ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..



“การเดินทาง..ครั้งสุดท้าย?”

๐

๐ ยิ้มให้กับต้นไม้แลใบหญ้า
สะดุดตากับวิวทิวทัศน์ข้าง
ความระทึกครึกครื้นรอบผืนทาง
ดูมันช่างภิรมย์ชวนชมเพลิน

๐ สายลมโกรกโบกโบยโชยปะทะ
ในขณะที่จิตคิดเปิ่นเปิ่น
ชื่นชมความอารีที่ดำเนิน
นายท่านเชิญ!ท่องทัวร์จากรั้วฟาร์ม

๐ ให้นั่งนอนกินลมจึงอมยิ้ม
ส่งตาพริ้มปล่อยสุขลุกอร่าม
ลืมแดดซึ่งโลมไล้ในโมงยาม
เด่นกลางท่ามสายตาเหลียวมามอง

๐ คงอิจฉาหรือเปล่า!แอบเดาส่ง
กับทัวร์วงศ์สุกรนอนเที่ยวท่อง
สัมผัสชิดธรรมชาติมาดเรืองรอง
ประจำซองของตัวไม่มั่วกัน

๐ ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ไม่เคยเที่ยว
กิน,ขี้,เยี่ยว,นั่ง,นอน,ก่อนหลับฝัน
วาสนานายเลี้ยงไม่เกี่ยงวัน
หกเดือนพลันกำหนด-รถพาทัวร์

๐ ส่งสายตาทายทักพักตร์ที่จ้อง
จนรถท่องจุดหมายได้เลี้ยวหัว
สู่ปลายทางอย่างที่ใจนี้รัว
เข้าเขตรั้วโรงฆ่า..แข้งขาโรย..

ระนาดเอก

[--ณัชชา--]

กลิ่นอายของการฆ่าล่าสังหาร
เริ่มคืบคลานเข้าแฝงอย่างแห้งโหย
ในนิยามความโหดร้องโอดโอย
ด้วยและโดยถ้อยคำ “ความจำเป็น”

เพียงเห็นเขาเป็นสัตว์เดรัจฉาน
ทรมานเพียงใดแสร้งไม่เห็น
ลงมือทำการเชือดอย่างเลือดเย็น
แค่ประเด็นสนองอัตฯ..สัตว์มนุษย์

natcha

[สะเลเต]

ครบหกเดือนเคลื่อนย้ายขอบายเล้า
เขาต้อนเราเร็วพลัน...ทั้งดัน,ฉุด
ถูกยัดเยียดเบียดแนบขาแทบทรุด
หมายยื้อยุดพวกเราเอาใส่รถ

รถสามชั้นนั้นเทียบเสียบรอท่า
ฉันผวาหวาดกลัวจนหัวหด
อึและฉี่ฉันไหลใช่ประชด
เพื่อเปลื้องปลดความกลัวจากขั้วใจ

---สะเลเต---

[นพตุลาทิตย์]

--ขอบคุณรูปจาก Mthai --


อีกทัวร์หนึ่งส่งออกเมืองนอกนะ
บรรทุกซะเต็มคันดันทนไหว
โดนตำรวจตรวจจับนับตัวไป
หนึ่งพันกว่าที่ได้ยังไงกัน

โดนข้อหาส่งออกไม่บอกกล่าว
อาหารคาว-อกหวามเวียดนามหวั่น
ทั้งปิ้งย่างทอดพล่าสารพัน
เนื้อติดมันหมาไทยได้อินเตอร์

จำคุกตั้งหนึ่งปีนี่เชียวล่ะ(ประชด)
แหมคงจะสาสมกรมเสนอ
นี่หรือเพื่อนมนุษย์สุดพบเจอ
เลี้ยงบำเรอปากท้องต้องสังเวย

อนาจใจให้คิดจิตมนุษย์
ประเสริฐสุดกว่าสัตว์ชัดจริงเหวย
มัวแต่มั่วกิเลสทุกเพศเคย
คงชิดเชยอบายหมายที่ไป

ยิ่งเกาหลีนี่หนักประจักษ์เห็น
พี่ไทยเป็นชื่นชมสมสมัย
ทั้งเลียนแบบแอบศัลย์กันตามใจ
กินหมาได้ไม่เลียนบ้างอย่างมันกิน

สงสารจับใจ ทั้งหมาทั้งหมู 

[รพีกาญจน์]

ทุกศาสน์สุด หยุดกิน คงสิ้นท่า
ขาดข้องศีล ปาณาฯ ฆ่าสัตว์ใหญ่
พืช ผัก ผล บน ใต้ดิน กินกันไป
หัว ดอก ใบ มัน เผือก เลือกกิน ดม

เลี้ยงนก หนู หมู หมา ปลา เป็ด ไก่
เลี้ยงเพื่อได้ ใช้งาน การประสม
เลี้ยงเพลิดเพลิน จำเริญหมาย คลายระทม
หวังเนย นม น้ำผึ้ง ไข่ เนื้อไม่กิน

ที่เลี้ยงเจ้า เอาไว้ ให้อาหาร
เพียงต้องการ ขายขับ แลกทรัพย์สิน
ถูกแช่งสาป หยาบช้า เป็นอาจิณ
สัตว์ด่าวดิ้น หมดไป เพราะใครทราม

ฆ่าแล่เนื้อ เถือกิน ไม่สิ้นสุด
ใจมนุษย์ แสนดำ ละคำห้าม
ไร้คำนึง ถึงธรรม กรรมติดตาม
ต้องอยู่ท่าม ไฟสุม รุมโรมรัน

นี่แหละเป็น เส้นฟาง ทางสุดท้าย
สู่อบาย สัตว์สรรพ หลังดับขันธ์
มีแต่ชั่ว ตัวส่ง ลงโลกันต์
ดี-สวรรค์ สันต์สุข ทุกข์มิพาน

รพีกาญจน์ 59