ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...อ้อมแขนแฟนเก่า...


...เมื่อสุรีย์สิ้นแสงแฝงความมืด
รักก็ฝืดจบคำ "เรา" เขาห่างเหิน
นับจากนี้เส้นทางเราเฝ้าเผชิญ
ไร้คนเดินเคียงฝันกับฉันเลย

...หลายปีแล้วที่หัวใจไร้ทางรัก
หาที่พักอิงแอบแนบใจเอย
หรือหทัยมันด้านต้านทรามเชย
จึงไม่เผยเปิดแง้มแต้มรักลง

...หวังเพียงอยากจะลืมกลืนความช้ำ
หวังลบรอยด่างดำให้เป็นผง
หวังรอยแผลแผ่ทรวงเป็นดวงวง
อย่าบรรจงลงเสริมเติมฤดี

...ใจยังคอยฟังข่าวคราวคนรัก
รู้วันเธอเสียหลักหักแล้วนี่
หันกลับมามองฉันบ้างนะคนดี
คนรักเก่าคนนี้ยังคงรอ

...อยากคอยซับน้ำตาเมื่อโศกศัลย์
อยากแบ่งปันทุกข์กับเธอใช่เพ้อขอ
อยากอยู่ข้างเหมือนเก่าเฝ้าพะนอ
แฟนเก่าพอมีสิทธิ์ไหมเมื่อใจตรม

...ขออ้อมกอดแฟนเก่าทำหน้าที่
สักนาทีได้ไหมเมื่อใจขม
แม้ไม่คุ้นอย่างเคยที่เชยชม
แต่อุดมด้วยรักมิเคยเลือน

...รู้ว่าเธอเจ็บหนักเหมือนฉันเจ็บ
ใช่ข่วนเล็บหยิกแล้วรอยจะคล้อยเคลื่อน
เขาจากไปให้คำลานำมาเตือน
เปรียบเสมือนเธอจากฉันเมื่อวันเรา

...อ้อมแขนอดีตแฟนยังแคลนรัก
เธอมาพักสักนิดเมื่อคิดเหงา
อดีตแฟนอย่างฉันฝันเพียงเงา
พอบรรเทาได้บ้างยามขาดแคลน

...อ้อมกอดอาจไม่คุ้นหรืออุ่นเท่า
เหมือนกอดเขาครั้งคู่อยู่หวงแหน
ขอคนรักคนเก่ากอดเข้าแทน
อ้อมกอดแขนแฟนคนเก่าก่อนเจ้าลืม...


ปล...การได้มองเห็นคนที่เรารัก...ได้หัวเราะได้ยิ้มอยู่กับคนที่เขารัก...
เราก็มีความสุขแล้วไม่ใช่หรือ...นั่นแหละคือการได้รักอย่างจริงใจ...
ความรักมิใช่เพื่อครอบครอง...และความรักย่อมมีเหตุผลในตัวของมันเองเสมอ...

...ฉะนั้นอย่าล้อเล่นกับความรัก...มิฉะนั้นแล้วความรักก็จะล้อเล่นกับคุณเช่นกัน...


ตะวันฉาย

[สล่าผิน]

ยังไม่เลือนอ้อมกอดเคยพรอดไว้
ยังติดใจที่สุดเคยดูดดื่ม
ยังจำได้ไออุ่นคุ้นไม่ลืม
ยังปลาบปลื้มกับอ้อมกอดตลอดไป

อดีตรักเคยหวานปานน้ำผึ้ง
ยังหวานซึ้งคงมันยังฝันใฝ่
ด้วยหน้าทีมีอีกคนจึงจนใจ
แม้ห่างไกลยังหวนครวญหาเธอ

สล่าผิน

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

แฟนเก่าใหม่  ไม่มี  นี่ซีแย่
เฝ้าชะแง้  แลหา  ทุกคราเผลอ
กอดหมอนข้าง  ต่างนวล ครวญละเมอ
ยังพร่ำเพ้อ  เหม่อหา  ทุกราตรี

อกคนเหงา  เฝ้าชิด  จุมพิตหมอน
บนที่นอน  แทนนาง  ช่างสุขศรี
กอดหมอนข้าง สุขล้น  แทนคนดี
เพ้อตีสาม  ตีสี่  ว่ามีนวล

ผวาตื่น  เช้าตรู่  รู้ว่าฝัน
เป็นอีกวัน  หรือนี่  ที่เฝ้าหวล
ไร้อ้อมแขน  แฟนกอด  ออดอ้อนครวญ
เสียงรถด่วน  ขบวนสุดท้าย  ย่างกรายมา

   ปู๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......เอาซะหน่อย...

[hort39]

ยังไม่เลือนอ้อมกอดเคยพรอดไว้
ยังติดใจที่สุดเคยดูดดื่ม
ยังจำได้ไออุ่นคุ้นไม่ลืม
ยังปลาบปลื้มกับอ้อมกอดตลอดไป

อดีตรักเคยหวานปานน้ำผึ้ง
ยังหวานซึ้งคงมันยังฝันใฝ่
ด้วยหน้าทีมีอีกคนจึงจนใจ
แม้ห่างไกลยังหวนครวญหาเธอ

สล่าผิน

รักมิอาจครอบครองด้วยสองแขน
ยิ่งหวงแหนยิ่งเจ็บใจเพ้อเ่จ้อ
รักจึงพร้อมยอมทนเฝ้าปรนเปรอ
รักเสมอแม้มิอาจจะครอบครอง

รักของคนอกหักรักเศร้าเศร้า
เพราะรักเขาหวังเพียงเคียงคู่สอง
เขาไปคู่คนอื่นเรายืนมอง
น้ำตานองหลั่งรินแทบสิ้นใจ

เห็นเขาไปได้ดีมีสุขสม
ร่วมชื่นชมปรีดาน้ำตาไหล(น้ำตาแห่งความปิติ ที่หลอกตัวเอง)
ร่วมอวยพรให้รักกันมั่นฤทัย
ตลอดกาลตลอดไปรักไม่คลาย

รักแท้คือการให้แค่ได้รัก
ฉันประจักษ์รักแท้ที่แพ้พ่าย
ขออยู่กับความเหงาเศร้าเดียวดาย
อยู่กับรักสุดท้ายที่ปลายทาง....

 

[ไพร พนาวัลย์]

      


คะนึงถึงอ้อมแขนของแฟนเก่า
เคยโลมเล้าเคล้าคลอต่อความหวาน
หวนคิดถึงคราใดใจร้าวราน
อยากซมซานคืนกลับรับขวัญนวล

คิดถึงกลิ่นหอมกรุ่นละมุนแก้ม
ดั่งบุปผาแรกแย้มแฉล้มหวล
ถูกภมรชอนไชหทัยครวญ
เจ้าลำดวนลืมดงลืมพงไพร

ลืมกระทั่งแฟนเก่าเคยเย้าหยอก
ลืมแม้ดอกจำปีพี่เคยให้
ลืมดอกบัวริมบึงเคยพึงใจ
ลืมเสียงไผ่สีซอยามคลอเคลีย

เจ้าคงลืมหมดแล้วแก้วตาพี่
นานหลายปีจากไปพาใจเสีย
รู้บ้างใหมใจพี่นี้อ่อนเพลีย
มันละเหี่ยโหยไห้จนใจชา

จำสลัดตัดใจมิให้คิด
ฟ้าลิขิตขีดเส้นดั่งเข่นฆ่า
ให้พี่ต้องจำพรากจากกานดา
เมื่อเขามาคั่นกลางระหว่างเรา

ลืมเสียเถิดความหลังครั้งอดีต
เราต่างร่วมกันขีดชีวิตเศร้า
เพราะต่างไม่เข้าใจใยบางเบา
ต่างก็เอาแต่ใจ ขอไกลกัน

แบบว่าเรื่องมันยาว.....อ่ะนะ

 
"ปรางค์  สามยอด"

[บ้านริมโขง]

ของเก่า

ความซุกซนบนหัวใจยั้งไม่หยุด
รักเก่าผุดฉุดรั้งครั้งยังปลื้ม
ให้โหยหาทุกคราที่ตาลืม
ความด่ำดื่มคืนกลับซับอาวรณ์

นี่แหละหนอรักคนบนวิถี
ก่อเกิดมีมากอย่างสร้างอุทาหรณ์
ถ่านไฟดับกลับฟื้นคืนตะกอน
ถ่านไฟเก่ายิ่งเร่าร้อน..ตอนติดไฟ

มักเสียดายหวนหาคราครั้งเศร้า
ยังคงเฝ้าครวญคร่ำฉ่ำไฉน
ยากจะลืมคืนวันอันเร้าใจ
เหตุอันใดจึงร้างลา..พาคะนึง

เพราะหวังน้ำบ่อหน้าเลยฝ่าสิ้น
เพราะหวังยินคำหวานเขาสานถึง
เพราะคนใหม่ใสกว่าตัวเต่งตึง
เพราะซาบซึ้งรสใหม่ได้ลิ้มลอง

อนิจจา..จีรังไหนยังอยู่
ให้หดหู่กงกรรมนำสนอง
ครั้งแรกปล่อยโดยง่ายไม่หมายปอง
ครั้งที่สองโดนปล่อยลอยระทม

แล้วโหยหาคราครั้งยังอดีต
ดุจคมมีดกรีดผ่านม่านรักขม
เปิดออกใหม่ใจหวนชวนชื่นชม
กลับรื่นรมย์ ของเก่า..เคยเผามัน.

"บ้านริมโขง"

[amika29]

มานั่งลงข้าง ๆ กันนะคนดี
วางปัญหามากมายที่มี....ตรงนี้ก็ได้
เล่ามาเถอะนะ ถ้าทำให้หายเศร้าใจ
หรือถ้าเหนื่อยเกินไป....ก็ขอเพียงซบไหล่ใกล้ ๆ กัน

ความปวดร้าวบรรเทาบ้างหรือยังตอนนี้
ถ้ายัง..ขอจงหลับตาลงตรงที่มีคนเคยร่วมฝัน
แม้เป็นเพียงคนเก่า....แค่เงาของความผูกพัน
แต่ความห่วงใยที่มีให้กัน....ไม่เคยแปรผันตามกาลเวลา

อ้อมกอดนี้....จะโอบเธอให้คลายเศร้า
ในวันที่ใครเขา....ทำเธอร้าวจนล้า
เมื่อหมดแรงต้านไหว....อย่ากลั้นต่อไปเลยน้ำตา
ปล่อยให้รินออกมา....ล้างความปวดปร่าในหัวใจ

ขอบคุณนะ...ที่ยังคิดถึงกันบ้าง
แม้เพียงเสี้ยวเวลาของความอ้างว้าง..ก็ยังอยากได้
กลับมานั่งตรงนี้....ในวันที่ความเศร้ารุมเร้าหัวใจ
เพียงเศษรักที่เธอปันให้....ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจดี

ไม่ได้ทำเพื่ออ้อนวอนขอความห่วงหา
เพียงสองมือที่คอยเช็ดน้ำตา....ในวันที่เธอล้าแบบนี้
ขอเป็นคนกุมมือเธอไว้....ช่วยแบ่งปันความทุกข์ใจที่เธอมี
วันใดที่หายดี....ก็พร้อมจะปล่อยใจดวงนี้..คืนเขาไป

เอ-มิ-กา

[ไพร พนาวัลย์]

เพียงเข้ามาอ่านคำปลอบใจ ก็ชื่นใจเหลือที่

ขอบใจมากนะคนดี ที่มีหัวใจแบ่งปัน

แบบว่าซาบซึ้งจนอดแจมไม่ได้ อ่ะนะ

ไพเราะมากมาย โดนใจเต็มๆ

นี่กระมัง ที่บางใครเคยกล่าวว่า หลงอักษรา??

[สะเลเต]

"อ้อมแขนอุ่นคุณนั้นฉันขอลืม"
ความทรงจำด่ำดื่ม...ปลื้มเลือนหาย
เมื่อรักแท้แปรผัน..ฝันมลาย
ผลสุดท้ายทรมาน...อย่างซานซม

เมื่ออดีตกรีดใจหมายเลือนลบ
รักแรกพบพาช้ำ..กระหน่ำถม
หลงไออุ่นคุณนั้นฉันจึงตรม
จึงจ่อมจมหล่มรัก...เสียหลักล้ม

---สะเลเต---

[ตะวันฉาย]

...เห็นอ้อมกอดพรอดลาน้ำตาร่วง
ร้อยเป็นบ่วงแทรกกลา่งวางเข้าห่ม
ฝากแผลใจใส่รอทอเป็นปม
รักรสขม เที่ยวดื่มกิน เกือบสิ้นแรง

...ขอสวมกอดแฟนกลอนก่อนจะจาก
ขอนำฉากเพลงรักเข้าสักแผง
ก่อนสิ้นลมจมน้ำตามาแสดง
ขอเข้าแฝงแสงตะวันก็พลันลา

...อ้อมกอดเอยเคยอุ่นก็กลันหาย
หรือแทรกกายที่ไหนเจ้าเฝ้าห่วงหา
ขอกอดพจน์คำกานท์พานน้ำตา
ก็หยดรินถิ่นอักษรามาบรรเลง...

[leelawadeesrikaw]

น้ำตาไหลไยคนึงถึงอ้อมแขน
มิใช่แฟนเราแล้วแว่วคำเฉือน
รักคิดถึงให้ช้ำตอกย้ำเตือน
เป็นแค่เพื่อนเขามีใหม่ไม่ไยดี

ตัดสัมพันธ์หันห่างอย่างหมดสิ้น
คล้ายเล่ห์ลิ้นลมลวงช่วงชิงหนี
จะอาวรณ์อาลัยทำไมมี
พอกันทีแฟนเก่าที่เขาลวง..