ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เมื่อน้ำท่วม  อ่วมใจ  หาใครช่วย
หรือจะรอ  ให้ม้วย  ด้วยลมฝน
กราบขอพร  วอนหา  ฟ้าเบื้องบน
ช่วยเมตตา  คนจน  ทนหลายปี

ทั้งข้าวกล้า  นาไร่   ก็ไปหมด
ให้รันทด  หดหู่   ต้องกู้หนี้
ต้น,ดอกเสริม  เพิ่มพูน  คูณทวี
จะปีนี้   หรือปีไหน  ได้ลืมตา

ภาคหน่วยรัฐ  จัดหา  คราเกิดเหตุ
ให้สังเวช   แก้ที่ปลาย  กันขายหน้า
งบประมาณ  จานเจือ  เพื่อเยียวยา
ก็เหมือนทา  ยาหม่อง  ต้องลูบไป

เพียงแก้เคล็ด  ขัดยอก  ที่ชอกช้ำ
แต่ที่พล้ำ  ถูกเชือด  หลั่งเลือดไหล
รอวันตาย  กายทรุด  หยุดหายใจ
จะเยียวยา  กันอย่างไร ให้คิดดู

คนยากจน  นั้นจะตาย เช้า,สาย,ค่ำ
ต้องหน้าดำ  ทุกปี   นี่รู้อยู่
เป็นแบบนี้  เรื่อยไป  หรือไรกู
โลกรับรู้  เพียงเยียวยา-ทาเข้าไป

เมื่อยามแล้ง  แหล่งน้ำ  ควรทำขุด
ท่อที่อุด   ทางระบาย  สายน้ำไหล
อีกแก้มลิง  สิ่งช่วยเรา  บรรเทาภัย
กลับเฉยไย  ไม่ทำ   ไม่นำพา

ถึงฤดู   น้ำหลาก   หากล้นเอ่อ
ทำบังเกอร์  กระสอบทราย  ใส่ใจหา
น้ำไม่มี   ที่ไป  มากไหลมา
จึงเอ่อล้น  ท่วมหลังคา  ท่วมฟ้าดิน

ระดับน้ำ   ภายนอกรวม  สูงท่วมหัว
น้ำหลากรัว   รวมกัน  ตันทางสินธุ์
ด้วยไม่มี   ทีทางไป   ให้ไหลริน
จึงเต็มถิ่น   เอ่อล้นหลาม  ท่ามไร่นา

เทวดา   ฟ้าฝน   หรือคนแย่
ด้วยไม่มี   ใครที่แก้  แลอนาถา
เพียงเจียดเงิน  ฟาดหัว  ชั่วชายคา
ส่งมาม่า   ขนมปัง   ประทังกลืน

แต่หนี้สิน   รุงรัง  หลังน้ำลด
ตอผุดหมด  อดต่อ  ก็เต็มฝืน
น้ำท่วมผ่าน  ม่านน้ำตา ข้าเอ่อยืน
ใครหรือคืน   ค่าเสียหาย  ตายทั้งเป็น

[บ้านริมโขง]

เป็นบทโศกโลก ล้าง ทางสัจจะ
ใครไหนล่ะแก้กรรมทำให้เห็น
เกิดเป็นคนทนท้อหนอลำเค็ญ
มันก็เป็นเช่นนี้...ที่มีมา

ภัยธรรมชาติใครวาดหรือใครแต่ง
มีแต่แข่งรับกันหวั่นผวา
เกิดอาเพศเหตุโลกโศกโศกา
คนแหละหนาผู้กระทำเข้าย่ำยี

เห็นทำผิดไม่แก้ไขใฝ่แก้ขัด
เอาเงินยัดขัดเสียบเสียงเงียบฉี่
“ถูกครับนาย-ได้ครับผม”  ชมกันดี
ไม่เห็นมีหน้าไหนได้จัดการ

รัฐบาลก็คนอยู่บนโลก
มีทุกข์โศกมีน้ำตาถูกด่าขาน
เหตุที่เกิดให้แก้..แท้ซาตาน
เข้าประหารเกินใครแก้ได้ทัน

ต้องพึ่งตนพึ่งตัวรับทั่วหน้า
น้ำท่วมฟ้าท่วมดินสิ้นสุขสันต์
อย่าโทษใครโทษตนคนรำพัน
น้ำจากฟ้าใครกั้น..ให้ผันเลย

ต้องคนเราช่วยแก้อย่าแย่ยัน
ความสัมพันธ์ต้องมีที่เฉลย
หลายคนทำ..หลายนำค้าน..งานไหนเงย
มันจึงเฉย..เคยเป็น..เช่นเคยมา.

"บ้านริมโขง"

[นพตุลาทิตย์]

ก็มนุษย์เล่าสร้างทางมนุษย์
ให้แสนสุดสบายหมายเสาะหา
สิ่งจรรโลงโยงใจให้นำพา
สุดล้ำค่าที่คิดพิชิตมัน

สอนให้ใช้ธรรมชาติดื่นดาษเห็น
ใช่ร่วมเป็นหนึ่งเดียวเกลียวสุขสันต์
กลับทำลายหมายใช้ได้สุขกัน
ไม่เคยหันแทนทดใช้หมดไป

มาวันนี้โทษเทวดาแกล้ง
ภัยรุนแรงธรรมชาติสาดทุกข์ให้
ต้องเดือนร้อนตอนนี้นี่เพราะใคร
หากมิใช่มือมนุษย์ที่สุดทำ

 

[เมฆา...]

๐ นาวา ๐

๐ นาวา..ฤาว่างเว้น    วัฏฏ์วน
ดุจหนึ่งกึ่งเกี่ยวกล    ป่นหล้า
ไหลล่องเลื่อนลอยลน    ลงแหล่ง
ปริ่มท่วมอ่วมพื้นฟ้า     ท่าท้นล้นนอง

๐ ปฐพี..สีเฟื่องฟุ้ง     รุ้งทอ
ไร้แท่นแก่นยึดยอ      แยกน้ำ
สาขาตลิ่งกอ      ก็เจิ่ง นาพี่
ปากอ่าวยิ่งยาวล้ำ    ฉ่ำเทิ้นเกินทวน

๐ ขังคน..ฝนเม็ดย้อย        ลอยพรำ
หลายเม็ดรวมหลากลำ      หล่นเหี้ยม
พืชพันธุ์ผุดเพียงกรรม     ใบกึ่ง ยอดนา 
ได้แต่แผ่กิ่งเสี้ยม     โศกคล้าวารี

๐ รอดหรือ..ยื้อหยุดได้      ใดกัน
ทุกถิ่นยินจาบัลย์        บอกเว้า
วอนเพียงเทพองค์ทัณฑ์       ทุโทษ โปรดเอย
ช่วยซับน้ำเนตรเศร้า     สุดสิ้นเสียทีฯ