| 17 สิงหาคม 2011, 03:11:PM |
|
Prapacarn ❀
|
 |
« เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 03:11:PM » |
 ชุมชน
|
คนเขียนกลอนอ่อนไหวใจอ่อนหวิว
ปล่อยใจปลิวหวั่นหวามไปตามฝัน
ไม่รู้แม้ใจตนจนงงงัน
ต้องเสียขวัญตกกะไดใจกระดอน
เจอบางใครเขียนกลอนเขาอ่อนหวาน
ใจซมซานพาลออดเกินถอดถอน
ปล่อยให้ใจนุ่มนุ่มตกหลุมกลอน
ใครเว้าวอนกลอนหวานสุดทานทน
คนเขียนกลอนอ่อนหวานเป็นงานเขียน
อาจจวนเจียนเข้าโลงเขียนโคลงบ่น
อาจจะเบอะเบื้อใบ้ใช่หน้ามล
แม้นหลงกลคนกลอนอาจรอนราน
บ้างทอมหนุ่มกรุ้มกริ่มยิ้มเป็นสาว
บ้างวัยคราวคุณย่ายังมาหวาน
บ้างเป็นนางกุลาบ้าเบอะบาน
บ้างสันดานไก่แจ้รำแต้มา
มีบางคนอ่านกลอนแล้วอ่อนหวิว
หัวใจปลิววุ่นวนเที่ยวค้นหา
เพราะบางใครใจเขวอยู่เอกา
เจอวาจามนต์กลอนต้องนอนซม
 |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : my smile, รพีกาญจน์, Design with love ᵔᴥᵔ, ...สียะตรา.., นพตุลาทิตย์, ดาว อาชาไนย, พรายม่าน, ทอฝัน, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ไม่รู้ใจ, ปากะญอ, กระต่าย, บ้านริมโขง, รัตติกาล, ไพร พนาวัลย์, amika29, ~ploy pim~
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 04:03:PM |
my smile
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 333
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,183
รอยยิ้มที่จริงใจ มองทีไรก็รู้สึกดี. ..
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 04:03:PM » |
ชุมชน
|
ห ล ง ใ น ร ส ก ล อ น ห ว า น
ที่บางใคร.ส่งผ่าน..มาให้
หวานนาน..หวานแทบ..ขาดใจ
พลัดหลงในความฝัน..ว่างมงาย
ห ม อ ง ใ น ร ส ก ล อ น เ ศ ร้ า
ที่บางใครบ่นพร่ำ.ว่าเหงา...ใจหาย
เศร้าเกิน..เศร้าจน..เดียวดาย
ร่ำไห้.กับบรรทัดสุดท้าย...ไหวเอน
อ บ อุ่ น ใ น ร ส ก ล อ น ป ล อ บ
ที่บางใครเพ้อหมอบ..มาให้เห็น
อุ่นเกิน..อุ่นจน..ไม่อาจชาเย็น
บางครั้งเกือบหลุดประเด็น..ว่าแค่กลอน
ยิ้ ม ใ น ร ส ก ล อ น ฮ า
ที่บางใครเล่นท่า..ทิ้งมุกบ้า.จนเข่าอ่อน
ยิ้มหวาน..ยิ้มจน..ไม่อาจหลับตานอน
อย่างน้อยบทกลอน..ก็ทำให้เข่าอ่อน..และยิ้มได้แหล่ะนา....ฮิฮิ
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Design with love ᵔᴥᵔ, ...สียะตรา.., εїзรอยยิ้มจางๆ, รพีกาญจน์, นพตุลาทิตย์, ดาว อาชาไนย, พรายม่าน, ทอฝัน, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ไม่รู้ใจ, ปากะญอ, บ้านริมโขง, รัตติกาล, ไพร พนาวัลย์, amika29, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 04:08:PM |
|
Design with love ᵔᴥᵔ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 04:08:PM » |
ชุมชน
|
คำงดงามแต่บาดจิตผู้พบเห็น
อาจจะเป็นเพราะพิษซ่อนในกลอนหวาน
หลอกให้คนอารมณ์เหงาที่เศร้านาน
ปล่อยวิญญาณเคลิ้มตามกับบทกวี
มนต์เสน่ห์ของกลอนเพียงบทหนึ่ง
อาจตราตรึงหัวใจไม่หน่ายหนี
ความงามของน้ำคำซ้ำฤดี
ยังตอกย้ำช่วงชีวีที่ผ่านมา
with love"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ...สียะตรา.., εїзรอยยิ้มจางๆ, รพีกาญจน์, นพตุลาทิตย์, ดาว อาชาไนย, พรายม่าน, ทอฝัน, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ไม่รู้ใจ, ปากะญอ, บ้านริมโขง, รัตติกาล, ไพร พนาวัลย์, amika29, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
`°.•°•.★* Love Me Love My TK.DEE My Family Forever *★ .•°•.°´ |
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 06:02:PM |
|
...สียะตรา..
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 06:02:PM » |
ชุมชน
|
......คือลีลาเรียง..อักษร....ซ่อนยาพิษ
...อมฤตเคลือบผจงลงลายสือ
...ให้ติดบ่วงห้วงคารมสมคำลือ
...ว่านางคือ.....แม่มด...ผู้รจนา
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, พรายม่าน, ทอฝัน, รพีกาญจน์, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ไม่รู้ใจ, ปากะญอ, บ้านริมโขง, รัตติกาล, ไพร พนาวัลย์, amika29, นพตุลาทิตย์, Design with love ᵔᴥᵔ, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 07:01:PM |
|
พรายม่าน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 07:01:PM » |
ชุมชน
|
พิษกลอนในบริบทของเครือข่าย
ก็นั่นแหละนี่วจีจะพร่ำ
จรุงขยำขย้ำประสา
ละเลงตะล่อมประนอมพะงา
มิไยระอาอุราระคน
จริตรุจาทกล้าทกลั่น
ทุรนฤพรั่นประหวั่นนุสนธิ์
ก็หลอกกุเรื่องกระเบื้องปริปน
เสมือนสุมนถกลมิไกล
ทวิชทวีขมีขมัน
ประจุประจันสนั่นไสว
กะเหลี่ยกะลิ้มกระหยิ่มฤทัย
เพราะควรมิใครระแคะระคาย
นวัตกรรมถลำมนุษย์
พิสัยสะดุดพิสุทธิ์สลาย
ทุศีลปฐมวิกรมอุบาย
รึจริงจะกลายถวายวิกาล
กวีกระไรสะใจผสม
ฤดีภิรมย์ขย่มประหาร
ประดอยประดิษฐ์อุกฤษฏ์ตระการ
ละร้างระรานประพาฬประพันธ์
ณ เบื้องกระบิลปฏิญญบท
อรุณประพจน์ประณตสวรรค์
ริเริ่มประเดิมประเจิมประจัน
สุทิฏฐะพลันนิรันตราย ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๑๗.๐๘.๕๔
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ทอฝัน, รพีกาญจน์, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ไม่รู้ใจ, ปากะญอ, ...สียะตรา.., บ้านริมโขง, รัตติกาล, คันไถ, ไพร พนาวัลย์, amika29, นพตุลาทิตย์, Design with love ᵔᴥᵔ, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 08:17:PM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 08:17:PM » |
ชุมชน
|
 โต้กันไปใส่กันมาเป็นสาเหตุ
จับสังเกตผูกเรื่องเอาเฝ้าคาดหมาย
ประเด็นน้อยค่อยแตกไปให้บานปลาย
ชื่อว่าชายจะคบกันฉันมิตรไง
พอต่อกลอนอ้อนออดบ้างก็ช่างว่า
ทอดสะพานหว่านลีลาท่าเข้าให้
พอมิเอ่ยเฉยนิ่งอยู่ดูหยิ่งไป
ทำอะไรไม่เคยถูก...ผิดลูกเดียว 
"กานต์ฑิตา" ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๔ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ปากะญอ, ...สียะตรา.., บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, รัตติกาล, คันไถ, ไพร พนาวัลย์, amika29, Design with love ᵔᴥᵔ, นพตุลาทิตย์, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 สิงหาคม 2011, 08:34:PM |
ปากะญอ
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 48
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 130
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 17 สิงหาคม 2011, 08:34:PM » |
ชุมชน
|
ครั้นอักษรซ่อนนำคำหวั่นไหว
ส่งความนัยมาแแอบแนบใจเปลี่ยว
กลอนมาผ่านพจน์ไม่นั่นมั่นไหมเกลียว
หรือแค่เกี้ยวแล้วจากลาพาให้รอ
เหมือนลงพิษฤทธิ์ฝังสั่งใจข้าฯ
โอ้กานดาลั่นคำช้ำใจหนอ
ไฉนปิดฉากเราเฝ้าพะนอ
ฉันมีค่า มากพอไหม ในใจนาง
ศศิธรร่อนคำให้จำจาก
เธอก็ฝากรอยไหม้บ้่ให้ห่าง
อักษรรักพิษกลอนทอนเป็นลาง
ก็จับวางพิษกานท์ลงจารเรา
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥ กานต์ฑิตา ♥, ...สียะตรา.., บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, รัตติกาล, คันไถ, ไพร พนาวัลย์, amika29, Design with love ᵔᴥᵔ, นพตุลาทิตย์, ~ploy pim~, Prapacarn ❀
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"หัวใจมีไว้รัก แม้อกหักยังรับไหว
หัวใจไม่ให้ใคร แต่เก็บไว้ให้ตัวเอง"
|
|
|
| 18 สิงหาคม 2011, 09:46:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 18 สิงหาคม 2011, 09:46:PM » |
ชุมชน
|
จริงหรือเล่น เป็นกวี อยู่ที่ไหน
คนเก่า ใหม่ เหนือ กลาง ล่าง ตก ออก
ในเวียง กรุง รุ่งเรือง ถึงเมืองนอก
อายุบอก เยา รุ่น ปูนชรา...
ต่อกระทู้ ผู้คน เกือบจนครบ
หวังน้อมนบ พบกัน ร่วมหรรษา
ด้วยถ้อยที ดีพจน์ รจนา
สืบสานค่า ภาษาไทย มิใดเทียม...
ตั้งตาอ่าน งานรัก จบวรรคบท
ยกมือกด ตลอด ชมยอดเยี่ยม
ความถูกใจ ให้คะแนน แทนธรรมเนียม
กะกาลเตรียม บวกทั่ว ทุกชั่วโมง...
กระทบทั่ง พลั้งไพล่ ไม่เคืองโกรธ
ยอมขอโทษ กันเอง ละเฉงโฉง
ถือว่าเป็น เช่นอักษร กานท์กลอนโคลง
มันเชื่อมโยง ความคิด จิต อารมณ์...
ว่างทันที รี่มา หาคอมเนต
รีบเปิดเฟสฯ เวบกลอน ออนไลน์ ขรม
ได้พูดคุย ลุยอ่าน คลายมานตรม
จึงจ่อมจม จับจิต เพราะพิษกลอน...
รพีกาญจน์ 59
|
|
|
|
|
| 18 สิงหาคม 2011, 10:34:PM |
|
นพตุลาทิตย์
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 18 สิงหาคม 2011, 10:34:PM » |
ชุมชน
|
อาบยาพิษฤทธิ์แรงยามแผลงศร
ทนไม่ไหวซ่านรสทุกบทตอน
ทุกคำอ้อนคำชมประสมความ
แทงทะลุปุคำฉ่ำหวานพจน์
อรรถรสรุ่มร้อนซ่อนวาบหวาม
ให้หนาวเหน็บเจ็บลึกยามตรึกตาม
บ้างงดงามราวกับอัปสรนาง
ให้หลงใหลได้ปลื้มจนลืมตัว
หน้ามืดมัวซ่านพิษสะกิดหาง
ปักลึกลงตรงใจตัดใยบาง
ปล่อยพิษวางดั่งว่าวาจามี
 |
|
|
|
| 19 สิงหาคม 2011, 12:40:AM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 19 สิงหาคม 2011, 12:40:AM » |
ชุมชน
|
ประจงร้อยถ้อยคำนำอักษร
ประดิษฐ์กลอนด้วยความสุขลืมทุกข์สิ้น
เพราะหลงใหลในทำนองของกวิน
และยลยินโลกงามตามหัวใจ
บางครั้งกลอนติดขัดสบัดสบิ้ง
บางครั้งนิ่งนึกนานพาลไม่ไหว
บางครั้งหยุดแต่งก่อนเพราะอ่อนไป
บางครั้งไหลใครมาฉุดหยุดไม่อยู่
บางครั้งก็พลั้งพลาดขาดคำหวาน
บางครั้งก็สำราญใช้คำหรู
บางครั้งก็นิ่งไปใช้คำครู
บางครั้งดูแล้วลบทิ้งไม่พริ้งเลย
แต่ทุกครั้งรั้งอยู่รู้เพราะฤทธ์
เป็นเพราะพิษของกลอนยากนอนเฉย
ด้วยหัวใจเรียกร้องนะน้องเอย
ว่าพี่เชยก็ไม่ผิด...พิษของกลอน |
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|
