ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

color=darkblue]size=18pt]

เสียงสายฝนพรำพรำในค่ำนี้
เหมือนเสียงที่ใจเพรียกร่ำเรียกขาน
มองสายฝนโดดเดี่ยวเปลี่ยวซมซาน
อุปาทานถึงใครให้รักมา

โอบกอดความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
ใจดวงหนึ่งว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
เสียงฝนรักทักทายริมชายคา
ภาพดวงตาเธอหวานปานดวงดาว

แวบขึ้นในห้วงนึกระลึกถึง
เห็นความซึ้งบริสุทธิ์ผุดผ่องขาว
สร้างตำนานรักเร้นเป็นเรื่องยาว
ความสุขราวลูบไล้อยู่ใกล้กาย

แม้จะไร้เรียวรุ้งพุ่งโค้งฟ้า
สายสวาทพาดอุราไม่เลือนหาย
เกิดรุ้งในใจฝันพรรณราย
ชวนให้ร่ายกลอนหวานขานเสกมนต์

สื่ออักษรให้สดับโปรดรับรู้
คิดถึงอยู่ยามมองจ้องสายฝน
สะพานรักเชื่อมใจไร้กังวล
ยังคอยคนมาข้างนอกเก็บดอกรัก

ฝากบทกลอนโลมไล้หวังได้ชื่น
กลับขมขื่นทุกข์ท้อมาทอถัก
คนเคยซึ้งบทกลอนก็ผ่อนพัก
ในอ้อมตักจะได้ใครหนุนนอน

       ดาว อาชาไนย[[

/center]/size][/color]

[--ณัชชา--]

ฟังเสียงฝนหล่นพรายให้คิดถึง
มีตักหนึ่งอบอุ่นหนุนแทนหมอน
ได้หลับฝันถึงดวงดาวพราวอัมพร
จวบจนค่อนรุ่งสางจึงห่างกัน

อยากจะหลับพักกายให้ตลอด
เฝ้าอ้อนออดตักอุ่นละมุนฝัน
สุดท้ายกลับต้องเศร้าเหงาจาบัลย์
ต้องโศกศัลย์ฝันสลายไม่เป็นจริง

natcha

[ฤดีไพร]

มองสายฝนหล่นพรำหลายค่ำแล้ว
หูกลับแว่วยินเสียงสำเนียงสิง
เป็นเสียงเธอเหมือนใกล้ใช่อ้างอิง
ฉันนั่งนิ่งแนบเสาแสนเศร้าใจ

คิดถึงคนอยู่ไกลด้วยใจรัก
หนาวจิตนักฝนพรูเธออยู่ไหน
รู้หรือเปล่าสาวคนนี้ที่อยู่ไกล
น้ำตาไหลเหมือนฝนที่หล่นริน

คิดถึงมากยากใจห้ามไม่คิด
แต่ตัวเธอมีในจิตเป็นนิจสิน
ห้ามมิได้ใจเหมือนมิได้ยิน
ใจมักดิ้นหาเธอเสมอมา

สายฝนหล่นหนไหนใจร่ำร้อง
ถึงเจ้าของหัวใจจึงใฝ่หา
มองสายฝนหม่นใจไปทุกข์ครา
เพราะเหว่ว้าเหลือทนตอนฝนพรำ

๑๑เรยา๑๑

[บ้านริมโขง]

คืนฝนพรำกระหน่ำโลกสุดโศกเศร้า
ทั้งตัวเขาตัวฉันหวั่นผวา
เกรงอาเพศเหตุร้ายกล้ำกรายมา
ยามฝนหลากจากฟ้าน้ำตานอง

สองส่งข่าวถึงกันประหวั่นสุด
ความรักหวังอาจสะดุดหยุดสนอง
บ้านก็พังยังนาล่มสุดตรมตรอง
หวังรักครองปลายปีมีเปลี่ยนไป

แม้นฝนหยุดรักฉันมันสะดุด
มันอาจเป็นรักคุด..สุดทนไหว
ทั้งสินสอด ทองหมั้น.หวั่นในใจ
น้ำพัดไหลลอยเลย...เผยระกำ

ต้องตั้งหน้าหาใหม่ด้วยใจหม่น
หลายปีแล้วสุดทน..ฝนกระหน่ำ
เหมือนผลักรักลอยเลื่อนให้เคลื่อนคำ
เพราะว่าฝนเจ้ากรรม...ทำช้ำใจ

บางครั้งครา รำพึง คะนึงรัก
เหมือนอกหักรักลอยคอยหวั่นไหว
เหม่อมองฟ้าทอดสายตาเหว่ว้าไป
หาจุดหมายแหล่งใดเป็นไม่มี

ความรักของ คนเศร้า...เหงายิ่งนัก
ลอยเลื่อนไปไร้หลัก ลดศักดิ์ศรี
อีกความจนแอบแฝงแกล้งชีวี
ในชาตินี้..มีไหม..ได้ชื่นชม.

"บ้านริมโขง"

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

โอ้สายฝน  ยามนี้  ไม่มีขาย
มันหดหาย  จากตลาด เพราะขาดของ
เห็นวางไว้  ใส่ถุง  นั่นกรุงทอง
นั่งเมียงมอง  กรองทิพย์  ไม่หยิบมา

หายาเส้น  เล่นได้  แถมใบจาก
อนาถมาก  สายฝน  สุดค้นหา
เอายาฉุน  แก้ขัด  เต็มอัตตรา
ไม่รู้ว่า  สายฝน  อยู่หนใด...

  ฮ่าๆๆ  นี๊สนึง...........

[ดาว อาชาไนย]

อย่าสูบเลยบุหรี่มันมีพิษ
พาชีวิตมอดม้วยเพราะป่วยไข้
โรคถุงลมโป่งพองมันจองไว้
งดสูบได้เป็นดีชีวิตยืน

ถ้าสายฝนท่วมนาหาไม่ได้
มิเป็นไรยังมียี่ห้ออื่น
บุหรี่นอกขายกันทุกวันคืน
มีดาษดื่นหนีภาษีมีเยอะแยะ

        ดาว อาชาไน

[ดาว อาชาไนย]

ความคิดถึงของเธอเลิศเลอค่า
แนบใจมากับฝนหล่นเฉอะแฉะ
อย่าเลยไปหนใดโปรดได้แวะ
หนุนตักและหลับฝันวันฝนโปรย

แม้อยู่ไกลใจเรียงมาเคียงใกล้
หลอมดวงใจเพื่อนยาอย่าไห้โหย
สายฝนยังตกมาไม่ราโรย
ขอฝนโชยชื่นให้ไปถึงเธอ

         ดาว อาชาไน�

s[/size]

ize]

[Samanchon]

เสียงฝนหล่นจากฟ้าดังซ่าแซ่
ทำใจแข็งอ่อนแอลงเป็นยวบยาบ
เหมือนดั่งเทียนโดนไฟลนจนเรียบราบ
เพราะว่าภาพเก่าก่อนวูบวาบมา

เสียงฝนหล่นผสมเสียงชื่อความเงียบ
เหมือนมีดเสียบกลางใจให้หวนหา
ให้ระลึกตรึกนึกหลั่งน้ำตา
ถึงสายตาชาชืดวันไม่รัก


เป็นรอยแผลรวดร้าวที่ล้ำลึก
ที่กัดสึกกร่อนใจจนอึกอัก
จนเวลาผ่านไปนานยิ่งนัก
ยังมิพักยอมปลดเปลื้องและปลดไป

เสียงฝนหล่นฟ้าจากดังแหม่ะแหม่ะ
ส่วนเสียงดังแปะแปะคือน้ำตาไหล
เพราะนึกถึงคนอื่นและอื่นไกล
เพราะสายฝนย้ำใจให้ช้ำรัก

[/color]

[suknun]

[

size=16pt]สายฝนยามนี้ ตกถี่ทุกวัน
ตกทั้งกลางวัน ตัวฉันเปียกปอน
เมื่อครั้งที่ไป ตามใจบังอร
ความรักรอนรอน สะท้อนหัวใ�

[/color]