมย์ไม่เบาเธอเข้ามา

สล่าผิน

[สล่าผิน]

หน้าตาดีอย่างเราหาได้ใหม่
อย่าอาลัยไปเลยจะเฉื่อยเฉา
ผู้หญิงดีมีเป็นเบือเผื่อเลือกเอา
มัวนั่งเศร้าทุกข์ใจใช่คนเดิม

เมื่อก่อนเห็นสาวน้อยคอยหน้ายื่น
ทำระรื่นวางพจน์สะกดเสริม
เพราะหน้าตาท่าที่มีมาเติม
บวกเงินเพิ่มขี้คร้านลงคานมา

อย่างเราหาเอาใหม่สบายมาก
เรื่องลมปากหวานหูคู่สล่า
หญิงใดยินผินพักตร์ปักชีวา
ต้องเลียแข้งเลียขาว่าทุกราย

ฮ่าๆ

แม้หน้าตาจะดีไร้ที่ติ
เธอตำหนิฉันอยู่มิรู้หาย
บอกฉันไร้คุณค่าน่าละอาย
เธอแหนงหน่ายเลยหนีมีใหม่ครอง

ฉันจึงแพ้แก่รักเจ็บนักจิต
มิอยากคิดอยู่ไปเพราะใจหมอง
ไร้ทิศทางย่างไปไร้คนมอง
น้ำตานองหลายคราพาเศร้าทรวง

สล่าผิน

[สล่าผิน]

ผ่านพ้นไปอีกคืน เรายืนหม่น
น้ำตาคนไม่หยุดไร้จุดหมาย
ความรู้สึกครอบงำถูกทำลาย
ทั้งใจกายหยาบกร้าน, จนด้านชา

ทุกนาทีที่ไหวใจกระดิก
เต้นระริกข้างในไร้คุณค่า
มีชีวิตทิศทางต่างนานา
เจ็บเจียนบ้าล้าหลัง, ฝังไม่ลง

ให้มันเจ็บสาสมอารมณ์เถิด!
ให้มันเกิดขึ้นใหม่ อย่าใหลหลง
หล่อหลอมเป็นชีวิต เป็นจิตปลง
เป็นผุยผง คงมั่น, นิรันดร

แล้วจะลุกสุดแรง อย่างแกร่งกล้า
ด้วยแววตามุ่งมั่น กว่าวันก่อน
เมื่อชีวิตหักเห พเนจร
ไม่อาทรทิศทาง, ก้าวย่างไป!

......................

 

จำต้องฝึกตรึกตรองจำท่องบ่น
จำสู้ทนต่อสู้อยู่ให้ได้
ถึงแม้นว่าชีพนี้ไม่มีใคร
ก็จำใจอยู่ต่อท้อก็เดิน

คงสักวันความเศร้าส่างเซาได้
จะก้าวไปตามทางได้อย่างเพิ่น
จะคิดทางสร้างไปให้เจริญ
แม้เธอเมินอย่างไรใจต้องเลือน

สล่าผิน